Ik ben nieuw hier, maar kijk overigens al enige tijd mee op dit forum. Vooral de trip reports, altijd leuk om te lezen. Dit report echter, is alles behalve leuk. Het heeft een grote indruk op me achtergelaten, in zowel positieve als negatieve zin.
Ik gebruik in tegenstelling tot vroeger nauwelijks drugs meer, ik moet concluderen dat me levenskwaliteit hierdoor sterk is verbeterd. Eigen huisje, het gaat prima op m'n werk, financieel gaat het ook goed. Ik heb dus niks te klagen, zit uitstekend in me vel.
Dus ben ik met twee goede maten op het idee gekomen om een keertje LSD te gaan gebruiken. We hebben dit nog nooit gehad, de enigste andere ervaring met psychedelica die we hebben gehad was met paddo's, een jaar of 4 geleden. We hadden de trip gepland op zaterdag (afgelopen week). Afgesproken om 9uur 's avonds, bij mij thuis.
Het was zaterdag half 8 's avonds, ik kreeg onverwacht een telefoontje van me neefje(18jaar). Hij had ruzie met z'n ouders plus met z'n vriendin en vroeg hierop of hij voor een nachtje bij mij kon slapen. Ik maakte hem duidelijk dat het vanavond heel slecht uitkomt, maar hij zeurde door, het klonk bijna wanhopig. Ik stemde uiteindelijk in, omdat ik me afvroeg wat er met hem aan de hand was. Nog geen tien minuten later stond hij al voor de deur, ik deed open en zag meteen dat hij iets gebruikt had. Ik vroeg wat hij had gebruikt, hij antwoordde met een strakke blik in z'n gezicht: 'klein beetje pep maar'. Jaja een klein beetje maar.... dacht ik bij mezelf.
Vervolgens heeft hij me uitgelegd wat er aan de hand was, ik vind dit niet relevant om allemaal te vertellen maar het komt er op neer dat het best heftig is.
Eenmaal binnen pakte hij meteen een cd hoesje en smeerde die ranzige pasta erop, ik heb het afgepakt en hem duidelijk gemaakt dat als je in zo een slechte emotionele situatie verkeerd, dat drugs gebruiken een hele verleidelijke maar uiterst domme keuze is. En dat ik geen gezeik met z'n ouders wenste indien het bekend werd. Dit begreep hij niet en werd woedend op mij. Met het argument van: 'ja, vuile hypocriet je gaat zelf lekker trippen vanavond!'
Ik wist niet wat ik met hem aan moest, en werd lichtelijk geïrriteerd.
Het was half 9 en me maten waren al gearriveerd, ik heb ze niet verteld over de situatie met me neefje. Wat achteraf een cruciale fout van mij is geweest. Het lot wou het zo hebben dat de moeder van me neefje, me ongerust opbelde om te vragen of hij bij mij was. Ik had ongeveer 10 minuten een gesprek met me tante, ik was hiervoor de achtertuin ingelopen. Eenmaal terug in de woonkamer zei R: 'Ey, we hebben het zegeltje al genomen, hier is je eigen zegeltje, leuk dat je neefje ook meedoet man'
Ik werd razend van woede en schreeuwde: 'Godverdomme hebben jullie hem een zegeltje gegeven!?'
Me neefje keek me met zon triomfantelijk uitdagend lachje aan. Ik had het niet meer, dat kleine rot jong heeft me hele avond verpest terwijl ik alleen maar goede bedoelingen had. Vervolgens vertelde ik het hele verhaal aan me maten, maakte tevens duidelijk dat ik zo boos was dat ik totaal geen zin in lsd meer had. Uit frustratie maar snel een biertje uit de koelkast gepakt (haha, hypocriet). De sfeer was duidelijk verpest, dat was voor iedereen merkbaar.
Ondertussen was er al bijna een uur verstreken, niemand voelde nog iets. Me maten wouden meteen nog een halfje bij nemen. Ik zei dat ze niet zulke ongelooflijk domme amateurs moeten zijn. Maar er was geen houden aan, ze namen allebei een halfje. Me neefje kreeg uiteraard niets. Hierdoor raakte ik nog gefrustreerder dan ik al was. Ging me 3de biertje maar eens halen.
Ongeveer 15 minuten hierna begon het, ze begonnen alle drie keihard te lachen. Aan een stuk door.
Ik vond het vreselijk om er nuchter bij te zitten, maar ik wist dat lsd absoluut geen optie was. Ik besloot om de dikke lijn pep te snuiven, die nog op het cd hoesje lag, die ik in beslag had genomen.
Ja, tegen alle principes in, slecht he?
Het is alweer een jaar geleden dat ik voor het laatste speed heb gehad, dus ik voelde hem goed.
De horror begint
Ik probeerde gesprekken te voeren, maar R en me neefje waren onaanspreekbaar, ze zaten alleen bang voor zich uit te staren. K was aanspreekbaar maar hij sloeg alleen maar wartaal uit. 'Dat een mens net zo veel waard is als een zandkorreltje in de woestijn' of ' de aarde is een groot menselijk mierennest dat denkt dat het belangrijk is. Om dat laatste moest ik eventjes lachen. Maar het lachen verging snel, me neefje begon opeens te schreeuwen als een gek. Hij wou opstaan maar viel op de grond, ik kwam hem te hulp maar kreeg opeens een stoot in me gezicht, waarop R opeens schreeuwde ik snap er niks van, en K was alleen maar aan het lachen. Ik merkte op dat me neefje echt doodsbang was. Wat moet ik in godsnaam doen vroeg ik mezelf af. Ik nam de beslissing rustige muziek erop te zetten. Toen de muziek liep, begonnen ze opeens allemaal te schreeuwen!
Wat is er in godsnaam mis met hun? Ik vroeg aan hun wat ze voelden en wat ze zagen.
Geen antwoord....
Vraag herhaalt
Geen antwoord...
Ze schreeuwden niet meer maar staarden weer bang voor hun uit. Ondertussen werd ik steeds ongeruster want het zag er heel creepy uit.
Plotseling zei me neefje wat in het Frans, ik kon het niet verstaan maar er kwam een rilling over me hele lijf. M'n neefje ken ik al me hele leven en ik ken z'n stem precies, maar dit klonk als een hele andere stem. Nu raakte ik zelf ook in paniek... Ben ik zelf gek aan het worden? Ik vroeg om te herhalen wat die net zei.
geen antwoord...
'Dit is niet goed' mompelde R. 'Wat is niet goed?' voegde ik eraan toe. Voordat het antwoord kwam begon me neefje opeens te huilen, waarop R schreeuwde: 'hou op of ik vermoord je!'
Me neefje rende opeens weg, maar knalde tegen de tafel aan. Ik heb wel vaker mensen op lsd gezien maar zulke dingen heb ik werkelijk nog nooit ervaren. Hoeveel microgram zaten er wel niet in die zegeltjes? Zal ik een ambulance bellen? Nee ik bel me buurjongen wel eerst effe op, zodat hij dit gekkenhuis kan bezichtigen zodat er ook een andermans oordeel over de situatie bestond. Want ik vertrouwde mezelf ook niet meer nadat ik die vreemde stem had gehoord. En ja hoor,me buurjongen kwam straalbezopen via de achtertuin naar binnen. Tsjah zaterdag, de aan neurotransmitters rijkste dag, ik had het kunnen weten. Maar ook al was die zo bezopen,meende ook hij dat het er niet zo goed uitzag. 'Waarom bel je de ambulance niet?' vroeg de buurjongen.
'oke oke, ik bel al' antwoordde ik. Met enige tegenzin belde ik de ambulance. Ze waren al redelijk snel ter plaatse, en ze vertelden ons dat ze alle drie mee moesten naar het ziekenhuis. Ze meenden dat het om een veel te hoge dosis ging. Met R & K waren er geen problemen bij het inladen, maar me neefje vocht als een gek tegen en schreeuwde er ook nog eens keihard bij.. Ik aarzelde even of ik mee moest naar het ziekenhuis, maar besloot thuis te blijven. Me buurjongen bleef bij me, we pakten samen nog een puntje pep, en begonnen te praten over wat er zojuist allemaal gebeurd was. Vooral die stem van me neefje bleef me nog de hele nacht achtervolgen. Dat was zo focking raar.
De volgende dag tegen 4uur in de middag, kwamen R & K bij mij. Ze vertelden dat ze hun ergste nacht van hun leven hebben gehad, demonen die achter hun aan zaten, het gevoel dat ze dood gingen, hun eigen lichaam zien vanuit een andere plaats etc. In het ziekenhuis werden de hallucinaties pas het ergst werd mij verteld.
Van me neef,oom en tante heb ik niks vernomen. Tot vandaag, ze waren woedend op mij en op me neefje, me oom vertelde zelfs dat me neefje tot op deze dag nog steeds hallucinaties heeft
Dat heeft mij er toe bewogen om dit verhaal te schrijven, ik hoop dat het snel weer over gaat.
Bedankt voor het lezen!
:cheers:
