Het is een lekker lang tripreport geworden, ik kon echt niks weglaten.
Veel leesplezier.
Inleiding
Het idee om datura stramonium eens uit te proberen was er al een tijdje. Afgelopen maandag kwam Scopolamine, toen ik zei dat ik best wel wou trippen maar niet wist wat te nemen, impulsief met het idee om het op dat moment uit te proberen. Ik voelde daar weinig voor, mijn hoofd stond er echt niet naar op dat moment. Ik had een klein dipje door het dagelijkse leven en had geen zin om de beproevingen van datura stramonium te doorstaan. Het voelde gewoon niet aan als het juiste moment voor mij. Ik had op dat moment geen zin om mogelijk eens een bezoekje te brengen aan de hel. Een andere keer voor mij. Hij besloot het toch te doen.
Achteraf besef ik me dat het sowieso goed is geweest dat ik het niet heb gedaan, datura stramonium vereist een tripsitter.
Aangezien ik die avond ook wou trippen koos ik voor LSD. Dat is al lang geen nieuwe stof meer voor mij, dat zou veel aangenamer worden.
Ik heb drie zegels genomen, Rolling stones. Mijn dosis lag dus tussen de 180 en 480 mics. Ik weet het, er zit een enorm verschil tussen beide waarden maar die zegels hebben nu eenmaal een spreding van 60 - 160 mics. Ik wist toch dat ik last ging hebben van kruistolerantie met psilocybine omdat ik de zaterdag ervoor nog veel truffels had gegeten. (22 g tampanesis en 10 g Dragon Dynamite's) En al zou ik de volle 480 mics gekregen hebben zonder kruistolerantie had ik het nog niet erg gevonden.
Scopolamine heeft 1 ml datura stramonium tinctuur opgelost in een glas Sprite. (Niet in een keer leeggedronken.)
De trip
Terwijl Scopolamine, die ook achter zijn pc zat, rustig aan met nipjes van zijn glas dronk, waar hij overigens zeker meer dan een uur over heeft gedaan om het leeg te drinken, was ik aan het wachten totdat de LSD zijn werk zou doen. Dat wachten verliep deze keer heerlijk soepel. Meestal ervaar ik bij psychedelica tijdens de fase tussen het nemen en de doorbraak een soort van zuchtend gevoel. Dan loop ik soms doelloos en luidzuchtend rond, besluitloos over wat ik moet doen op dat moment. Ik wil dan tien verschillende dingen tegelijk doen en kan niet kiezen welke ik nu ga doen. Dan kijk ik altijd uit naar het moment van de doorbraak.
Wat geweldig helpt, heb ik nu gemerkt, is al voordat je nog maar iets voelt al ergens mee bezig zijn dat je enorm. Zo was ik deze keer een beetje op DF aan het ronddolen, had een interessant gesprek op MSN dat mij geboeid hield en me vrolijk maakte en tijdens dat, met het juiste volume DnB/dubstep tracks, die een genot waren voor mijn ziel, mijn koptelefoon in laten trillen.
En natuurlijk ging ik om de zoveel tijd eens checken bij Scopolamine, vragen of hij al wat voelde.
De uiteindelijk doorbraak van mijn trip heeft ruim 1,5u op zich laten wachten, wat ik best lang vond. Ik had de hoop al bijna opgegeven omdat ik dacht dat de kruistolerantie gewonnen had. Dit was echter niet het geval. Terwijl ik dacht dat mijn trip niet meer ging zijn dan het lichte, typische LSD-gevoel dat je vlak voor de doorbraak voelt ging alles ineens heel snel en subtiel. Het ene moment is alles nog rustig en het volgende moment besef ik dat er toch wel veel beweegt in mijn ooghoeken, ik draai mij om en kijk naar de blacklight doek die daar aan de muur hangt, de paddestoelen en de rest van het landschap worden overdreven groot en dan weer klein. Alles beweegt, zelfs de verlichte ramen aan de overkant bewegen als ik naar buiten kijk.
Mijn trip is begonnen. En veel heftiger dan verwacht, geweldig.
Scopolamine voelt op dat moment nog maar weinig van de datura stramonium. Hij heeft alleen een droge mond en roodgloeiende oren. Een droge mond is een typische nevenwerking van de anticholinergica in datura stramonium, over roodgloeiende oren heb ik niks gevonden. Het werkte dus wel degelijk, alleen nog geen tripeffecten.
Hij had zich toen nog een glas klaargemaakt met 1 ml erin, dat heeft hij echter niet meer leeggedronken. Hij had het idee dat het niet meer ging worden dan dit en zag dat ik goed aan het trippen was op de LSD, daarom besloot hij om niet verder te gaan met datura stramonium en ook drie zegels LSD te nemen zodat we samen een leuke tripfilm konden gaan kijken.
Nog voordat de LSD bij hem begon te werken sloeg de datura stramonium onverwachts toe en liet ze hem haar duistere op hem los. Dit uitte zich niet in visuals of hallucinaties, nee, dit was puur een geestelijke trip.
Het begon heel subtiel, hij vertelde me dat hij het gevoel had alsof zijn gedachten totaal leeg waren en als hij zijn ogen sloot zag hij een luguber tafareel.
Hij zag een landschap wat leek geschets te zijn met een grijs potlood, een landschap dat alleen maar bestond uit grijstinten, als een zwart-wit foto. Het was een vlakte met aan het einde, in de verte, grote bomen. En dan het allerraarste, midden op die vlakte stond een roos waar alleen de bloem rood van was gekleurd, zelfs de steel was grijs. Alleen de bloem was dus rood.
Ik zat vol verbazing te luisteren, het leek me echt een luguber tafareel. Ergens had ik ook meteen het idee dat er veel symboliek achter het tafareel stak. Alsof het een weerkaatsing was van iets waar hij last van had of het was gewoon de lugubere kant van datura stramonium die zich zo uitte. Het is maar wat je erbij denkt.
Kort daarna vertelt hij me dat hij instinctief het gevoel heeft dat hij met zijn hoofd tegen de muur moet bonken, maar hij kan het nog wel negeren, hij weet immers waar het vandaan komt. Dus ik hoefde hem gelukkig niet tegen te houden.
Ik vroeg wat hij ervan vond. Het was niet leuk maar ook niet fijn.
Toen ik deze twee dingen had gehoord kreeg ik ineens een zeer krachtig seintje vanuit mijn instinct, ik was in een keer een stuk minder hard aan het trippen. Mijn geest werd meteen een stuk helderder. Ik besefte ineens dat dit serieus ging worden, wat er dus voor zorgde dat ik veel scherper werd. Ik begon nog meer op hem te letten en en vroeg hem om mij te vertellen wat in hem omging. Dit kon immers een enkeltje richting hel worden.
Mijn voorgevoel was goed, het werd erger. Hij vertelde me nu weer dat zijn gedachten totaal leeg waren, hij kon aan niks denken. Hij kon echter wel nog normaal praten en wist ook prima wie ik was, wie hijzelf was, waar hij was en wat hij genomen had. Maar hij kon zich geen beeld meer oproepen van zijn moeder en ook niet van zijn ex-vriendin toen hij dat probeerde. Helemaal niet. Ik zag aan zijn gezicht dat hij het enorm zwaar had op dat moment. Ik heb toen tegen hem gezegd dat hij niks moets forceren, niet zoeken naar de beelden, het gewoon even laten rusten. Hij forceerde niks zei hij.
Even later zit hij met zijn hoofd in zijn handen op de rand van het bed en ineens kijkt hij op naar mij en zegt ik wordt er zelfs emotioneel van, kijk ik huil zegt hij. De tranen liepen over zijn wangen. Ik schrok, zo had ik hem nog nooit gezien, ik vroeg meteen of het ging. Daarop zei hij dat hij geen gevoel had bij het huilen, hij huilde gewoon, er zat geen emotie achter. Ik zag ook aan zijn ogen nauwelijks dat hij huilde, niet rood of glazig, het enigste wat te zien was waren de tranen. Ook zei hij dat hij wist in zijn hoofd dat hij zeer angstig moest zijn vanwege het feit dat hij geen beeld meer kon oproepen van zijn eigen moeder en zijn ex-vriendin maar dat hij totaal geen angst voelde.
Opeens begint hij te lachen en blijft maar lachen, hij heeft een lachkick. Ik kijk hem raar aan en vraag waarom hij nu ineens aan het lachen is. Hij zegt dat hij moet lachen omdat hij moet huilen doordat hij geen beeld meer kan oproepen van zijn eigen moeder en ex-vriendin.
Je zult wel begrijpen dat ik hem stomverbaasd aan zat te kijken. Maar ik werd nog verbaasder, hij loopt even naar de spiegel en komt terug naar mij en zegt tegen mij, kijk Sublimo, ik huil en lach tegelijk.
Ik was niet meer verbaasd, nee, ik was totaal verbijsterd. Hij had een lachkick en huilde tegelijk. En het was niet huilen van te lachen, nee, de tranen stroomde nog steeds van zijn wangen.
Echt een bizar schouwspel, als je niet beter zou weten en hem niet kennen, zou je nog denken dat hij gek geworden was op dat moment.
Dit heeft een tijdje geduurd, met momenten dat hij even bijna geen lachkick had maar toch telkens weer harder begon te lachen.
Toen dat voorbij was stond hij tegen de vensterbank te leunen, redelijk normaal onderhand. En ineens liepen de tranen weer over zijn wangen. Nu vroeg ik of hij zeker was dat het ging en of het niet te zwaar was ? Hij antwoorde geniaal. "Het gaat prima, ik ben nog altijd mezelf." Ik had ook eigenlijk geen ander antwoordt van hem verwacht.
Hij zei dat het huilen kwam toen hij weer dacht aan het feit dat hij zijn moeder en ex-vriendin niet kon voorstellen als hij dat probeerde en dat hij toen wist dat hij heel angstig moest zijn en meteen liepen de tranen weer over zijn wangen.
Dit heeft nog eventjes aangehouden.
Hierna was de trip van datura stramonium gedaan.
En begon hij niet veel later de LSD te merken. Hij heeft toen nog een aangename LSD trip gehad en we hebben ons nog goed vermaakt met ketamine en lachgas. Veel gepraat over zijn ervaring die hij net had meegemaakt.
Nawoord
De volgende dag vertelde hij mij dat het gevoel had dat de LSD er weer voor zorgde dat hij gedachten kreeg en de leegte opgevuld werd. Hij wist niet hoe die overgang anders kon gebeurd zijn.
Hij heeft echter niks van de LSD gemerkt tijdens zijn zijn trip van datura stramonium. Hij heeft dus totaal geen visuals gehad toen hij aan het trippen was van de datura stramonium.
We weten beide niet meer hoe lang de trip heeft geduurd, we hebben beide niet op de tijd gelet.
Het feit dat hij instictief de drang had tijdens zijn trip om met zijn hoofd tegen de muur te bonken was achteraf gezien niet zo raar, dat soort dingen lees je vaker van datura stramonium en kun je verwachten.
Hetgene wat mij nog het meeste bezig houdt is zijn gevoelens. Zijn gedachten waren totaal leeg, hij voelde geen enkele emotie en moest huilen en lachen tegelijk en zelfs daar waren geen emoties bij. Hij kon op dat moment ook met mij praten, hij keek me gewoon helder aan, je zag dat hij geen emoties had.
En wat me ook nog steeds enorm verbaasd is dat zijn gedachten degene waren die hem lieten huilen en lachen, niet zijn emoties. Heel gek.
Achteraf gezien heb ik weinig meegekregen van mijn eigen trip terwijl hij aan het trippen was van datura stramonium. Ik weet dat ik een paar chaos momentjes had met praten, maar verder kan ik niet echt dingen aanhalen van mijn trip. Ik was hard aan het trippen, dat was zeker, maar ik had er denk ik totaal geen aandacht meer voor. Ik heb vanaf dat zijn trip goed begon verbaasd en uiteindelijk gewoon totaal verbijsterd bij hem gezeten.
Dit was een aparte ervaring als tripsitter. Ik had een verscheidenheid aan gevoelens die ik normaal niet zo snel of minder heb als ik tripsitter speel.
Zo had ik een enorm beschermend gevoel, dat heb ik normaal ook wel maar dan is het niet zo belangrijk dus merk je dat ook niet echt, hier was het noodzakelijk. Dat wist ik gewoon, dit was echt een serieuze aangelegenheid. Met hoge inzetten.
Ergens had ik dan ook een licht angstgevoel, ik wist diep vanbinnen dat hij het aankon, maar toch, na alles wat ik over datura stramonium had gelezen twijfelde ik toch soms.
En tenslotte was het ook enorm fascinerend eigenlijk. Het was interessant om te zien wat het doet met iemand, zo erg zelfs dat ik mijn eigen trip "vergat".
Ik vond het uiteindelijk een enorm waardevolle ervaring als tripsitter.
Hij heeft er geen spijt van dat hij het gedaan heeft, heeft verder ook nergens meer last van. Zei wel dat hij nu meer dan normaal graag zijn moeder terug wil zien volgend weekend, dat komt toch door de trip.
Tenslotte wil ik nog iedereen waarschuwen. Als er een drug in de wereld is waar je volgens mij beter vanaf blijft dan is het datura stramonium wel. Ik heb ergens heel sterk het gevoel dat deze trip nog maar het topje van de ijsberg was, datura stramonium is tot veel meer in staat voor mijn gevoel. En dat kan ik zelfs alleen al als tripsitter zeggen, zonder het zelf ervaren te hebben.
Ik zal eerlijk zijn, ik ga het hoogstwaarschijnlijk ook doen, zeker na wat ik nu gezien heb. Maar ik weet van mezelf wat ik aankan en wat niet. Deze keer was het mijn dag niet, dus heb ik het ook niet gedaan.
Scopolamine is nog gekker dan mij en op dit vlak ook een uitzondering. We hebben beide veel tripervaring, alleen en samen.
Even voor de duidelijkheid zodat het niet verkeerd kan worden begrepen, ik zeg dit absoluut niet om op te scheppen over wat ik allemaal wel niet aankan, nee, iedereen is anders en heeft een andere grens, niks mis mee.
Ik zeg dit alleen omdat ik niet hypocriet over wil komen door iets af te raden wat ik zelf wel ga doen. Er is geen enkele andere stof die me zo onder de indruk van zichzelf kreeg door alleen nog maar de uitwerking ervan te zien op iemand anders. Zelfs mijn eerste keer LSD en MDMA kregen me niet zo onder de indruk.
Een gewaarschuwd man telt voor twee, blijf er vanaf. Doe jezelf een plezier, het is echt gekkenwerk.
Dit was een ervaring die ik gewoon moest delen, mijn ervaring als tripsitter, zijn ervaring als de tripper. Ik heb het geschreven omdat hij niet graag een tripreport schrijft, hij zou niet weten waar te beginnen zegt hij altijd. En ik doe het nu eenmaal toch graag.
Het kwam ineens in me op de dag erna, dit verhaal moet ik op DF zetten. Ik heb het grotendeels de dag erna op de trein geschreven m.b.v. Scopolamine die ik nadat we alles hadden besproken nog duized keer iets ben gaan vragen om zijn ervaring zo correct mogelijk neer te beschrijven.
Zo, weer een uurtje of drie verder, eindelijk af.
- Sublimo & Scopolamine -
