15 gram Galindoi
3 joints
Wie?
Alleen ik
Waar?
Afgelegen plekje in het bos.
Aanloop naar de trip
Rond 15:15 at ik de truffels, zodra het pakje leeg was fietste ik richting het plekje dat ik die week had uitgezocht. Eenmaal op het plekje legde ik mijn kleedje neer, stak een joint op en zette het album van Koan ''The way of one'' op.
Na een verbazingwekkend lange tijd begon ik wat te voelen. Al mijn vorige trips begonnen met milde visuals in de vorm van golven, alsof voorwerpen ''ademen''. Deze keer was dat niet het geval, de trip begon met een heerlijk gevoel in m'n lichaam. Ik besloot om nu maar op te staan en het gebied rondom mij te verkennen. Af en toe deed ik de muziek even uit, ging ik zitten en genieten van alle vogels. Ze leken te reageren op mijn gefluit wat me lang heeft bezig gehouden. Als ik weer zin had in wat muziek deed ik hetzelfde album aan en liep ik verder. Zo heb ik een rondje gelopen, nu was ik weer in mijn ''kamp''. Ik ging even liggen en deed mijn ogen dicht, zoals ik al had verwacht had ik leuke CEV's, maar hier kreeg ik genoeg van na een tijdje. Ik ging weer verkennen, deze keer zonder sokken. Ik was aan het rond lopen toen ik ineens een stem achter me hoorde, het waren twee fietsers. Ik kijk een van de fietsers recht in z'n ogen en sprint daarna de bosjes in. Dit was m'n eerste instinct wat ik nogal raar vond. Hier heb ik nog lang over na gedacht achter de bosjes. Het was een raar idee dat ik nu een herinnering van iemand was. Ik liep nu weer langzaam terug naar mijn kamp en ging liggen.
De piek
Ik was hiervoor een beetje teleurgesteld door het gebrek aan vette OEV's. Maar wat ik niet had kunnen voorstellen was dat alles wat hiervoor was gebeurd geeneens de piek was. Ik stak m'n 2de joint aan en keek naar de boomtoppen. Ze vervormden en versmolten in de wolken en maakten coole zwart-wit patronen. Ik voelde me hartstikke euforisch maar mistte wel de stemmen van mijn vrienden die bij m'n vorige trips wel aanwezig waren. Dus ik besloot maar iemand te bellen. Eerst belde ik F, ik vertelde hem over de fietsers en ging toen weer verder spacen. Maar dit was niet genoeg, ik had nog iets meer nodig dus ik belde A. Hij begreep niet waarom ik hem belde, en toen hij het vroeg begreep ik het eigenlijk ook niet meer. Ik hing maar gewoon en genoot weer van de boomtoppen. Ik had geen besef van tijd, maar het zou me niet verbazen als ik daar een uur lag. Totdat het begon te regenen.
Uitspacen
Ik vond de regen wel fijn, ik ruimde al mijn spullen op die niet nat mochten worden (Wat overigens heel erg productief voelde) en ging weer op dezelfde plek liggen. Nog steeds met hetzelfde album. Hierna pakte ik de jo-jo die ik had meegenomen en begon ik ermee te spelen, ik lag naast een omgevallen boom, hier ben ik op gaan zitten. Ik zat hier iets droger en hoog genoeg om met de jo-jo te kunnen spelen. Toen de regen eindelijk was gestopt besloot ik een nieuw hoofdstuk aan deze trip te breien. Ik pakte al m'n spullen in en stapte op de fiets. Ik zocht het dichtstbijzijnde fietspad op en volgde het tot ik niet meer wist waar ik was. Nu raakte ik een beetje in paniek, ik fietste richting de auto's en kwam erachter dat het nog best moeilijk is om in dit bos verdwaald te raken. Ik belde A en ben nog even met hem gaan chillen, met hem heb ik gelijk m'n 3de joint opgemaakt.
De truffels waren nog steeds niet helemaal uitgewerkt, ik voelde me heel lekker maar had geen visuals meer.
Tot slot
Dit was de eerste keer dat ik in mijn eentje tripte en het was het zeker waard. Ik heb erg veel genoten en voelde me heel euforisch. Het was een zeer andere ervaring dan met vrienden trippen. Ik zou niet kunnen zeggen wat nou leuker is, misschien komt dat omdat ik elke keer andere truffels en/of andere hoeveelheden heb genomen.
