2 Dagen terug had ik een hele andere ervaring op wiet, dan normaal gesproken. Niet dat de ervaring elke keer hetzelfde is, maar deze keer was gewoon.. Anders.
Ik weet niet of ik het als 'bad gaan' moet benoemen, maar erg fijn in mijn vel zat ik er niet door.
Wat: 2 jointjes. (Orange Bud)
Wie: Ik, mijn vriend J & Marley.
Waar: Op een plaats waar we wel vaker zitten, een oud post sorteer gebouw. Klinkt niet erg bijzonder, maar ik vind het opzich wel een fijne plek.
Zoals gewoonlijk kwam J in de avond naar mij toe om ons jointje voor het slapen gaan te roken. Dit doen we nou al een geruime tijd, omdat we het erg gezellig vinden en om de voornaamste reden; mijn slaap tekorten.
Sinds kort gaat mijn kat Marley mee op onze 'smoke avonturen.'
Dat beest is ontzettend gek, en blijft ons altijd volgen tot de plaats van bestemming. Wanneer we eenmaal aankomen blijft hij altijd in de buurt en lijkt het vaak wel alsof hij de wacht houd.
De plek waar we heen gingen was best dichtbij, dus kwamen we na ongeveer 5 minuten gelopen te hebben aan. Marley was de weg, waar nu bijna geen auto's meer rijden, nog niet over gestoken. Dus we bleven even wachten.
Zoals menig kat, stak hij uitgerekend over op het moment dat er een auto aan kwam scheuren. Gelukkig merkte de bestuurder hem op en trapte op zijn rem. "Bedankt voor de hartverzakking!" Riep ik naar mijn ongelovelijk domme kat, waardoor hij me bijna schuldig aan keek. Op dat moment konden J en ik er om lachen, het was goed afgelopen dus tijd om het achter ons te laten.
We waren dus op het terrein met zijn 3en en moesten nog een stukje verder naar achter lopen om onze spot te bereiken. Marley bleef weer achter en J & ik besloten door te lopen en alvast lekker te gaan zitten. J begon toen met het draaien.
Het viel mij op dat onze 'smoke kat' was blijven hangen bij 3 jongeren die op een muurtje zaten en ik bleef ze onopgemerkt in de gaten houden. Tegenwoordig vinden sommige jongeren het namelijk grappig om onschuldige dieren te terroriseren om hun vrienden te showen hoe stoer ze zijn. Een van die jongens deed alsof hij hem wilde pakken, en ik merkte duidelijk aan zijn houding dat het als grap bedoeld was. Dus ik zei niks en staarde even voor me uit.
Toen J bijna klaar was met het rollen van de twee jointjes merkte ik op dat Marley nu de jongens aan het terroriseren was. Heel mans liep hij steeds op ze af en ik begon te merken aan de jongens dat ze het vervelend begonnen te vinden. Uiteindelijk hebben ze hun fietsen gepakt en zijn weg gegaan. Dat was het punt dat ik mijn plek verliet om mijn kat weer mee te lokken. Hij kwam blij achter me aangehuppeld en op dat moment schoten J & ik allebei in de lach.
Wat een raar beest is het ook.
We staken eerst één jointje op en begonnen rustig over van alles en nog wat te praten. Dingen uit het dagelijkse leven kwamen voorbij en ik voelde me goed.
Het 2e jointje werd ook aangestoken en de sfeer werd steeds gezelliger. Ik werd wat lichter in mijn hoofd, maar ik voelde me nogsteeds goed. Marley zat lekker rustig naast J in de rondte te kijken en af en toe liep hij een rondje langs het gebouw.
Als we stoned zijn praten we niet alleen maar over de leuke gebeurtenissen, maar ook over de dingen die ons dwars zaten. Aandachtig luisteren we dan naar de ander om vervolgens onze mening over het probleem te delen met elkaar. Zo ook deze keer en ik begon te vertellen over mijn beste vriendin die mij nog al teleurgesteld had die dag.
We kwamen tot de conclusie dat het voorval meer met mij deed dan dat het zou moeten doen. Na mijn probleem besproken te hebben viel die last voor de rest van de 'trip' van mijn schouders.
Marley haalde ons uit ons gesprek omdat hij als een gek achter een nachtvlinder aan rende, wat ik en J erg amusant vonden om naar te kijken. Met een grote glimlach op ons gezicht zaten we toe te kijken hoe hij de gekste sprongen maakte en onwijs zijn best deed om het arme vlindertje te vermoorden. Uiteindelijk is het hem niet gelukt en kwam hij weer naar ons toe, en ging op een ophoging naast ons zitten.
In mijn hoofd maakte ik er van dat hij boven op zijn uitkijktoren zat, en ik deelde deze gedachte waar door we weer moesten lachen. Toen bedacht J dat Marley een echte puss in boots (van de Disney film Shrek) was. Hij zag het helemaal voor zich en zijn mondhoeken krulden weer omhoog.
Ik weet niet precies hoe, maar na een tijd sloeg het leuke effect om. Mijn lichaam tintelde en ik had last van een erg zwaar gevoel, wat samen ging met een lichtelijke misselijkheid en hoofdpijn.
Heel erg veel kan ik me van deze omslag niet meer goed herinneren. Ik voelde me naar. Mijn geest niet, maar mijn lichaam deed zo naar. J wist er van maar vertelde mij om me ergens anders op te focussen.
Op dat moment merkte ik aan de overkant van het gebouw een man op, dus zei ik "daar loop een man" tegen J. Hij zag hem niet en ik vertelde hem om te wachten, hij zal hem zo wel zien. Marley hield de man nu ook in de gaten vanaf zijn uitkijktoren.
De man liep de helling op om het gebouw binnen te gaan en nu merkte J hem ook op.
We hielden ons stil omdat we het liefst onopgemerkt bleven.
Op dat moment dook ik in eens in elkaar. Waarom precies weet ik niet, maar ik denk achteraf gezien dat ik dacht dat ik me op die manier kon verstoppen voor de man. Ik had nog niet opgemerkt dat de man al binnen was , toen J aan me vroeg wat ik aan het doen was.
Ik haalde mijn schouders op en ging voorzichtig weer recht op zitten.
Ik begon zelf te merken dat ik wat paranoïde werd. Ik dacht de gehele tijd mensen te horen, andere mensen te zien, om er vervolgens weer achter te komen dat er niemand anders was.
Dat leek ons het beste moment om maar weer richting huis te gaan. Mijn paranoïde gedachtengang kwam hierdoor weer even tot rust en voorzichtig hees J mij omhoog. Toen ik eenmaal stond, stond ik iets te letterlijk te trillen op mijn benen. Gelukkig waren we niet al te ver van huis en in een rustig tempo begonnen we te lopen en Marley volgde ons braaf.
Eenmaal thuis aangekomen met J moest ik mijn huis sleutels nog zien te vinden in mijn zak, wat een hele opgaven was. Ik trilde nog heviger dan eerst en moest onwijs mijn best doen om met beide benen op de grond te blijven staan. Mijn bovenlichaam leek steeds heen en weer te slungelen waardoor ik steeds mijn evenwicht verloor. J bekende ook dat ik er niet erg 'gezond' meer uit zag.
Uiteindelijk vond ik, leunend tegen de deur, mijn sleutels. Trillend een sleutel in het slot doen ging onwijs moeilijk en toen ik dacht dat J me hulp wilde aanbieden, had ik de deur al open.
Ik gaf hem snel een kus en liep al slungelend naar binnen. Niemand was nog wakker, wat een hele opluchting voor me was. Eenmaal de koelkast geopend te hebben pakte ik het eerste en beste pak drinken waar hopelijk genoeg suikers in zaten.
Ik plofte onderuit gezakt op de stoel neer, rookte een sigaret, dronk mijn drinken op en vervolgde mijn tocht naar bed. Omdat lopen al een redelijk moeilijke opgave was, moest ik onzettend hard mijn best doen om de trap op te komen.
Eenmaal boven aangekomen ben ik op mijn bed gaan liggen en na een geruime tijd leek het nare gevoel iets weg te zakken, waarna het me lukte om in slaap te komen.
Ik heb geen idee wat dit effect heeft veroorzaakt, maar bang heeft het me niet gemaakt. Iedereen heeft wel eens een minder leuke ervaring gehad en zo zie ik het ook. Toch schrok ik wel even van mijn lichamelijke toestand.
Dit was mijn eerste trip report, ik hoop dat hij een beetje goed is gelukt.
Liefs
