Wie: Ik, Sublimo, Dione en Epiloguel. (en smiddags Aaltje en Drientje)
Waar: Bij mij thuis op de bank.
Wanneer: Vorig weekend (27-05-11)
Wat: R/S Ketamine.
Inleiding:
We zouden gezellig met zn alle in Rotterdam chillen. Ik had een moeilijke periode en er werd een "knuffel-LT-meet" op poten gezet. Heldhaftig als sommige waren (4 uur+ reizen in de trein en 100 euro kwijt zijn alleen maar om mij te knuffelen
), waren ze gekomen en hierdoor voelde ik mij een stuk fijner. Normaal gesproken kan ik heel moeilijk omgaan met nieuwe mensen in mijn huis en word ik helemaal panisch en zenuwachtig enzo, wat dan weer ten kosten gaat van mijn vermogen om te praten. Met Sub, Dione en Epi heb ik dat niet. Aaltje moest helaas smiddags al weg en Drientje ging met de laatste trein naar huis. Nadat ik haar afgezet had op CS kwam ik terug en vond ik een bord met de letters HULDE in ketamine. Heldhaftig dus!De eerste lijn.
Ik heb al best wel wat ervaring met ketamine en gulzig en inhalig als dat ik was ging ik bijna gelijk mn snuifbuis pakken (die gemaakt is van chinese stokjes van AH sushi). Ik zocht een dikke lange lijn uit en snoof deze verdeeld over 2 neusgaten naar binnen. Ik gok dat dit 50 of 60mg was. Helaas door al mn ongeduldigheid heb ik totaal niet opgelet en totaal niet gekeken naar de hoeveelheden. En helemaal na Azgaza der tripreport (1000mg+) maak ik me weinig zorgen meer. Ik snoof ze dus zo hoppa naar binnen. Heerlijk, gewoon zonder enige effecten van Keta voelde ik me al alsof ik thuis kwam. Gewoon heerlijk. De geur in mn neus, de lichte spanning in mn buik, heerlijk!
Na een minuut of 15 was ik al behoorlijk scheef aan het zijn en voor het eerst kon ik moeilijk uit mijn woorden komen op ketamine. Ik dacht de zinnen wel, maar het kwam er op de een of andere manier maar niet uit. Ik probeerde dingen duidelijk te maken maar het kwam eruit alsof ik nog maar net bekend was met taal. Toen opeens kreeg ik een bericht. Mijn vriendin zou elk moment binnen komen om te praten over ons. Shit he, daar had ik niet op gerekend. Goed, even kalmeren en probeer duidelijk en langzaam te praten. Uit voorzorg alle drugs even opgeborgen en wachten. Ze kwam binnen, we gingen naar een kamer ernaast en begonnen te praten. Terwijl ik zo scheef was, hebben we over de meest diepe dingen gepraat, ik heb heel helder uit kunnen leggen hoe ik me voel en waarom ik denk dat we in de situatie zitten, en visa versa. Tot ze na 1 uur en een kwartier zei: "Nu heb je toch geen drugs op?" "Ehm.. jawel.." Vlak daarna ging ze weer weg.
Pijnlijk, moeilijk. Er zat voor mij maar 1 ding op. Keta. Ik herpakte mezelf, pakte mn buis en snoof de hele U op wat ik schat op 100/150mg verdeeld over 2 neusgaten. Gelukkig was Sublimo zo sociaal om mee te doen met mij. Ik denk dat hij ongeveer evenveel als ik op had gesnoven. Het enige wat ik super klote vind als ik hogere dosissen ketamine neem dat ik scheel ga kijken, letterlijk. Na een paar uur gaat dat echt enorm zeer doen aan mn ogen. Maar goed, terug naar de lijn. Ik snoof de U op, en ging zitten op de bank. Ondertussen stond er een soort 8-bit muziek op wat echt geniaal was. De sfeer was gezet en we begonnen te praten. Ik kwam nog steeds fucking moeilijk uit mn woorden en op een gegeven moment heb ik het maar op gegeven, er kwam geen zinnig woord uit en ik was mezelf in de realiteit aan het houden. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.
En toen kwam het. Ik raakte totaal mezelf kwijt. Ik plofte achterover en verdween. Ik ging op in de omgeving. Epiloguel was op mijn hoofd aan het kriebelen en dat zette het ritme van mijn visuals in. Samen met de bijna game-achtige muziek belandde ik in een wereld die ik nog nooit gezien had. Alles leek van legoblokjes/minecraft blokjes gemaakt te zijn, en draaide in elkaar en liet mij zien dat alles verbonden was. Alles was 1. Ik was heel even bang om mezelf te laten gaan omdat ik dacht dat ik nooit meer terug zou kunnen, maar na een paar minuten heb ik het allemaal los gelaten. Ik ging op in de omgeving, ik beschouwde mezelf niet meer als een losstaand iets, maar als een onderdeel van het geheel. Ik heb geen idee of ik mijn ogen open of dicht had, maar ik zag de werkelijkheid in ieder geval niet meer. Alles bleef ik elkaar op gaan en vormde door die handeling weer nieuwe dingen die weer op gingen in andere dingen. Alles was mooi gekleurd, veel groene strepen en af en toe een beetje rood. Ik geloof dat ik een paar keer hardop "wauw" heb gezegd en dat woord komt niet eens remotely in de buurt van hoe geweldig ik het vond. Ik denk dat dit alles misschien 5 of 10 minuten geduurd heeft. Ik kwam weer terug op Aarde omdat ik het koud kreeg (het was 22°C binnen).
Ik was aan het schudden, maar kon in het begin niet opmaken of dit nou kwam door de Keta of omdat ik het koud had, of beide. Ik heb een tijdje voor me uit liggen staren en toen ik vertelde dat ik het koud had ging Sublimo een deken voor me halen. Toen hij de woonkamer weer in kwam had ik het gevoel alsof ik bij hem thuis was. Ik had ook geen idee of ik nu thuis was of uberhaupt wel binnen. Ik zág het huis wel, en ik wist dat dit een plek was waar ik vaak ben, maar van wie het is, en waar? geen idee. Ik pakte de deken en ging er onder liggen. Ik denk dat het zeker nog 30 minuten duurde voordat ik weer enigszins mee kon doen aan gesprekken. Ik heb er ongeveer een kwartier over gedaan om het verhaal van mn bedrijfsongeluk te vertellen wat echt maar een minuut duurt normaal, en iedereen luisterde gelukkig aandachtig. Daarna heb ik geen Keta meer genomen (geloof ik) en liet ik het rustig uitwerken. Ik moest ten slotte weer fit zijn voor de volgende dag.
Náwoord
K-hole of niet, het was absoluut een briljante ervaring. Vooral het gevoel wat ik had was zo sereen en rustig, daar kan echt niks aan tippen. Ik wil graag Sublimo, Dione en Epiloguel bedanken voor het gezelschap en de geweldig diepgaande gesprekken (voor en na de keta). Wat een helden!
