door Vakantieganger » ma maart 02, 2015 6:04 pm
Hoi iedereen,
Het is een beetje laat, maar ik wilde toch nog even een korte tripreport plaatsen over het avontuur dat we hebben beleefd die specifieke zaterdag. De zegels die we gebruikten waren smileys met de volgende testresultaten:
- Zijkant vel 109mic
- Midden vel 135mic
- Database testcentrum 120-150mic
Allereerst zijn wij erachter gekomen dat wij de vorige keren absoluut niet de dosis LSD hadden genomen die we dachten dat we hadden genomen. We dachten vorige keren al geëxperimenteerd te hebben met 50 en 100 mics en een redelijk beeld te hebben van wat LSD is en doet. Boy we were wrong…
We hadden de huiskamer van vrienden lekker comfortabel ingericht en daar slingers in opgehangen. De muziek en televisie stonden klaar en we hadden snoep, fruit en pakjes drinken ingeslagen. Verder had ik die ochtend al een avondmaaltijd gewokt zodat deze in de avond nauwelijks moeite zou gaan kosten qua moeite. Verder had ik een Philips Living Colors lamp meegenomen. Helaas was ik hiervan de afstandsbediening vergeten.
Omdat ik de lamp toch wel heel graag wilde gebruiken leek het me een goed idee om een zegel te plakken dan even snel naar huis te fietsen om deze op te halen. Vorige keren duurde het 2 uur voordat de eerste effecten optraden, dus ik dacht dat dit prima kon. Het was immers maar 10 minuten fietsen naar huis en een half uurtje was dus ruim voldoende. Ik had 1 hele zegel op en toen ik ongeveer 5 minuten op de fiets zat merkte ik dat de effecten toch al langzaamaan al opkwamen en dat mijn ik warm werd van binnen, mijn ademhaling onregelmatiger werd en ik begon te trillen. Het regende op dat moment behoorlijk hard en de temperatuur was vrij laag. Ik had het idee dat dat me enigszins scherp hield. Nog niet eens bij mijn huis aangekomen, besefte ik dat ik een behoorlijke fout had gemaakt door de deur uit te gaan. Normaliter ben ik extreem voorzichtig en bedachtzaam VOORDAT ik drugs doe. Op het moment dat ik drugs genomen heb dan keldert mijn IQ tot het vriespunt en neem ik mezelf altijd in zelfbescherming door zo min mogelijk situaties op te zoeken waarin ik verstandige beslissingen moet nemen. Dat betekent dus ook dat ik nauwelijks buiten kom wanneer ik iets heb gebruikt.
Thuis werd ik gebeld door mijn vriendin of het wel goed ging. Op de achtergrond hoorde ik de vrienden giechelen en het klonk alsof ze het erg naar hun zin hadden. Ik raakte lichtelijk in paniek omdat ik nog aardig ver van hun weg was en nog een stuk moest fietsen. Terwijl ik trillend en bibberend de afstandsbediening had verzameld, nam ik een paar flinke teugen van gesuikerde vruchtendrank in de hoop het even wat te kunnen remmen. Zonder effect. Ik sprong terug op de fiets en koos de veilige rustige route zonder kruispunten waar ik met auto’s geconfronteerd werd. Lichte paniek overviel mij waardoor ik het benauwd had en mijn ademhaling niet onder controle kreeg. Met alle macht verzette ik mij tegen de LSD. Op dat moment moest ik nog een lange brug over die alle kanten op vervormde. De lucht begon te vibreren en ik merkte dat ik steeds micromomentjes in mijzelf keerde. Dat merkte ik vooral doordat ik aan de kant van de brug fietste die het kortste naar m’n vriendin was, maar wel tegen het fietsverkeer in ging. Op een gegeven moment suisde ik vrij hard de brug af totdat ik besefte dat ik echt even rustig aan moest doen. Ik ben toen het laatste stuk gaan lopen. De (vries)kou en ijsregen hielpen niet, waardoor ik uiteindelijk compleet nat en trillend bij de tripplek aankwam. Ik had overwogen mijn vrienden onderweg te bellen, maar aangezien de meisjes behoorlijk zenuwachtig waren van te voren, wilde ik de stemming niet omgooien met mijn angst.
Binnengekomen gaf ik me volledig over aan de LSD, wat resulteerde in een situatie waarin ik als een LSD worm over de grond kronkelde en probeerde mijn natte kleren uit te doen. De visuals waren onbeschrijflijk intens. Ik ondervond zelfs een complete body-high waardoor ik weinig controle over mijzelf had en echt moest wennen aan het feit dat ik op geen enkel zintuig kon bouwen/vertrouwen. Na een half uur kwam ik wat meer tot rust en kreeg ik wat meer controle over de trip. Toen kon ik gefocust gaan genieten van de muziek, de hele wereld die op zijn kop stond en het complete gebrek aan rationaliteit en werkelijkheid. Ik kon de muziek over de grond zien golven, waarbij alle stofjes en puntjes in een dans schoten bij elke golf die langskwam. De kamer veranderde elke keer van kleur op het moment dat de kat met zijn ogen knipperde. Ik vind het moeilijk hier heel veel uit naar boven te halen, maar alle plaatjes en filmpjes die van de LSD-visuals op internet te vinden zijn, komen niet in de buurt bij wat ik op dat moment ervoer.
Het lastigste vond ik dat ik de complete grip met de werkelijkheid was verloren. Ik kon niet aanvoelen of een pakje drinken vol of leeg was. En wanneer ik eindelijk had geconcludeerd dat het echt een leeg pakje moest zijn, kwam er toch drinken uit bij een slok. Tijdens het onderzoeken van het pakje had ik deze meerdere malen op zijn kop gehouden blijkbaar, waardoor ik in een plas van sap zat. Mijn vriendin wees mij hierop en ik was gewoon niet in staat het sap op de vloer waar te nemen. Ik zag enkel een gekleurde golvende vloer.
In de trip-evaluatie is naar voren gekomen dat ik bestempeld kan worden als een ongeleid LSD-projectiel. De reden hiervan is dus dat absoluut nergens toe in staat was, wanneer dat nodig was geweest. Ik heb mijzelf verbrand aan een joint zonder hier iets van te merken. Ik was niet in staat geweest een telefoontje naar de tripsitter te plegen wanneer dit nodig was. En ik was absoluut niet in staat geweest om mijn vriendin te kalmeren wanneer ze niet zo lekker zou gaan. Toen het grote happy kleurenfestijn na zo’n 3-4 uur voorbij was, schoot ik in een denkspiraal. Ik werd mij bewust van de ongelooflijke kracht van LSD. Ik moest terugdenken aan de fietstocht, alles dat ik had gegeten en had gedaan. Ik vond het beangstigend en intrigerend tegelijkertijd. Ik probeerde dit onder woorden te brengen en dat lukte me op geen enkele manier, mijn hersenen ratelden op Mach 3 door. Uiteindelijk was het soort van tijd voor avondeten, althans dat vertelden mijn gedachten mij. Terwijl ik geen honger voelde. Toch at ik wat, waarbij ik opeens de gedachtes kreeg dat ik geen flauw idee had of ik wel mocht/kon eten. Heel vreemd, maar ik was van niets meer zeker. Terwijl ik in het dagelijkse leven stellig achter al mijn gedachten en uitspraken sta.
Drugs maken mij oerdom. Het lukte me 3 uur lang niet eens om de muziek terug aan te zetten nadat ik deze per ongeluk had uitgezet. Achteraf keek ik naar de zoekhistorie in Youtube en zag ik dat ik had gezocht op:
- Mooie muziek
- Iets leuks om naar te kijken
- Muziek met klassieke dingen
Erg confronterend, maar ook erg grappig. Uiteindelijk hebben we heel chill de trip afgemaakt en waren we rond 0:30 volledig vrij van vibraties en slome gedachten. We waren om 15:30 begonnen dus zijn wel echt even zoet geweest. Dit tripreport bevat echt maar hele kleine vlagen van wat ik heb meegemaakt en komt misschien erg chaotisch over. Dat komt omdat ik nog steeds bezig ben te verwerken wat er nou precies gebeurd is. Het is by far de heftigste ervaring die ik ooit gehad heb en heeft me doen realiseren wat voor (destructieve) kracht LSD kan hebben.
Ik heb mij achteraf heel schuldig gevoeld over de vorige keer dat ik LSD had genomen met vriendin. Dat was die keer dat ik dacht 100mic te hebben genomen. Ik had mijn vrienden toen mee naar een strandje genomen en daar het tripje opgezet. Ik ben achteraf ontzettend blij dat wij toen stiekem hele hele lichte LSD zegels hadden, want dat zou erg onverantwoordelijk zijn geweest.
Gelukkig is het 1 groot leermoment geweest en hebben we wel echt een heerlijke topdag gehad. Mijn vriendin vond het ook echt een leuke dag, maar is nog steeds erg onder de indruk van wat er nou is gebeurd. Daardoor heeft ze haar mening nog niet helemaal goed kunnen vormen, ze schommelt ergens tussenin. Op bepaalde punten werd het haar iets teveel. Dan was alles te intens, trad er wat misselijkheid op, en zocht ze wat rust op. De andere vriendin had precies hetzelfde. Ik realiseerde mij dat totaal niet en zocht hun steeds weer op in de andere kamer terwijl ik rondblaatte dat het vast kwam omdat ze teveel kleuren hadden ingeslikt.
Achteraf vond ik dit behoorlijk confronterend omdat ik me had ingesteld op het feit dat ik vast wel in staat zou zijn de trip te onderdrukken indien nodig, en er te zijn voor mijn vrienden. Whoops, leermoment!
Ik wil jullie nog wel echt heel erg bedanken voor alle adviezen en tips, daar hebben we erg veel aan gehad en ook heel erg gewaardeerd.
De volgende trip staat eind maart gepland, maar we gaan even kijken of we dan al zijn bijgekomen van deze mega-ervaring.