.Normaliter praat ik graag over hoe innemen van bepaalde moleculen mijn beïnvloeden en op welke manier dat mijn leven heeft veranderd. Los van dat ik eigenlijk bezig ben met een serie over ethiek ga ik het hier toch hebben over de chemie in onze hersenen. Maar deze keer niet met de insteek dat deze wordt beïnvloed door stoffen die ik tot mij neem. Nee, vandaag gaan we het hebben over hoe je dit zonder deze stoffen teweeg kan brengen. Ja, ja, u hoort het goed. Trippen zonder drugs?
Laten we de specifieke tijd, plaats en achtergrond even achter ons laten. Die is ook niet heel relevant voor waar ik het vandaag graag over wil hebben. Het gaat om het globale praatje, gelul in het niets? Luister verder! Je kent het vast wel, het zit niet mee. Dingen lopen niet zoals het moet, je zit erdoorheen. Je plant, je hoopt, je faalt. In jouw ogen. Maar dan opeens... Door de wolken schijnt het licht.
Zo nu en dan, zijn er momenten dat mensen die voor recreationeel doeleinde drugs gebruiken vergeten dat dezelfde reacties, dan wel niet in mindere mate, ook door het lichaam zelf kunnen worden opgewekt. We gaan niet hier geen discussie houden over de mate of het gevoel wat hierbij komt kijken. Wil je daar wel serieus over beginnen? Ga dan eerst maar even je hersenen laten scannen op een manier die we nog niet echt hebben uitgevonden om te kijken hoe moleculaire veranderingen jou persoonlijk beïnvloeden. Onbegonnen zaak. Tenzij je over de juiste middelen beschikt, en ik vraag me af of we dat doen in deze generatie, kunnen we niet weten hoe een stof ons persoonlijk laat voelen. Meer uitleg nodig? Lees mijn verhaal over realiteit maar. Dat scheelt weer type werk.
Goed, waar waren we? Oh ja, je zit erdoorheen, alles zit tegen, je grote plannen falen. Maar dan, door je harde werk, doorzetting waarvan je dacht dat het je niet zou lukken komen er opeens vruchten van de boom der wijsheden. Opeens lijkt alles wat tegen zat een oplossing te kunnen hebben. Het lukt toch wel, na al die moeite, je hoop, je bereid je voor, je faalt. En nu lukt het toch. Je zat er doorheen, maar dan opeens lijkt het toch geen utopie wat jij je het voorgesteld.
Nu dit moment! Je hersenen zijn bezig je een grote hoeveelheid, nogmaals hoeveel laten we in het midden, dopamine, serotonine en andere werkzame neurotransmitters te versturen tussen de neuronen in je hersenen. Het resultaat? Opeens lijk dat zonnetje echt te stralen. Opeens lijk je de wereld de baas. Ineens kan je het wel, zo voelt het. Ken je dit? Lijkt verdomde veel op MDMA of cocaïne nietwaar? Dit zijn je hersenen die je dezelfde stoffen geven als wanneer je een van de bekendere drugs neemt. Er komt een release van een bepaalde neurotransmitter of hormoon vrij die jou de minuut, minuten of uur van je week gaat geven. En dat zonder externe moleculaire structuren in je lichaam te stoppen.
Er is dus mogelijkheid om te “trippen” zonder drugs te nemen. Veel psychonauten weten hier al langer van. Zei het door middel van meditatie, zei het door middel van een situatie overwinnen in je leven. Je hersenen kunnen een behoorlijke hoeveelheid van een stof afgeven als beloning voor jou net geleverde prestatie. Je bent blij, bent klaar om de wereld te veroveren en opeens lijk je elke berg wel te kunnen hebben, in jouw idee dan.
Soms is het een makkelijke en een behoorlijke valkuil om je verliezen in de grote hoeveelheid en diversiteit aan verschillende drugs die we kunnen nemen om onze belevingswereld te beïnvloeden. Echter, de mooiste ervaringen, gewaarwordingen en momenten heb je wanneer je kan leren dat zulke moment kunnen ontstaan door het gebruik van drugs en door het goed gebruiken en verder komen in je eigen leven. Het zou een interessant onderzoek zijn om te kijken in welke hoeveelheden welke stoffen vrij worden vrij gegeven in vergelijking met drugs en levenservaringen. Nogmaals, helaas beschik ik hier niet over de juiste informatie om verder over te debatteren.
Wat ik wel kan meegeven als “ervaren” psychonaut, is dat ik het soms ook vergeet. Ik vergeet vaak genoeg dat mijn hersenen mij kunnen laten “trippen” zonder dat ik daar drugs voor hoef te nemen. De grap en cliché van het verhaal is dan ook dat je er pas achter komt als je weer een tijd geen drugs gebruikt en het leven je uit laat dagen. En geloof mij, als je het leven de kans geeft en je leermomenten zoekt en analyseert weet ik zeker dat je tot dezelfde conclusie kan komen. Ook ik vergeet weleens hoe mijn eigen levenservaringen mijn leven kunnen beïnvloeden qua moleculaire structuur en afgaven in mijn brein. Het lijkt bijna een soort eeuwige schermwedstrijd. Drugs prikt en wint. Mijn leven prikkelt mij, en wint ook. Misschien met een ander punten systeem, maar winnen doet het zeker.
Misschien is de term “winnen” hier iet wat misplaatst, maar het gaat mij hier om een voorbeeld duidelijk maken. Je hersenen zijn een ongelofelijke fabriek aan chemicaliën die zwaar onbegrepen en ondoorgrondelijk is, en dan ook nog zwaar verschillend per mens. Enkele voorbeelden zijn liefde, houden van, vriendschap, verliezen van een dierbare of een andere vorm van geluk afnemen of aannemen die jou zo beïnvloed dat je opeens je hart sneller voelt kloppen en de chemie door je hoofd schiet.
Om nog maar even een banaal voorbeeld te geven, laten we het hebben over mensen ontmoeten. Speciale mensen, mensen die je opeens totaal in de war gooien. Vaak maar soms ook op een slechte manier. Denk aan verlieft zijn, of liefdesverdriet, of het achterlaten van een dierbare. De stoffen die je hersenen op dit moment afgeven zijn ongekend. Naar mijn idee gelijk aan MDMA of Methoxphetamine. Zwaar gelukkig en een love feeling of totale depressie.
Waar wil ik heen met deze tekst? Ja, je kan “trippen”op het leven. Maar in welke mate dat te vergelijken is met het nemen van drugs is een schimmig gebied waar weinig mens echt zekerheid over heeft. Niemand kan “even” in andermans hoofd kijken hoe het er met de serotonine voorraad voorstaat. Dat is een gevoel, letterlijk. Maar probeer het eens. Vergelijk het. In mijn ogen zijn beide ervaringen, drugs en de normale lichamelijke beloning bij levenservaringen even leuk. Dus wie houdt je tegen?
