ik kijk al een tijdje rond op Drugsforum en had mezelf voorgenomen om nog een keer te schrijven over mijn vreselijke badtrip van een jaartje terug.
Ik was in die tijd 14 (ben nu 15).
Ik had dus met wat vrienden afgesproken om met z'n allen naar Op de toffel te gaan (Klein festival in Venray), hierop verheugde we ons natuurlijk erg op.
Na afijn, een weekje voor de grote dag kwamen we met het idee om daar te gaan blowen, ik had op die leeftijd amper/geen ervaring met wiet, afgezien van een aantal hijsjes. Maar met m'n stomme kop ging ik akkoord en betaalde mee aan het goedje.
We kwamen aan bij het festival, en het eerste wat me opviel was de lekkere muziek die er speelde en de sfeer. En uiteraard niet te vergeten het zonnetje wat lekker scheen.
A. stelde voor om eerst een hapje te eten voordat we begonnen aan de eerste joint, Ik ging akkoord en snel nadat we de vette hap bij de snackbar (3,60 voor een klein kutfrietje!) op hadden begonnen we met het draaien van de eerste joint.
We hadden in totaal ong. 12 gram voor 5 mensen. iedereen had dus ongeveer 2 gram om op te roken. Afijn, ik nam voor om rustig aan te doen en begon met een jointje van een halve gram.
Ohh, wat voelde ik me toen heerlijk
Ik voelde me blij en warm, en kon alleen maar lieve/aardige opmerkingen maken op alles en iedereen. Mijn ogen werden langzamerhand steeds zwaarder en ik voelde me goed. 'Mijn dag kan nietmeer stuk' dacht ik dus. 
En toen maakte ik een vreselijke fout, Ik stak zelfverzekerheid nog een jointje op waar ongeveer 1 á 2 gram in zat. Ik weet dat de meeste van jullie dat natuurlijk niks vinden, maar mijn gevoel zei wat anders.
Toen de joint bijna opwas voelde ik ineens een vreselijk koude rilling over me heen lopen. Ik werd misselijk en stond snel op en strompelde naar een hoekje om vervolgens mijn hoofd tegen een muurtje te laten rusten. Iedereen wist begod niet wat er aan de hand was en snelde naar mij toe.
Wat ik heb meegekregen was dat ik wallen had van hier naar tokio en dat ik lijkbleek was.
Ik besloot mezelf voor me kop te slaan en gewoon positief te denken. 'ik ga niet bad!' Het probleem was was dat ik op een begeven moment nietmeer kon denken.
Ik had de eerste paar stappen terug naar het podium gezet en ik viel neer. Ik heb toen ongeveer een uur gezeten met mijn hoofd tussen mijn knieeen.
Alles wat er om me heen gebeurde en gezegd werd kon me geen flikker schelen. Ik wou rust, 'Ik kan niks meer horen of zien, want dan ga ik dood' dacht ik.
Mijn vrienden boden hulp en vroegen of ze mijn moeder moesten bellen. Dat wou ik natuurlijk niet en uit angst rende ik naar de wc's toe, was toen zonder te betalen een van de hokjes binnen gestrompeld, en heb daar 2 uur met mijn kop tegen de deur aan gezeten. Ik kon niks meer, ik had het gevoel alsof ik dood ging.
Nadenken deed pijn, luisteren deed pijn, kijken deed pijn, en boven alles maakte mijn vrienden zich vreselijke zorgen en probeerde de wc deur open te krijgen.
Uiteindelijk heeft A. mij naar het station gedragen met een andere vriend, en was toen naar huis gegaan, in bed gedoken en viel meteen in slaap.
De volgende ochtend kon ik wel janken om mezelf. Dat ik zo stom was geweest om te gaan blowen. Het was werkelijk de vreselijkste dag van mijn leven.
Heb toen voor een half jaar geen wiet meer aangeraakt, en als ik er weer mee in aanraking kwam was het eerste wat ik deed de situatie inschatten. Om te voorkomen dat ik bad kon gaan.
Dat dit alles heeft kunnen gebeuren met maar anderhalve gram snap ik tot op de dag van vandaag niet.
Hierbij sluit ik mijn (vreselijk) lange tripreport af.
