Hallo allemaal,
Bij dit report ga ik proberen zo goed mogelijk twee lachgaservaringen tijdens een paddotrip van mezelf en mijn medetripper die ik nu even Spiraal noem te beschrijven.
Dosis: Ik: 2,7 gram paddo's. Spiraal: 2,7 gram paddo's met nog een stengeltje. Zal neerkomen op 3 gram. Hierbij hadden we al een keer 1 ballon lachgas genomen. Dit report gaat over de keer dat we twee ballonnen achter elkaar namen.
Spiraal werd na het uitademen meteen tot een balletje gezogen. Zijn ogen gingen automatisch dicht. In zijn hoofd zag hij fractals die elk voor een emotie stonden. In het begin vond hij het best vervelend omdat de eerste paar emoties de minder leuke waren. Maar toen kwam bij de volgende fractals het besef dat bijvoorbeeld ook de 'emotie' humor nog bestond. In mijn trip hoorde ik een raar geluid, een kreun. Deze kreun bleek een soort kreet van hem te zijn waarmee hij zijn geluk uitdrukte over al die leuke emoties. Een soort strijdkreet. Toen hij bijkwam had hij tranen in zijn ogen en had hij een beetje gehuild van geluk. Dit kwam ook omdat hij bij een van de blije emoties uiteindelijk de emotie van zijn moeder was. Toen besefte hij dat hij zo ontzettend van zijn moeder houdt. Hij vertelde ook dat ik een soort emotie was in zijn ervaring. Hij voelde als het ware mijn ziel bij een fractal. Ook dat vond ie wel chill, alsof ik er gewoon echt bij was in de hele ervaring.
Voor mij was het totaal anders. Ik werd meteen naar achter getrokken. Het leek alsof het moment, de hele wereld letterlijk op pauze ging. Mijn ogen waren de hele tijd open. Alsof er een pauzeknop op de wereld was en die nu was ingedrukt. Mijn hele romp was voor mijn idee verlamd. Het was net alsof het moment wat zich nu afspeelde zich voor altijd zou gaan afspelen. Het leek ook alsof er een muur van zuurstof naast mij was. 'Dit is het, dit ben ik, ik ben alles.' Ik kon alleen mijn armen en benen nog enigszins bewegen. Ik speelde ook met mijn armen, het leek net alsof ik een robot was. Ik probeerde ook nog te lopen omdat het me tof leek om zo verlamd te kunnen lopen, maar het lukte niet. Ook leek het alsof ik niets, maar toch alles was. Alsof ik slechts een element was in het eeuwige moment. Ik wist dat ik een lichaam had, maar hoe ik mijn zijn moest invullen...geen idee. Verder leek het ook alsof ik twee delen van de kamer opeens helemaal nuchter zag. Alsof ik twee delen van de kamer uit mijn trip had gehaald door middel van het lachgas.
Ik vond het een supervette ervaring. Toch vond ik het nog iets te vlak. Wel hadden we allebei het idee dat we alles waren op dat moment. Echt goed uitleggen kan ik het niet, maar ik wil toch een keer de kant op van de fractals en dat je echt helemaal in jezelf kruipt als het ware. Een ervaring als Spiraal dus. Ik heb sowieso gemerkt dat ik niet echt gevoelig ben voor visuals, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Natuurlijk moet ik nog groeien in het trippen en kunnen die 'pauzemomenten' wel iets opleveren in een volgende trip. Toch was ik wel erg jaloers op de ervaring van Spiraal. Maar dat soort dingen komen vast nog wel.