Het was pas jaren later toen ik na aanleiding van de documentaire van Wiek Lenssen "The Year Zero" (zie: http://wieklenssenfilm.nl/index.php?page=zero_nl ) mijn zelfstudie naar sjamanen begon en zo ook weer terecht kwam bij het plantje Salvia. De Mazatec indianen uit Mexico blijken Salvia al eeuwen te gebruiken bij hun (helende) rituelen en het zou hun in staat stellen om 'andere werelden' te bezoeken. Boeiend. Maar ik was ook toen nog niet klaar voor praktijkervaring en hield het keurig bij mijn boekenwijsheid.
Na een uitgebreide literatuur studie besloot ik eindelijk de stap te nemen om theorie in praktijk te brengen. Ik had inmiddels zo veel gelezen over psychoactieve planten dat ik op het punt was gekomen dat ik het in ieder geval eens moest proberen om te begrijpen waar ze het in godsnaam over hadden. En dus was mijn eerste aankoop een buisje met 1 gram gedroogde Salvia divinorum 10 X. Die '10 X' zou om de concentratie van werkzame stoffen gaan, zo bezwoer de smartshop verkoper me en ik slikte het voor zoete koek. Dat was zo'n jaar of vijf á zes geleden ik was toen net 40 geworden.
Enfin. Met trillende handen en onder waakzaam toezicht van mijn vrouw prepareerde ik een waterpijpje, die ik er maar bij had gekocht, met een kwart van de inhoud van het buisje. Telefoon onder handbereik met 112 onder de speeddail. Bedenkt dat ik tot die tijd niet verder was gekomen dan zo nu en dan een piepklein jointje (en daar telkens weer behoorlijk misselijk van werd.) Hoe anders is dat nu
Volgens de aanwijzingen van de smartshop meneer hield ik een vlam boven de Salvia en zoog langzaam maar diep de dikke rook in mijn longen. Het leek alsof mijn longen verschroeide en mijn ogen begonnen te tranen. Krampachtig probeerde ik zoveel mogelijk rook binnen te houden maar het was vechten tegen de bierkaai. Een enorme hoestbui volgde. Stoer als ik ben herhaalde ik met horten en stoten het hele proces nog een keer. Het effect was pijnlijke longen, een verschroeide keel en draaierig in het hoofd. C'est tout. Niks ander werelden, niks alles-met-alles verbonden en in stilte vervloekte ik zowel de smartshopboer als de Mazatec sjamanen. Prutsers! Het buisje met het restant Salvia flikkerde ik in een la.
April 2011:
Als inmiddels gevorderd en zelfverklaard psychonaut ben ik op een dag aan het opruimen en ontdek ik achter in een la het vergeten buisje Salvia. "Hee schat, weet je nog" roep ik met een brede grijns naar mijn vrouw en zij kijkt op. "Zou het nog werken?" vraagt ze. Met de pijnlijke en beschamende ervaring in het achterhoofd zeg ik met een gemene grijns dat ik geen idee heb maar dat ze het gerust mag proberen. Ze zegt oké, doe maar. "Huh, weet je dat wel zeker?" vraag ik ongelovig. Stoer als ze is zegt ze "ja, waarom niet".
Even later zuigt ze de witte rook van de Salvia haar longen in en sta ik klaar om haar hoestbui op te vangen. Er komt geen hoestbui. Ik zie hoe ze de rook keurig binnen houdt. Een traan biggelt uit haar oog over haar wang. Met haar longen vol rook houdt ze haar adem in. Ze steekt een vinger op ten teken dat 'er iets gebeurt'.
Dan laat ze de rook langzaam ontsnappen en valt achterover de kussens in. Ze wil wat zeggen maar er komt slechts een soort gebrabbel over haar lippen. "hé, wat?" vraag ik. Ze maakt wat woeste armgebaren en begint te lachen. Te gieren en te brullen. Ze heeft wel vaker een lachkick maar dit is de overtreffende trap. Ze giert het uit, zo erg dat ik zelfs de tuindeuren maar dicht doe. Ze lijkt nu eindelijk echt gek geworden. Ze probeert te vertellen wat ze ervaart maar het onbedaarlijke lachen maakt iedere communicatie onmogelijk. Na een minuut of 15 bedaart ze eindelijk. "Geweldig" brengt ze eindelijk uit. Later bleek haar hele wereld verschoven, ik had eruit gezien als verlopen waterverfschilderij en ze had niet meer kunnen stoppen met haar woeste armgebaren. En dan die lachkick natuurlijk. 'Interessant spul' besluit ze.
Hot damn! Dat wil ik ook en ik prepareer opnieuw het waterpijpje met het laatste beetje gedroogde Salvia. Als ik de rook naar binnentrek voel ik opnieuw het verschroeiende effect. Tranen in mijn ogen, een hoestbui onderdrukkend en een grafsmaak in de mond. Ik voel me wat draaierig en dat was het. Niks lachbui, niks verschoven wereld en niks nada Salvia powered trip. Wel gatverpielkes!
Mei 2011:
Complete volksstammen en half psychonautisch Internet bejubelt Salvia divinorum en ik heb slechts het nakijken. Misschien is het goedje roken gewoon niet mijn ding bedenk ik me en ga op zoek na alternatieven. Al snel kom ik op een Amerikaanse website met de veelbelovende naam 'Sagewisdom'. 'The Salvia divinorum Research and Information Center' staat met grote letters op hun homepage te lezen (zie http://www.sagewisdom.org ) Dat klinkt goed. Ze blijken ook een Salvia tinctuur te verkopen. Een tinctuur is een concentraat van de werkzame stof in alcohol en dat dient men sublinguaal te gebruiken. Onder de tong dus zodat de slijmvliezen de werkzame stof kunnen opnemen. Ik besluit een flesje te kopen.
Enkele dagen later ontvangen we het pakketje. Het bestaat uit een flesje met druppelaar, een pipetje om het eventueel met water te verdunnen en een uitgebreide handleiding. Het ziet er allemaal keurig en professioneel uit. Niet veel later zit ik op de bank en ga volgens de gebruiksaanwijzing voor een sterke dosis. Onverdund natuurlijk.
Ik laat het groene goedje mijn mond in glijden en probeer het onder te tong te houden. Het brandt!! In de gebruiksaanwijzing werd al gewaarschuwd voor een 'branderig gevoel' als gevolg van de alcohol, nou dat klopt. Volgens diezelfde gebruiksaanwijzing is het zaak om het spul 15 minuten onder de tong te houden. Het smaakt goor en de geïrriteerde tong produceert als een gek speeksel. Ik heb het gevoel te verdrinken en de tranen springen me weer in de ogen. Na 15 minuten slik ik stoer de ellende door. Buiten wat zware ledematen en een grafsmaak met een pijnlijke mond (hetzelfde gevoel als je te spontaan een lepel te hete soep in je mond stopt) merk ik niets. Ik wacht geduldig af. Maar er komt niets op. Wel snotverdomme, burned again.
29 juni:
'S avonds op de bank. Het flesje tinctuur staat op tafel en we hebben besloten om het nogmaals te proberen. Vrouwlief gaat eerst. Ze neemt een sterke dosis en weet het goedje een kwartier onder de tong te houden. Ze spuugt het uit en begint wat te giechelen. Buiten de pijnlijke mond ervaart ze een milde high die snel weg trekt. Geen andere werelden, geen diepzinnigheid. Bummer.
Ik besluit om het ook nog een keer te testen en ga weer voor een sterke dosis. Ook ik loop een pijnlijke mond op maar verder niets. Ja wat zwaar gevoel in de benen maar dan is het dan ook. Ik besluit Salvia van mijn to-do-list te schrappen en mocht ik ooit nog eens in Mexico komen dan zal ik die Mazatec jongens eens flink aan de tand voelen.
Conclusie:
Of ik doe het niet goed of ik ben er niet gevoelig voor of misschien is het een combinatie van beide. De geheimen van Salvia blijven hoe dan ook voor mij verborgen.
Oproep:
Omdat ik (nog) geen redenen heb om te twijfelen aan de kwaliteit van de tinctuur ga ik nu maar op zoek naar een dappere collega-psychonaut(e) die het restant wil uitproberen. Natuurlijk op voorwaarde dat er een tripreportje voor DF uitrolt. UPDATE: Testpiloot gevonden !
- Ziet er mooi uit
- salvia123.JPG (88.91 KiB) 1731 keer bekeken
