“Dit is de keus van de ayatollahs jonguh”. Niet begrijpend keek ik op van mijn computer in het breed lachende gezicht van mijn Iraanse connectie. “kijk dan” riep hij uit terwijl hij een klein diep glanzend bijna zwart plakje in zijn hand omhoog hield. Ik herkende het onmiddellijk, het was opium. Nog voor ik een reactie kon geven stak hij een lofzang af over het goedje in zijn hand. Het zou van uitzonderlijke kwaliteit zijn, precies zoals hij die vroeger geproefd had uit de privé stash van Iraanse hoogwaardigheidsbekleders. Ik geloofde hem direct op zijn woord maar dat was kennelijk niet voldoende. “kijk hoe mooi goud het kleurt als je het uittrekt”. Hij voegde daad bij het woord en trok aan het plakje dat zich als een kauwgom liet uitrekken en inderdaad op het spanningsveld kleurde de opium bijna goudkleurig.
Tot dan toe kende ik opium alleen als een nogal harde en compacte materie dat zich zeker niet zomaar liet buigen of uittrekken. Integendeel zelfs. Volgens mijn maat zou de opium die ik in het verleden had gekregen afkomstig zijn geweest uit Afghanistan. En, zo begreep ik, die zou nogal eens van bedenkelijke kwaliteit zijn. “Maar dit moet Iraanse opium zijn” zei hij vol trots “dat proef je niet alleen maar dat merk je ook”. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik vroeg hem hoe of waaraan je dat zou kunnen merken. Volgens hem was het een duidelijke zaak, van Afghaanse opium zou je slaperig en suf worden maar van de Iraanse versie zou er van slapen niets terecht komen. Ik vroeg hem of ik het zou kunnen vergelijken tussen een stoned of juist een high wietje en hij knikte bevestigend. “Hier jonguh, proef zelf maar” zei hij en hij drukte het ongeveer 5 gram wegende pakje in mijn hand.
Wie ben ik om zo een spontane uiting van Iraanse vrijgevendheid af te slaan? Het plakje 'Opium High' ging mee naar huis in afwachting tot een geschikt moment om het te consumeren zich voor zou doen. Het geschikt moment kwam sneller dan gedacht.
Vrijdagavond.
Terwijl een gure wind de regen tegen mijn pas gewassen ramen doet slaan zit vrouwlief diep verscholen onder haar dekentje op de bank te grieperig snotteren. Een dodelijke combinatie voor wie op een spannend weekend zit te wachten. Het zal wel weer langzaam stronken voor de buis worden omringd door vol gesnoten zakdoekjes. Dan schiet ineens “de keus van de Ayatollahs” door mijn hoofd. In de 19de eeuw achtte men opium een probaat middel tegen allerhande klachten waaronder verkoudheid. Ik keek naar vrouwlief en opperde dat we best wel een kopje opiumthee zouden kunnen nemen. Gewoon omdat we na roken en eten opium nog niet hadden geprobeerd als thee en ik best wel nieuwsgierig was naar het effect. Vrouwlief had er wel oren naar en ik ging de keuken in.
Opium smaakt bitter, laat daar geen misverstand over bestaan dus ik bracht maar een klein beetje water aan de kook. Al roerend loste ik een portie opium in het pruttelende water op en liet het inmiddels donker bruin gekleurde water trekken. Daarna schonk ik alles uit in twee borrelglaasjes en mixte het met een flinke scheut aloe vera siroop om de oorspronkelijke smaak te maskeren. We proostte en sloegen de opiumthee als shot achterover. Brrrrrr, toch nog bitter.
Wie: Echtpaar van middelbare leeftijd.
Waar: Thuis op de bank
Wat: Opium (ongeveer 350 mg per persoon, opgelost in water.)
00:00
De opium zit veilig in onze magen en ik breng de huiskamer op orde voor de dingen die gaan komen. Vrouwlief draait wat jointjes en ik schenk de glazen nog eens in en pak wat chocolade voor het geval we behoefte aan iets te snoepen krijgen. Met het hondje trotseer ik het gure weer voor een wandeling en als ik weer thuis ben zoek ik een film uit.
00:30
Eenmaal veilig op de bank voelen we beide de eerste effecten die een beetje te vergelijken zijn met gewone joint. Lekker relaxed maar zeker niet waus. We zetten de film aan en kruipen tegen elkaar aan. Het regent nog steeds en het hondje ligt inmiddels tevreden te snurken.
01:00
Van de snotneus van vrouwlief is geen spoor meer te bekennen en ze rapporteert dat ze zich niet meer grieperig voelt. We zijn nu heerlijk loom zonder slaperigheid en nog steeds coherent genoeg om de strapatsen van de detective in de film te volgen.
02:00
We hebben ieder een borreltje gedronken en zijn inderdaad zo high als een kanariepietje. Het lichaam is maximaal ontspannen en zo nu en dan drijven onze gedachte weg zodat het niet meer helemaal duidelijk is wie nu wat in de film doet. Grappig en vaag tegelijk.
03:00
De film is allang afgelopen en hoe het verhaal nu precies in elkaar stak is ons niet duidelijk geworden. Ik heb een muziekje opgezet en half dagdromend half kletsend drijven we rond in opium land.
De kwaliteit is inderdaad anders. Tot dan toe had opium bij ons een veel meer verdovend effect maar dit is anders. Loom ja, relaxed ook maar niet slaperig en we zakken niet weg in wat de Engelsen zo mooi 'oblivian' noemen. Heerlijke headspace en geen enkele bodyload.
04:00
We liggen in elkaars armen op de bank te luisteren naar de striemende regen. Op wat kaarsjes na zijn de lampen uit en we drijven nog steeds rond op een wolkje opium. Gedachten zijn helder en creatief en zo nu en dan zaken we om beurten weg in halve droomstaat zonder echt te slapen of te sluimeren. Het is dat het zo een rotweer is anders zou een fijne avondwandeling een goeie optie zijn.
04:30
We besluiten het weer toch te trotseren en het hondje voor een laatste maal uit te laten. Met rubberen benen weten we onze jassen aan te trekken en de straat op te gaan. Tja, we lopen op wolkjes en de regen en koude deert ons tegen iedere verwachting in niet. Schommelend als Johnny Depp in Pirates of the Carabian zwalken we het rondje af tot we weer veilig thuis zijn.
05:00
We besluiten om een jointje te roken om later op ons kingsize waterbed verder te spacen. Maar dan gaat het mis.
Na het roken van het jointje wordt vrouwlief overvallen door een golf van misselijkheid. Ik weet haar nog snel een handdoekje te geven als ze naar de WC spurt om over te geven. Op het moment dat zij haar maaginhoud leegt overvalt ook mij een golf van misselijkheid en ik weet niets beters te verzinnen dan de tuindeur te openen en vol overgave het stukje gras voor het hok van de schildpad vol te kotsen. Gelukkig is het beest in winterslaap.
Na het overgeven is de misselijkheid net zo plots weer verdwenen als zij was opgekomen en niet veel later liggen we lekker warm in bed. Voor het gevoel zweven we enkele millimeters boven het matras. Het voelt heel natuurlijk en uiterst comfortabel.
07:00
We liggen nu al een tijdje heerlijk te spacen in bed. Gedachten vervliegen in de uitgestrekte chillheid en ik heb een beetje het gevoel dat ik gewichtsloos door de ruimte zweef. Van slaperigheid of slapen is geen enkel spoor. Wel wat lastig nu want het ochtendgloren komt in rasse schreden dichterbij.
08:00
We besluiten om ieder een halve etizolam te nemen (0.5 mg) en niet veel later vallen we dan toch eindelijk in slaap.
De andere dag worden we heerlijk uitgerust wakker. We zijn beide nog heel chill en dat zou de rest van die dag ook zo blijven. Van de verkoudheid van vrouwlief is geen enkel spoor meer te bekennen.
Ze zijn zo gek nog niet die ayatollahs.
Meer lezen zie: http://www.uitjebol.net/opium.htm
Jij domineert en beschermt haar en zij voelt zich daar kennelijk veilig bij. Mooi rapport wel weer Frank! 
