Deja vu's

Hebben jullie ook tijdens het trippen honderd keren het gevoel van een deja vu? Ik heb het echt iedere trip minstens vijf keer. Weet iemand toevallig ook wat daar de oorzaak van is ?

Ja, je hoofd wordt fucked up en raakt in loops.

Loops
En het moment dat je doorhebt dat het loops zijn, begin je stappen over te slaan en gaan ze steeds sneller

Ik vergeet dan keer op keer dat het een loop is, en raak er zo steeds verder in. Heerlijk.
Maar Déjà vu's worden volgens mij veroorzaakt door een zuurstof-gebrek tussen beide hersenhelften, waardoor prikkels anders worden verwerkt, en dit als gevolg kunnen hebben.

Correct me if I'm wrong.

Pascal schreef:Ik vergeet dan keer op keer dat het een loop is, en raak er zo steeds verder in. Heerlijk.
Maar Déjà vu's worden volgens mij veroorzaakt door een zuurstof-gebrek tussen beide hersenhelften, waardoor prikkels anders worden verwerkt, en dit als gevolg kunnen hebben.

Correct me if I'm wrong.

Nee, dat was het niet. Het was als het goed is een gevolg van de verstoorde werking van je serotonine. Ik weet alleen niet meer hoe het precies zat.

Hm, ik kan het ook nergens vinden. Waar is segfault/Claviceps als je 'm nodig hebt. Hij heeft vast wel een mooi verhaal, met quotes uit onderzoeken.

Stichting Open kwam er mee aanzetten tijdens een lezing, maar dat kan ik moeilijk quoten.

Een déjà vu is een soort 'kortsluiting' in de hersenen, rondom het gebied van de hippocampus.

Normaal gesproken wordt het beeld wat je waarneemt naar de hippocampus in je hersenen gebracht waardoor je je er bewust van wordt, daarna wordt dit beeld opgeslagen op een andere locatie in je hersenen.
Bij een déjà vu onstaat er een kleine storing, waardoor het signaal een fractie van een seconde eerder wordt opgeslagen, dan dat het de hippocampus bereikt (en je je er dus pas bewust van wordt). Hierdoor denk je het beeld te herkennen, of al eerder gezien/meegemaakt te hebben. Je weet alleen niet meer wanneer of hoe je dat meegemaakt hebt, omdat die informatie simpelweg niet bestaat.

Dat is toch slechts een theorie? Voor zo ver ik weet zijn er meerdere theorieën rond Déjà vu's, maar nog geen fatsoenlijke wetenschappelijke bewijzen.
En volgens mij zijn die LSD-loops ook helemaal geen déjà vu's; het lijkt er slechts op.

Déjà vu's heb ik persoonlijk vooral bij lachgas.

Lip schreef:Dat is toch slechts een theorie? Voor zo ver ik weet zijn er meerdere theorieën rond Déjà vu's, maar nog geen fatsoenlijke wetenschappelijke bewijzen.
En volgens mij zijn die LSD-loops ook helemaal geen déjà vu's; het lijkt er slechts op.

Volgens mij is het grootste deel van de werking van het brein nog steeds hocus pocus voor de wetenschappers.

Eko schreef:Déjà vu's heb ik persoonlijk vooral bij lachgas.

Ja, dat heb ik ook vaak, cap'n.

Eko schreef:Déjà vu's heb ik persoonlijk vooral bij lachgas.

Dit.

plǝɹǝʍ ǝpɹǝǝʞǝƃɯo schreef:Een déjà vu is een soort 'kortsluiting' in de hersenen, rondom het gebied van de hippocampus.

Normaal gesproken wordt het beeld wat je waarneemt naar de hippocampus in je hersenen gebracht waardoor je je er bewust van wordt, daarna wordt dit beeld opgeslagen op een andere locatie in je hersenen.
Bij een déjà vu onstaat er een kleine storing, waardoor het signaal een fractie van een seconde eerder wordt opgeslagen, dan dat het de hippocampus bereikt (en je je er dus pas bewust van wordt). Hierdoor denk je het beeld te herkennen, of al eerder gezien/meegemaakt te hebben. Je weet alleen niet meer wanneer of hoe je dat meegemaakt hebt, omdat die informatie simpelweg niet bestaat.

En dit.

Lip schreef:Dat is toch slechts een theorie? Voor zo ver ik weet zijn er meerdere theorieën rond Déjà vu's, maar nog geen fatsoenlijke wetenschappelijke bewijzen.

Klopt als een bus, wat is de bron eigenlijk van dit hippocampus verhaal?

Volgens mij is de eigenlijke vraag van de poster waardoor er deja vu ervaringen ontstaan tijdens het trippen. Ik ben bang dat wetenschappelijk gezien daar geen antwoord op is omdat we hier met 2 factors te maken hebben, substantie(s) <x> die invloed(en) <y> heeft op de hersenen (dus ook geheugen). Aangezien zowel de informatie met betrekking tot het functioneren van ons geheugen als de werking van verscheidene tripmiddelen nog steeds niet helemaal duidelijk zijn kan er geen eenduidig antwoord worden gegeven op deze vraag. Daarnaast zijn er volgens mij weinig studies met betrekking tot geheugen met als focus deja vu en tripmiddelen. Ik denk dus dat we hoogstens kunnen speculeren.

Als jullie interesse hebben kan ik wel een kleine literatuur overview doen over verscheidende theorieën omtrent Deja Vu. Over Deja Vu zonder invloed van tripmiddelen is redelijk wat te vinden. Aangezien dit wat tijd in beslag neemt spendeer ik die tijd liever alleen als mensen ook daadwerkelijk geïnteresseerd zijn

Evidence from brain pathology and stimulation suggests that we may be close to identifying specific brain structures involved in this illusion of false positive recognition. Examining a subtle cognitive dysfunction like deja vu among cognitively disturbed or medicated patients will always be difficult (Brown, 2004), but findings relating deja vu to milder forms of cognitive dysfunction (e.g., dissociation; Adachi, Akanu, Adachi, Adachi, Ikeda,et al., 2008) and medication side effects (Kalra, Chancellor, & Zeman, 2007) may elucidate biological and cognitive dimensions of the experience.

In closing, the accumulating body of intriguing research on deja vu will hopefully encourage us to spend more effort delving into memory illusions as a means of understanding normal memory function (cf. Roediger, 1996). These obtuse messages from the brain are potentially packed with fascinating secrets about cognitive function.

Brown, A. S., & Marsh, E. J. (2010). Digging into déjà vu: Recent research findings on possible mechanisms. In B. H. Ross (Ed.), The Psychology of Learning and Motivation, Vol. 53, Burlington: Academic Press (pp. 33-62).

Lip schreef:Nee, dat was het niet. Het was als het goed is een gevolg van de verstoorde werking van je serotonine. Ik weet alleen niet meer hoe het precies zat.

<Speculatie modus> Als Deja Vu idd kan ontstaan door een verstoorde werking van serotonine dan zou je deze link door kunnen trekken naar een stof zoals bijvoorbeeld LSD. LSD beïnvloed namelijk het serotonine systeem wat zeer nauw betrokken is bij leren en geheugen.

As a result of its presence in various structures of the central nervous system serotonin (5-HT) plays a role in a great variety of behaviours such as food intake, activity rythms, sexual behaviour and emotional states. Despite this lack of functional specialization, the serotonergic system plays a significant role in learning and memory, in particular by interacting with the cholinergic, glutamatergic, dopaminergic or GABAergic systems.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10821328

Als basis voor onderzoek naar Deja Vu en loops bij het trippen op LSD zou dit wellicht een goed beginpunt zijn </Speculatie modus>

Azgaza schreef:

Eko schreef:Déjà vu's heb ik persoonlijk vooral bij lachgas.

Dit.

plǝɹǝʍ ǝpɹǝǝʞǝƃɯo schreef:Een déjà vu is een soort 'kortsluiting' in de hersenen, rondom het gebied van de hippocampus.

Normaal gesproken wordt het beeld wat je waarneemt naar de hippocampus in je hersenen gebracht waardoor je je er bewust van wordt, daarna wordt dit beeld opgeslagen op een andere locatie in je hersenen.
Bij een déjà vu onstaat er een kleine storing, waardoor het signaal een fractie van een seconde eerder wordt opgeslagen, dan dat het de hippocampus bereikt (en je je er dus pas bewust van wordt). Hierdoor denk je het beeld te herkennen, of al eerder gezien/meegemaakt te hebben. Je weet alleen niet meer wanneer of hoe je dat meegemaakt hebt, omdat die informatie simpelweg niet bestaat.

En dit.

Is dat bij elkaar trouwens ook de reden dat in een LSD+lachgas trip de meest random bullshit opeens zó "belangrijk" / "profound" lijkt te zijn? Door een soort deja-vu-loop die zichzelf steeds versterkt, beginnend bij een totaal random verzameling van associaties?