Even wat achtergrond; mijn naam is Zahra en ik ben een vrouw van 28. Ik leef al 20 jaar met de diagnose ADHD, en gebruik hier af en aan (afhankelijk van of ik het nodig acht) medicatie (Wellbutrin, Concerta e.d.) voor. Ik heb nooit drugs gebruikt, hoewel het in mijn omgeving altijd heel veel gedaan is. Ik heb een kwetsbare psyche en heb het dus nooit gedurfd.
Tot dit weekend. Ik heb voor het eerst een geslaagde wiettrip meegemaakt en het was fan-fucking-tastisch!
Ik had het al vaker gedaan, samen met mijn vriend, die al 18 jaar wiet gebruikt en bijna dagelijks rookt. Het was echter constant kotsen. Intense, allesoverheersende misselijkheid, duizelig als een motherfucker en continu boven een wc hangen. En dan maakte het ook niet uit hoe veel of hoe weinig wiet of tabak erin ging, het was gewoon elke keer zo. Nu weet ik van mezelf dat ik een heel lage middelentolerantie heb. Ter illustratie: als ik een nacht niet kan slapen, neem ik een 250 mg. paracetamol en slaap ik als een roosje.
Maar verdorie, ik baalde er ongelofelijk van dat het niet lukte, omdat iedereen constant hoog opgaf over hoe waanzinnig het moest zijn wilde ik dat ook meemaken. Ik had dus met mijn vriend een afspraak gemaakt: dit weekend zouden we gaan kijken of het de tabak was die me misselijk maakte, of de wiet zelf, met dien verstande dat we definitief zouden kappen als het de wiet bleek.
Dus, tabaksvervanger gehaald bij de smartshop, een tientje A.M.G. wiet en hup, naar huis. We lagen op bed, in mijn slaapkamer. Ramen wijd open, ijsthee en cola erbij en proberen maar. Hij draaide een joint voor zichzelf en een stickie voor mij (omdat ik sinds 2 weken weer Wellbutrin gebruik en de combo met cannabis niet ideaal is) en stak hem voor me aan. Er zaten echt drie kruimels wiet in ofzo, was meer dan zat voor de eerste keer zei hij.
Ik ging liggen, nam mijn eerste hijs en verwachtte de golf misselijkheid alweer. Maar....nee. Geen misselijkheid! Ik keek mijn vriend aan en werd al helemaal happy van binnen. Zou het dan toch gaan lukken!?
Ik nam weer een hijs en werd een beetje praterig en lollig. Het was ook allemaal vreselijk grappig ineens. Ik nam weer een hijs, maar verder gebeurde er niet veel. Mijn vriend lag rustig naast me te smoken. "Leg hem maar even neer en geef de wiet even de kans."
Zo gezegd zo gedaan, ik ging weer liggen en merkte dat mijn tenen, vingers en lippen gingen tintelen. Ik kreeg daardoor bewegingsdrang met mijn armen, dus lag een beetje als een of andere eend met mijn armen te klapperen. "Stop daar eens mee....leg ze rustig neer en wacht gewoon af," klonk het. Ik ging dus weer rustig achterover liggen, en ineens werden twee van mijn tenen gevoelloos. Ik raakte hiervan niet in paniek: dit is gewoon de wiet, is straks weer over, lag ik in mezelf. Ik vertelde mijn vriend doorlopend wat ik voelde en dacht en zag, en hij vond het mooi om te zien.
En ineens....daar kwam het....een heeeeeele zachte, rustige, warme deken spoelde over me heen. "Daar is het. Kalm aan maar meisje." Ik lag met een grijns van oor tot oor op mijn bed heerlijk te genieten. Mijn vriend stak het stickie weer aan en gaf hem weer aan mij. Ik nam nog een hijs, en toen kwam het zware gevoel in armen en benen. Ze leken wel van lood, en ik had echt niet het idee dat ik op kon staan. Maar dat hoefde ook helemaal niet, ik lag prima. En wat was mijn vriend eigenlijk mooi en sexy en prachtig. Ik kroop tegen hem aan en we knuffelden wat. Ik nam weer een hijs (het stickie was inmiddels ver op), en ging weer liggen. Heeeeeel zachtjes begon ineens de lamp boven mijn hoofd te bewegen, dacht ik. Ik zei dat tegen mijn vriend en lag er inwendig helemaal om in een deuk. Een bewegende lamp, dat is toch ook gewoon ontzettend grappig?
Mijn vriend zei echter heel nuchter: "Dat is de wind." Toen vond ik het alleen nog maar lolliger, want welke gek gaat nou bedenken dat een lamp gaat bewegen van wiet? Ik had het super naar mijn zin en voelde me zielsgelukkig van binnen. En, voor echt het allereerst in mijn leven....was het stil in mijn kop. Wat een verademing!
Mijn vriend begon me heel zachtjes te strelen, en dat was echt....alsof er een heel zwak stroompje van zijn vingers uitging....een heel aparte, heerlijke sensatie. Ik kroop weer tegen hem aan, en zijn baard voelde ineens aan als honderden spinnenpootjes die over mijn gezicht liepen. Apart gevoel, maar prachtig. Ik begon nu ook een beetje kleuren om me heen te zien, en vroeg mijn vriend van alles over hoe dat kon en welk stofje in de hersenen dat doet en blabla.
"Niet vragen.....voelen," zei hij daarop, en ik gaf me over aan de sensaties van zijn handen op mijn lijf.
Wat er toen gebeurde blijft verder prive, maar het staat in de top 5 van beste keren met een man ooit, let me put it that way! Wat was het fantastisch! We zaten samen in een bubbel, en om ons heen bestond niets meer. Ik ben normaal met seks best wel iemand die zich druk maakt over de buren of die wat horen en of ik het wel goed doe enzo, maar nu, niks van dat alles. Wild, ongeremd en smerig.....met die hele diepe emotionele verbintenis met hem....
Uiteindelijk zijn we knuffelend in slaap gevallen en hebben we er de volgende dag over gepraat, waarbij ik echt heb gehuild om de opluchting en de nieuwe fase van connectie die ik voelde. Ik was ongelofelijk kwetsbaar, maar heb me geen moment onveilig gevoeld. It was awesome! Ik wilde eigenlijk de volgende dag nog een keer, maar mijn vriend vindt dat niet verantwoord. Eerst dit verwerken.
De afspraak voor volgende maand samen met hem staat echter wel al vast....en stiekem tel ik de dagen af. Laat die volgende keer maar komen!
