Ik dacht dat het mij niet zou overkomen, maar helaas: ik ben voor het eerst in mijn leventje bad gegaan, en flink op mijn eigen Golden Teacher paddo's.

Ik dacht al redelijk ervaren te zijn en aangezien mijn laatste batch niet erg goed werkte, besloot ik 3 gram paddo's te pakken dit keer. Samen met een goede vriendin van me zijn we naar het stukje privébos gefietst met enkel een fles water en flink wat paddothee op zak. (achteraf had ik geen enkel idee waarom ik zo weinig mee had genomen...)
Het zou de eerste keer zijn dat ik in het bos zou trippen en ik vond het wel een leuk idee. Niemand kon zomaar dat terrein op, dus ik hoefde niet paranoïde te worden dacht ik bij mezelf. Dat heb ik namelijk van psilocine, ik heb dan geen idee meer hoe ik me moet gedragen tegenover 'normale' mensen, dus die mijd ik dan liever

Maar goed, ik en mijn vriendin dronken allebei twee glazen paddothee. We hadden al wat vreemde insecten opgemerkt daar in dat bosje en ik ben niet zo van de insecten, dus dat vond ik al niet zo'n goed begin. We besloten om te gaan chillen op het grasveldje met een muziekje tot de paddo's hun werk begonnen te doen. Het begon bij ons alletwee al behoorlijk heftig met hele flinke bodyrushes en lichte visuals. De bodyrushes waren bij mij zo heftig dat ik niet meer op kon staan. Ik werd er even stil van en begon te twijfelen: "Gaat dit wel goedkomen?"

Alsof dat nog niet genoeg was zag ik ineens veel creepy insecten zitten in het gras en op mijn been. Ze leken 10x groter dan normaal en dat zorgde ook voor een paniekaanvalletje. Ik voelde me ook redelijk ingesloten toen, het leek alsof de bomen om het grasveld een flink aantal stappen dichterbij hadden gezet. De picnictafel waar we onze thee hadden gedronken kon ik niet meer zien, het pad was ineens volledig begroeid. Ik had hierdoor het gevoel dat ik nergens heenkon. Nadat vriendin M een poging had gedaan me gerust te stellen, begon ze zelf een beetje te flippen. Ze zag een poort naar de hel en vertelde me dat ze het allemaal veel te heftig vond. Tsjah we waren elkaar dus een beetje aan het "opvutten" richting een bad trip. We besloten een poging te doen onze setting te veranderen. Ik wist dat er net buiten de omheining van het privéstukje een prachtige open hei was. Ik besloot daar heen te gaan met haar. Intussen werd ik gek van de insecten, ik dacht ze overal te zien en als ik liep dacht ik dat ze achter m'n rug om me achterna vlogen. Redelijk eng...

We zijn toen op een heuveltje gaan zitten met een mooi uitzicht op de hei. Het ging alleen nog steeds niet lekker en ik voelde alweer een flinke "paddogolf" op komen zetten. Er leek geen einde aan te komen en het werd alleen maar heftiger. Alles bewoog en alles voelde vreemd en onnatuurlijk aan. Het hallucineren werd best beangstigend. We waren er allebei nogal klaar mee, we wilden graag dat het op zou houden maarja we hadden pas een uur ofzo gehad. Dat zorgde voor redelijk wat uitzichtloosheid. We konden ook niet weg uit dat bos, we waren met de fiets en aan het verkeer deelnemen vonden we geen strak plan. We voelden ons nogal opgesloten en waren intussen met z'n tweeën bad aan het gaan. Ik appte een vriend of die ons kon komen ophalen met z'n auto omdat het niet goed ging, maar helaas die zat op z'n werk. Mijn ouders opbellen vond ik verder ook geen slim plan. We bleven nog even zitten. vriendin M vertelde dat dit misschien onze ultieme straf was voor alle slechte dingen die we hadden gedaan. Het voelde ook echt als een hel aan... Verschrikkelijk hoe paddo's emoties zo heftig kunnen maken. Er viel ook niks aan te doen... geen sinaasappelsap/vitamine c, geen suiker... alleen maar water. We moesten het dus ook maar uitzitten.
In ons verloren gevoel zijn we weer teruggegaan naar het privébosje en daar gefrustreerd onze trip uitgezeten. Ik heb nog rondjes zitten lopen zodat het gevoel een beetje zou wegzakken (werkte niet). We hebben woordspelletjes gedaan om onze aandacht ergens anders op te vestigen maar het was allemaal al te laat. We konden niet meer uit onze negatieve spiraal raken die we voor onszelf hadden gecreeërd... Erg k.u.t.

Na een oneindig lange tijd kwam de vriend die we hadden geappt ons ophalen. De trip was nog steeds niet klaar maar het hielp al zoveel dat die gast er was... Toen zijn we in de auto gestapt en teruggereden. Superfijne natrip gehad, redelijk happy gevoel en alles was weer redelijk ok, ik kon eindelijk wat merken van de nabootsing van serotonine
De wijze lessen die ik had geleerd:
- Altijd vitamine C mee
- Tripsitter mee
- Zorgen voor afleidende dingen
- Zorgen dat je de setting kan veranderen. Insecten zijn buiten overal.
- Oppassen met de dosis
Ik pas op met trippen in het bos... Er zijn dan zoveel dingen waar je je eventueel druk om kan maken... Een ZWAAR heftige ervaring... Ben er inmiddels denk ik een beetje overheen maar het blijft toch een beetje als een trauma in je kop hangen. Klote ervaring...
Verder is dit mijn eerste tripreport ooit


Groetjes,
TechnoT