Just take a pinch of psychedelic
Wat: Ayahuasca
Wanneer: 26 juli 2008
Waar: Tipi
Met wie: Neanderthaler en nog enkele andere zonnetjes van het forum
Ik had al een hele tijd geleden een mailtje gestuurd naar de sjamaan, met de vraag of we konden deelnemen aan de ceremonie van 26 juli, helaas kon dat niet, ze zaten vol. Maar een week voor de 26ste, kreeg ik opeens een mailtje. Of we nog zin hadden om mee deel te nemen aan de ceremonie, want er waren twee plaatsjes vrij gekomen. Natuurlijk wilden we dat! Ik sprong bijna uit m’n stoel, later hoorden we dat hij aanvoelde wie op de wachtlijst de ervaring het meeste nodig had, en hij zo ons koos, waar ik heel dankbaar voor was, ik had het zeker nodig en Neanderthaler ook.
Die korte week vloog voorbij en voor ik het wist was het de ochtend van 26 juli. Al vroeg waren we uit bed, en slapen kon ik niet meer. De hele dag heb ik heen en weer gerend naar de wc want ik was zo zenuwachtig dat m’n darmen overstuur werden. Dit was wel een voordeel want dan moest ik niet meer naar de wc tijdens de ceremonie. Toen het tijd was vertrokken we samen met HTID naar utrecht alwaar we met een paar anderen richting de ceremonie verder reisden.
Het was ondertussen begonnen met regenen toen we daar aankwamen, wat jammer was, want ze hadden de ceremonie in de tipi gepland. Ik stapte hun terrein binnen en ik werd al meteen rustig, zo mooi was het daar, er hing echt een vibe waar je je meteen van op je gemak ging voelen. We hebben lekker in de tuin gezeten, en het huisje wat verkend wachtend tot iedereen aan was gekomen. Ondertussen kwam de sjamaan vragen of we mee wilden helpen met positief te denken om de regen te laten stoppen, wat raar maar waar gelukt is, zelfs met een liedje.
Toen iedereen er was, en de tipi gereed was konden we naar binnen, ik was ondertussen al veel kalmer geworden. Ik stond altijd heel sceptisch tegenover sjamanisme, maar toen ik daarbinnen de voorbereidende rituelen zag en de vibe voelde, stond ik er wel wat opener voor, wat later in de avond nog meer zou worden. Het roken/doorgeven van de pijp, het snuiven van de tabak, wat heeeeeel erg prikte trouwens.We leerden iedereen in de cirkel kennen, voor zover die zichzelf en hun verhaal wilden vertellen. Na alle voorbereidingen, werd de ayahuasca uitgedeelt, een voor een voelde de sjamaan aan hoeveel en welke soort ayahuasca iemand nodig had. Dat stelde me wel gerust, dat niet iedereen gewoon hetzelfde brouwseltje kreeg. Toen het mijn beurt was heb ik het gewoon in een keer achterover geslagen en niet door m’n neus geademd, maar zelfs dan smaakte het zoooo vies. Respect voor de mensen die later een kopje bij zijn gaan nemen, haha.
Ik keek raar op toen de ayahuasca nog niet aan iedereen in de cirkel was uitgedeelt, er al mensen naar buiten gingen die zich al onwel voelden en in de buurt van de kotskuil gingen staan. En al snel begon ook ik me niet zo goed meer te voelen. Toen het echt te erg werd ben ik buiten bij de kotskuil gaan staan. Het is zo’n raar gevoel, het zit er wel maar zodra je boven de kuil hangt is het gevoel weg, wandelde je weer terug naar de tipi, kwam het terug. Gelukkig kwam een begeleider me even geruststellen dat iik ook binnen mocht kotsen als het niet anders kon. Gelukkig want ik werd ondertussen wel heel erg wankel op m’n benen en ben binnen meteen gaan liggen op m’n matje.
Na een tijdje liggen had ik nog steeds een gevoel dat ik moest kotsen, maar nu kwam daar ook een heel raar gevoel over m’n lichaam bij. Ik kreeg een hele buzz over m’n lichaam. Het was tegelijk een verdoofdheid maar ook een tinteling. Ik merkte dat ik er tegen kon vechten, maar dat ik het ook kon laten begaan. Het enge was dat als ik het liet gaan, dat ik dan het gevoel had dat ik mezelf kwijt raakte. Het voelde heel vredig toen ik het probeerde, maar ik raakte zo in paniek door het overweldigende gevoel dat ik er altijd weer tegen begon te vechten. Ondertussen moest ik ook kosten, samen met veel mensen om me heen. Ik begon me slechter en slechter te voelen en begon een beetje in paniek te geraken. Ik had gelukkig al eens een erge bad trip gehad dus kon ik nog relativeren dat ik gewoon moest blijven liggen en dat het vanzelf over zou gaan.
De buzz werd erger en erger, en het kotsen ook. Het was alsof heel m’n maag werd schoongemaakt en alle vieze achtergebleven stukjes eruit werden gegooid. Ik begon ook heel erge visuals te krijgen. Vooral met m’n ogen dicht. Er kwamen allemaal patronen, die niet stil bleven staan, en zelfs met ogen open zag alles er levend uit. Op een gegeven moment kon ik ook niet meer praten, en ik zag amper wat. M’n ogen bleven knipperen en draaiden naar m’n gevoel alle kanten op, terwijl ik ze zo stil mogelijk hield. Op dat moment kon niemand me echt helpen, ik moest er zelf door heen gaan, maar gelukkig was de hand van Neanderthaler op m’n zij die me geruststelde dat ik niet alleen was..
De heftigheid begon gelukkig wat af te nemen en ik kon weer wat kijken, en een beetje lachen. Ik zag nog steeds heel slecht door de visuals maar de bodyload was ondertussen fijner geworden. De vrouw van de sjamaan zat opeens naast me, en lachte heel erg lief. Ze legde haar hand op m’n hoofd, daarna rug en uiteindelijk op m’n voeten. Ik voelde me opeens heel erg rustig worden en voelde me lekker warm en veilig, wat mijn intresse voor spiritualiteit nog groter heeft gemaakt, ik voelde heel veel energie opeens. Ik was zo rustig geworden dat ik niet eens had opgemerkt dat ze weg was tot ik m’n ogen open deed en eindelijk recht kon zitten na die helse tijd.
Toen ik om me heen keek werd ik erg vrolijk. Ik zag allemaal lieve mensen die naar me lachtten, die zelf ook heerlijk aan het trippen waren, en ik begon me eindelijk heel erg relaxt te voelen. Ik was de hel voorbij, en nu kon ik genieten. De rest van de avond heb ik lekker rondgelopen en met verschillende mensen gepraat. Ik heb ook een paar heerlijke gesprekken gehad met zonnetjes van hier, sommige over heel serieuze dingen en sommige over helemaal niets, en allemaal waren ze even leuk. Ik genoot er wel heel erg van want ik was vroeger heel verlegen en angstig op sociaal vlak, en had constant het idee dat ik iets verkeerd deed en mensen me een idioot vonden. Dat was nu helemaal weg en ik heb de hele avond zitten te praten, wat een hele grote opluchting was, en voelde me zo intens gelukkig en tevreden met alles en iedereen. Die vibe is nu wel minder geworden, maar hij zit er nog steeds, en volgens mij gaat die er nog lang blijven!!
Het verloop van de avond hebben we ervaringen gedeeld en gelachen, en heeeeerlijke soep gegeten die zo lekker was na zo lang zonder eten gezeten te hebben. Ik heb geslapen als een roos, en de volgende ochtend genoten van de sluitingsceremonie. Iedereen kon nog eens zeggen wat hij wilde zeggen, en ik vond het zo mooi want iedereen had opeens een hele andere energie om zich heen, en aan velen zag je heel goed wat de Ayahuasca had gedaan voor hun, ik moest bijna weer huilen, maar nu van geluk. Onderweg naar huis had ik raar genoeg nog af en toe opeens heel kort visuals. Zo begonnen de patronen op de stoelen van de trein te bewegen, en had ik thuis heel even tracers.
Ik ben heel erg te spreken over Ayahuasca, het was absoluut niet wat ik verwacht had, maar zo veel meer! Het was zwaar, en moeilijk, maar de beloning die je nadien krijgt was prachtig. En het was zo mooi om te zien hoe iedereen toch positief eruit kwam, ook al ging het eerst moeilijk. Ik ben er van overtuigd dat Ayahuasca heel veel spirituele energie met zich meedraagt, en die heel veel energie openzet in mensen, en dat het een medicijn is, op zoveel verschillende vlakken. Wat ook opmerkelijk was is dat mijn wondjes in mijn mondhoeken, waar ik vaak last van heb en die niet 1 2 3 weggaan, opeens heeeeel veel minder waren tijdens en na de ayahuasca, en nu nog steeds!
Grandmother Ayahuasca draagt een grote wijsheid met zich mee en het heeft mijn deurtjes in m’n hoofd opengezet en ontvankelijker gemaakt voor spiritualiteit en alles daar om heen, ik heb nu een heel nieuwe levenslust gevonden en hoop die nog lang te behouden! Ik wens iedereen een goede reis toe die ooit Ayahuasca tegenkomt op zijn pad!
We are people with lives, not consumers with lifestyles
