PoisonDrink schreef:Ik vond het maar een benarde situatie, je bent zelf ook serieus aan het trippen, en je vriend is bad aan het gaan. Ik heb dan ook een lange tijd op hem proberen inpraten, ook al lukte dit niet echt. Hij werd wel een tijdje wat rustiger, omdat ik over koetjes en kalfjes aan het praten was.
Praten was in mijn geval zinloos. Hij gaf wel antwoord, maar ik hoorde het toch niet. Wel typisch van dat rondjes lopen en draaien en plots in tegengestelde richting beginnen te lopen. Ik heb het alleen die ene keer maar gezien en er verder nooit iemand over gehoord. Dan ben ik toch benieuwd wat daar voor gezorgd heeft.
PoisonDrink schreef:Toen had ik maar beslist om samen naar zijn kamer te gaan, aangezien ik vermoedde dat hij zich daar meer op zijn gemak zou voelen. De wandeling naar daar was geen pretje. Hij wandelde véél te snel, draaide continu rondjes op straat en soms deed hij enkele stappen in tegengestelde richting ('in het verleden' volgens hem) om dan terug door te wandelen na een paar rondjes te draaien.
Oh! Je kon gewoon naar z'n huis! Die luxe hadden wij niet. We waren met z'n drieën, ik woonde ver, zij woonden met ouders. Dus dat was geen optie.
PoisonDrink schreef:Wat doe je daar aan als je zelf ook niet geweldig rationeel kan nadenken?
Met mij ging het prima, achteraf gezien ben ik blij dat ik me geen moment heb gerealiseerd dat het ook gewoon een full blown psychose had kunnen zijn. Ik heb constant een 'ah, dat komt straks wel weer goed' gevoel gehad. Die andere jongen die erbij was kon het niet zo goed handlen, die voelde zich wel zwaar kut en kon zich alleen op die doorgedraaide focussen.
Maar zo lang we gewoon een paar meter achter hem liepen, kon ik prima van m'n trip genieten en als ik hem weer een verkeerde kant op zag lopen, rende ik er snel even voor. Zo af en toe begreep hij even niet waarom, want hij leek ervan overtuigd dat hij daarheen moest. Terwijl we helemaal niet op weg waren ergens naartoe, we waren gewoon wat aan het rondwandelen.
PoisonDrink schreef:Op zijn eigen kamer was hij trouwens nog altijd onrustig maar het ging toch iéts beter al. Jammer dat je dan zo hulpeloos staat tegenover die vriend..
Ja, in bed leggen, dekentje eroverheen, feel good movie aanzetten, of wat vrolijke muziek. En dan uitzitten. Die mogelijkheid hadden wij helaas niet (of gelukkig, want ik heb me prima vermaakt).
Nog één bizar gegeven trouwens, op het moment dat hij doorflipte smeet hij ineens zijn telefoon vlak langs mijn hoofd. Ik had al gezien dat hij er de hele tijd mee liep te kloten, maar ik dacht dat hij z'n vriendin aan het smsen was ofzo. En ineens vliegt dat ding langs m'n hoofd. En het duurde even een seconde voordat ik een reden kon bedenken, het was echt een super dik what the fuck is dit!? moment. Dus ik vroeg aan hem: "Slecht nieuws?" - Hij zei: "Yep" Dus ik ging er vanuit dat z'n vriendin het had uitgemaakt. Bleek achteraf ook helemaal niet het geval geweest te zijn, hij dacht dat de telefoon gewoon een item in het spel was en dat hij hem daarna toch niet meer nodig had. Dus hij smeet 'm gewoon voor de fun. Volgens hem heeft hij ook helemaal geen "Yep" gezegd.
Week later was het wel uit met z'n vriendin. Dat was wel creepy.
Don't ask me nothing about nothing, I just might tell you the truth.
.
pilletje Helaas kon ik er in eerste instantie niet aankomen, maar onverwacht kwam het op een feestje van een oude vriend op mijn pad. En op dat moment dus ook de juiste set en setting. 
