Locatie: Het huis en de tuin van een vriend van ElDuderino op DF, die ik hier nu Jeffrey (Lebowski) noem.
Drug: Een 100tal µg LSD voor iedereen, en ik en Jeffrey hebben er nog 110mg MDMA bij genomen.
Gemoedstoestand: Ik: stoned, Jeffrey had die nacht niet geslapen, maar had er wel zin in. Een iemand had al ervaring met LSD en had er echt zin in, de andere 3 mensen waren zenuwachtig.
Wie: Ik, Jeffrey (vorig jaar mijn kot- & vaste tripgenoot), G, S, M en T
Wanneer: Afgelopen woensdag
Dit is mijn eerste tripreport, so bear with me. Ik heb nog nooit een report geschreven omdat ik niet zo'n schrijver ben, maar vooral omdat er eigenlijk nog nooit iets interessants genoeg gebeurd is om over te schrijven.
Ik heb deze avond een aantal grote fouten gemaakt, die gelukkig niet compleet verkeerd afgelopen zijn. Het had echt veel slechter af kunnen lopen, dus ik prijs mezelf gelukkig.
Het grootste geluk van die avond was volgens mij het feit dat ik de zondag ervoor ook LSD gedaan had en dat ik, dankzij die tolerantie, nog nuchter genoeg gebleven ben.
Zoals bij ongeveer alle tripreports, zijn de tijden min of meer uit de lucht gegrepen. De volgorde klopt deze keer wel ongeveer.
Before
Ik had net met een Koxbox afgesproken om een jointje te roken toen ik een sms kreeg van Jeffrey, of ik niet naar Kortrijk wilde komen. Hij ging bbqen met een paar klasgenoten en wilde erna trippen. Ik had net 10 zegels gekocht, zodat ik een tijdje toe zou komen, en dat wist hij.
Ik heb dan maar mijn goed hart getoond en na de joint bij Koxbox ben ik op de trein naar Kortrijk gestapt.
Daar aangekomen zat de sfeer er al goed in. 2 personen hadden al redelijk wat gedronken en de rest had genoeg geblowd, er stonden overal lege flesjes en er lagen al genoeg peuken. Ik ben er zo stoned als de tering aangekomen dus ik was redelijk moe voor ik de LSD innam. Daarom had ik een 200tal MDMA meegenomen, voor het geval ik (as usual) 6 uur in de trip moe zou worden.
Jeffrey had ook al veel leuke dingen gehoord over MDMA en candyflippen en vroeg of hij geen 100mg MD mocht hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Ik verdeelde de kristallen mooi in 2, stak het in een vloeitje en legde de vloeitjes opzij.
Inname & trip
Iedereen nam zijn zegel, een Shiva van 100µg. Dat was mijn eerste grote fout. De voorgaande zondag had ik een Shiva genomen van dezelfde batch en had ik niet zo’n diepe trip. De setting was natuurlijk compleet anders, ik was meer op m’n gemak, dus op zich was de trip best wel hard, het viel gewoon minder op.
Ik was ook al heel stoned toen ik er toekwam en ik heb er totaal niet meer bij stilgestaan dat 3 van de 6 mensen geen tripervaring hadden. Ik had ze écht geen volledige zegel mogen geven.
G en T namen de trip in met een Duvel erbij. Tweede grote fout. Ik had ze duidelijk moeten zeggen dat ze er niet bij mochten drinken, maar daar dacht ik op dat moment dus ook niet aan. Vooral het feit dat er al veel lege Duvelflesjes stonden had een belletje moeten laten rinkelen…
Eenmaal ingenomen, zijn we naar buiten gegaan. Daar lag een springbal met felle kleuren die we een tijdje als voetbal gebruikt hebben. Iedereen was aan het lachen en de springbal was echt interessant, de eerste tekenen van acid kwamen dus al naar boven. T had al Kratom en Salvia gedaan en er niks van gevoeld en hoopte dus dat hij er nu wél iets van zou voelen. Wist hij veel dat hij er zo veel van zou voelen…
Na het voetballen zijn we maar terug naar binnen gegaan en heeft Jeffrey “Yellow Submarine” aangezet, zoals eigenlijk al onze voorgaande trips. Toen begon het eigenlijk al wat minder leuk te worden.
S had al meer dan genoeg gedronken en had blijkbaar aandacht nodig. Hij bleef aandacht eisen van iedereen. Toen hij het niet meer kreeg op een normale manier, is hij choco beginnen eten en op z’n gezicht beginnen smeren, “omdat het zo grappig aanvoelde”. Hij heeft ook nog een ei gebakken om te tonen dat hij het nog kon, wat natuurlijk helemaal niet slim was. Ik heb toen 10 minuten naar het vuur zitten staren om in te grijpen, tot ik tot het besef kwam dat ik maar naar 1 punt van het vuur aan het kijken was en dat ik nooit zou merken dat alles er rond in brand stond. Gelukkig was het ei toen net gebakken en heeft er later niemand nog het idee gekregen om zoiets te proberen.
Rond 1u30 ’s nachts kwamen een paar bewoners van het huis thuis. Ze hadden ook al redelijk wat gedronken en vonden het blijkbaar grappig om S te helpen met de choco. En de ketchup. En de hagelslag. Na tig keren “ik ga me nu echt douchen” gezegd te hebben, is hij eindelijk de douche ingekropen. Eindelijk rust.
Even later kwam hij terug met de woorden “gasten, wie gaat er mee naar de zee?” in enkel zijn boxershort en een handdoek rond zijn nek. Zo is hij de hele avond blijven zitten.
Dit is ongeveer het moment dat ik S beginnen negeren ben. Toen hij even later min of meer begon te vechten om de joint te krijgen/houden, trok ik me er compleet niks meer van aan.
Hierna zijn we nog even naar buiten gegaan, dan terug naar binnen, en een uurtje later weer naar buiten. De laatste trip naar buiten was enkel met Jeffrey, wat ik stukken gezelliger vond, en vooral rustiger. Hier hebben we een tijdje genoten van de rust, de sterren en de boom met de prachtige bloemen.
Toen we terug binnen gingen viel het direct op hoe druk het daar was, met vooral S en G die geen seconde konden zwijgen. Ik had zin om ergens anders naartoe te gaan, maar aangezien het Jeffreys vrienden waren, en wij ook min of meer de “tripsitters” waren, heb ik maar gezwegen.
Ik werd wat moe omdat het al 3u was en ik ook genoeg geblowd had, dus ik stelde voor om de MDMA in te nemen. Jeffrey zag dit volledig zitten en 5 minuten later waren de bommetjes dus verdwenen.
Bad trip
Op een gegeven moment kwam Jeffrey naar me toe met de woorden "Ik moet hier weg." Door de manier waarop hij het zei, dacht ik dat het hem wat te chaotisch werd. Blijkbaar was die veronderstelling juist, maar had ik de ernst blijkbaar "iets" onderschat. Ik ging er van uit dat hij dat idee wel uit zijn hoofd zou zetten en nam hem even mee naar buiten om wat rust te hebben.
We reageren meestal op ongeveer dezelfde manier op LSD, dus ik ging er eigenlijk van uit dat het nu ook zo was. Ik had al even zin om te vertrekken en dacht nu dat hij weg wilde om dezelfde reden en vooral, met dezelfde intensiteit.
Aangezien hij 2 minuten later nog steeds weg wilde, ging ik mijn jas maar zoeken. Toen ik die gevonden had, bleek dat mijn iPod verdwenen was uit mijn binnenzak. Ik ben nogal verslaafd aan dat ding en ik zat in een totaal onbekend huis met onbekende mensen in een onbekende stad, dus ik vroeg Jeffrey om even buiten te wachten terwijl ik er naar zocht. Hij werd wat onrustig, maar verslaafd aan muziek als ik ben, vond ik die iPod toch even belangrijker. Ik had natuurlijk geen idee hoe hard hij ging.
Ik had duidelijk niet door wat er eigenlijk aan de hand was, want ineens kwam Jeffrey met wilde ogen naar binnen, compleet in de war, en zei hij dat hij écht naar zijn liefje moest. Hij nam zijn laptop en probeerde het in zijn tas te steken. Er zat blijkbaar al een laptop in zijn tas (ik heb nog steeds geen idee van wie die was), dus liet hij de laptop maar staan en keek hij naar mij om te zeggen dat ik er voor moest zorgen.
Ik vroeg of hij niet even 2 minuten kon wachten, maar ineens sprong hij op zijn fiets en was hij verdwenen en hoorde ik nog vaag “ik moet echt weg!”
Ik was in dat huis toegekomen op een fiets die Jeffrey ergens gevonden had, en die stukken te klein was voor mij, dus veel zin had ik niet om te gaan fietsen. Ik stond daarom een paar meter van hem vandaan toen hij op de fiets sprong en ik kon hem dus niet meer tegenhouden.
Achteraf gezien was dit de derde en grootste fout. Ik had hem moeten overtuigen om gewoon in de tuin te gaan zitten, dan had hij wel wat rustiger geworden.
Toen ik hem weg zag gaan, nam ik direct mijn gsm en ben ik beginnen smsen. “Dude, je gaat toch niet bij je vriendin toestuiken in deze toestand?”, “Kom terug man” en “Gaat het?” veranderden al snel in “Sms eens als je nog leeft, ik ben echt ongerust” en “Bel me, nu!”.
Aangezien ik toch helemaal niks kon doen, wilde ik er van uit gaan dat hij bij zijn vriendin was, zoals hij zei. Blijkbaar was dat totaal niet het geval, maar dat gaat hij zelf nog posten.
Naar huis gaan
S had steeds meer aandacht nodig en ik wilde dus ook naar huis. Ik maakte me zorgen om Jeffrey dus het lot van de mensen die ik niet kende kon me op dat moment niet zo veel meer schelen. Het plan was dat ik bij Jeffrey zou crashen, maar hij is dus niet naar zijn eigen kot gegaan, dus daar kon ik niet terecht.
Het was ondertussen al 7u, 3 uur sinds het laatste contact met Jeffrey, dus ik wilde naar het station zodat ik terug naar Gent zou kunnen.
De enige ervaren tripper die er nog was (M), wilde wel mee gaan naar het station, aangezien hij daar zelf ook ergens woonde. Ik had nog steeds geen zin om op die veel te kleine fiets te stappen, die ook geen lichten had, dus we gingen te voet.
Na een eindje wandelen zijn we aan een grote baan gekomen, waar we naar links gingen, terwijl we eigenlijk rechtsaf moesten. In de verte zagen we iets dat op een spoorwegovergang leek, dus we dachten dat het niet zo ver meer was.
Daar aangekomen bleek het wegwerkzaamheden te zijn… Nuja, mensen om de weg aan te vragen, leek ons. Ik ging er dus naartoe en vroeg de weg naar het station.
“Qoui? Parlez français?”
“Fuck, dat meen je niet…”
“La gare?”
“Quoi? La station?”
Dit was echt al de derde keer dat ik de weg naar “la gare” vroeg of uitlegde, en de derde keer dat de Fransman het woord niet begreep. Het is het enige woord dat ik van al die jaren Frans onthouden heb, dus ze mogen hun eigen taal toch wel even leren.
Ik was echt blij dat ik geen Frans sprak, want een sarcastische opmerking naar iemand die je probeert te helpen, terwijl je op acid zit, kan best wel rare situaties opleveren denk ik.
Nuja, na al die gedachten die door mijn hoofd schoten, sprak die Fransman dus verder. Ik kon er enkel uit opmaken dat er een station was in het centrum van Kortrijk (ja, no shit) en dat dat compleet de andere kant op was. Fuck.
We zijn dan maar teruggekeerd in de hoop dat zij zich wel min of meer konden oriënteren. Even verder kwamen we nog een paar mensen tegen die ons wisten te vertellen dat we op de juiste weg zaten, maar dat het nog zeker 5 kilometer wandelen was.
Hier ergens (net voor of na de 2e persoon) kreeg ik telefoon van Jeffrey. Hij was meer dan 3 uur ervoor vertrokken, en belde net dat hij nog leefde, dat het echt niet ging en dat zijn vriendin onderweg naar hem was. Na 3 uur… For all I knew zat hij ondertussen 20km in Frankrijk, maar ik kon helemaal niks doen, dus het leek me slim om me te concentreren op onze tocht.
Nog voor we klaar waren met vloeken op het feit dat we fietsen hadden kunnen hebben, vonden we gelukkig een bushalte. Er stond zelfs op dat we maar 8 minuten op een bus moesten wachten.
Na een eeuwigheid wachten vroeg M hoe lang die 8 minuten ondertussen al geworden was. “Hoe in godsnaam kan die bus nu al zoveel vertraging hebben?’ Bleek dat die 8 minuten ondertussen al de volle 6 minuten duurden
Aftermath
Jeffrey zit nu naast me, hij is net naar Gent gekomen om zijn laptop op te halen. Hij heeft me net alles verteld en is ook een tripreport aan het schrijven.
Nadat ik vertrokken ben, is het nog goed afgelopen met S, T en G. T heeft een paar keer gezegd dat hij er echt niks meer van snapte en hij vroeg ook een paar keer of ik dit nu leuk vond, dus ik vond het best jammer om hem achter te laten. Voor ik vertrok heeft hij nog gezegd dat hij in orde was dus goed genoeg voor mij op dat moment. De andere 2 maakten me echt niet uit, maar achteraf gezien wist ik totaal niet hoe hard ze nog aan het trippen waren en was vertrekken eigenlijk een 4e grote fout, die gelukkig geen gevolgen gehad heeft.
als is dat regelmatig wel een moeilijke taak, ik spreek uit ervaring:)
. Moet er niet aan denken dat plots iemand wil vechten om een joint en constant de aandacht op zou willen eisen op zo'n moment. En ja, 's nachts alleen trippen op straat in een omgeving dat je niet kent is echt een big no no. 
, ik was echt al binnen 5 minuten weg geweest met zo'n persoon. Erg jammer dat het zo is uitgelopen, je ziet de fouten wel in gelukkig! Naja volgende keer inderdaad iets beter voorbereiden!
