Homepage Drugs Trip Reports Verslaving Stimulanten Verdovende Middelen Tripmiddelen More...

Zamnesia banner   Drugs testen banner

[TvdM mei '11]De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Voor al je psychedelische avonturen.

[TvdM mei '11]De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor phy » vr mei 20, 2011 5:28 pm

Nou ik heb een hele tijd niets meer geschreven, maar ik had laatst weer een uitzonderlijk mooie trip en die is wel een reportje waard!

Ik heb een trip gedaan met een maat van me in het Mastbos. Maar genoeg gelul. Er moet gelezen worden want het is een flinke lap geworden!

Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden!

wie:
Ik en Ronald (niet zijn echte naam)

Dosis gedroogd:
Ronald: 3 gram mexicans
Ik: 5 gram truffels

locatie:
Mastbos, breda

Het stond al een tijdje in de planning, en uiteindelijk was het zo ver: Ik zou een trip doen bij Ronald. We hebben gekozen om in Breda te trippen op een doordeweekse dag, dinsdag om precies te zijn. Dan is het lekker rustig. Het was een van de eerste echte lentedagen en het zou 24 graden worden die dag. Ik had er zin in.

Ronald zou de paddo’s regelen, hij zei dat hij iemand wist die aan hawaiians kon komen. Ik weet hoe moeilijk die te krijgen zijn, dus zo’n kans laat ik niet schieten. Twee dagen voor de trip belde hij me op. Luister, zei hij. Die hawaiians waar ik het over had, ik weet niet of dat wat gaat worden. Die maat van mij had het er over dat ze een beetje beschimmeld waren. Je had toch zelf nog wat liggen?

Dat klopt. Ik heb zelf een voorraadje mexicans en truffels liggen. Zelf gekweekt. ‘Neem ze voor de zekerheid maar mee’. Ok geen probleem zeg ik tegen hem.

Het is dinsdag. Ik maak me klaar voor vertrek. Ik kijk naar buiten en de lucht is strak blauw. Mijn dag kan niet meer stuk. Ik stap in de auto en een uur later sta ik voor zijn deur. Hij doet open en schudt me de hand. ‘Gast! goed dat je er bent!’ Hij trekt me naar binnen. ‘Wil je wat drinken?’ vraagt hij. Prima. Enthousiast begint hij al over wat komen gaat. ‘Weet je al hoe lang dit geleden is? Ik kijk hier zo naar uit man!’ de laatste keer was twee jaar geleden. Ik was er bij. Die trip hebben we gefilmd, maar dat is weer een ander verhaal.

‘Heb je ze?’, vraag ik. Hij loopt naar een kast en haalt daar een bakje uit. ‘Kijk maar of ze nog goed zijn, er zitten wel wat plekjes op’. Ik kijk in het bakje. Behalve dat ze er bijzonder ranzig uitzien, is er verder niet veel mis mee. Maar er valt mij wel iets anders op. ‘Volgens mij ben je genaaid’, zeg ik. Dit zijn helemaal geen Hawaiians. Dit zijn Mexicans!! Kut. Gelukkig heb ik mijn eigen stash meegenomen. We maken de beslissing om mijn stash te doen, deze zien er veel beter uit en ik trip liever op truffels dan op mexicans.

Ik pak mijn voorraadje en haal er voor Ronald vier steeltjes mexicans en voor mij een truffel uit. Mijn pronkstuk. een truffel van 5 gram maar liefst :) Dat wordt smullen. Plan de campagne: we eten het thuis op en lopen daarna naar het bos toe. Zo gezegd zo gedaan. een kwartier later en met een ranzige nasmaak in ons mond staan we buiten.

Terwijl we naar het bos lopen beginnen de eerste tekenen al te komen. Ik voel altijd een spanning in mij opbouwen, een soort voorbode van wat komen gaat. Ronald had hem ook al snel te pakken. ‘Ik voel hem altijd snel landen’, zei hij nog tegen me. En hij had gelijk. Het duurt niet lang of hij merkt op dat de bloemen beginnen te gloeien en de straatstenen van kleur veranderen.

Ronald had een route voor ons uitgestippeld die we zouden lopen, maar al gauw merkte ik dat we heel anders liepen. ‘We moeten door de natuur lopen’, zegt hij half geobsedeerd tegen mij. ‘De paddo stuurt mij zo’. En dat zou een van de eerste geniale uitspraken van Ronald zijn die dag.

Uiteindelijk komen we aan in het bos en lopen we langs een omgevallen boom. We blijven even bewonderend staan voor de boomstronk, genieten van het mos dat er op groeit en de krioelende beestjes die eromheen zwermen. ‘Laten we hier even stilstaan bij de reis die wij gaan maken!’, zegt Ronald en hij stopt om de boomstronk te bewonderen. Maar algauw zijn we uitgekeken en lopen we verder.

Op een bospad verderop komen we twee tegenliggers tegen en we houden even in. Ok. Let op. Tegenliggers. Normaal doen. We lopen verder als twee stijve harken. Snel naderen de twee andere wandelaars ons. We doen ons uiterste best om ze te negeren. Ze hebben nog een hond mee ook! Gelukkig heeft het beest geen aandacht voor ons en kwispelt het vrolijk langs ons heen. Tot overmaat van ramp groet een van de wandelaars ons. We stamelen een groet terug. Als ze voorbij zijn kijken we elkaar aan en halen we opgelucht adem. Pffffft!

Inmiddels begint Ronald over grasplekken die eruit zien als een elfenbos. ‘Het is hier net de Efteling! Dit is het gras van de elfjes.’ Oei dat begint al goed denk ik. Maar het doet mij aan iets denken. ‘Weet je wat vet is?’, zeg ik opeens. ‘Als er een windje staat en de takken bewegen, moet je dan eens naar de schaduw op de grond kijken! Je weet niet wat je ziet! Kijk maar..’ Ronald en ik staren naar de grond. Niks. Helemaal niks. Ronald kijkt me licht bezorgd aan. ‘Jaaa,’ begin ik, ‘er staat ook geen wind! Wacht maar.’ Ik ren naar een laaghangende tak en ik pak deze vast. Zachtjes beweeg ik hem heen en weer. Ik kijk naar de grond en... niks. ‘Het is goed met je, bomenvandaal’, zegt Ronald en barst in lachen uit. Beteuterd kijk ik naar de grond.. Ik probeer nog een paar andere takken, maar er gebeurt echt helemaal niets. ‘Maar...’, breng ik nog uit, mijn blik kinderlijk verbaasd. Uiteindelijk geef ik me gewonnen en lopen we verder. Ik heb dit in eerdere trips gedaan, en ik zag dan in de schaduw van de takken de mooiste patronen opduikelen. Ook flikkert het licht heel mooi, als de reflectie van een disco bol. Ik kan het nu zelfs zien als ik nuchter ben (behalve de patronen). Maar nu was het dus geen succes.

We gaan op een bankje zitten bij een hondenuitlaatplaats. Naast ons bankje staat een flinke prullenbak die naar mijn idee het uitzicht flink aan het vespesten is. Dit is een bos verdorie, prullenbakken hebben hier niets te zoeken!

Bij Ronald komt hij hier goed binnenzetten, hij zit al flink te spacen. Ik voel wel wat en er gebeuren ook dingen, maar het is allemaal nog wat beperkt. Ik voel me wel verschikkelijk onrustig. Ik geef toe aan Ronald dat ik nu meer heb genomen dan ik ooit heb gedaan. En dat dit een heftige gaat worden. Ik voel het gewoon. En opeens dwingt iets mij om op te kijken.
Ik kijk naar het bos en de lucht er boven en ik wordt de lucht in getrokken. De bomen wuiven zachtjes en ik voel mijn ziel opstijgen. Ik kijk Ronald aan. ‘Het begint.’ zeg ik met een enorme grijns. We eten een meuslireep die echt helemaal nergens naar smaakt. Alsof je zand zit te knarsen. Daarna lopen we verder.

We lopen langs een pad en opeens zie ik in de verte een paar blauwsparren naar mij wuiven. Ik blijf abrupt staan en ik staar met opengesperde mond naar de blauwsparren. ‘whoaaaaa, mannn...’, Ronald stopt en kijkt met een verbaasde blik naar mij. ‘Wat is er?’. ‘Man, moet je die blauwspar zien man. Hij is zo wit!! Shiiiiit zeg.’ ‘sssst, mensen kijken’, zegt hij. Ik kijk om me heen. Er is niemand in de buurt, behalve een paar mensen in de verte. Veel te ver weg om mij te horen. Of niet...? Ronald trekt me snel mee en we lopen verder.

Er ligt een kale heuvel in het bos, met eromheen bomen. Dit is de plek waar de het eerste deel van de trip zouden uitzitten. Maar we waren er nog niet! Onderweg naar de heuvel lopen we langs een pad waar een paar mensen op een boomstam uit zaten te rusten. Voor hen lang een vertakking in het pad. Terwijl we langs de mensen liepen blijft Ronald staan en kijkt hij licht vertwijfeld om zich heen. ‘We moeten die kant op’, zegt hij en hij wijst met zijn arm links om mij heen naar het ene pad. Ik liep inmiddels gewoon door en ik loop bijna tegen zijn arm op. In een vloeiende beweging trekt hij zijn arm in en zwaait hij de arm om mij heen zodat hij nu rechts langs mij wijst. Ondertussen blijf ik staan en ik draai een rondje om mijn as om de arm te volgen. ‘We moeten die kant op’, zegt hij tegen mij. Vervolgens loopt hij resoluut het andere pad in. Proestend van de lach loop ik snel met hem mee. Ik kan me niet voorstellen wat die mensen gedacht moeten hebben...

Anyhoe, we komen verder zonder problemen aan bij de kale heuvel. We spreiden onze handdoeken uit en gaan erop liggen. En terwijl ik ga liggen openbaart de wereld zich voor mij. Ik lig nog niet eens of de bomen transformeren voor mijn ogen. De takken vlechten in elkaar en vormen een soort mozaiek van takken. Je kan het vergelijken met de vleugels van een vlieg. Of glas in lood. De verschillende tinten groen die er doorheen schijnen zijn prachtig. Ik waan mij in een kerk van de natuur. Terwijl ik er naar kijk blijft het mozaiek zachtjes vervormen en verkleuren, hoewel het bij groene tinten blijft. Ik laat mijn mond openvallen en ik kijk naar Ronald, maar die zag natuurlijk niet wat ik zag. Hij was druk bezig met zijn muziek speler. ‘Ik krijg hem niet aan’, zeg hij en hij kijkt verwonderd naar mij. ‘Er is iets mis met dat ding. Dat is echt sinds kort maar. Normaal heb ik er nooit problemen mee’. Ik wil net zeggen geef hem even, dan kijk ik wel, of hij fronst zijn wenkbrouwen. ‘Oh nu doet ie het’. Hij zet zijn koptelefoon op en gaat liggen.

Ik zet ook mijn muziek op, maar algauw word ik opnieuw in het spektakel van de bomen gezogen. Op een gegeven moment kijk ik naar de heuvel zelf en ik zie een mist over het zand trekken. Uit de mist verschijnen allemaal patronen. Het waren best lelijke patronen, grauw en duister. Ze leken op doodshoofden of andere botten-achtige patronen. Ze schemerden door de mist heen, dan even zag je ze heel duidelijk, dan weer niet. Het leek alsof ze klopten.

Ik keek weer naar de bomen en deze waren opeens allemaal heel lang en smal geworden. Ze leken ook allemaal op elkaar. Met groene zuilen er tussen, het leek een beetje op zwarte smalle pilaren. op een groene achtergrond.

Ik draaide me om en ik zag in de heuvel achter me nog meer patronen. deze waren heel scherp en knokerig. Ik kan ze het beste omschrijven als reptiel-achtig. Je kon er reptielen vormen
uit halen. Het had ook licht iets weg van azteekse tekens. Deze vormen zag ik overal als een sluier liggen op de plekken waar je zand zag. De bomen waren weer gewoon bomen. Er stond wel een stronk met heel veel horens erop, als een versteend monster hoofd. Ik merkte dit op aan Ronald en vroeg of hij het ook zag. Hij knikte bevestigend, maar niet helemaal overtuigd. Ik probeerde hem uit te leggen wat ik zag, en hij zei dat hij ook patronen in het zand zag. Maar de bomen bij hem waren gewoon bomen. het viel me op dat je bijna niet kan uitleggen wat je ziet. woorden schieten tekort. ik dacht bij mezelf, toch knap dat we taal hebben uitgevonden en er toch zo ver mee kunnen komen. maar hoe leg je iets uit dat niemand behalve jou gezien heeft?

Ondertussen kreeg Ronald een lachkick terwijl hij naar muziek aan het luisteren was. Hij keek naar mij en wees naar zijn koptelefoon. ‘moet je horen’, grinnikte hij. Ik zette de koptelefoon op en ik luisterde. Ik trok meteen een zuur gezicht. Ik had meteen het idee dat de zanger gewoon maar wat zat aan te kloten. De muziek was helemaal platgeslagen. Er zat totaal geen passie in. Alsof het alleen maar op was genomen om geld te vangen. Zoals Hans Teeuwen het zo mooi brengt met zijn luie straatmuzikant sketch: ‘Tra la la la Geld *steekt hand op*.’ Muziek moet iets overbrengen, iets met je doen. dit was gewoon zielloos gebrabbel. Zo kwam het bij mij tenminste over. Ik heb dit vaker met muziek als ik trip. Ik vertelde dit aan Ronald en hij knikte. ik vind het ook niks, zei hij. maar het is gewoon komisch om te horen. Prima, denk ik. terug naar de bomen.

De bomen veranderden weer. Nu veranderden de stammen in donkere rechte palen en de takken in prikkeldraard, dat tussen de stammen was gespannen. Alsof we opgesloten zaten in een natuurlijke gevangenis. Ik probeerde dit aan Ronald te vertellen, maar hij keek me licht geirriteerd aan. ‘Ik zie niets, hoor’, en hij zette zijn koptelefoon weer op. Ik zag zijn zonnebril liggen en in een impuls zette ik deze op.

Ronald had een zonnebril bij zich met blauwe glazen. Normale zonnebrillen maken alles donkerder, maar deze gaf een gelige kleur aan alles als je hem opzette. Ik had de bril nog niet opgezet of ik viel bijna omver van verbazing. De bomen begonnen te groeien, alsmaar door te groeien. De takken draaiden in spiralen om elkaar heen en het leek alsof er diepte zat in die spiralen. Mijn mond viel open en ik zat zeker een halve minuut als in trance te staren. ‘Shiiiiiit!’, kon ik uiteindelijk uitbrengen. Ronald zette zijn koptelefoon af, keek naar mij en kreeg spontaan een lachkick. ‘Jij hebt een verdomd goede zonnebril’, zei ik tegen Ronald ‘Die houd ik even op, als je het niet erg vindt!’ Ronald vond het best. Ik experimenteerde met de zonnebril. Zonder, met. Ja met was zo onbeschrijflijk veel mooier! Het was alsof ik veel meer zag. Een onbeschrijflijk gevoel maakte zich van mij meester.

We aten een baar chocoladerepen die helemaal gesmolten waren (wat wel weer leuke scenario’s opleverde maar daar zal ik je niet mee vermoeien) en dronken onze drinkfles leeg. En natuurliefhebbers dat we zijn deden we natuurlijk onze zooi mee in een zakje.

op een gegeven moment zei Ronald ‘zullen we ergens anders naar toe gaan?’ Prima, mompelde ik. En ik zette mijn koptelefoon weer op. Ronald bleef me aankijken. Ik zette mijn koptelefoon weer af.
‘Wat?’ Oh wacht.. ‘We Gaan. Prima. Ik wil ergens naartoe waar water is!’. Ik wist niet waarom ik dat zei. Maar ik wilde naar water toe. Ronald dacht even diep na, en wees dan resoluut een kant op. Ik moest grinniken. Hij had van mij de tegenovergestelde richting op kunnen wijzen. Ik had op dat moment niets aan die informatie. ‘Wijs jij de weg maar, ik volg je wel’, zei ik met een raadselachtige grijns. En ik probeerde op te staan. En ik kreeg meteen spijt dat ik had toegezegd om te gaan. Ik stond op en het was alsof ik voor de eerste keer stond. Ik zwalkte onwennig op mijn benen. Ik keek naar beneden. Ja het ziet er allemaal nog herkenbaar uit. Waarom voelt het dan zo fukkin vreemd? Ik keek om mij heen en ik zag mijn handdoek en mijn slippers liggen. Ik hoorde het in mijn bovenkamer knarsen. Hier moet ik iets mee... ..

Oh ja. Slippers aan. Ik ging op de slippers staan. Werkt niet zo. Ik moet nog iets doen. Langzaam en zeker begon het mij te dagen. Met een hoop gefriemel werkte ik me in mijn slippers en zette ik mijn eerste stappen. Het was net alsof ik opnieuw moest leren lopen. Mooi. ik weet niet waarom maar ik had echt het gevoel alsof ik iets ongelooflijks bereikt had. Snel liep ik achter Ronald aan.

Ronald raapte de zak met afval op. ‘Zie jij een prullenbak?’ Vraagt hij aan mij terwijl hij om zich heen kijkt. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Man, dit is een bos! Hier groeien helemaal geen prullenbakken!!’. Maar toch moesten wij er een vinden. En zo begon de queeste om een prullenbak te vinden.

‘Hee, ik weet een vette plek’, zegt Ronald terwijl we aan het lopen zijn. ‘Een heksenkring met stenen’. Zullen we daar langs gaan? Ik kijk hem aan. Ik voel dat ik vandaag niet veel met stenen heb. Ik zeg hem dat ook. ‘Het is die kant op’, zegt hij, en we lopen verder. En ja hoor, niet veel later staan we bij de stenen. Het is best wel apart hoe je met elkaar communiceert. Het is mij meerdere keren opgevallen dat we totaal langs elkaar heen aan het praten waren, en we uiteindelijk op magische wijze toch hetzelfde deden. Heel bizar. En het maakte uiteindelijk niet uit wat je deed of zei, zoals in het voorbeeld hierboven. Ik had geen zin in de stenen, maar toch gingen we. Het maakte gewoon niet uit.

Ik kijk naar de stenen en ze beginnen vrijwel meteen te gloeien. Er komt een lichte blauwe gloed uit en ik zie allemaal witte puntjes oplichten. ‘Zie jij dat ook?’ vraag ik aan Ronald. ‘Ze gloeien. En ik zie patronen. Daar, een aztekensteen!’ Ik riep het uit. Op de steen zitten allemaal witte puntjes in de vorm van azteekse tekens. Ze kloppen lichtjes. Ronald loopt naar de Aztekensteen. Hij raakt hem aan. Hee, er zit iets op, zegt hij. Hij wijst op de steen en ik kijk waar hij naar wijst. Ik zie krijt op de steen zitten. ‘Dat is krijt’, zeg ik. Ik vind dat een enorme teleurstelling om de een of andere reden. Ronald kijkt ook licht beteuterd. ‘Kom, ik wil naar water’, zeg ik en we lopen verder.

We komen bij een tweesplitsing. Ik kijk vragend naar Ronald ‘Waar moeten we naartoe?’ Ronald Kijkt links, dan rechts, loopt dan een stukje het rechterpad in, wijst die kant op, en loopt dan resoluut weer de andere kant op. Ik krijg weer een lachkick. ‘Jij moet zo nodig naar water toe’, merkt hij op. ‘Ronald is de man, hij weet hoe je lopen kan!’ roep ik uit en ik loop achter hem aan.

We komen aan bij een weg. We kijken elkaar even aan en dan naar de weg. Ok. Opletten nu. Het is niet goed voor je trip om door een auto geplet te worden. Krijg je gegarandeerd een bad trip van. Ik kijk links, rechts.. ‘Zie jij een auto?’... Eh.... nee. Ok. Bij drie. 1... 2.... en bij drie sprinten we de weg over. Pfffff. We hebben het gered.

Aan de andere kant van de weg gekomen staan we voor een vangrail. We kijken elkaar beduusd aan. Ronald Krabt achter zijn oren. ‘Eh.... Dit klopt niet’, merkt hij op. Terug maar weer. Een korte maar hectische sprint later staan we weer aan de andere kant.

Daar aangekomen staren we wat verward om ons heen. Een behulpzame fietser wijst in het voorbijfietsen naar een pad verderop. ‘Volgens mij moeten jullie dat pad hebben daar’, merkt hij op. ‘Ach ja, Bedankt!!!’, Roept Ronald en hij begint te lopen. Ik knik uit dank naar de fietser en ik loop ook snel verder.

Op het pad aangekomen lopen we langs een enorm gebouw. Ik ben allang vergeten wat voor gebouw het is, maar we bewonderden het om zijn ‘hoekige, niet natuurlijke contrast t.o.v. de natuurlijke boomstruiken die er achter staan.’ Sorry. Op het moment zelf konden we het beter uitleggen. Of niet.. Ik merk wel op aan Ronald dat ik nuchter het gebouw waarschijnlijk saai zou vinden. We zien een tuinder de tuin ervoor besproeien. ‘Dat is een Henk’. Merk ik op. Ronald Kijkt me aan. ‘Dat zie ik aan hem’, verzeker ik hem. ‘Ik vind het meer een Rogier’, zegt Ronald. ‘Rogier de hovenier’. Ronald heeft een brede grijns op zijn gezicht. Met zo’n blik van: alles klopt gewoon. Dit is het. Punt. Prima. We lopen verder.

We komen op een fietspad terecht en bij een nieuwe tweesplitsing. Uitgerekend op de tweesplitsing staan twee fietsers, zodat we wel langs hen moeten lopen. En ja hoor, hoe dichter we bij de fietsers komen hoe harder Ronald begint te praten. Op een gegeven moment schreeuwt hij het bijna uit: ‘Waw man, ben jij ook niet zo gek op de natuur!!?!?’ Ik knik naar hem waarmee ik hem duidelijk maak dat ik het op mijn bescheiden manier helemaal met hem eens ben. Op de tweesplitsing blijven we staan. Ik probeer uit alle macht normaal te doen, maar ik zit er zo diep in dat de enige manier waarop ik dat kan doen, is door de twee fietsers totaal te negeren. Ik kijk echt recht door ze heen. Fietsers? Nee hoor! Na wat langs elkaar heen gepraat pal naast de fietsers komen we de conclusie dat we allebei rechtsaf willen slaan, dus slaan we dat pad in.

Ik heb het hier achteraf met Ronald over gehad, het bleek dus dat hij steeds harder ging praten en ik altijd steeds zachter ging praten als er mensen in de buurt waren. Het was alsof hij moest compenseren voor mij, zei hij. Ik vind het een mooie gedachte.

Opeens grijpt Ronald me bij mijn arm en wijst de weide in verderop. ‘Man, moet je eens kijken joh!’ Zegt hij. Hij zet grote ogen op. ‘Dit is verdorie een Heidi-landschap man! Ik zie Alpen, bloesem, bijtjes...!!’ Ik zag een boom, een hek en een koe. Ik weet niet waar hij de alpen vandaan haalde. Prima jongen, zeg ik, maar laten we verder lopen. Ik voel de ogen van de twee fietsers in mijn achterhoofd branden.

We komen op een pad dat langs een slootje loopt en we lopen langs een steen waar een gedicht op staat. Ik lees het gedicht voor aan Ronald (ik ben vergeten wat het gedicht was dus die blijf je me schuldig). En terwijl ik het oplees is het alsof een dichter naast de steen staat die het gedicht aan mij voorleest. Ik probeer dit aan Ronald te vertellen maar die denkt steeds dat ik het over het gedicht heb. Uiteindelijk overtuig ik hem maar dat het gedicht zichzelf voorleest en hij knikt met zo’n blik van: ja zo is het precies.

We gaan op de steen zitten en kijken om ons heen. Prachtige natuur. Ronald kijkt dromerig voor zich uit. ‘Is er iets?’ Vraag ik. ‘Nou’, zegt hij. Zijn blik dwaalt even af. Dan kijkt hij naar mij. ‘Ik kan je het wel vertellen. Vertel mij eens...’. Hij kijkt mij even aan en wijst naar een paardebloem in het veld. ‘Welke kleur is dat?’. Ik kijk naar de paardebloem. ‘Geel’ zeg ik, terwijl ik hem verwonderd aankijk. Ik snap het probleem niet helemaal. ‘Nou, dat klopt dus niet.’, zegt hij met een resolute blik. ‘Dat is paar-den-bloem-geel. Geel is iets anders.. Nep. Net als kanarie-geel’. Het is even stil, en dan vervolgt hij: ‘Het eerste woord verwijst naar de materie, de juiste kleur. Geel is een verzameling van tinten, consequentieel kan je dus geen verzameling van kleuren gebruiken voor het aanduiden van een kleur’. Ik kijk hem aan en ik zeg ‘ Ronald, dat is het meest geniale dat ik in tijden heb gehoord, echt waar. Dus die bloem is niet geel, maar paardenbloem geel?’. Hij kijkt mij met een superieure blik aan. ‘Jongen zeg ik, jouw uitspraken zijn onovertreffelijk.’ En ik meende dat ook. Want het was gewoon zo en daar waren we het allebei over eens.

Er lopen hier veel wandelaars maar boven verwachting gaat het groeten best goed en natuurlijk, voorzover we dat zelf kunnen bepalen (wat heel lastig is als je zo diep zit dat je elkaar niet eens meer begrijpt). Ik word wel aardig zenuwachtig van al die mensen dus algauw stel ik voor om verder te lopen.

Niet veel verder komen we langs een picnicbankje waar een kapotte hondenuitlaatriem ligt. Zo’n uitroller. Ik heb geen idee hoe zo’n ding heet. Dat wisten we toen ook niet, maar algauw kwamen we er uit dat het een ‘hondenbeperker’ was. Of een ‘hondenlijnhouder’. Een van de twee. Ronald begon zich erover op te vinden dat dat ding hier zo maar lag. ‘Dit kunnen we hier toch niet laten liggen?’ Riep hij uit. ‘Dit moet opgeruimd worden!’. En hij raapte het ding op. ‘Zou je dat wel doen?’, zeg ik.’ We hebben onze eigen zooi al. En daar moeten we nog steeds een prullenbak voor vinden.’ Ik wijs naar de zak met lege papiertjes en de lege drinkfles die hij al in zijn handen heeft. Ronald houdt de hondenlijn vastberaden vast en loopt met de zak met rommel in zijn andere hand verder. Ik krijg een enorme lachkick als ik hem zo zie lopen, en algauw loop ik proestend achter hem aan.

We lopen een hei in langs het water, maar we vergeten voor het gemak even totaal dat daar water ligt en we lopen vrolijk verder.

We komen aan bij een bord langs de weg waar een kaart op staat. We kijken naar de kaart. Het is een geschetste kaart van de omgeving, puur informatief en verder zonder enige geografische waarde. ‘Weet jij waar we zitten?’, vraagt Ronald aan mij. Ik kijk om me heen. We staan naast een brug. Ik kijk op de kaart. Daar staan 7 bruggen op. ‘We zijn hier’, zeg ik en ik wijs heel overtuigend naar de 7 plekken waar de bruggen op de kaart staan. Ik vond dat toen heel logisch. ‘Nee joh, we zitten hier’, zegt Ronald en hij wijst naar een bos. ‘Staat er geen prullenbak op de kaart?’, probeer ik nog. Hier gaan we niet uitkomen. We lopen verder en algauw komen we bij een veldje. Inmiddels haalt Ronald zijn telefoon weer uit zijn zak. ‘Dat ding doet weer raar!’ roept hij opeens uit. En hij begint er koortsachtig op te tikken. ‘Hij heeft nog nooit raar gedaan. Maar sinds deze trip doet hij raar’. Hij kijkt naar mij. Ik kijk hem wat ongelovig aan. ‘Weet je zeker dat het niets met de trip te maken heeft?’ probeer ik, maar hij reageert niet.

Op dat moment fietsen er een paar oude mensen langs, die gelukkig al van verre hebben besloten om ons maar niet te begroeten. In het voorbijgaan kijk ik naar hun gezichten en ik bewonder het lijnenspel van de rimpels. De gezichten van oudere mensen vertellen veel over hen zelf. Je kan als het ware aan de vorm en diepte van de rimpels zien wat voor iemand het is en wat voor leven hij heeft gehad. Min of meer. Erg mooi vind ik dat altijd tijdens een trip. Mensen vertellen hun verhaal zonder hun mond open te trekken.

Ik ben totaal de weg kwijt en ik ben er ook achter dat het volgen van Ronald ook niet gaat helpen. Maar inmiddels begin ik me iets helderder te voelen en krijg ik door dat we een rondje aan het lopen zijn. Ik zie het bos weer opduiken en ik zie zelfs in de verte de vangrail staan waar we overstekertje hebben gespeeld. ‘Zullen we weer het bos in gaan?’, vraag ik aan Ronald. Ik was de starende wandelaars en fietsers eigenlijk wel zat. ‘Ik heb het hier wel gezien’ voeg ik toe. ‘En er is hier ook geen prullenbak te vinden!’. Ik kijk Ronald weer even aan en ik zie hem daar staan met zijn tas met afval en hondenlijn. Ik krijg spontaan weer een lachkick.

We lopen het bos weer in en daar staat een hek. Ronald doet netjes de deur open en stapt er doorheen, maar ik spring over een losse plank. ‘Zinloos hek, hij verstaat zijn functie niet’, mompel ik nog. ‘En nog steeds geen prullenbak te bekennen!’. We beginnen ons af te vragen of we hem ooit nog gaan vinden. Dan krijgt Ronald een idee. ‘Prullenbakken staan altijd op open plekken’, zegt hij tegen mij. ‘We hoeven alleen een open plek te vinden!’. Prima. Zo gezegd zo gedaan, en wij gaan koortsig op zoek naar een open plek in het bos.

Niet veel verder zien we midden in het bos een speeltoestel staan. Een speeltuin! ‘Prullenbak!’, roepen we in koor en snel lopen we naar de speeltuin toe. Maar behalve een wipkip, kabelbaan en een picnictafel is er niets te bekennen. We leven ons even uit op de speeltoestellen en lopen weer verder. Ondertussen voel ik hem inmiddels aardig dalen. Maar ik kon nog niet erg coherent denken. Ronald ook niet.

We lopen verder het bos in en we komen op een open plek. Behalve een stoet wandelaars geen prullenbak te bekennen helaas. We lopen weer terug. En opeens slaat Ronald zichzelf voor zijn hoofd. ‘Ik weet waar we een prullenbak kunnen vinden!’, zegt hij. ‘Herinner jij je die hondenuitlaatplaats nog?’. Ik laat mijn gedachten even dolen en al gauw zie ik de picnicbank voor me waar we even waren gaan zitten. Daarnaast stond een lelijk groot gevaarte. Wat was dat ook al weer... Daar kon je iets in doen. Zooi enzo. Shit nee toch!

Ronald heeft inmiddels zijn richtinggevoel ook weer aardig teruggevonden en algauw lopen we de goede richting op. Terwijl we naar de picnicplaats lopen, ziet Ronald opeens een oude tennisbal liggen. ‘Kijk, een tennisbal!’, roept hij en hij raapt hem op. ‘Die moeten we ook opruimen’. Nee toch. Ik kijk hem aan, daar staat hij met zijn zak met afval, hondenlijn en tennisbal. Ik schud mijn hoofd maar.

Niet veel verderop zitten een paar mensen op een boomstam uit te rusten. Ronald kijkt ze aan en roept: ‘Is dit jullie tennisbal?! Nee? Ok, dan neem ik hem mee!!’. Zonder te wachten op antwoord loopt hij weer verder. Inmiddels zijn we aardig bedreven in vlug doorlopen, en dat doen we nu dan ook.

Niet veel later komen we aan op de hondenuitlaatplaats, waar het letterlijk krioelt van de honden. Ronald ziet een hond op zich afkomen, die heeft natuurlijk die tennisbal gezien.
‘Oh, moet je zien’, zegt Ronald en hij lokt de hond met de tennisbal. De hond komt naast Ronald staan. Ik sta onwennig naast dat beest. Ik heb helemaal niets met honden als ik trip. Het is alsof ze het weten dat je tript. Dan gaan ze blaffen en willen ze iets van je. Heel irri. Kssssst. Ronald gooit de bal met een grote boog het bos in en de hond vliegt er vrolijk blaffend achteraan. ‘Die mag je houden!!!’ Roept Ronald de hond nog na. En de hond snapte het gewoon. De baas van de hond snapte het duidelijk wat minder. Maar dat was niet ons probleem.

Eindelijk hebben we de prullenbak gevonden en vlug roepen we er naar toe. We willen een vreugdedansje om de prullenbak maken, maar gewiekst dat we zijn kijken we eerst even om ons heen. Mensen, honden... Nah. Niet verstandig. We stoppen onze zooi er in. Tevreden kijken we elkaar aan. ‘Man, dit is wel een fotomoment waard, of niet?’, zeg ik en Ronald klinkt instemmend. Uiteindelijk besluiten we om ook maar geen foto van een prullenbak te maken, we hadden al genoeg aandacht getrokken vonden we.

En opeens stonden we bij de boomstronk. De stronk waar het avontuur begon. We keken elkaar aan. Voor het eerst in drie uur begrepen we elkaar weer. Tevreden knikten we. Dit was weer een mooi avontuur! Afsluiten die hap en naar huis.

There you go!
Laatst bijgewerkt door phy op vr mei 20, 2011 6:28 pm, in totaal 1 keer bewerkt.
Trip trip hoera
phy
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 29
Geregistreerd: ma maart 28, 2011 6:35 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Gonzo » vr mei 20, 2011 5:40 pm

Mooi report.!! Hulde..

Misschien toch maar weer eens een truffel-tripje wagen binnenkort.. :grin:
I want you to understand that this man at the wheel is my attorney. He's not just some dingbat I found on the strip, man. He's a foreigner. I think he's probably Dutch. But that doesn't matter, though, does it? Are you prejudiced?



Avatar gebruiker
Gonzo
Adult Film Aficionado
Wijs Gebruiker
Verbannen
 
Posts: 1681
Geregistreerd: ma feb 21, 2011 11:08 pm
Woonplaats: Bij jou om de hoek...

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor phy » vr mei 20, 2011 5:54 pm

Jij kan snel lezen!

Zeker doen, maar ik ben er inmiddels wel achter dat niet iedereen hetzelfde reageert op truffels. Bij mij zijn ze heel visueel, maar bij anderen juist niet.

Anyway, enjoy :kleuter:
Trip trip hoera
phy
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 29
Geregistreerd: ma maart 28, 2011 6:35 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Arthur King » vr mei 20, 2011 6:15 pm

Het gewicht dat gegeven is, is drooggewicht, neem ik aan?
Separate the idols and commit your deadly sin.
Avatar gebruiker
Arthur King
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 516
Geregistreerd: di maart 08, 2011 7:55 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Dione » vr mei 20, 2011 7:40 pm

Hahaha wat een geniaal report!

phy schreef:We komen aan bij een weg. We kijken elkaar even aan en dan naar de weg. Ok. Opletten nu. Het is niet goed voor je trip om door een auto geplet te worden. Krijg je gegarandeerd een bad trip van.


Ik moest hier zo om lachen. Je hebt echt een heel leuke, grappige manier van schrijven. En super gedetailleerd! Hulde ^_^
Flameon schreef:Mercie Boekoe!
Avatar gebruiker
Dione
Original DF Queen
Donateur
Offline
 
Posts: 1734
Geregistreerd: di feb 22, 2011 1:11 am

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Beeeb » vr mei 20, 2011 10:11 pm

Ik werd getriggerd door de leuke titel van je tripreport. :love:

En ik vind het altijd erg noemenswaardig als mensen hun ervaringen willen delen en dus ook de moiete nemen om het op te schrijven (kom maar op Aalpoepert met je Hulde-bord :lol: )

Maar ik ben een klein beetje dronken en ben te lui om dat gigantische stuk tekst te gaan lezen (de moed zakte me een beetje in de schoenen, of beter gezegd slippers) (Al helemaal omdat ik geen ervaring of behoefte heb met/aan paddo's) Maar toch Hulde! (Tot zover deze toch wel enigszins nutteloze bijdrage aan jouw topic, phy!
If Pacman had affected us as kids we'd be running around in dark rooms, munching pills and listening to repetitive music. (Kristian Wilson, VP Nintendo Inc. 1989.)
Avatar gebruiker
Beeeb
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 256
Geregistreerd: do feb 24, 2011 10:42 pm
Woonplaats: Wonderland

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor phy » vr mei 20, 2011 11:00 pm

Beeeb schreef:Ik werd getriggerd door de leuke titel van je tripreport. :love:

En ik vind het altijd erg noemenswaardig als mensen hun ervaringen willen delen en dus ook de moiete nemen om het op te schrijven (kom maar op Aalpoepert met je Hulde-bord :lol: )

Maar ik ben een klein beetje dronken en ben te lui om dat gigantische stuk tekst te gaan lezen (de moed zakte me een beetje in de schoenen, of beter gezegd slippers) (Al helemaal omdat ik geen ervaring of behoefte heb met/aan paddo's) Maar toch Hulde! (Tot zover deze toch wel enigszins nutteloze bijdrage aan jouw topic, phy!


Nou daar heb ik idd veel aan, haha
Maar thx! en neem er nog eentje :beer:
Trip trip hoera
phy
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 29
Geregistreerd: ma maart 28, 2011 6:35 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Frog » za mei 21, 2011 3:52 am

:love: wat een lap tekst, maar heel mooie, net of ik goed boek aan het lezen was.
Je zou zo schrijver kunnen worden .
Heel mooi gedetialeerd en grappig omschreven.
Dank je voor het delen :).
Avatar gebruiker
Frog
Badass Junkie
Verbannen
 
Posts: 2111
Geregistreerd: vr nov 01, 2013 11:52 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Oppepper » za mei 21, 2011 12:30 pm

Je hebt inderdaad een prachtige schrijfstijl. :love:
Klinkt ook als een zeer geslaagde middag!
'Ik zeg altijd maar: beter opbranden dan uitdoven.'
-Jules Deelder
Avatar gebruiker
Oppepper
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 702
Geregistreerd: di feb 22, 2011 6:31 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Huggybear²³ » za mei 21, 2011 2:25 pm

Geweldig report :love:
phy schreef:Ronald raapte de zak met afval op. ‘Zie jij een prullenbak?’ Vraagt hij aan mij terwijl hij om zich heen kijkt. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Man, dit is een bos! Hier groeien helemaal geen prullenbakken!!’. Maar toch moesten wij er een vinden. En zo begon de queeste om een prullenbak te vinden.

Ik heb hier toch wel erg om moeten lachen, die uitspraken tijdens trips zijn zo geniaal :grin: Het wordt hoog tijd om m'n geest weer eens tijdelijk door de war schoppen :kleuter:
Avatar gebruiker
Huggybear²³
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 519
Geregistreerd: vr maart 11, 2011 11:17 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Tomaat » zo mei 22, 2011 10:55 am

Fantastisch report! :love:
Ik heb meerdere malen luidop gelachen :)
Gib uns fetten Bass,
Wir wollen Eskalieren!
Dreckig, hart und krass!
Ja, das ist wie wir's mögen.
Wer ist mit dabei?
Wir feiern durch bis morgen früh.
Und singen immer wieder...
Avatar gebruiker
Tomaat
He's nuuuuuuuts!
Wijs Gebruiker
Offline
 
Posts: 1382
Geregistreerd: di feb 22, 2011 12:10 pm
Woonplaats: Gent

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor phy » zo mei 22, 2011 11:15 pm

Bedankt voor de mooie reacties! Het is altijd leuk om te horen dat mijn werk gewaardeerd wordt! Dit was idd een van mijn beste trips, ook een waar ik nog heel veel van wist. Maar zoals ik al zei kan ik nog de helft van de trip niet uitleggen. Toen niet bij ronald en nu ook niet

Anyhoe, cheers :beer:
Trip trip hoera
phy
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 29
Geregistreerd: ma maart 28, 2011 6:35 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Balance » ma mei 23, 2011 4:59 pm

Ik heb er van genoten, bedankt :).
Fire
Spoiler! :
Oeps niks te melden hier :P
Avatar gebruiker
Balance
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 89
Geregistreerd: ma feb 28, 2011 10:12 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Metaldevil666 » ma mei 23, 2011 7:34 pm

Vet report! Goed geschreven, al krijg ik af en toe wel het idee dat jij en Mr. McDonald je aan elkaar aan het ergeren waren (maar dat kan ook gewoon aan mij liggen :grin: )

Krijg meteen weer zin in truffels hierdoor :P
maar wat ik me wel afvraag: hoe kan je van 5 gram truffels zo diep trippen?? o.O
ik heb enkel ervaring met de truffels uit de smartshop, diezelfde of de volgende avond geconsumeerd, dus niet met gedroogde (voor het geval je een gedroogde monster truffel hebt gegeten :grin:)

Als ik 15 gram van die truffels op heb uit de shop trip ik ook wel aardig, maar bij lange na niet zo! :p
of ben je gewoon heel klein/licht? zit een groot verschil in uitwerking tussen iemand van 45 en iemand van 98 kilo :p

Greetz!
Metaldevil666
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 32
Geregistreerd: di apr 12, 2011 2:09 am

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor XM77 » di mei 24, 2011 3:45 pm

Briljant report. Een van de beste die ik ooit gelezen heb, serieus =D

Heb nog niet álles gelezen (het is ook zo lang en ik moet nu weg) - dus dit is tevens een soort TVP. =P
XM77
Belezen Gebruiker
Offline
 
Posts: 246
Geregistreerd: wo feb 23, 2011 2:41 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor phy » wo mei 25, 2011 9:00 pm

Metaldevil666 schreef:Vet report! Goed geschreven, al krijg ik af en toe wel het idee dat jij en Mr. McDonald je aan elkaar aan het ergeren waren (maar dat kan ook gewoon aan mij liggen :grin: )

Neuh, mijn schrijfstijl is altijd aardig sarcastisch. Ik had echt een ge-wel-di-ge ervaring samen met Ronald. Ik zou zo weer met hem trippen! We reageren heel anders als we het op hebben, wat hele grappige situaties oplevert. Dat voorval met die tennisbal bijvoorbeeld, daar lig ik nog ondersteboven van als ik weer terugdenk aan dat moment. Dat vond ik echt ge-niaal :)

Metaldevil666 schreef:Krijg meteen weer zin in truffels hierdoor :P
maar wat ik me wel afvraag: hoe kan je van 5 gram truffels zo diep trippen?? o.O
ik heb enkel ervaring met de truffels uit de smartshop, diezelfde of de volgende avond geconsumeerd, dus niet met gedroogde (voor het geval je een gedroogde monster truffel hebt gegeten :grin:)

5 gram gedroogd he.. Dat is ongeveer hetzelfde als 15 gram vers volgens mij. Hoewel het meer zou kunnen zijn volgens bepaalde rekenmethoden.. wie daar meer info over heeft, educate me :)

Metaldevil666 schreef:Als ik 15 gram van die truffels op heb uit de shop trip ik ook wel aardig, maar bij lange na niet zo! :p
of ben je gewoon heel klein/licht? zit een groot verschil in uitwerking tussen iemand van 45 en iemand van 98 kilo :p

Greetz!

Ik doe 75 wegen. Met 183 cm. Gemiddeld dus.

XM77 schreef:Briljant report. Een van de beste die ik ooit gelezen heb, serieus =D

Heb nog niet álles gelezen (het is ook zo lang en ik moet nu weg) - dus dit is tevens een soort TVP. =P

Thx! En wel eff aflezen he ;)
Trip trip hoera
phy
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 29
Geregistreerd: ma maart 28, 2011 6:35 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Vaste klant » do mei 26, 2011 12:26 am

Respect.

Was leuk om te lezen 8-)
Avatar gebruiker
Vaste klant
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 83
Geregistreerd: za apr 09, 2011 10:34 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Hi-Hat » do jun 02, 2011 10:34 pm

Erg mooi. En complimenten voor hoe je het allemaal hebt beschreven.
Come meditate on bass weight.
Avatar gebruiker
Hi-Hat
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 697
Geregistreerd: ma feb 28, 2011 10:36 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor The Green Boy » vr jun 03, 2011 10:11 am

Mooi report!
En een leuke schrijfstijl, leest lekker vlot :D
The Green Boy
Newbie
Offline
 
Posts: 8
Geregistreerd: di mei 31, 2011 8:14 am
Woonplaats: Antwerpen

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor lolnoob » za jun 04, 2011 3:28 pm

Vet report, krijg zelf meteen weer zin :)

Binnenkort weer :D
:woeh: :woeh: :woeh: :woeh: :woeh:
drugsforum.info schreef:Je bericht bevat teveel smilies. Er is een maximum-aantal van 5 smilies toegestaan.

Fuck the system!
Avatar gebruiker
lolnoob
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 449
Geregistreerd: di feb 22, 2011 2:39 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor LuchtiNgtoetje » di jun 07, 2011 3:02 pm

Waaaauuuwww :love: :love:

Dit is wel een van de betere, dan wel niet het beste tripreport die ik heb gelezen. wat ewn geweldigheid! De details, de uitspraken, ik kon me helemaal inleven in zowel het verhaal als de visuals. heel gaaf.

Hulde!




Avatar gebruiker
LuchtiNgtoetje
<3
Donateur
Offline
 
Posts: 1577
Geregistreerd: di feb 22, 2011 10:26 am

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Hashja » wo jun 08, 2011 7:31 pm

phy schreef:Ronald had een route voor ons uitgestippeld die we zouden lopen, maar al gauw merkte ik dat we heel anders liepen. ‘We moeten door de natuur lopen’, zegt hij half geobsedeerd tegen mij. ‘De paddo stuurt mij zo’. En dat zou een van de eerste geniale uitspraken van Ronald zijn die dag.

Haha geniaal, zo praat ik ook altijd, de paddo dit, de paddo dat! :lol:

phy schreef:Tot overmaat van ramp groet een van de wandelaars ons. We stamelen een groet terug. Als ze voorbij zijn kijken we elkaar aan en halen we opgelucht adem. Pffffft!
:lol: herkenbaar!

Je hebt echt een briljante manier van schrijven! Heel prettig om te lezen.
Is Ronald een van je betere vrienden? Want de trip die je hier beschrijft heb ik alleen met mijn 'closest friends'.
Avatar gebruiker
Hashja
houdt van jou!
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 647
Geregistreerd: ma feb 21, 2011 11:19 pm
Woonplaats: Space

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Kraak » wo jun 08, 2011 7:47 pm

Geweldig tripreport :kleuter:

Op een bospad verderop komen we twee tegenliggers tegen en we houden even in. Ok. Let op. Tegenliggers. Normaal doen. We lopen verder als twee stijve harken. Snel naderen de twee andere wandelaars ons. We doen ons uiterste best om ze te negeren. Ze hebben nog een hond mee ook! Gelukkig heeft het beest geen aandacht voor ons en kwispelt het vrolijk langs ons heen. Tot overmaat van ramp groet een van de wandelaars ons. We stamelen een groet terug. Als ze voorbij zijn kijken we elkaar aan en halen we opgelucht adem. Pffffft!


En dit is zo herkenbaar, ik hoop altijd dat ze me negeren ofzo, maar nee altijd even groeten ofzoiets, Laatst zelfs iemand die de weg ging vragen naar de vuurtoren in een bos :mad: .. Nooit zo ongemakkelijk gevoelt.
You that never done nothin'
But build to destroy
You play with my world
Like it's your little toy
Avatar gebruiker
Kraak
Ik ben een monoliet.
Bewuste Gebruiker
Offline
 
Posts: 594
Geregistreerd: ma feb 21, 2011 10:23 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor phy » wo jun 08, 2011 9:36 pm

Sjarel schreef:Geweldig tripreport :kleuter:

En dit is zo herkenbaar, ik hoop altijd dat ze me negeren ofzo, maar nee altijd even groeten ofzoiets, Laatst zelfs iemand die de weg ging vragen naar de vuurtoren in een bos :mad: .. Nooit zo ongemakkelijk gevoelt.


Herkenbaar!
Ik heb een keer gehad dat een oude vieze man mij vroeg een foto te maken van hem en zijn nieuwbakken thaise aanwinst. Probeer dan maar je gezicht strak te houden..! Je kijkt overal doorheen joh.

Tien minuten later zag ik iemand ingewikkeld worden met huishoudfolie... (nee ik hallucineerde niet) Tja het was een bijzondere trip :roll:

@hashja: ja de sfeer was heelijk ongedwongen, gewoon twee gelijkgestemde zielen op stap
Trip trip hoera
phy
Experimenterende Gebruiker
Offline
 
Posts: 29
Geregistreerd: ma maart 28, 2011 6:35 pm

Re: De zoektocht naar de prullenbak in het Mastbos

Berichtdoor Einstein » do jun 09, 2011 6:38 pm

Wat een lap tekst, maar wat een mooi report :)
Did: espresso, energy drink, jenever, sigaren
To do: meer espresso, energy drink, jenever en sigaren

Geloof het of niet, het heeft mijn derde oog geopend; ik zie wat ik zie in slowmotiondimensies
Avatar gebruiker
Einstein
Koos Kansloos
Donateur
Offline
 
Posts: 11460
Geregistreerd: ma feb 21, 2011 11:57 pm
Woonplaats: Een filiaal bij u in de buurt


  • Gelijkaardige topics
    Reacties
    Bekeken
    Laatste post

Keer terug naar Tripreports - Psychedelica

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 2 gasten

Royal Queen Seeds banner