"Synthacaine". Op de grens tss therapeutisch en recreatief

Hallo,

Ik ben nieuw hier en ik besef dat ik uiteraard een bepaald gezondheidsrisico (alsook mentaal) risico neem door zelf te gaan experimenteren naast de voorschriften van mijn psych om (waar ik weg wil trouwens, sta op de wachtlijst voor een nieuwe in een mijn inziens zeer goed ziekenhuis vlak bij mij thuis, ik ga daar voor alle andere medische problemen en enorm tevreden.. nu eerst zien of dat "klikt" natuurlijk, maar het plan is om daar wel meteen eerlijk te zijn over eventueel "recreatief" of off-label gebruik, wat met mijn huidige psych niet meer kan, ze is erg conservatief en zou mijn hoofd er zowat afbijten.. als ik nog maar zeg dat ik zo elk jaar wel eens een paar trekjes van een joint meerook gaat ze al door het lint!)
Dus ik dacht, naast veel lezen op Internet, zal ik mezelf ook maar eens inschrijven op dit forum zodat iemand me een enorme klap voor men kop kan geven als ik wel erg gevaarlijk bezig ben, en ook om eens met wat mensen hierover te kunnen spreken hierover, want in mijn vriendenkring wordt amper gebruikt, tenzij hier en daar eens een joint, maar dat is nu ook wel minder dan vroeger, dus ja, ik kan daar in mijn eigen kring ook niet veel over spreken.

Dus.. ik zit al een aantal jaartjes bij de psychiater wegens een aantal psychische klachten.. het begon met een zware paniekstoornis (ik leek wel dood te gaan op de ergste momenten, dus mijn hart is echt door en door getest, alleen maar om me gerust te stellen, heb zelfs 24u met zo'n bakje rondgelopen). Die werd vastgesteld tijdens de eerste examens van mijn tweede studies, die nogal zwaar uitvielen en ik ging extreem lang doorblokken. Ik werd 's nachts plots wakker (niet na een nare droom ofzo) met het gevoel dat ik doodging, ik kan het niet beschrijven. Nu, dit is al jaren redelijk goed onder controle d.m.v. een SNRI, Effexor (heb er een aantal geprobeerd maar dit werkt het beste), af en toe nog eens een opstoot, maar eigenlijk valt het erg goed mee.

Om die reden ben ik ook nu op mijn 30ste nog een redelijke "drug newbie".. ik ben nooit "anti" geweest ofzo, maar ik ben echt een bange Belg, bang voor OD's enzo, bang voor speedy effects, maar word dan ook weer maar amper relaxed van cannabis. Als ik dat alleen doe is het eigenlijk 90% van de tijd negatief (heel erg in mezelf gekeerd, tijd lijkt te lang te duren, mijn hartslag valt me teveel op, ik begin begin me af te vragen waarom ik eigenlijk aan het denken ben.. enfin.. laat allemaal maar!), dus dat doe ik eigenlijk nooit meer. Enkel nog eens 1 of 2 keertjes per jaar 2 tot 3 trekjes samen met een vriend (meestal in .Nl), en dan is dat wel relaxed, maar ik voel het al na die paar trekjes en dan is het voldoende.
Wat ik wel eens leuk vind (maar dat is ook geen RC) is Kratom, indien niet de vaak, want het verliest zijn (sowiso lichte maar relaxte) werking snel.

Maar goed, als ik dus geen gekke dingen ga doen, krijg ik ook amper paniekaanvallen meer de laatste jaren. Ik heb ook truukjes geleerd voor als ik een krijg. Bvb. als je denkt "oh nee ik ga flauwvallen", dan moet je eigenlijk denken "please laat mij zo snel mogelijk flauwvallen want dan is het allemaal over en herstelt mijn lichaam zich!".. en dan stop je met panikeren en val je helemaal niet flauw.
Erger zijn de steeds terugkerende depressies.. ben ettelijke keren opgenomen geweest, een keer meer dan 6 maand.. goh in het begin, als je in een aangename kliniek zit, helpt dat wel om effe gewoon alles te kunnen laten voor wat het is, gewoon op je bed gaan liggen en niemand die het erg vind dat je je niet goed vind of die je zegt dat je "toch maar gewoon moet proberen".. dus ik ga hier niet beweren dat het geen nut heeft, maar, na 6 maand, heb je het toch wel gezien hoor, je wil je leven niet verder op hold zetten, je WIL je terug goedvoelen, je hebt elke therapie al 2 keer gezien..

Enfin, meestal gaat het beter, maar soms gaat het ineens erg bergaf. Ik moet erbij zeggen dat ik ook een verslaving heb moeten overwinnen (niet aan uppers of RC ofzo trouwens, vind het nogal genant om daar nu al te veel over te schrijven), en hoewel ik het niet "mis", ik me ook niet terug "normaal" voel. Mijn vorige psych (inmiddels ook weer jaren geleden) merkte terecht op dat hij dacht dat ik met een dopamine-probleem zat, en dat we ernaast zaten met de SNRI steeds maar te verhogen. Die heeft inmiddels zijn praktijk verhuisd naar de andere kant van het land, dus ik ben noodgedwongen toen dringend moeten veranderen naar een anderee psych (die een vrouw bleek, wat omwille van serieuze problemen tijdens mijn vorige relatie waar ik het toen wou over hebben, niet zo'n gekke keuze was). Maar die vorige psych heeft toen een poging gewaagd met Wellbrutin. En ja hoor, vanaf dag 1, voelde ik me zowaar "normaal". (ja ik weet het, iedereen zit hier moeite te doen om zich toch maar effe een paar uurtjes "abnormaal" te kunnen voelen, en ik wil net het omgekeerde!) Ik had geen ochtendhumeur, ik had energie (maar was op een vreemde manier toch relaxed), ik rookte toen nog maar had ook daar geen trek naar, ook niet naar andere roesmiddelen. Ik leefde me uit op men werk, had gewoon een leuke sociale dag... enfin, ik dacht "yes, we hebben het gevonden!". Maar dan op dag 3: bamm, zware hallucinaties (wat in een werkomgeving erg vervelend is). Ik hoorde een collega waarvan ik wist dat hij eigenlijk op reis was, ik zag dingen flashen op mijn scherm waarvan ik wist dat ze er niet waren.. enfin gelukkig besefte ik het allemaal nog goed en heb ik iemand gevraagd om me dringend naar de Spoed te brengen. Ik heb ook een soort electricien gezien, ik weet niet wat die kwam doen, en ik vraag me tot de dag van vandaag nog steeds af of die er eigenlijk wel geweest was.

Conclusie op spoed: slechte reactie op Wellbrutin, meteen stoppen, eigenlijk kunnen we ook niks doen behalve je een kalmeermiddeltje geven en het gewoon laten uitzieken (uhm achteraf gezien had ik toen gewoon best een Dipiperon ofzo genomen, krijg die altijd om rustiger te worden, maar is eigenlijk een antipsychoticum.. maar daar had ik toen niet aan gedacht, besefte niet goed genoeg wat er juist aan de hand was en was nog niet zo goed ingelezen), meteen psych bellen en behandeling meteen stopzetten.
Achteraf gezien was het wellicht ook voor een stuk mijn eigen fout gezien ik teveel gedronken had, en dit schijnt echt gevaarlijk te zijn met Wellbrutin.

Nu mijn nieuwe psych erkent ook wel dat er een probleem is met dopamine (ik ben in juli gestopt met roken, heb de NRT zowat afgebouwd, maar geraak eigenlijk maar niet volledig van de kauwgom af.. vooral niet als ik een dip heb), maar ze zegt er gewoon niet veel aan te kunnen doen. Dat Effexor _onrechtstreeks_ dopamine ook wel wat zal verhogen, maar daar zitten we ook al aan de max. dosis (serotonine genoeg zou ik zo denken)... enfin, ze laat het er zowat bij.

Nu... ja, it's dangerous, maar ik heb onlangs dus was zoekwerk zitten doen naar RC's die zoveel mogelijk dopamine bevorderen en liefst zo weinig mogelijk serotonine beinvloeden (naast het feit dat XTC-equivalenten niet schijnen te werken samen met een SNRI, is dit ook nog eens levensgevaarlijk), en "synthacaine" leek me een leuke.. nu was er niet veel over dit stofje bekend, behalve dat het bij verschillende vendors om een verschillende mix gaat.
Hier zou het gaan om gewoon MPA met benzocaine erbij. Er werd me aangeraden om met 100mg te beginnen. Ik gewoon zo'n tipje geprobeerd tot het enig effect had.

Ik wou vooral een zeer lichte dosis proberen, m.a.w. vooral geen te "speedy" effect (want dan gaan we weer panikeren enzo!), gewoon 's ochtends een klein beetje om goed men workout te kunnen doen (jaja, ben onlangs ook terug beginnen sporten!) voor men ontbijt, en om te zien of het een invloed had op men humeur en cravings. En ja hoor. Perfect, als ik het niet overdeed.
Nu ik zou echt zo'n weegschaal moeten kopen, just to be safe. Want mischien is wat ik denk dat "een klein beetje" is wel veel teveel ofzo.

Speciaal is, naar wat ik lees over MPA, dat het een (lichter) ampthetamine-achtig gevoel zou moeten geven. (waarmee ik ook al eens ervaring heb gehad, en ook daarop voelde ik mij "normaal" bij zeer licht gebruik, maar ik ben hier meteen mee gestopt doen die kennis die me had geintroduceerd was overleden!). Nu op een of andere manier gaf het mij wel energie, dat wel, maar niet dat zenuwachtige van teveel caffeine. Eerder rustig, gefocused, geen cravings ook niet naar nicotinekauwgom ofzo.. gewoon, normaal zoals het zou moeten zijn, en sporten ging ook aanzienlijk beter (da's misschien wel een beetje valsspelen! Maar 't is ook niet dat ik me achteraf kapot voelde ofzo)

Negatief: ik ben bang dat ik _hier_ dan weer aan verslaafd zou kunnen geraken! Klinkt niet logisch wat ik ben totaal niet het "uppers type", integendeel.. maar gewoon omdat het alle andere cravings en deppresieve gevoelens elimineert.. iemand hier ervaring mee?

Voorlopig ga ik het gewoon effe zo blijven "oplossen" (en af en toe een tikkeltje meer voor de fun mag wel, in het weekend, maar dan enkel met Dipiperon en Etizolam achter de hand.. dan ga ik al niet op voorhand panikeren, omdat ik weet dat ik het zonodig kan "cancellen".. eigenlijk heb ik hem dan al niet nodig, gewoon omdat ik weet dat het er is)
Maar wel een weegschaaltje kopen best? Met welke soorten weegschalen wegen jullie dit soort dosises? En zijn die groot en opvallend of kan je ze ergens wegsteken? Ik woon wel op mezelf maar heb een familielid die in behandeling is dichtbij in de kliniek en daarom veel bij mij verblijft, ik denk als die rare spullen gaat beginnen zien dat ze gaat panikeren.


En hoe kan ik dit nu aanpakken en uitleggen, moest ik het zien zitten om bij die (mij sterk aanbevolen) nieuwe psych in behandeling te gaan? Want uiteraard als hier "veilige" oplossingen op voorschrift voor mogelijk zijn, dan stop ik liever met de RC's.
Zit alleen een beetje vast daar.. Wellbrutin is het enige in zijn klasse, en dat mag ik dus nooit meer nemen.
Misschien moet men al meer richting ADHD-medicatie beginnen denken, maar dan snap ik niet goed waarom.. ik ben destijds op zoveel manieren getest op alle soorten stoornissen en daar is nooit de diagnose ADHD of ADD uitgekomen hoor.
Suggesties?

En ja belangrijk: welke (goedkope) weegschaal is betrouwbaar, is goedkoop duurkoop?

Lang verhaal, heb het niet helemaal gelezen want ben druk. Ik zou niet zomaar zelf gaan experimenteren met RC's om je dopamine aan te vullen. Zoals je zelf al aangeeft kan het verslavend zijn, ook gaat het om vrijwel onbekende middelen die een hoop narigheid kunnen brengen waar we nog niet vanaf weten. Als je een tekort aan dopamine hebt, is het slikken van L-Tyrosine misschien een optie?
Je geeft zelf aan dat er niet veel vaart in zit bij de huidige psych, dus misschien is overstappen een goed plan.

Over de weegschaal: kijk eens op dealextreme.com, die hebben er een hoop. Ik weet niet meer uit m'n hoofd welke, maar er is een goeie die 0,01g precies is.

Ja, heb ik dat niet vermeld in mijn post? (idd, hij is zooo lang om opnieuw door te lezen.. ik sta bekend om het typen van ellenlange boeken)
Wel, l-tyrosine, dat was ik dus een tijdje geleden opnieuw aan het proberen, gezien eerdere goeie ervaringen. Echter, na 1,5 week werkte dat niet meer. NIET meer, bij gelijk welke dosis. Ben gaan google'n, en idd, mensen mensen melden dat het stopt met werken, maar meestal dan na meerdere weken. Dus gewoon dikke pech gehad.
OF ja, geluk, met de timing. Ik had het toen net effe HEEL moeilijk en het heeft me er toen door geholpen, en gezorgd dat ik ben blijven sporten.. dusja.. niet TE negatief zijn.
Helaas pindakaas, ik koop het voorlopig niet meer, geldverspilling, doet niks meer.

Enfin, ziet er naar uit dat mijn pakketjes (3 pakjes in totaal) wel eens in de wolk van de snailmail zouden kunnen verdwenen zijn! (zie ander bericht ivm "postliggend" adres).. meer nieuws morgen, hoop ik.
Enfin, pakketje 1 is gewoon Kratom... doe ik sowiso wel eens een kuurtje mee een keer per jaar, is wel relax, maar niet te lang want het verliest toch zijn werking en dan is het gewoon geldverspilling, kan je beter gewone thee drinken.. maar daar was ik nu dus wel weer eens aan toe.
Pakketje 2) Etizolam (nog gevonden zowaar, en ze willen er echt van af, 2X de besteld hoeveelheid aan 1X de prijs).. zonder dat, begin ik niet eens aan de synthacaine.. niet dat ik die per se nodig heb, da's louter mentaal eigenlijk.. beetje zoals met nicotinekauwgom.. het idee van het binnen handbereik te hebben volstaat al.
(hoewel ik weet dat technisch gezien die dipiperon mij meer gaat helpen als de synthacaine echt te heftig wordt)

Nu bon, dat pakket moet binnen zijn, zonder Etizolam in huis, neem ik geen Synthacaine, simple as that.
Nu dit is het enige pakketje dat "tracked" is, en hoewel het dus niet juist is afgeleverd, is het dus eventueel nog op te sporen.

3) de Synthacaine. ik had de keus tussen untracked, unsigned airmail (niet mijn eerste keus, maar er was geen andere), of meteen dure UPS.. nu UPS, dat moet ik thuis laten afleveren en moet ik ook fysiek thuis voor zijn.. nou ja mijn ervaring (niet alleen met RC's, ook met gewone zaken) is dat die mannen meestal leveren op woensdag.. welja, echt, ik heb al teveel woensdagen Spaans gemist, door medische redenen enzo, en omdat ik vorige keer effectief op een pakje zat te wachten.. het kan echt ni meer!

'k Zie da ni meer zitten om thuis te zitten voor pakjes, maar ook niet dat mijn oma (ik ben 30, maar zij heeft chemo nodig en het ziekenhuis is hier vlakbij, dus zij is hier een groot deel van de tijd aanwezig) het pakje zou openmaken of vragen wat erin zit.. zo bemoeiziek is ze spijtig genoeg wel :/ Enfin, off topic, had hier al een topic over geplaatst.

I know, zelf gaan experimenteren is ook echt last resort. Ik hoop dan ook dat het klikt op de "open consultatie" bij de nieuwe psych vrijdag en dat ik hem dit meteen kan vertellen, en dat hij met een beter alternatief komt, een veiliger alternatief op voorschrift. Probleem is wel, ik heb zoooooveel te vertellen over de laatste jaren (dossier van de vorige psych wordt ook pas overgedragen eens je effectief wenst over te stappen, dus ik moet echt de voorbije jaren zo beklopt mogelijk samenvatten.. en zoals je ziet in mijn post, ben ik echt slecht in beknopt samenvatten! Mijn samenvattingen voor de unief waren dan ook geen "samenvattingen" meer!), en dit komt er nu op het einde bij maar is wel belangrijk.. ik weet niet goed meer hoe ik het gesprek moet opstellen en in welke volgorde enzo.

Off topic:

Iets waar ik me wel aan ergerde maar HEEL goed bedoeld was door de forum-gebruikers, waren posts waar ik toevallig op uitkwam waar iemand heel duidelijk de afgrond in het gaan was, regelrecht in een verslaving, en wellicht al verslaafd was maar het niet besefte. Verdorie, ik wou dat ik in die tijd al op zulke forums zat! Misschien had ik het dan tijdig ingezien!
Maar, hoe goed bedoeld ook, denegrerende kritiek haat niet helpen, gaat die persoon zich nog meer hulpeloos doen voelen en zich nog willen verweren (in tekst, die eventueel nergens meer op slaat, waarop hij nog MEER kritiek gaat te verwerken krijgen).
Dit is niet de ideale plaats om dit te doen, deze post mag verplaatst worden naar het verslavingsforum, maar please, doe dit niet. Ik weet voor de volle 100% dat mensen die zelfs maar de moeite doen om te reageren, het goed menen, en goede bedoelingen hebben. Een persoon die in het diepste van zijn verslaving zit beseft dit niet, zal zich gekrenkt voelen, daardoor nog extra gaan gebruiken, en gaat hier in elk geval geen hulp aan hebben.

Wat is wel nuttig? Wel, dit is zeer moeilijk, want ik kan enkel voor mezelf spreken.

- Verhalen over mensen die hetzelfde meegemaakt hebben (het feit dat je je kan identificeren met het probleem van verslaving, en dat je niet alleen bent, dat je niet "gek" bent), mensen die vrijwillig over zichzelf getuigen, please, doen, echt doen.
Vertel wat je valkuilen waren, wat je triggers waren om te gebruiken, hoe je er al dan niet bent bovenop gekomen. Vertel ook eerlijk hoeveel jaar van je leven dit je gekost heeft. Ik denk dat niet-verslaafden dit weinig beseffen, maar dat zijn er voor velen, verdomme veel. Opnames, ambulante begeleiding, eigen initiatieven.. een verslaafde wil vaak, zoals ik, "zijn leven niet verknoeien", door zich bvb. te laten opnemen, of door gewoonweg zijn studie of werk stop te zetten en ambulant te worden geholpen (of eventueel zelf af te kicken, moest je daartoe in staat zijn).
Wees eerlijk over de tijd dat dit zal kosten. Mijn ervaring is dat mensen LIEGEN hierover. Het begint met een paar maand, dan is het een half jaar, dan een jaar, op de duur ben je jaren bezig! Ik sta nu jaren op ziekenkas en ik denk wel dat ik over mijn verslaving ben, maar kamp nog met depressieve verschijnselen (die volledig losstaan van de verslaving btw, ik had daar eerder ook last van). Niet liegen, echt, niet doen.

Feit is, ALLES is beter dan je leven verliezen aan een verslaving. Je familie, je thuis verliezen door je verslaving.. zover ben ik NET niet gekomen maar het scheelde niet veel. Dus neem die tijd.

Maar echt mensen, dat belerende vingertje, ik weet dat het goed bedoeld is, maar laat het achterwege.
Als je zo iemand de dieperik ziet ingaan, vertel dan vooral je eigen verhaal.
Of verwijs meteen door naar de hulpverlening. Spreek de persoon bemoedigend aan. Leg uit (liefst in wetenschappelijke termen want niemand wil zich dom voelen) waarom hun huidig gebruik onverantwoord is, zeg dat je bezorgd bent, als je dat echt bent geef dan ook je contactgegevens door waarop de persoon je bij eventuele overdosis kan contacteren (zij hebben vaak nog niemand om te contacteren en zullen aarzelen om de ambulance te bellen!), geef meteen duidelijk links en telefoonnummers door van hulpverlening, waar ze, liefst anoniem, terecht kunnen.

Ik heb zelf ondervonden dat dit soort anonieme (maar welbekende, in Belgie) hulplijnen soms nog beter advies kunnen geven dan een psychiater ofzo.. welja dit is wellicht omdat het niet goed meer zat met de psychiater, maar ik wil maar zeggen, onderschat het nut van die hulplijnen niet.

Ik ben zeer succesvol gestopt met roken met behulp van Tabakstop (Belgie btw), topdienst is dat, echt alleen maar goeie mensen, de meeste zijn zelf ook therapeuten of dokters, dus geen schrik hebben ivm de expertise! Heb keileuke tips gehad. Simpele, zoals hou uw handen bezig, begin met haken of breien.. nou dat vond ik dus te oubollig. Ben ik midden deze zomer beginnen loomen! Jaja, voor de kindjes (en de ouders, en de grootouders..) .. maar zeer verslavend! Heb er echt een leuke hobby van gemaakt, ik wil gewoon constant moeilijkere patronen uitproberen. Voor de ervaren loomers: ik heb de snake belly en de large caleidoscope gemaakt... dusja.. ik was echt wel loom-gek. Intussen is het een stuk geminderd, maar het heeft me over de gewoonte van het roken geholpen, en nu doe ik het nog sporadisch want vind het te leuk!

Dusja. Echt, niet mee lachen of denigregende posts plaatsen, please don't.. het mag niet zo lijken, maar mensen in die situatie gaan gewoon meer domme dingen doen naarmate dat hun leven negatief is of dat ze negatieve reactief krijgen. Desnoods: gewoon NIET meer reageren. Gewoon hulplijnen en forums blijven posten. Misschien voelt die persoon zich niet goed bij een hulplijn maar wel bij een forum. Just try, it's not gonna hurt.
Nou ja mijn inziens zolang je die mensen maar niet gaat bombarderen met AA-like dingen (bestaat nu voor zowat alle drugs), want daar krijg ik het van.. maar bon als iemand zich daar goed bij voelt, mij best. Mijn inziens is het een sekte.