Spoiler! :
Algemene Setting:
Vanavond hebben we een kleine verjaardag te vieren bij een vriend. Daarnaast is mijn woonkamer ook de place to be. Mijn slaapplek is de bank in mijn woonkamer aangezien ik geen vaste verblijfplaats heb.
Wie neemt wat:
150mg Diphenidine. 100Mg oraal, 50mg nasaal
Over mezelf:
Jongen, 22 jaar. 64 kilo. Historie van XTC misbruik (2 jaar geleden), amfetamine misbruik en een benzodiazepinen verslaving.
Afgelopen week gebruikt:
6-APDB
Vanavond hebben we een kleine verjaardag te vieren bij een vriend. Daarnaast is mijn woonkamer ook de place to be. Mijn slaapplek is de bank in mijn woonkamer aangezien ik geen vaste verblijfplaats heb.
Wie neemt wat:
150mg Diphenidine. 100Mg oraal, 50mg nasaal
Over mezelf:
Jongen, 22 jaar. 64 kilo. Historie van XTC misbruik (2 jaar geleden), amfetamine misbruik en een benzodiazepinen verslaving.
Afgelopen week gebruikt:
6-APDB
Informatie Diphenidine
Spoiler! :
Over Diphenidine:
Diphenidine is een Research Chemicals uit het dissiociatieven arsenaal. Het werkt via de NMDA receptor als antagonist. Deze werking delen eigenlijk alle dissiociatieven. Voor zover bekend werd Diphenidine voor het eerst gesynthetiseerd in 1956. Volgens Psychonaut Wiki zou er een sterke overeenkomst zijn met Methoxphenidine. Er zijn op Erowid her en der wat report van te vinden, het lijkt zowel oraal als nasaal te werken. Nasaal lijkt de potentie 1,5x te vergroten. Maar dit is naar eigen speculatie nagaande de beschikbare reports en wordt niet onderbouwd door andere berichten. In hogere doseringen zou het sterk geheugenverlies veroorzaken. Er wordt nog gediscussieerd over het idee dat er Diphenidine ook Dopamine affiniteit zou hebben als reuptake inhibitor. Maar hier is geen bewijs voor gevonden. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten van deze dissiociatief, het zou een eigen karakter moeten hebben tegenover bijvoorbeeld Ketamine, Methoxphenidine en Ephenidine. Hoewel er de meeste gelijkenis lijkt te zijn met Methoxphenidine, mijn ervaring met deze stof is een totaal depresief gat. We gaan het meemaken.
Dosering volgens Psychonaut Wiki:
Threshold: 50 mg
Light: 70 – 85 mg
Common: 85 -110 mg
Strong: 110 – 150 mg
Heavy: 150+ mg
Bron: https://psychonautwiki.org/wiki/Diphenidine
Diphenidine is een Research Chemicals uit het dissiociatieven arsenaal. Het werkt via de NMDA receptor als antagonist. Deze werking delen eigenlijk alle dissiociatieven. Voor zover bekend werd Diphenidine voor het eerst gesynthetiseerd in 1956. Volgens Psychonaut Wiki zou er een sterke overeenkomst zijn met Methoxphenidine. Er zijn op Erowid her en der wat report van te vinden, het lijkt zowel oraal als nasaal te werken. Nasaal lijkt de potentie 1,5x te vergroten. Maar dit is naar eigen speculatie nagaande de beschikbare reports en wordt niet onderbouwd door andere berichten. In hogere doseringen zou het sterk geheugenverlies veroorzaken. Er wordt nog gediscussieerd over het idee dat er Diphenidine ook Dopamine affiniteit zou hebben als reuptake inhibitor. Maar hier is geen bewijs voor gevonden. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten van deze dissiociatief, het zou een eigen karakter moeten hebben tegenover bijvoorbeeld Ketamine, Methoxphenidine en Ephenidine. Hoewel er de meeste gelijkenis lijkt te zijn met Methoxphenidine, mijn ervaring met deze stof is een totaal depresief gat. We gaan het meemaken.
Dosering volgens Psychonaut Wiki:
Threshold: 50 mg
Light: 70 – 85 mg
Common: 85 -110 mg
Strong: 110 – 150 mg
Heavy: 150+ mg
Bron: https://psychonautwiki.org/wiki/Diphenidine
Report
Spoiler! :
Report
Begintijd:
21.00
T+00.00
Mijn broertje, ik en een vriend zitten nog bij mijn ouderlijk huis en drinken een biertje. Ik weeg 100mg Diphenidine af en doe het in een capsule. Slokje bier erbij en weg capsule, de avond kan beginnen. We lachen een beetje met elkaar, luisteren wat muziek en draaien een jointje. Veel vrienden zijn al bij de jarige aangekomen maar wij hebben een beetje laat gegeten en doen het rustig aan.
T+00.45
Er zijn nog geen effecten merkbaar. We besluiten alvast onze spullen te pakken en toch maar richting de jarige te lopen. Ook zo lullig als je de halve verjaardag mist. Tijdens het lopen voel ik de eerste eventuele effecten, beetje lichte benen, het begin van de bekende spaggetie benen van bijvoorbeeld Ketamine. Het is maar vijf minuutjes lopen dus veel aandacht kan ik er ook niet aan geven. Visueel is er niks veranderd, maar dat verwacht ik ook niet.
T+01.15
We zijn goed en wel gaan zitten bij de jarige en de gebruikelijke gezelligheid is begonnen. Helaas staat er voetbal aan (veel van mijn vrienden zijn groot voetbal fan) en ik kijk een beetje verveeld naar het scherm en maak schuine opmerkingen over overbetaalde mensen die achter een bal aanrennen. Beetje vrienden jennen, we zijn het nogal van elkaar gewend. Des al niet te min is het natuurlijk gezellig, er is genoeg bier maar helaas moeten we wel buiten roken en blowen. De effecten van de Diphenidine zijn niet heel opmerkelijk op dit moment. Misschien een lichte moodlift en een beetje naar alle kanten schietende gedachten.
T+01.45
“Tijd voor een sigaretje?” Vraagt een vriend. Ja zeker! We lopen naar buiten en ik bemerk dat ik nog steeds een beetje over de grond vlieg. Mijn gedachten zijn lacherig en niet al te serieus te noemen. Ik heb ook niet de behoefde een serieus gesprek te voeren nu, gewoon lekker plezier maken en mooie tijden oprakelen met vrienden klinkt als een perfecte tijdsbesteding voor het moment. Zo gezegd, zo gedaan.
T+02.45
Ondertussen zijn we al een aantal keer naar binnen en naar buiten gelopen voor een sigaret, afgewisseld met een jointje. Binnen word nu om de afstandbediening gevochten, de ene helft wil voetbal zien, de andere wil American Pie kijken. Ik wil American Pie kijken. Neem het vechten maar niet serieus, het is eerder dat we scherpe opmerkingen over elkaar maken en ondertussen de afstandbediening afpakken als de ander niet oplet. Mijn gedachtegang is nu wel redelijk vaag. Het lijkt alsof mijn brein gedachten patronen aangaat die hij normaal niet zou doen. Lichamelijk voelt het als een normale dissiociatief. Beetje ontkoppeling van het lichaam, lichte benen en over het algemeen een licht lichaam zonder dat er een echte stimulatie plaats vind. De euforie vind ik niet bijzonder verder, met bijvoorbeeld Ephenidine voel ik ook een fijne warme gloed, dat heeft Diphenidine tot nu toe niet. Diphenindine is tot nu toe ook iets verwarredder dan Ketamine en Ephenidine. Niet dat ik er geen touw meer aan vast kan knopen, maar het voelt wat chaotischer en moet goed stuurbaar. De dosering van 100mg die ik nu oraal heb genomen staat qua gevoel gelijk aan 40mg Ketamine nasaal.
T+03.45
Er is weinig veranderd in de effecten en ik besluit het hef in eigen handen te nemen. Terug naar huis en bijdoseren. De vijf minuten lopen naar huis gaan zonder de gebruikelijke dissiociatief problemen die je bij hoge doseringen weleens kan ervaren, moeite met lopen en coördinatie zijn er op het moment helemaal niet. Thuis weeg ik 50mg af en maak er een lijntje van. Op het internet heb ik al gelezen dat dit een pijnlijk tafereel gaat worden. Maar ach, hoe erg kan het zijn?
T+03.50
Oke, dit is erg. Het voelt alsof je een brandnetel door je neus haalt. Ik ben weer onderweg naar de jarige en mijn neus loopt als een gek. Af en toe haal ik hem een beetje op maar ik wil geen overmatige drip in mijn keel veroorzaken, die kan niet lekker zijn namelijk. Dit is een balans van snot in mijn neus heen en weer halen. Mooie beschrijving weer. Ik voel nu al meer effecten opkomen, ik word vager, staar al meer voor mij uit en ben benieuwd waar deze dosering mij heen gaat brengen. Onderweg naar huis kom ik mijn huisgenoot, Frodo, tegen. Hij was ook bij de jarige maar gaat alvast op huis aan.
T+04.00
Goed. Ik begin behoorlijk vaag te worden. Ik rook een sigaretje met vrienden en we hebben het over wat vage onderwerpen waar ik wel over mee praat maar zonder er echt aandacht aan te besteden. Mijn sigaret voelt lekker, mijn lichaam voelt zwaar verdooft en mijn gedachtegang is langzaam en niet echt meer te richten. We gaan weer naar binnen en kijken American Pie verder, ik ken de film dus kan hem wel redelijk volgen. Maar eigenlijk ben ik meer afgeleid door gewoon een beetje vaag om mij heen kijken en te proberen te begrijpen wat ik in mijn lichaam voel.
T+04.45
Ik snap er weinig meer van. We zijn overgestapt naar een serie waar ik echt helemaal niks van begrijp en ik zit een beetje slap naar het scherm te staren. Beetje flauwe opmerkingen maken en nog een biertje drinken dan maar. Mijn vrienden vinden het altijd mooi als ik weer eens wat heb genomen en de effecten een beetje afwacht en ze hebbend de grootste schik erin dat ik helemaal niks van de serie snap. Haha, tja van je vrienden moet je het maar weer hebben. Af en toe even roken en de serie proberen te snappen wisselen elkaar af. Zomenteen naar mij toe en daar het feestje doorzetten.
T+05.15
Ik en mijn broertje zijn vertrokken van de jarige en lopen richting huis. Of beter gezegd; mijn broertje loopt. Ik doe meer een soort zijwaartse krab beweging, tenminste voor mijn gevoel. Maar volgens mij ben ik wel gewoon normaal en recht aan het lopen, ik snap het gewoon niet meer. Loop ik nou gewoon? Probeer ik te corrigeren waardoor ik gek loop? Zit het maar in mijn hoofd dat ik zijwaarts loop? A fijn, we komen er wel, ik ben in elk geval totaal clueless over wat het plan nu is en wat ik ga doen. Na die 50mg nasaal voelt het eerder als 150mg Ketamine nasaal.
T+05.20
Goed en wel thuis, ik pak mijn laptop en ga naar de kamer van Frodo, kijken wat hij doet. Ondertussen snap ik echt niet meer wat het plan is. Gaat mijn broertje slapen? Slaap ik echt op de bank beneden? Wat gaat Frodo doen? Een beetje totaal verdwaald in mijzelf ga ik naast Frodo zitten, hij is aan het game en ik heb enig sinds moeite met praten. Ik probeer te communiceren en te vragen wat zijn plan is, maar hij begrijpt mij niet goed en ik hem niet. Ik sla mijn laptop maar open en probeer een jointje te draaien.
T+05.40
Voor wat ik er van begrijp gaat Frodo nog even zijn spelletje afmaken en komt daarna beneden nog een jointje doen. Ik vind mijn weg naar beneden, wonder boven wonder en ga op de bank zitten. Op dit moment ben ik een groot vraagteken. Slaap ik echt op deze bank? Is dat oké? Heb ik echt het leven wat ik heb? Reis ik echt zoveel? Alles begint zicht op te stapelen. IK SNAP NIKS MEER EN WIL HET WEL WETEN. Oké, goed. Laptop open en muziek aanzetten, dat is nog niet de makkelijkste opgave. Zelfs zitten is moeilijk op het moment, ik lijk voor mijn gevoel steeds weg te glijden op de bank, geen idee of dit ook het geval is. Ik begrijp niet of Frodo nou nog komt, ik snap ook niet wat mijn broertje aan het doen is, is hij gewoon gaan slapen? Ik probeer muziek te luisteren met mijn koptelefoon maar heb ruzie met de kabel van mijn externe harde schijf, koptelefoon en het feit dat ik voor mijn gevoel niet kan blijven zitten. Ik lijk niet meer te snappen hoe ik goed moet blijven zitten.
Vanaf dit punt is mijn tijdsbesef niet veel meer waard. Ergens 3 uur verder, denk ik, kwam ik weer een beetje terug op de wereld. Wat er in de tussentijd is gebeurd weet ik niet precies op een paar weirde flarden na.
Her en der kwam ik terug uit het “D-hole”. Ik kan me herinneren dat ik steeds in een hele vreemde houding opeens weer mijn huiskamer zag en dat ik dan half op zijn kop op de bank leek te liggen. Ondertussen was ik ook nog aan het proberen muziek te luisteren op mijn koptelefoon, dus zowel mijn computer als koptelefoon lagen steeds half op en naast de bank, in mijn idee. Ik kan mijzelf nog herinneren dat ik mij op een gegeven moment probeerde te focussen op mediteren, maar in een goeie houding komen was onbegonnen werk. Toen het toch een soort van lukte zakte ik direct weer totaal weg en werd even later weer ondersteboven wakker. Er was de hele tijd een tinteling door mijn lichaam en als ik met mijn handen mijn benen aanraakte, voelde die niet als van mijzelf. Mijn handen snapten niet of ze groot of klein waren. Tenminste, mijn gevoel gaf het niet duidelijk door, zo leek het. Visueel leek mijn kamer heel donker, en er leken sterren te zijn. Deze werden dan wel heel vaag vernomen. In mijn achterhoofd dacht ik nog steeds dat Frodo misschien zo een joint kwam roken. Soms voelde ik mij opeens een ster in het universum, zo klein en nietig, maar totaal onderdeel van het geheel. Dan voelde ik mij weer als een grassprietje, ook klein en nietig en onderdeel van het geheel. Totaal anders, maar toch totaal hetzelfde. Aan de ene kant begrijp ik het hele universum in zijn totale paradoxheid. Maar op hetzelfde moment lijk ik te klein, of te groot, om het echt te kunnen begrijpen. Ik weet het, maar toch ook niet. Want eigenlijk is dat hetzelfde. Mijn gedachten bleven op deze manier lopen en mij meenemen langs alle vragen in het universum. Tot ik weer half ondersteboven wakker werd en het weer van voor af aan begon. Nogmaals, dit alles gebeurde in een staat waarin ik geen kant op kon en steeds in en uit bewustzijn leek te schieten. Er was verder niks beangstigend aan, er was bij mij ook verder helemaal geen paniek om iets. Zo reisde ik voor ongeveer een uur of drie heen en weer tussen de verschillende dimenties van dissiociatief zijn.
T+09.00
Ik lijk weer terug te komen, wat er allemaal precies is gebeurd weet ik niet meer. Mijn gedachtegang is nog wel hetzelfde, vragen schieten heen en weer en ik snap nog niet goed hoe en wat ik ben of waar ik ben. Ik sta op en pak wat te drinken, ondertussen probeer ik erachter te komen hoe laat het is. Het lijkt een goeie drie uur later, denk ik. Ik ga weer op de bank zitten en alles ligt overal en nergens door elkaar. Wiet, koptelefoon, laptop, flu... Goed. Ik zet een aflevering anime aan en pak er 2mg Nifoxipam bij, ik wil ooit gaan slapen. De anime is niet te volgen en ik krijg er een slechte vibe van, er is een ommekeer in de anime die heel grim lijkt in mijn ogen.
T+10.00
Ik besluit te gaan liggen en kijken of ik in slaap kan vallen. Persoonlijk ben ik hier nog niet echt optimistisch over. Het laatste uur ben ik redelijk terug op aarde gekomen, maar ik mindfuck mijzelf nog steeds met elke gedachte. Ik snap niet meer wat het begrip van bestaan is. Ondertussen is er een gekmakend geluid, wij hebben een oude houten klassieke klok die ongelofelijk veel geluid te produceren op dit moment. Tik, tak, tik, tak. Het lijkt mij totaal te hypnotiseren. Ik snap niet meer wat ik voel. Als ik mijn handen achter mijn hoofd leg, voelt het alsof mijn handen zo klein zijn als speldenknoppen en mijn hoofd zo groot als een hele planeet. Kort daarna voelt het weer precies andersom. Mijn lichaam lijkt niet meer te snappen hoe de impulsen moeten voelen of vertaald moeten worden. Ik ben ook nog een soort van gestimuleerd en blijf gehypnotiseerd. De Nifoxipam heeft tot nu toe geen enkel effect.
T+11.00
Het afgelopen uur is er niks veranderd aan mijn situatie, mijn lichaam lijkt niet te weten wat het is. Ik kan wel weer iets beter op mijn benen staan en heb de klok stil gezet. Die ging mij niet helpen met in slaap vallen. Alle effecten lijken minder te worden, maar we hebben het maar over een vermoedelijke vermindering van 10% over het afgelopen uur. Ondertussen wil ik best heel graag slapen. Ik neem nog 1,5mg Lorazepam.
T+12.00
Ergens rond deze tijd ben ik, denk ik, in slaap gevallen. Tot op het moment dat ik in slaap viel snapte mijn lichaam niks meer van gevoel en hielden de effecten zoals eerder genoemd aan. Slapen was nog steeds moeilijk, ik viel steeds weer in gedachten patronen die mij wakker leken te houden. Of misschien dat ik wel half sliep, ik snapte ook niet meer wat slapen was eigenlijk of hoe ik moest slapen. Ik wist alleen dat ik het in elk geval ooit had gedaan, dus het moest lukken.
Volgende dag:
Mijn slaap was diep, 7 uur straight. Maar dat mag ook wel na de hoeveelheid benzooi die ik erin heb gegooid. Toen ik wakker werd waren er geen effecten meer merkbaar van de Diphenidine. Wel een behoorlijke benzodiazepinen roes. Ik was de hele dag vrolijk, zorgeloos en best uitgerust. Daarbij kon ik gewoon weer rustig reflecteren op wat er allemaal was gebeurd.
Begintijd:
21.00
T+00.00
Mijn broertje, ik en een vriend zitten nog bij mijn ouderlijk huis en drinken een biertje. Ik weeg 100mg Diphenidine af en doe het in een capsule. Slokje bier erbij en weg capsule, de avond kan beginnen. We lachen een beetje met elkaar, luisteren wat muziek en draaien een jointje. Veel vrienden zijn al bij de jarige aangekomen maar wij hebben een beetje laat gegeten en doen het rustig aan.
T+00.45
Er zijn nog geen effecten merkbaar. We besluiten alvast onze spullen te pakken en toch maar richting de jarige te lopen. Ook zo lullig als je de halve verjaardag mist. Tijdens het lopen voel ik de eerste eventuele effecten, beetje lichte benen, het begin van de bekende spaggetie benen van bijvoorbeeld Ketamine. Het is maar vijf minuutjes lopen dus veel aandacht kan ik er ook niet aan geven. Visueel is er niks veranderd, maar dat verwacht ik ook niet.
T+01.15
We zijn goed en wel gaan zitten bij de jarige en de gebruikelijke gezelligheid is begonnen. Helaas staat er voetbal aan (veel van mijn vrienden zijn groot voetbal fan) en ik kijk een beetje verveeld naar het scherm en maak schuine opmerkingen over overbetaalde mensen die achter een bal aanrennen. Beetje vrienden jennen, we zijn het nogal van elkaar gewend. Des al niet te min is het natuurlijk gezellig, er is genoeg bier maar helaas moeten we wel buiten roken en blowen. De effecten van de Diphenidine zijn niet heel opmerkelijk op dit moment. Misschien een lichte moodlift en een beetje naar alle kanten schietende gedachten.
T+01.45
“Tijd voor een sigaretje?” Vraagt een vriend. Ja zeker! We lopen naar buiten en ik bemerk dat ik nog steeds een beetje over de grond vlieg. Mijn gedachten zijn lacherig en niet al te serieus te noemen. Ik heb ook niet de behoefde een serieus gesprek te voeren nu, gewoon lekker plezier maken en mooie tijden oprakelen met vrienden klinkt als een perfecte tijdsbesteding voor het moment. Zo gezegd, zo gedaan.
T+02.45
Ondertussen zijn we al een aantal keer naar binnen en naar buiten gelopen voor een sigaret, afgewisseld met een jointje. Binnen word nu om de afstandbediening gevochten, de ene helft wil voetbal zien, de andere wil American Pie kijken. Ik wil American Pie kijken. Neem het vechten maar niet serieus, het is eerder dat we scherpe opmerkingen over elkaar maken en ondertussen de afstandbediening afpakken als de ander niet oplet. Mijn gedachtegang is nu wel redelijk vaag. Het lijkt alsof mijn brein gedachten patronen aangaat die hij normaal niet zou doen. Lichamelijk voelt het als een normale dissiociatief. Beetje ontkoppeling van het lichaam, lichte benen en over het algemeen een licht lichaam zonder dat er een echte stimulatie plaats vind. De euforie vind ik niet bijzonder verder, met bijvoorbeeld Ephenidine voel ik ook een fijne warme gloed, dat heeft Diphenidine tot nu toe niet. Diphenindine is tot nu toe ook iets verwarredder dan Ketamine en Ephenidine. Niet dat ik er geen touw meer aan vast kan knopen, maar het voelt wat chaotischer en moet goed stuurbaar. De dosering van 100mg die ik nu oraal heb genomen staat qua gevoel gelijk aan 40mg Ketamine nasaal.
T+03.45
Er is weinig veranderd in de effecten en ik besluit het hef in eigen handen te nemen. Terug naar huis en bijdoseren. De vijf minuten lopen naar huis gaan zonder de gebruikelijke dissiociatief problemen die je bij hoge doseringen weleens kan ervaren, moeite met lopen en coördinatie zijn er op het moment helemaal niet. Thuis weeg ik 50mg af en maak er een lijntje van. Op het internet heb ik al gelezen dat dit een pijnlijk tafereel gaat worden. Maar ach, hoe erg kan het zijn?
T+03.50
Oke, dit is erg. Het voelt alsof je een brandnetel door je neus haalt. Ik ben weer onderweg naar de jarige en mijn neus loopt als een gek. Af en toe haal ik hem een beetje op maar ik wil geen overmatige drip in mijn keel veroorzaken, die kan niet lekker zijn namelijk. Dit is een balans van snot in mijn neus heen en weer halen. Mooie beschrijving weer. Ik voel nu al meer effecten opkomen, ik word vager, staar al meer voor mij uit en ben benieuwd waar deze dosering mij heen gaat brengen. Onderweg naar huis kom ik mijn huisgenoot, Frodo, tegen. Hij was ook bij de jarige maar gaat alvast op huis aan.
T+04.00
Goed. Ik begin behoorlijk vaag te worden. Ik rook een sigaretje met vrienden en we hebben het over wat vage onderwerpen waar ik wel over mee praat maar zonder er echt aandacht aan te besteden. Mijn sigaret voelt lekker, mijn lichaam voelt zwaar verdooft en mijn gedachtegang is langzaam en niet echt meer te richten. We gaan weer naar binnen en kijken American Pie verder, ik ken de film dus kan hem wel redelijk volgen. Maar eigenlijk ben ik meer afgeleid door gewoon een beetje vaag om mij heen kijken en te proberen te begrijpen wat ik in mijn lichaam voel.
T+04.45
Ik snap er weinig meer van. We zijn overgestapt naar een serie waar ik echt helemaal niks van begrijp en ik zit een beetje slap naar het scherm te staren. Beetje flauwe opmerkingen maken en nog een biertje drinken dan maar. Mijn vrienden vinden het altijd mooi als ik weer eens wat heb genomen en de effecten een beetje afwacht en ze hebbend de grootste schik erin dat ik helemaal niks van de serie snap. Haha, tja van je vrienden moet je het maar weer hebben. Af en toe even roken en de serie proberen te snappen wisselen elkaar af. Zomenteen naar mij toe en daar het feestje doorzetten.
T+05.15
Ik en mijn broertje zijn vertrokken van de jarige en lopen richting huis. Of beter gezegd; mijn broertje loopt. Ik doe meer een soort zijwaartse krab beweging, tenminste voor mijn gevoel. Maar volgens mij ben ik wel gewoon normaal en recht aan het lopen, ik snap het gewoon niet meer. Loop ik nou gewoon? Probeer ik te corrigeren waardoor ik gek loop? Zit het maar in mijn hoofd dat ik zijwaarts loop? A fijn, we komen er wel, ik ben in elk geval totaal clueless over wat het plan nu is en wat ik ga doen. Na die 50mg nasaal voelt het eerder als 150mg Ketamine nasaal.
T+05.20
Goed en wel thuis, ik pak mijn laptop en ga naar de kamer van Frodo, kijken wat hij doet. Ondertussen snap ik echt niet meer wat het plan is. Gaat mijn broertje slapen? Slaap ik echt op de bank beneden? Wat gaat Frodo doen? Een beetje totaal verdwaald in mijzelf ga ik naast Frodo zitten, hij is aan het game en ik heb enig sinds moeite met praten. Ik probeer te communiceren en te vragen wat zijn plan is, maar hij begrijpt mij niet goed en ik hem niet. Ik sla mijn laptop maar open en probeer een jointje te draaien.
T+05.40
Voor wat ik er van begrijp gaat Frodo nog even zijn spelletje afmaken en komt daarna beneden nog een jointje doen. Ik vind mijn weg naar beneden, wonder boven wonder en ga op de bank zitten. Op dit moment ben ik een groot vraagteken. Slaap ik echt op deze bank? Is dat oké? Heb ik echt het leven wat ik heb? Reis ik echt zoveel? Alles begint zicht op te stapelen. IK SNAP NIKS MEER EN WIL HET WEL WETEN. Oké, goed. Laptop open en muziek aanzetten, dat is nog niet de makkelijkste opgave. Zelfs zitten is moeilijk op het moment, ik lijk voor mijn gevoel steeds weg te glijden op de bank, geen idee of dit ook het geval is. Ik begrijp niet of Frodo nou nog komt, ik snap ook niet wat mijn broertje aan het doen is, is hij gewoon gaan slapen? Ik probeer muziek te luisteren met mijn koptelefoon maar heb ruzie met de kabel van mijn externe harde schijf, koptelefoon en het feit dat ik voor mijn gevoel niet kan blijven zitten. Ik lijk niet meer te snappen hoe ik goed moet blijven zitten.
Vanaf dit punt is mijn tijdsbesef niet veel meer waard. Ergens 3 uur verder, denk ik, kwam ik weer een beetje terug op de wereld. Wat er in de tussentijd is gebeurd weet ik niet precies op een paar weirde flarden na.
Her en der kwam ik terug uit het “D-hole”. Ik kan me herinneren dat ik steeds in een hele vreemde houding opeens weer mijn huiskamer zag en dat ik dan half op zijn kop op de bank leek te liggen. Ondertussen was ik ook nog aan het proberen muziek te luisteren op mijn koptelefoon, dus zowel mijn computer als koptelefoon lagen steeds half op en naast de bank, in mijn idee. Ik kan mijzelf nog herinneren dat ik mij op een gegeven moment probeerde te focussen op mediteren, maar in een goeie houding komen was onbegonnen werk. Toen het toch een soort van lukte zakte ik direct weer totaal weg en werd even later weer ondersteboven wakker. Er was de hele tijd een tinteling door mijn lichaam en als ik met mijn handen mijn benen aanraakte, voelde die niet als van mijzelf. Mijn handen snapten niet of ze groot of klein waren. Tenminste, mijn gevoel gaf het niet duidelijk door, zo leek het. Visueel leek mijn kamer heel donker, en er leken sterren te zijn. Deze werden dan wel heel vaag vernomen. In mijn achterhoofd dacht ik nog steeds dat Frodo misschien zo een joint kwam roken. Soms voelde ik mij opeens een ster in het universum, zo klein en nietig, maar totaal onderdeel van het geheel. Dan voelde ik mij weer als een grassprietje, ook klein en nietig en onderdeel van het geheel. Totaal anders, maar toch totaal hetzelfde. Aan de ene kant begrijp ik het hele universum in zijn totale paradoxheid. Maar op hetzelfde moment lijk ik te klein, of te groot, om het echt te kunnen begrijpen. Ik weet het, maar toch ook niet. Want eigenlijk is dat hetzelfde. Mijn gedachten bleven op deze manier lopen en mij meenemen langs alle vragen in het universum. Tot ik weer half ondersteboven wakker werd en het weer van voor af aan begon. Nogmaals, dit alles gebeurde in een staat waarin ik geen kant op kon en steeds in en uit bewustzijn leek te schieten. Er was verder niks beangstigend aan, er was bij mij ook verder helemaal geen paniek om iets. Zo reisde ik voor ongeveer een uur of drie heen en weer tussen de verschillende dimenties van dissiociatief zijn.
T+09.00
Ik lijk weer terug te komen, wat er allemaal precies is gebeurd weet ik niet meer. Mijn gedachtegang is nog wel hetzelfde, vragen schieten heen en weer en ik snap nog niet goed hoe en wat ik ben of waar ik ben. Ik sta op en pak wat te drinken, ondertussen probeer ik erachter te komen hoe laat het is. Het lijkt een goeie drie uur later, denk ik. Ik ga weer op de bank zitten en alles ligt overal en nergens door elkaar. Wiet, koptelefoon, laptop, flu... Goed. Ik zet een aflevering anime aan en pak er 2mg Nifoxipam bij, ik wil ooit gaan slapen. De anime is niet te volgen en ik krijg er een slechte vibe van, er is een ommekeer in de anime die heel grim lijkt in mijn ogen.
T+10.00
Ik besluit te gaan liggen en kijken of ik in slaap kan vallen. Persoonlijk ben ik hier nog niet echt optimistisch over. Het laatste uur ben ik redelijk terug op aarde gekomen, maar ik mindfuck mijzelf nog steeds met elke gedachte. Ik snap niet meer wat het begrip van bestaan is. Ondertussen is er een gekmakend geluid, wij hebben een oude houten klassieke klok die ongelofelijk veel geluid te produceren op dit moment. Tik, tak, tik, tak. Het lijkt mij totaal te hypnotiseren. Ik snap niet meer wat ik voel. Als ik mijn handen achter mijn hoofd leg, voelt het alsof mijn handen zo klein zijn als speldenknoppen en mijn hoofd zo groot als een hele planeet. Kort daarna voelt het weer precies andersom. Mijn lichaam lijkt niet meer te snappen hoe de impulsen moeten voelen of vertaald moeten worden. Ik ben ook nog een soort van gestimuleerd en blijf gehypnotiseerd. De Nifoxipam heeft tot nu toe geen enkel effect.
T+11.00
Het afgelopen uur is er niks veranderd aan mijn situatie, mijn lichaam lijkt niet te weten wat het is. Ik kan wel weer iets beter op mijn benen staan en heb de klok stil gezet. Die ging mij niet helpen met in slaap vallen. Alle effecten lijken minder te worden, maar we hebben het maar over een vermoedelijke vermindering van 10% over het afgelopen uur. Ondertussen wil ik best heel graag slapen. Ik neem nog 1,5mg Lorazepam.
T+12.00
Ergens rond deze tijd ben ik, denk ik, in slaap gevallen. Tot op het moment dat ik in slaap viel snapte mijn lichaam niks meer van gevoel en hielden de effecten zoals eerder genoemd aan. Slapen was nog steeds moeilijk, ik viel steeds weer in gedachten patronen die mij wakker leken te houden. Of misschien dat ik wel half sliep, ik snapte ook niet meer wat slapen was eigenlijk of hoe ik moest slapen. Ik wist alleen dat ik het in elk geval ooit had gedaan, dus het moest lukken.
Volgende dag:
Mijn slaap was diep, 7 uur straight. Maar dat mag ook wel na de hoeveelheid benzooi die ik erin heb gegooid. Toen ik wakker werd waren er geen effecten meer merkbaar van de Diphenidine. Wel een behoorlijke benzodiazepinen roes. Ik was de hele dag vrolijk, zorgeloos en best uitgerust. Daarbij kon ik gewoon weer rustig reflecteren op wat er allemaal was gebeurd.
Conclusie
Spoiler! :
Conclusie:
Goed, dat was me het ritje wel. Wat een ongelofelijke ervaring. Van totaal onschuldige dissiociatie naar totale opname door het universum. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier in de conclusie neer moet zetten. Het was een geweldige ervaring, wat ondoordacht maar ik ben zwaar onder de indruk van Diphenidine. Het effect op lage dosering vond ik eigenlijk saai. Maar het “D-hole” waar ik in beland ben, was ongelofelijk krachtig en leerzaam. Totale ontredderd, vloog ik door de verschillende lagen van mijn eigen universum. Was ik alles en niks tegelijk, overal en nergens tegelijk.
Hierdoor weet ik niet zeker of ik Diphenidine moet aanbevelen, aangezien het in het begin niet veel bijzonders was en de staat waar ik uiteindelijk in verkeerde er niet eentje is voor de beginnende tripper. Wel leek de Diphenidine een goeie leider te zijn door zijn eigen wereld. Er was geen moment dat ik angstig was, de Diphenidine leek mij ook een soort zekerheid te geven die mij door de ervaring heen leiden. Voor wie klaar is om zo diep te gaan met deze stof; het is een ongelofelijke rit. De volgende dag was ik weer hele prima, en vol met nieuwe inzichten en een manier van het leven ervaren rijker. Toch blijft Diphenidine een apart iets, zeker aangezien het een Research Chemical is moet er goed uitgekeken worden bij zulke ervaringen. Er zijn er waarschijnlijk nog maar weinig van deze, daarmee zijn de lange termijn, en voor een gedeelte de korte termijn, effecten nog slecht begrepen.
Ik heb niks meer toe te voegen aan dit verslag. Wat er staat spreek weer voor zich. Diphenidine is een hele interessante stof, op lage dosering licht vaag met een klein beetje euforie en stimulatie terwijl je lichaam een beetje vliegt. Ga je verder dan wordt het een krachtig middel om je gevoel voor tijd en ruimte totaal te vernietigen.
Goed, dat was me het ritje wel. Wat een ongelofelijke ervaring. Van totaal onschuldige dissiociatie naar totale opname door het universum. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier in de conclusie neer moet zetten. Het was een geweldige ervaring, wat ondoordacht maar ik ben zwaar onder de indruk van Diphenidine. Het effect op lage dosering vond ik eigenlijk saai. Maar het “D-hole” waar ik in beland ben, was ongelofelijk krachtig en leerzaam. Totale ontredderd, vloog ik door de verschillende lagen van mijn eigen universum. Was ik alles en niks tegelijk, overal en nergens tegelijk.
Hierdoor weet ik niet zeker of ik Diphenidine moet aanbevelen, aangezien het in het begin niet veel bijzonders was en de staat waar ik uiteindelijk in verkeerde er niet eentje is voor de beginnende tripper. Wel leek de Diphenidine een goeie leider te zijn door zijn eigen wereld. Er was geen moment dat ik angstig was, de Diphenidine leek mij ook een soort zekerheid te geven die mij door de ervaring heen leiden. Voor wie klaar is om zo diep te gaan met deze stof; het is een ongelofelijke rit. De volgende dag was ik weer hele prima, en vol met nieuwe inzichten en een manier van het leven ervaren rijker. Toch blijft Diphenidine een apart iets, zeker aangezien het een Research Chemical is moet er goed uitgekeken worden bij zulke ervaringen. Er zijn er waarschijnlijk nog maar weinig van deze, daarmee zijn de lange termijn, en voor een gedeelte de korte termijn, effecten nog slecht begrepen.
Ik heb niks meer toe te voegen aan dit verslag. Wat er staat spreek weer voor zich. Diphenidine is een hele interessante stof, op lage dosering licht vaag met een klein beetje euforie en stimulatie terwijl je lichaam een beetje vliegt. Ga je verder dan wordt het een krachtig middel om je gevoel voor tijd en ruimte totaal te vernietigen.
. Ik moet er morgen nog even een keertje overheen lezen, dit ziet er namelijk wel uit als een jammerlijke fout xD.
.
