Met wie?
B: mdma,
S: heel veel mdma (1g aan 80% kristallen) + 16mg 2cb (Niemand was het hier mee eens)
K: mdma + 2cb
M: 16mg 2-cb
H & P & T: wiet
Waar & wanneer?
In een bos van 20:00 tot 2:00.
Voor de mensen die geen zin hebben in een lang verhaal op dit tijdstip, het 'leukste' gedeelte is dikgedrukt.
Mijn tripverslagje:
Het is het einde van mijn schooljaar en ik heb te horen gekregen dat ik voldoende studiepunten heb behaald om over te gaan. Mijn tentamenweek is over en ik de stress is voorbij. Om dit te vieren mogen we in het weekend lekker losgaan. Time for drugs!
Ik verblijf zaterdag bij mijn vriend, B. Hij wil het einde van zijn schooljaar vieren door aan de mdma te gaan. Omdat ik nog in mijn pauze zit, ga ik aan de 2cb. Hiervoor had ik al vaker 2-cb gedaan(4x), maar nog nooit gecombineerd met wiet. Aangezien mijn vorige 2-cb trips altijd vrolijk en kleurvol waren, zonder enige vorm van angst, durfde ik het aan om het in het bos te doen.
We spreken met de groep af in het bos. Iedereen heeft er zin in en de sfeer is heel gezellig. Ik nam mijn pilletje (getest: 16mg) tegelijkertijd met S & K, die beiden ook 1 pilletje namen. Voor hun was dit de eerste keer 2-cb, maar het zijn verder al ervaren trippers. T+0.30 ik voel de gebruikelijke rillingen opkomen en mijn maag voelt raar aan, maar niet op een vervelende manier.
Langzaam aan merk ik al dat het gaat werken. De kleuren worden mooier en intenser. De bladeren in de bomen werden belicht door de zon, en de gloed was nog intenser en op een bepaalde manier zag het er 'warmer' uit. Ik begin nu ook te merken dat als ik naar de bladeren in de boom kijk, dat ze in eenzelfde patroon bewegen. Als ik naar mijn vrienden kijk, krijgen ze allemaal een typische 2-cb kop. Een 2-cb kop? Bij sommige lijken hun ogen groot of juist diep in hun gezicht gezakt. Voorhoofden gaan naar voren staan, en een iemand krijgt een 'paaseilandgezicht'*. De typerende kenmerken aan hun gezichten worden meer benadrukt. Ik lach me dood als ik ze aankijk en probeer ze uit te leggen wat ik allemaal zie, maar ik kom nooit uit mijn woorden omdat ik niet meer rechtop kan staan van het lachen.
Ik wordt ook prateriger en energieker en vertel de groep vol enthausiasme wat ik zie als ik naar de bomen, het gras, en de kleine bloemetjes kijk. Tot toen was het voor mij een hele typische 2-cb trip: lacherig, cartoonachtig, kleurrijker, en lekker praterig. De andere 2 heren, S&K voelde na een uur nog niks van de 2-cb en zijn toen over gegaan op de mdma. Heel ongeduldig, en zonde van de 2-cb!
Mijn vriend vertelde me dat hij blowen bij 2-cb als kleurrijker en lacheriger ervoer.
Toen ik dat hoorde wilde ik niks anders! Toen ben ik met T op de fiets gestapt en zijn we wiet gaan halen. Het was heerlijk om te fietsen, het was mooi weer. Het was leuk om zoveel verschillende mensengezichten te zien, want al die mensen kregen een 2-cb kop, waar ik zo hard om kan lachen. Oude mensen leken wel krommer te lopen en bij sommige leken de lijnen in hun gezicht wel dieper te worden. Één ding was duidelijk: ze werden er niet mooier op. Eenmaal terug in het bos, ging ik erbij blowen. Ik zat nu op mijn piek, en ik genoot van de grappige visuals en flauwe grappen. Ik merkte meteen al dat blowen erbij heel anders was. Sowieso ben ik best gevoelig voor wiet, zeker vergeleken met de rest van de groep waarvan de meeste er elke dag wel eentje opsteken. De kleuren leken wel intenser, en het blowen gaf er een lekker gevoel bij. Iedereen had te tijd van zijn leven. De mensen aan de mdma waren lekker praterig en knuffelig, de stoners waren gezellig. Toen kwam M, zij is ook ervaren met drugs en gaat voor het eerst 2-cb gebruiken. Ik ben blij dat ik straks mijn visuals met iemand kan delen die hetzelfde gaat ervaren.
De MDMaatjes gaan een rondje door het bos lopen, het schemert al een beetje. Ik en twee stoners, T&H, gaan voor de gezelligheid ook mee. We lopen over een bospaadje en opeens voel ik me vreemd, een sloom. Ik blijf even stilstaan en kijk naar voren naar de rest van het groepje. Ik kwam in een soort 2-cb gedachtewereld. De stemmen van de heren voor mij leken naar de achtergrond te gaan, de wereld ging trager en ik zit in mijn hoofd en ik lijk uit de werkelijkheid weg te glippen. Ik kwam in een kleurrijke gedachten wereld. Deze gedachtewereld was op de een of andere manier, roder en groener en bruiner. Net zoals je in films ziet, als iemand terug kijkt naar zijn verleden. Of als iemand dood is en hij terugkijkt op zijn leven. Zo voelde het, maar ik zat ook nog eens in een 2-cb wereld. Hun gezichten waren nog meer cartoon-achtig! Het ging heel traag, de stemmen vielen weg en ik hoorde alleen mijn gedachten. Paniek! Ik ga weg uit de werkelijkheid! Wat als het fout gaat?! Komt het goed met me?! Ik schreeuwde naar mijn vrienden dat het niet goed ging. Ik zag in slow motion hoe H achterom keek en naar me toe snelde. Hij pakte me beet bij mijn schouwders en op dat moment is alles weer normaal. Een nuchter moment, zo voelde het. De kleuren waren normaal, de stemmen waren normaal en mijn gedachtewereld was weg. Op dat moment voelde de gedachtewereld ook maar heel kort, 2 seconden. Ik wou uitleggen wat er was gebeurd. Maar toen zat ik weer in mijn 2-cb wereldje. En dan werd ik weer nuchter. De MDMaatjes hadden niks gemerkt en waren nog zo vrolijk als wat. En het kwam weer, 2 seconden tripwereld, 2 seconden nuchter. Als ik in mijn tripwereldje zat voelde het als minuten, maar in de nuchtere momenten leken die minuten wel seconden. En zo ging dat de hele tijd door. Mijn gedachtewereld was niet eng, maar ik had steeds de angst dat ik er niet uit zou komen of dat ik niet meer bij de werkelijkheid zou kunnen komen. Dat maakte het eng voor mij. Ik had geen zin meer om te praten en liet het over me heen komen.
We kwamen weer terug bij de groep, het was donker en M vertelde me dat haar pilletje ook al werkte. Ze was heel bang voor het donkere bos en zag er clowns in, dus we gingen naar een lichtere plek toe. Na een uur vertelde ze me dat ze vol aan het trippen was, en dat niemand haar begreep. Maar ik begreep haar volkomen! Ik had ook het gevoel dat niemand snapte wat er met me aan het gebeuren was. Mijn vriend probeerde wat typische M gesprekjes met me te beginnen, ook al zei ik dingen terug was ik met mijn hoofd compleet ergens anders. Want wat is dit nou voor een trip? Als ik vanaf ver naar het bos kijk zie ik maskers. Groen met geel en oranje, het leken wel indianenmaskers. Eng en vreemd, maar op een bepaalde manier ook fascinerend. En steeds kwam er weer een golf met gedachtewereld, ik was gewend geraakt aan de rare gezichten van de mensen. Ze waren raarder dan ooit, cartoonachtig zelfs, maar ik had het geaccepteerd. Mijn trip was volkomen veranderd. Van de vrolijke, onserieuze en praterige trip, naar een serieuze, stille en angstige trip. Steeds was ik bang dat ik in mijn gedachtewereld vast zou komen te zitten en dat ik niet meer normaal zou kunnen zien. Gelukkig was H heel aardig tegen me en ik praatte veel met hem. Hij zorgde er steeds voor dat ik niet in paniek raakte, en dat was dan ook de held van mijn dag. Vanaf dat moment kon ik de trip heel erg waarderen. Ik vond het fascinerend en raar en ik probeerde het zoveel mogelijk te waarderen. Het werd eindelijk minder, de trip zwakte af, en ik hoorde iedereen weer normaal praten en mijn angst was weg. 2-cb gezichten waren er nog wel een beetje, maar dat vond ik niet erg. De mdma begon bij de andere heren uit te werken, en bij M begon het 2-cb pilletje ook uit te werken.
Achteraf:
Dit was heel onverwachts voor mij. Ik heb wel eerder hogere dosissen gebruikt maar die gedachtewereld heb ik nog nooit gehad. Ik had het gevoel dat ik alles van 2-cb wist omdat ik het al vaker had gedaan, maar ik heb mezelf verrast. Ik vond het vooral jammer dat niemand me echt begreep. Het voelde voor mij zo heftig, maar de rest snapte dat niet. Mijn vriend wist van niks zelfs. Ik heb ervoor gezorgd dat niemand wat tegen hem zou zeggen omdat hij snel ongerust wordt, en dat zou zonde zijn van zijn vrolijke mdma trip. Ik vind de trip achteraf vooral bijzonder, omdat ik zoiets nog nooit heb gehad. Leuk was het niet, die angst op de achtergrond had veel van de trip verpest. Ik weet niet of ik spijt heb van het blowen, omdat deze trip wel bijzonder voor me is. Aangezien ik snel paranoide en bang wordt van blowen was het niet meteen het verstandigste om te doen. Ik voelde me ook totaal niet stoned ofzo dus daardoor blowde ik ook meer dan normaal.
Zou ik het nog een keer doen?
Met een ervaren, op dat moment, nuchtere tripsitter en wat vrienden die ook mee doen zou ik het nog wel een kans willen geven. Lekker binnen bij iemand thuis. Maar voorlopig heb ik er helemaal geen zin in om dat te doen.
*Paaseilandgezicht: Een menselijk gezicht die de vormen krijgt van het onderstaande
. Het kan mentaal wel een stuk zwaarder zijn 
Als je een tripreportje hebt, zou ik hem graag willen lezen. 
