Homepage Drugs Trip Reports Verslaving Stimulanten Verdovende Middelen Tripmiddelen More...

Zamnesia banner   Drugs testen banner

1e keer LSA: Heaven & Hell

Voor al je psychedelische avonturen.

1e keer LSA: Heaven & Hell

Berichtdoor Sublimo » za maart 05, 2011 10:29 pm

Originele post door Delcasa88 op 25 jul 2009.

Het was zo ver. Afgelopen twee maanden heb ik samen met verschillende vrienden een paar keer truffels gedaan en enorm genoten. De salvia (10x) viel weer wat minder en dus was het tijd om iets nieuws te proberen. LSA werd de drug naar keuze, lekker visueel en met een 'rustige' vibe zo werd ons verteld. Niets was minder waar...

In het begin van de avond, een uurtje of 17:30 nemen R en ik beide 5 zaadjes. We kauwen ze goed, houden ze 5 minuten als een papje in de mond en spoelen het weg met een grote slok water. Het wachten begon. Wachten op de eerste effecten van de drug die voor ons beide nieuw was. Na ongeveer 20 minuten moest R overgeven, een bekend fenomeen bij LSA. Ik heb alles, tot dan aan, gelukkig binnen kunnen houden. Na 30 minuten hadR al de eerste tekenen van trippen te pakken. Visuals waren rijkelijk maar de misselijkheid was te sterk om te kunnen genieten van de fijne beelden. Ondertussen merkte ik nog steeds bar weinig en de vraag spookte door m'n hoofd of het wel effect zou hebben.

BOEM. Ja. Het had effect! Ongeveer 60/80 minuten na inname ging ook ik richting maan! Lichamelijke high was extreem, ik voelde me bewust van elke centimeter dat mn lichaam lang en breed is. M'n armen en benen tintelden en voelde extreem licht, alsof ik ze kon bewegen zonder een enkele inspanning. Visuals waren er nog niet, ik voelde vooral erg gelukkig en fijn. Ik ben er in de afgelopen paar truffel trips namelijk achter gekomen dat ik echt hou van trippen! En met die gedachte liep ik door huis, opzoek naar dingen om te doen. Ik wilde namelijk iets doen, voornamelijk met m'n armen en benen. Als ik ging zitten was het niet goed. Als ik ging liggen was het niet goed. Staan was niet goed, lopen was niet goed, niks was goed. Hoe ik me lichaam ook gebruikte, het was nooit fijn. Maarja, dacht ik, ik ga lekker hangen op de bank en wacht wel af wat er verder gebeurd, wachtend op de visuals!

Deels met de gedachte dat het misschien voor een jump-start zou zorgen, deels omdat ik het (nuchter of niet) gewoon heel vet vind heb ik de lachgas bus gepakt. Patroon erin gedraaid, tuitje aan de mond en de hendel overgehaald. De hele patroon in 1 keer leeg gezogen en binnen gehouden tot ik weer lucht nodig had. De bekende galmende, echo-achtige geluiden kwamen opzetten en ik werd in naar een leegte gezogen. In die leegte vond ik rust. Ik was compleet relaxed en voelde me echt ontzettend fijn. Langzaam keerde ik weer terug en wist wat me te doen stond. Meer lachgas :love: Dus nogmaals hetzelfde ritueel maar dit keer met 2 patronen. En dat heb ik geweten. Ik vloog door de witte leegte heen, door het gaatje en tot mijn grote verbazing zag ik iemand op een blauwe bank zitten. Hij had een groene deken over zich heen en was aan het vertellen wat er allemaal gebeurde met hem. Ik aanschouwde de beste man en hij was duidelijk aan het genieten maakte ik op uit de beschrijvingen die hij maakte. Langzaam aan werd ik naar achter 'gezogen', weg van de man op de bank en tegelijkertijd naar de man toe. Ik werd 1 met de man.

Ik schoot recht op! Met een verwarde blik staarde ik de kamer in met maar 1 gedachte in m'n hoofd. Die man op de bank...Dat ben ik! De volgende gedachte was: HOWLY SHIT...Dat ging hard. Héééél hard! Ik genoot volop en was blij dat ik deze ervaring heb mee gemaakt, wel enigszins huiverend van de overweldigende impact. Ik ging op de grond liggen om even in me zelf na te denken over wat er zojuist nou eigenlijk gebeurde. Voor de mensen die The Hitchhikers guide to the Galaxy kennen: In die leegte heb ik het antwoord gevonden, én de vraag! Het was volmaakt, het was hetgeen iedereen zoekt.

Een beetje starend naar de wolken en bomen begonnen bij mij nu ook de eerste visuals te komen. EINDELIJK dacht ik. Maar helaas kwamen met de visuals ook de mentale verschijnselen. De onrust en het ongemak dat ik lichamelijk ervaarde een half uur eerder, zaten nu in m'n hoofd... Eventjes was ik op weg naar Heaven, op weg naar trippen. Maar nog voordat ik was waar ik wilde wezen hadden de LSA zaadjes me van m'n pad afgeduwt de diepte in. De diepte naar Hell. En die Hell draag ik al meer dan 20 jaar bij me. Het zat namelijk in mn hoofd...

Een heel down gevoel kwam over me. Waar ik eerst lichamelijk geen rust kon vinden, kon ik dat nu geestelijk niet meer. Gedachten schoten door me heen, nauwelijks ervan bewust maar allemaal hadden ze een negatieve lading. Ik voelde me depressief, ik had geen zin meer om na te denken: m'n hoofd zat vol en er kon niks meer bij. Helaas hadden de LSA zaden daar schijt aan. Ze bleven gedachten die normaal neutraal waren (bv: wat is die flat aan de overkant eigenlijk hoog) in sneltrein vaart m'n hoofd in sturen, allemaal hun pakketje negativiteit achter latend.

Omdat zowel ik als R inmiddels (ongeveer 3,5 uur na inname) genoeg hadden van bank-hangen en TV staren zochten we de vertrouwde warmte van het bed op. Ik was op dat moment nog geheel niet helder en zat midden in de trip. Op dat moment wilde ik het nog de tijd geven om weer fijn te worden. Ondanks dat ik het niet geheel geruststellend vond, ging ik toch in bed liggen, onder het motto: Buy the ticket, take the ride. Dus dat deed ik. De gordijnen deed ik dicht en vanaf toen was ik alle connectie met realiteit kwijt. Boven, onder, achter, voor, eerder, later, echt en fake waren niet meer te onderschijden. Het was niet prettig dus ik deed de gordijnen open. Het gaf me een tijdelijke positieve vibe die jammerlijk na 5 minuten weer platgewalst werd door de negativiteit waarmee ik naar bed ging.

Ik ging nadenken waar deze extreme geestelijke onrust vandaan kwam. Ik wilde van de mogelijkheid gebruik maken om dan maar het beste eruit te halen en te graven in mn eigen gevoelens of er misschien iets was. Had ik problemen weggedrukt? Waarom voel ik me zo kut. Al gravend door mn eigen gedachten, emoties en gevoelens kwam ik nergens. Ik voel me echt gewoon geestelijk in orde en toch voel ik me nu depressief... Er moet toch wel iéts zijn? bleef ik maar denken. Half slapend, half wakker lag ik daar, malend door de donkerste kanten van m'n eigen ik. Een conclusie kwam boven die mij enigszins verontrustte. Ik schoot omhoog, zat klaar wakker in bed en herhaalde de laatste gedachte die voorbij raasde: Je mag niet gaan slapen! Ik was geschrokken want dit was serieus... Maar waarom dan niet vroeg ik me af... Dus zocht ik daar het antwoord op, nogsteeds met een gevoel van onrust en derpessie dacht ik eventjes dat ik gek ging worden. Niemand zou mij nog zien, ik zou opgesloten worden in een inrichting en een stempel mee krijgen de rest van mn leven: G E K.

En toen kwam een inzicht. Zo over weldigend, zo duidelijk, zo echt dat het wel waar moest zijn. Dit was iets anders dan normale gedachten, dit was 'real'.

Stoppen met blowen.


Inmiddels realiserend dat ik toch niet écht gek was ben ik het bed uit gegaan na 15 minuten, mn deken gepakt en toch maar weer op de bank gaan zitten. De visuals waren inmiddels heftig. Patronen op de vloer vloeide en beelden van bloemen begonnen te groeien als een gek. Best vet dacht ik, maar is het echt? De negativiteit hield maar niet op.... R kwam ondertussen ook z'n bed maar uit en vertelde hem mijn zorgen, m'n gedachten en m'n inzicht. Praten bleek erg geruststellend en ik vond het fijn dat ik niet meer alleen in een donkere kamer lag.

We namen samen door wat we mee maakte en we kwamen er achter dat we beide dezelfde dingen hebben gedacht, gevoelt en gerealiseerd. Ook R had een overweldigend inzicht dat drugs voorlopig minder moeten.

Ik stak m'n vinger in mn keel en kotste (voor het eerst die avond) alles uit. Het luchtte op en na ongeveer een uur zijn we om half 2 's nachts toch weer gaan slapen. Inmiddels was er weer een rust over me gekomen, zowel lichamelijk als geestelijk. Met een gerust hart stapte ik mn bed in en sliep heerlijk.


Nu, de volgende dag vond de ervaring vooral erg heftig en overweldigend maar voornamelijk kut. Het kleine moment van vreugde voorafgaande aan de negativiteit weegt niet op tegen de Hell die ik mee heb gemaakt. En als een Hell voelde het echt.

Wel moet ik een grote waarde toekennen aan het inzicht en de buitengewone ervaring met lachgas. Twee kleine souvenirs van Heaven die naar de Hell heb gesmokkeld, bij me heb kunnen houden en weer mee terug heb kunnen nemen naar nu. Zeker wat waard, maar niet genoeg om ooit nog LSA te nemen.
I dare you, I double dare you motherfucker, say 'what' one more goddamn time!
Avatar gebruiker
Sublimo
Donateur
Offline
 
Posts: 3672
Geregistreerd: wo feb 23, 2011 1:30 am

  • Gelijkaardige topics
    Reacties
    Bekeken
    Laatste post

Keer terug naar Tripreports - Psychedelica

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 3 gasten

Royal Queen Seeds banner