Heuheue.
Gisteravond had ik reden om dingen te vieren plus ik had al heel lang de drang om in een extreme manier te ontladen dus ik dacht HEUY waarom geen ketamine hèhè. Waarom niet? Dus ik belde m'n dealer en bestelde 2 gram. Ik doe tegenwoordig nauwelijks nog ketamine dus dat moest genoeg zijn om me zeg maar op weg naar de 10e dimensie te brengen. De dealer stond zeg maar om 9 uur savonds pas voor m'n deur dus ik had ondertussen ook al 4 glazen wijn op (wat altijd een soort kickstart is bij mij). Nu is het ding dus dat ik op de 1 of andere manier nooit kan K-holen als ik alleen ben. M'n adhd brein blijft dan te afgeleid om all the way af te schieten ofzo, of ik relativeer te hard, of weet ik veel. Het is super raar iig dat als ik met andere mensen ben ik meestal na een aantal dikke lijnen (ja echt) helemaal kan vertrekken en mezelf 100% kan laten gaan.
Goed, dus ik nam een paar flinke lijnen en realiseerde me dit en dacht toen weet je wat, ik ga gewoon de tiny chat op. Dat moet hetzelfde werken. Dus ik die tiny op waar o.a. JongGeleerd en DaFunkstarr op zaten en een we begonnen een beetje te praten en ik vooral flink te snuiven en drinken. Maar het werkte maar niet en plotseling merkte ik dat ik na 1.5 a 2 uur al een hele gram had weg gewerkt. Tijd voor het zware geschut. Ik dronk snel 2 glazen wijn en snoof een geschat rond de 300mg en na 10min nog een keer.
Ik weet nog dat ik op een gegeven moment "oh shit.. oh dit dit wordt een goeie" zei en ik haastig opzoek ging naar muziek voor de komende tijd. Er is 1 artiest die me nooit teleurstelt als ik op reis wil en dat is FKA Twigs. Haar muziek is nuchter al behoorlijk tippy maar ketamine, ik en zij zijn echt een helden combinatie. Op het moment dat ik een goeie playlist had gevonden waren mijn benen al aan het vibreren en wist ik dat ik niet genoeg tijd had om de tiny af te sluiten. Jammer dan, dan zien ze me maar spacen, ik heb geen keus meer en ik ga mee er niet druk om maken.
Halverwege het eerste nummer begon de wereld om me heen te vervagen en de grens tussen mijn scherm en de echte wereld in elkaar te versmelten. Het voelt bij mij altijd alsof iemand mijn ziel uit mijn lichaam probeert te trekken via M'n tenen en vingers. Het is geen gevoel dat pijn doet maar het doet ook niet niet pijn. Ik weet dat ik elke keer weer hoop dat het deze keer niet opeens wel pijn doet en dat doet het eigenlijk nooit, maar het doet ook nooit geen pijn. Het is een ander gevoel, een combinatie van wel en geen pijn. Lastig uit te leggen haha.
Goed, als ik dus op dat trek punt ben dan gooi ik meestal gewoon alle sluizen open en op weg gaan we. Het duurt niet heel lang voordat ik mij in een emotionele swirl van de wereld bevind waarin ik net als een suikerspin gesponnen word en de fibers van het leven om me heen gebonden worden en 1 met mij worden. Op de achtergrond hoor ik nog muziek maar dit zijn geen liedjes meer maar FKA Twigs die mij vraagt waarom ik deze bevestiging nodig had. Zonder woorden verteld ze me dat ik toch donders goed wist hoe de vork in de steel zat. Waarom moest ik dan terug komen? Waarom ben ik nu hier? Goeie vraag Twiggy, goeie vraag. Laten wij hem beantwoorden.
Ik realiseerde me dat ik de touch met de wereld kwijt was. Als autistische stumper is dat natuurlijk vaste prik maar dit keer was het anders. Ik bedacht me dat altijd als het goed gaat in m'n leven dan relapse ik onbewust. De drang tot zelfdestructie is op zijn grootst als ik succes heb. Alsof ik mezelf uit probeer te balanceren.
Plotseling ben ik me er van bewust dat ik al een tijdje zijwaarts zweef en er dingen aan mij getoond worden. Waarom alles in de wereld verbonden is, waarom mijn wel of niet in balans zijn geen enkele invloed heeft op de wereld en waarom het dus niet uitmaakt of ik wel of niet relapse. Ja leuk, maar wat zijn die wolken gemaakt van vlees dan daar? Die langzaam boven en onder me komen zweven en me samen persen tot ik atoom voor atoom tussen de vezels van deze buitenaardse creatie door schiet.
Oké oké. Dat accepteer ik dan maar. Maar hoe zit het dan met de tijd? Want verlopig draait de klok achteruit en heb ik het gevoel dat alles langzaam tot bijna stilstand verloopt. Terwijl ik dit besef zie ik mezelf liggen terwijl ik naar mezelf kijk die zeg maar op mij neer kijkt. Dude serieus? Je leidt me af. Dat gezegd gaat dat tweede lichaam als een halve maan via de linkerkant weer terug mijn lichaam in en ik focus op mijn beeldscherm. Ik kan niet beslissen of ik Twigs mooi vind of niet maar ik realiseer me dat aan de kets niemand echt mooi is omdat de buitenkant maat een fysiek iets is zonder enige functie anders dan zorgen dat we onze ziel niet kijk raken.
Ik klik het tiny venster weg in een moment van helderheid en zak onderuit op de sofa. Er staat een live optreden aan van Twigs maar ik heb het idee dat ze telkens mijn kant op kijkt om te checken of alles oké is. Alles is oké Twigs, ik heb het weer onder controle. En terwijl ik dat denk zak ik weg in een diepe slaap.
Om vervolgens om 6 uur wakker te worden door de wekker want ik moet gewoon werken haha. Ben ik opeens weer in deze dimensie. Dat wordt weer een hele dag acclimatiseren
Al met al, goeie trip gehad. Lang geleden dat ik me zo vrij heb gevoeld tijdens drugsgebruik omdat ik mezelf de laatste jaren erg straf in m'n hoofd als ik weer toe geef. Dit keer was het anders. Dus epic.
