Ik gebruikte vooral uit verveling, en doordat het schrijven erop mij zo gemakkelijk af ging.Tony Montana schreef:Hier is een QED voor je, eens zien of je deze begrijpt? Zelf gemaakt voor eerstejaars aan de Universiteit.
Opgave (2 premissen) plus oplossing:
(1) p
(2) q ≡ (r∧~p)/(q∧s) ≡ ~[r ⊃ (s ⊃ p)]
(3) q∧s ass VB
(4) [r ⊃ (s ⊃ p)] ass IB
(5) p Re 1
(6) (q⊃(r∧~p))∧((r∧~p)⊃q) Equiv 2
(7) q⊃(r∧~p) simp 6
(8) q simp 3
(9) r∧~p MP 7,8
(10) ~p simp 9
(11) p∧~p conj 8, 10
(12) ~[r ⊃ (s ⊃ p)] IB (4)-(11)
(13) (q∧s)⊃ ~[r ⊃ (s ⊃ p)] VB (3)-(12)
(14) ~s∨p add 1
(15) s ⊃ p impl 14
(16) ~r∨(s ⊃ p) add 15
(17) [r ⊃ (s ⊃ p)] impl 16
(18) [r ⊃ (s ⊃ p)]∨(q∧s) add 17
(19) ~[r ⊃ (s ⊃ p)]⊃(q∧s) impl 18
(20) (q∧s) ≡ ~[r ⊃ (s ⊃ p)] equiv 13,19
QED
KAN JE NOG VOLGEN, DUMBASS? IF SO, EXPLAIN IT TO ME LUCY!
ps: wie mij ook nog piano wil zien en horen spelen en hoe ik woon, pm me, en ik zend je een link, van mijn persoonlijke account, en check it out...
pps: verkoop geen praatjes over iemand die je niet kent man, en zeker niet iemand zoals ik - iemand die kan bewijzen wat hij zegt: bij deze, take my proof or shut the fuck up, ignorant stupid fucks!
ppps: aangezien jij, Mister Quod Erat Demonstrandum, hier toch de brains niet voor hebt, some pointers - ass VB = assumptie voorwaardelijk bewijs; ass IB = assumptie indirect bewijs; simp = simplificatie; MP = modus ponens; conj = conjuctie; Equiv = equivalentie; add = additie (enz... enz...), niet dat ik verwacht dat je het zo zelfs maar kan vatten, met deze add...
Toch maar iets toevoegen...
Natuurlijk ben ik blij en gelukkig dat ik met deze troep gestopt ben.
Mijn dealers en ‘drugsvrienden’ begrepen het niet, hoe ik dagenlang niets at of sliep en noemden mijn manier van gebruiken:”Ongezond.”
“Ik zal maar zwijgen over de naalden die je in je lijf steekt of de liters GHB die je achterover kapt,” dacht ik.
Mijn manier van gebruiken was erop gericht om de hardste afkick (kater) mogelijk te krijgen zodat ik de signalen van mijn lichaam beter leerde begrijpen, om zo hopelijk de motivatie te vinden om ermee te stoppen.
Dat heeft zeker geholpen.
Na gebruik bleef ik twee weken binnen om te recupereren.
Ik gebruikte niets.
Dat vonden mijn drugsvrienden raar.
Ik werd eens wakker na een pep-binge van vier dagen, en het eerste wat een vriendin deed, was een bord met wat lijntjes onder mijn neus duwen.
Toen ik dat weigerde, was de verbazing op hun gezichten af te lezen.
Ik kon hen niet uitleggen dat het de bedoeling is/was de kater uit te zweten.
Dat zouden ze toch niet begrepen hebben, daar zij al in een vergevorderd stadium waren.
Mijn pep-roes moest puur zijn, zodat ik wist welke effecten er juist optraden, en ja, ook de negatieve bij uitwerking.
Regelmatig boden ze mij een GHB-dosis aan om te mengen met pep.
Het was geweldig: Ga je te hard op pep, neem dan GHB, ga je te hard op GHB, neem dan pep.
Dat zijn twee producten die zo op elkaar inspelen dat je hiermee onoverzienlijke gewoontevorming creëert.
Ik ken het principe immers door te gamen en te blowen, het 1 lijkt ondertussen niet meer zonder het ander te kunnen bestaan.
Slechte gewoontevorming is een sluipmoordenaar, dus het is belangrijk deze tijdig te herkennen.
Dat deed ik op mijn manier.
Ik ben ondertussen al drie jaar clean. (na een jaar maandelijks gebruik)
Cravings heb ik niet, nooit gehad, en dat kan volgens mij ook niet, daar ik mijn afkick-periode uitzat.
Gekeken naar de cravings die nicotine oproepen, wist ik dat ik de ‘pep-craving’ nooit mocht voelen.
Eens je dat begint te voelen, hang je er volgens mij de rest van je leven aan vast, en gekeken naar nicotine, kan ik me voorstellen dat je een speed-craving in je hoofd ten koste van alles moet voorkomen.
Het moet een onvoorstelbare mentale pijn met zich mee brengen, een aantrekkingskracht welke jou in een dief veranderd, en zodoende, je hele persoonlijkheid, met inderdaad, gaten in het geheugen waardoor je geen herinneringen meer kan ophalen.
Tot het besef komen dat je jezelf niet meer bent doordat je geen herinneringen meer kan ophalen moet inderdaad vreselijk zijn.
De pep heeft mij dus niet kunnen kisten. (teveel drugs-ervaring)
FY!
Ik creëerde ware kunstwerken op Facebook, welke dan ook ongegeneerd gestolen werden.
Maar wat is/was het verschil dan om te schrijven op of zonder pep?
Op een gegeven moment, (heel pril, 1 ste waarschuwing van de hersenen) leek het alsof ik Pandora’s Box in mijn hoofd had geopend.
Al de kennis die ik had, wie ik was en waar deze kennis vandaan kwam leek ik plots zo uit mijn hoofd te sleuren.
En ofschoon dat de resultaten ernaar waren, voelde het alsof ik vals aan het spelen was.
Het was te gemakkelijk.
Het besef kwam snel dat wanneer ik regelmatig pep snuif en daarbij schrijf, de hersenen op een gegeven moment de pep nodig hebben om iets op het digitale papier te kunnen zetten. (weer gewoontevorming, waarbij het 1 niet zonder het andere kan bestaan)
Schrijven behoort tot mijn identiteit, en ik sta niet toe dat een middel deze veranderd.
Heb ik aan mijn jaar pep-gebruik goede dingen overgehouden?
Ja natuurlijk, want daar heb ik voor gezorgd.
Eerst was ik mijn overgewicht kwijt. (maar dat is er al terug bij)
Het belangrijkste is dat ik de algemene verslavingsproblematiek met tijdelijk pep-gebruik verschoven heb.
Ik begon pep te gebruiken door (natuurlijk) een samenloop van omstandigheden, en 1 van die omstandigheden was mijn alcoholgebruik.
Regelmatig maakte ik me daar zorgen over. (waar gaat het eindigen? de drankduivel is gemeen)
Pep was ideaal om van het drinken af te raken, want ik dronk niet omdat ik het nodig had, maar weerom, uit verveling.
Met pep op, moest ik al kotsen bij de gedachte dat ik een glas water moest drinken, laat staan een biertje.
Wanneer de problemen met de junks uit de hand dreigden te lopen, (verkopen in mijn buurt e.d.) pakte ik snel mijn biezen en ben verhuisd, ver weg van het criminele ondermilieu)
Want zo is dat dat je dat moet doen.
Anders geraak je er niet vanaf, als een steeds wederkerende kwaadaardige tumor.
Mijn recreatief pep-gebruik heeft me dus van de drank af geholpen, en dat vind ik persoonlijk knap gedaan.
