Originele post door Shortyy op 3 maart 2007.
Vorige week besloten Soraya & ik doornappel zaadjes te eten. We wouden wel eens zien welke effecten dit had want niemand durfde blijkbaar zulke zaadjes te eten.. We hadden gehoord dat het heel erg harde shit was dus besloten we om mn zus te laten langskomen om ons in het oog te houden..
We namen dus elk een deel zaadjes en besloten in de woonkamer op mn zus te wachten. Ik zit op kot in Leuven maar heb een grote woonkamer. We zette ons voor de tv maar na een tijdje begon ik te trippen.. Ineens vielen er 4 zwarte muren langs me neer, ik was opgesloten. Ik besefte ook helemaal niet dat ik aan het trippen was en dat was ongelofelijk eng.
Ik besloot zo hard ik kon tegen de muren te duwen.. Ik duwde en toen sloot ik mn ogen eventjes, de muren werden telkens andere ruimtes..
1 keer zat ik in een martelkamer, met de duivel bij me die vroeg om mijn ziel te kopen, hij martelde iemand die ik ergens van kende, maar hoe hard ik ook nadacht ik wist niet wie hij was . Wat een afschuwelijk wezen was die duivel.
Ik keek hem krom aan, angst nam alle controle over en ik probeerde weg te lopen langs een deur die er niet was .. Dan sloot ik mijn ogen weer enkele seconden en dan hoorde ik Soraya tegen me zeggen dat mn zus er was. Maar als ik mn ogen opende zat ik weer in mijn eigen wereldje, zonder geluiden van de echte wereld.
Ik deed mn ogen terug en nu zat ik gewoon in de les, ik was gerustgesteld dat ik in de klas was terechtgekomen. Ik dacht natuurlijk dat ik in werkelijkheid in de les zat want dit is echt raar spul ik snapte niet dat ik hallucineerde. Ik vroeg me af waar iedereen was moest er geen prof komen? Waar waren mijn klasgenoten? Er klopte iemand op de deur, ik deed open. Eindelijk dacht ik daar is de rest van de klas.. Er kwamen ineens allemaal kwade kabouters naar binnengelopen , wtf hoe komen die hier? Ik had zo fel schrik, ik deed mn ogen minutenlang dicht en na nog een paar keer in andere kamers terecht gekomen te zijn was ik terug op mijn kot in de zetel. Ik zag Soraya zitten in de zetel.
Oef wat een geruststelling dat zij er was , ‘gaat het?’ vroeg ze. ‘Ja ik ben gewoon eventjes weg geweest maar je wilt echt niet weten naar waar.’ Ik had zo’n dorst gekregen. Ik vroeg waar mn zus was aan Soraya & ze zei dat ze even aan het telefoneren was. Ik dronk mijn glas leeg en moest naar het toilet . Ik viel van de ene muur tegen de anderen en vond de weg niet . Uit de muren kwamen vrienden, ze wandelden doodleuk uit de muur. Ik ging snel naar het toilet.
Toen ik terugkwam kon ik eindelijk met mijn vrienden praten, ze kwamen naar mij toe en vroegen hoe het met me ging. ‘wel goed', zei ik. Ik voerde met iedereen een afzonderlijk gesprek. Ik voelde dat iemand mn hand vasthield. Langs me stond een schim en deze persoon nam ook deel aan de conversatie. Met sommige personen heb ik meer dan een uur gepraat. Over de wereld, over alles zowat.. Alle mensen die ik in mn leven lief gehad heb waren van de partij, iedereen, zelfs degene die ik jaren niet had gezien. ‘leuk’, dacht ik, maar waar hangt Soraya uit ? Zij is mijn beste vriendin al heel mn leven. Waar was zij? Mijn hand werd nog steeds vastgehouden door een schim die telkens aan de conversatie deelnam en alles ervaarde net als ik.
Ik vroeg of ze zin hadden om binnen te komen want nu stonden we daar met bijna 100 mensen in de gang, allemaal tegen elkaar gepropt. ‘Goed’ zeiden ze. We wandelden naar de woonkamer ik en de schim die mn hand vasthield en al mijn vrienden, behalve Soraya.
Maar wat er toen gebeurde was echt waanzinnig. Iedereen in de gang begon te bloeden, wormpjes begonnen te eten aan hun , er kwamen beestjes uit hun oogkas gekropen. Ik wou dit niet , dit kon en mocht niet gebeuren. Stierven ze allemaal?
Ze vielen 1 voor 1 neer. Ik vertelde het tegen de schim die nog steeds bij me was. Ik wist niet hoe ik me moest voelen. Zou ik blij moeten zijn omdat er nog iemand bij me was of zou ik schrik moeten hebben? Wie was deze persoon toch maar? En was het wel een persoon? Ik wist het niet meer, deze vragen raasden door mn hoofd. Op een of andere manier was ik een beetje gerustgesteld want de schim had een bekende geur. Een geur die ik al jaren kende.
Ik vroeg aan de schim of hij ook alles had kunnen zien wat er gebeurde in de gang. ‘Ja, vreselijk om je vrienden zo te zien sterven. Ik weet niet wat we moeten doen.’
Ik was mezelf niet meer en liep naar de woonkamer, volledig in paniek. Mijn zus was er niet maar er zat een monster in de zetel. Ze vroeg iets aan me maar ik zag enkel een afschuwelijk monster dat zijn mond opende en iets vroeg dat ik niet verstond. Wat deed dat monster in mijn woonkamer? Ik was in paniek want ik zag Soraya nergens. Mijn hand werd nog steeds vastgehouden en na een tijdje begon ik te beseffen dat dit Soraya was. God wat was ik gelukkig. Ik vertelde haar wat er in de gang was gebeurd. ‘Jeniffer, dit is vreselijk, ik heb het ook gezien. We moeten hier weg! Ik weet niet wat er gebeurd maar het is hier vervloekt!’
We liepen naar de deur maar het monster was ons voor, ze hield de deur dicht en gaf ons drinken. Soraya en ik liepen telkens naar het toilet. Het monster was helemaal zo eng niet meer. Het was echt vriendelijk.. ‘Sorry dat we ons zo hebben aangesteld’ zei Soraya tegen het monster. ‘Geeft niets , ik weet waarom jullie zo doen’ zei het monster lachend.
Opeens kwamen Joeri en Björn de deur binnen gelopen. ‘Zin in een potje poker’ hoorde ik ze zeggen. ‘Mij goed, doe je mee Soraya? En als je wil mag je ook meedoen hoor meneer Monster.’ Nadat het monster had geglimlacht zei het ; ‘Nuja zusje , als je echt wil geloven dat ik een monster ben is dat goed voor mij hoor.’ Soraya vertelde het monster dat ik wel een zus had, maar dat hij niet mijn broer was & dat hij het zeker niet persoonlijk moest opnemen. Ze vroeg ook aan mij waar mijn zus eigenlijk was want die ging toch nog langskomen?
We zette ons aan tafel met zn 5 en begonnen te pokeren. Ik en Soraya praatte de hele tijd tegen Joeri en Björn maar het monster wou niet tegen hun praten. Soraya nam me mee naar de gang en fluisterde tegen mij dat ze het raar vond dat het monster niet tegen Joeri en Björn wou praten.
We kwamen terug in de woonkamer aan en ineens zaten ook Pascal en Gino aan tafel. ‘oh leuk om jullie weer te zien’ zei ik en ik gaf ze een kus. Na een half uurtje pokeren en praten verdwenen Björn en Joeri ineens. Zomaar zonder iets te zeggen. Het ene moment zaten ze er nog en het andere moment waren ze er niet meer , zomaar. Opgelost .. Raar hoor, echt raar!
Na ondertussen 5 uur gehallucineerd te hebben vroeg ik of we konden gaan wandelen. Dit vonden Soraya, Pascal, Gino en het monster goed. We liepen naar buiten en ik kwam allemaal vriendelijke mensen tegen. Mensen die ik heel goed kende en mensen die ik minder goed kende, iedereen zei wel iets tegen me. Toen we terug kwamen op mijn kot was iedereen verdwenen. Behalve Soraya en mijn zus.
Waar was het monster gebleven? Geen idee. We hebben nog uren gepraat over wat kan ik niet meer goed zeggen want dat weet ik niet meer. Maar wat me wel was opgevallen is dat er telkens kwade kabouters binnengelopen kwamen. En het waren geen vriendelijke kabouters, echt niet. Het was het meest angstaanjagende dat ik ooit had gezien. En ze hadden het steeds op mij gemunt. Ik denk dat Soraya & ik nog een 6 tal uurtjes hebben getript maar toen zijn we samen in de zetel in slaap gevallen.
De volgende dag zei mn zus dat we echt fel hebben lopen trippen. Het monster was blijkbaar mijn zus en ik vroeg of ze nog iets van Björn, Gino, Pascal of Joeri had gehoord na het pokeren. Ze zei dat er de hele avond niemand was langsgekomen en dat ze de hele avond met Soraya en mij op mn kot heeft gezeten. Dan moet zij ook het monster geweest zijn realiseerde ik me toen. Ze zei wel dat we nog zijn gaan wandelen maar dat het toen al 3 uur ’s nachts was. ‘Jullie waren de hele avond gekke verhalen tegen elkaar aan het vertellen, en tegen mensen aan het praten die er niet waren.’, zei ze achteraf ook nog.
Ergens in mijn trip heb ik nog iets eng meegemaakt maar ik weet niet juist wanneer het was.
Ik legde me neer in de zetel en ineens lag ik in een soort doos, ze legde een deksel op de doos. Ik hoorde mensen wenen, ik had het koud in de doos. Ik hoorde iemand iets zeggen, het was mijn mama. Ik hoorde haar wenen & ze zei dat ze het niet wou. Iemand tilde de doos op & ze lieten mij naar beneden zakken ik kwam op de grond terecht en er werd iets op de kist gegooid, ik was dood. Ik werd begraven.
Ik weet niet of ik dit ooit nog zou doen want dit was echt wel een hele felle trip die toch echt heel erg lang bleef duren. Maar door Soraya voelde ik me toch veilig omdat ze weer hetzelfde meemaakte als mij. Ik ken haar al heel mijn leven en we doen alles samen. Dit heeft ons weer dichter bij elkaar gebracht. Ik raad niemand aan om dit te doen, want het is echt erg evil spul. Echt niet normaal.
(Ik denk dat dit erg raar klinkt als je het niet heb meegemaakt, want dan besef je ook echt niet dat je aan het trippen bent en ben je ook helemaal vergeten dat je de zaadjes hebt gegeten. Ik hoop dat jullie er een beetje aan uit kunnen en dat het andere mensen er toch eerst eens flink over gaan nadenken voor dit te nemen.)
.
