Allereerst wil ik aangeven dat ik vind dat ik behoorlijk onverantwoordelijk ben geweest met betrekking tot dosering. Ik heb mijzelf niet alleen een vergroot risico op negatieve effecten gegeven, maar ook mijn trippartner. Wij hebben mazzel gehad, het had veel slechter kunnen afgelopen.
Achtergrond
Wie: Kers en ik, beide 22 jaar oud. Hij had één keer eerder ketamine gedaan, maximaal 45 mg op een avond. Ik had meerdere keren ketamine gedaan, tot 80-90 mg in één keer. Beide geen tolerantie.
Waar: bij Kers en Sloks appartement
Wat: ketamine, dosering ge-eyeballed. Geen volle maag, paar alcoholische drankjes over de gehele avond gedronken.
Vooraf
Gisteren ging ik even langs Kers thuis. We hebben daar een biertje gedronken en gepraat in zijn woonkamer. Het was gezellig en ik liet hem het zakje ketamine, dat ik diezelfde dag van mijn vertrouwde dealer had gekregen, zien. Kers stemde ermee in dat we het zouden testen.
Op een cd'tje crush ik de ronde, suikerachtige kristallen met mijn zorgpas
en leg twee lijntjes per persoon. Kers zei dat hij van de vorige keer ketamine niet zoveel had gemerkt en daarop besloot ik twee dunne, lange lijnen per persoon te leggen van ongeveer 8-10 cm lang. Alle andere keren had ik de ketamine zorgvuldig afgewogen met mijn precisieweegschaal; helaas had ik deze nu niet bij me. Ik ging voor een hoeveelheid van 60-90 mg per persoon. We hebben ook beide tripervaring met truffels, dus ik wist dat als het psychedelisch zou worden, we dit gevoel wel zouden aankunnen.Tijd: 00.30 uur. Kers rolt een briefje van 20 euro op en snuift langzaam de eerste lijn op. De andere lijn verdwijnt in het andere neusgat. Ik begin aan mijn eerste lijn. "Dit is veel", dacht ik nadat ik de eerste ophad
Ik twijfelde voor een paar ogenblikken en zag Kers al zweverig rondjes door de woonkamer lopen. "Ik laat je niet in je uppie naar k-hole city gaan", zeg ik tegen mezelf, en ik snuif de tweede lijn ook op. Ook overwoog ik Kers toen, en meerdere keren die nacht, te vertellen dat het misschien wel een veel te hoge dosis ketamine was geweest, maar ik slikte mijn woorden in. Dit kon enkel voor paniek of slechte gedachten zorgen, zo redeneerde ik. Het gevoel komt op
Na een paar minuten begin ik me licht in mijn hoofd te voelen. Ik raak een beetje gedissocieerd en zet een paar stappen. Het voelt alsof ik op de maan loop
Heel gecoördineerd zet ik nog een paar stappen en het lijkt alsof ik in slow-motion de kamer rond ga. Op de rockmuziek begin ik langzaam te dansen, dit gaat helemaal vanzelf en voelt vreemd en lekker. Ik raak verder gedissocieerd. Plezier beleef ik aan het spelen met een biljartbal in mijn handen, wat heel ongewoon en prettig aanvoelt. Ik zie Kers een paar meter verder turen naar het zwarte televisiebeeld. Hij lijkt in trance.
Het gevoel versterkt
Verder en verder word ik meegetrokken in het gedissocieerde gevoel. Ik voel me een zwevend bewustzijn, compleet ontkoppeld van mijn lichaam. Mijn lichaam voelde op dit punt als een soort robot, die ik kon besturen met mijn bewustzijn. Het voelde als een opdracht geven als ik mijn arm wilde optillen.
Ik ben me totaal niet meer bewust van wie ik ben, waar ik ben of zelfs op welke planeet ik me bevind.
*Vanaf hier heb ik geen besef meer van tijd en kan ik me vlagen en delen herinneren*
Ik voelde me een soort zwevende entiteit, die Kers volgt naar het toilet. Daar gaat hij vóór zitten. Ik raak hem aan met mijn hand om op een manier nog contact met iets buiten mijn eigen bewustzijn te houden. Dit beeld, een hand, die mij toebehoort en herkenbaar is maar ik niet kan plaatsen als zijnde van mijzelf, die langzaam over Kers’ rug beweegt terwijl hij voor de wc geknield zit te braken, leek geframed te zijn, zoals op dit plaatje:
Het kader en het wit dat tussen het kader en de foto zit, is hoe mijn hele belevingswereld door mij werd ervaren. Ik nam een zekere afstand van de situatie.
Hoe lang ik hier met Kers heb gezeten, is voor mijn gevoel totaal onbegrijpelijk. Het leek een eeuwigheid te duren.
Kers vroeg mij al vrij snel de muziek uit te zetten. Toen ik opstond en naar de televisie liep, merkte ik steeds meer van mijn verstoorde motoriek. Ik deed een heuse ketwalk
en kreeg met veel inspanning de muziek uit door op alle knoppen van de tv te drukken die ik kon vinden met mijn vingers. Toen de stilte door de kamer klonk, begon de hele trip voor mij meer introspectie te krijgen. Persoonlijk had ik liever de muziek zachtjes op de achtergrond wat aan gelaten, maar zorgen dat Kers zich zo goed mogelijk voelde was prioriteit één. Vanaf toen moest ik het dus doen zonder muziek.Kers heeft meerdere keren overgegeven in het toilet terwijl ik achter hem zat. Ik vond ik dit totaal niet misselijkmakend, in tegenstelling tot elke andere keer in mijn leven dat ik iemand hoor of zie braken. Het leek alsof ik te gedissocieerd van mijn lichaam was om een kotsneiging te krijgen bij het zien van iets dat misselijkmakend is. Ik kon enkel denken dat het eruit gooien van al die slechte stoffen goed was voor Kers, dus als hij moest braken was ik daar blij om.
Omdat ik wist hoe Kers zich moest voelen en ik hem op zijn gemak wilde stellen, praatte ik soms tegen hem. Daar merkte ik bij dat ik mijn lippen lastig kon bewegen door het verdovende effect van de ketamine. Kers was in staat om korte antwoorden te geven.
In de tussentijd dat wij op het toilet achter elkaar zaten, is Slok thuisgekomen, de huisgenoot van Kers. Hij zag hoe we eraan toe waren en vroeg of hij iets voor ons kon doen. We hebben wat water van hem gekregen en hij heeft vanaf een andere kamer een oogje in het zeil gehouden.
Veel van de tijd die Kers en ik op de vloer van het toilet in zijn appartement hebben doorgebracht, is door mij besteed aan het onbeweeglijk zitten en rondzweven in mijn eigen bewustzijn. Ik vond het niet angstig of vervelend; het voelde als een trip.
Kers en ik raakten allebei gelukkig op geen punt in paniek, hoewel het een van de meest intense en zware trips was die we hebben meegemaakt. Af en toe maakten we op de toiletvloer nog opmerkingen naar elkaar “dat was toch iets te veel ketamine he”, waarop we nog een paar lachjes konden uitstoten. Dit gaf mij wel een goed gevoel, dat we de humor van de situatie nog konden inzien.
Lichamelijke ongemakken nemen toe
Na een tijd kreeg ik een braakneiging. Achteraf gezien denk ik dat dit moet zijn geweest toen de tweede lijn ketamine op volle toeren begon te werken. Mijn maag voelde niet goed en ik spuwde mijn avondeten eruit. In mijn braaksel zag ik figuren, een soort gezicht. Ik kon me er niet goed op focussen, mijn zicht werd heftig verstoord.
Van de lichamelijke ongemakken begon ik vanaf dit punt meer last te hebben. Als ik mijn lichaam bewoog, voelde ik mijn maag protesteren en riskeerde ik misselijkheid. Mijn ogen konden enkel gesloten of geopend recht vooruit kijken. Als ik trachtte mijn ogen een andere kant op te laten kijken dan recht vooruit, voelde ik mijn gezichtsveld teruggeduwd worden. Het leek enigszins op een salvia trip, waar ik ervaar dat mijn gezichtsveld/wereld is opgedeeld in lagen. Als ik mijn ogen over mijn gezichtsveld beweeg, merk ik diverse lagen of vlagen moet passeren. Wat ik met deze hoeveelheid ketamine had, deed hieraan denken. Echter kwam er een draaierig, dronken gevoel door mijn hele hoofd als ik toch probeerde mijn ogen ergens op richtte dat zich niet centraal voor me begaf. Dit voelde beperkend en vervelend.
Kers en ik hebben minutenlang onbeweeglijk gezeten, ogen dicht of naar de grond gericht. Het enige geluid dat ik kon horen was onze ademhaling.
Later hebben we ons verplaatst naar de keuken, waar ik herhaaldelijk mijn mond heb gespoeld met water. De misselijkheid die opkwam bij elke beweging forceerde me echter zo snel mogelijk weer te gaan zitten.
De trip neemt af in hevigheid
In de keuken begon ik me minder gedissocieerd te voelen. Echter waren de lichamelijke ongemakken, het onvermogen om goed mijn omgeving te zien en de misselijkheid, niet veel afgenomen.
Kers zat vrijwel onbeweeglijk op de vloer van de keuken, benen opgetrokken tot zijn borst en ogen gesloten. Ik zat ik kleermakerszit, hoofd voorover gebogen met afwisselend ogen dicht of open. Kers vroeg mij: “hoe lang duurt dit?”, waarop ik op mijn mobiel de tijd af las. Het was nu bijna twee uur na het snuiven van de ketamine en ik wist niet hoelang het nog zou aanhouden. Dit zei ik ook tegen hem. Ketamine had bij mij nooit langer dan een uur aangehouden, maar ik had dan ook nooit een dergelijke hoeveelheid tot me genomen.
Om 02.45 uur kon ik zonder al te veel problemen opstaan en lopen en was mijn zicht ook wat minder beperkt. Kers leek ook redelijk geland te zijn. Ik wenste hem een goede nachtrust en vertrok naar huis. De fietstocht van 10 minuten was aangenaam en thuis kon ik gelukkig lekker mijn tanden poetsen.
Eenmaal in bed, zijn de effecten van de ketamine behoorlijk afgezwakt. Ook was ik niet misselijk meer. Ik viel in een diepe slaap en werd vandaag redelijk fris wakker om 11 uur.
The day after
Vandaag voel ik me mild brak, een branderige maag en een lichte hoofdpijn zijn hier kenmerken van. Ik stuur Kers een bericht om te vragen hoe hij zich voelt en krijg al gauw een bericht terug dat hij zich een stuk beter voelt.
Vanmiddag was ik toch wel benieuwd wat voor dosis we ophadden, dus ik woog de inhoud van de overgebleven keta. Gisteren woog ik 2.405 gram, vandaag is de inhoud 1.980 gram. Tweehonderd milligram per persoon dus. Op Erowid zie ik dit schema:
Holy shit. Ik weet welke persoonlijke eigenschap ik moet ontwikkelen: eyeballen. Of toch maar mijn weegschaal mee
Nawoord
Dit was een van mijn meest intense drugservaringen tot op heden. Ik was compleet gedissocieerd van mijn omgeving, wist niet wie of wat ik was en herkende op bepaalde mijn eigen lichaam zelfs niet. Ik voelde me een entiteit en nam een soort derdepersoons perspectief aan.
Ik vond het een zeer intense en interessante ervaring. Leuk zou ik het niet noemen, daarvoor waren de lichamelijke ongemakken helaas te prominent aanwezig voor. Ketamine in grote hoeveelheden ben ik in de nabije toekomst even klaar mee, in lage dosissen is het wat mij betreft veel aangenamer
Bedankt voor het lezen en als je vragen hebt, stel ze vooral.
Naturelover
) gelukkig nooit last van gehad. 
