Wat:2x 180 ug. LSD
Waar: Bij mij thuis
Wie: Beer en ik
Tripzitter: Baloe de kat
Het was maandagavond en Beer en ik zaten rustig op de bank. Van de donderdag ervoor tot zondagochtend hadden beer en ik al gefeest en (te) veel drugs genomen. We waren helemaal gaargekookt. We hadden de zondagmiddag, avond en maandagochtend lekker uitgerust en morgen zouden we vertrekken naar Beers ouderlijke thuisoord. Toch verveelden we ons een beetje...
Ik geloof dat het begon met een grapje van Beer; waarom nemen we geen LSD? Ik twijfelde ernaar veel. We zouden vroeg moeten beginnen, omdat we morgen vroeg op zouden staan. Zouden we het nu wel moeten doen, we waren immers al dagen bezig met drugs en gebruiken en laat slapen... Ik wist het niet hoor.
Maar goed, we zouden Beer en Fennek niet zijn als we weer eens onvoorbereid begonnen aan iets wat we niet konden verwachten. Dus ook nu weer begonnen we aan een onverwachts lange en onvergelijkbare trip. We hadden nog nooit LSD genomen, en voor jullie die dat wel gedaan hebben, we zijn waarschijnlijk echt achterlijk hoog begonnen. En ook daar zijn we dan maar Beer en Fennek voor. Al is het absoluut geen aanrader voor mensen die nieuw zijn in het land der psychedelica.
Het was acht uur precies toen het eerste zegeltje van 180 microgram onder mijn tong verdween. Beer en ik zijn gaan opruimen en inpakken zodat we morgen zo laat mogelijk konden op staan. Na een uurtje hadden we nog maar heel weinig, wat, vergeleken met truffels echt heel laat is. Nou ja, het zou wel. Nog even wachten..
We zagen de trillingen of vibraties van objecten. Bij mij geldt dat altijd als een voorbode van de 'betere' visuals. Ik hoopte dat het vanaf nu snel zou gaan. Ondertussen had ik van Psychonaut (vriend van mij) een aantal leuke linkjes gekregen, muziek en trippy sites. Beer en ik hadden via de laptop youtube filmpjes van fractals op de tv laten afspelen. En waren er nu eigenlijk helemaal klaar voor. Toch duurde en duurde het maar langer. Kwart over negen.
Psychonaut: wacht nou maar... Enjoy the ride en sit back
Langzaam merkte ik ook dat mijn lichaam steeds slechter in zijn vel zat, op een letterlijke manier. Ik begon ook te klappertanden en merkte dat de lichamelijke effecten op die van XTC leken. Bij mij dan, dacht ik, maar goed ik was onder invloed... Iets over half tien.
Terwijl Beer de zegels ging halen uit de diepvries kreeg hij een hysterische lach. Deze lach heeft hij wel vaker wanneer hij nog tussen twee werelden in zaten. Want het was nu tien uur en we merkten nog steeds niet meer dan bovengenoemde effecten. Dit was niet de verwachting die we hadden van de trip. Nog maar een zegeltje van dezelfde dosis onder de tong!
Ik hield contact met Psychonaut; hij kon nog helder denken. Hij zou ons tegenhouden wanneer hij dacht dat we nog geen zegel bij zouden moeten pakken.
Hij zei: just enjoy the ride. Tien uur en 8 minuten.
Meteen hebben we het gelijknamige nummer van Morcheeba opgezet. Een heerlijk laid back nummer, met een super gaar clipje wat we nog niet begrijpen. Ik begon steeds meer analytisch na te denken, en vergeleek deze trip met trips die we eerder gehad hebben. LSD kickte (dit keer?) langzamer in dan truffels en voelde meer als een schouwspectakel: we kregen visuals en een verstoorde waarneming, maar toch was ik meer helder dan ik tot nu toe ben geweest onder truffels. Vaker gebruik van LSD zal duidelijk maken of dit aan de omstandigheden heeft gelegen of aan het goedje zelf.
Toch groeiden de visuals niet, en reisden we ook niet door onze eigen fantasie of naar een andere dimensie. Dat, en ik bleef niet lekker zitten. We hebben tijdens het praten veel naar de bewegende fractals op tv. Ik merkte op een gegeven moment dat ik meer zag vibreren buiten de tv. Ik ging verzitten zodat ik vanaf de bank niet meer automatisch naar de tv staarde. Nu keek ik naar het grote wandkleed, van een leeuw en met geel, blauw, zwart en rood. De kleuren golfden een beetje en ik kreeg de hoop op een mooie trip.
Het was ongeveer kwart over tien en Beer vertrok naar de toilet. Ik besloot mijn telefoon weg te leggen en ook mijn horloge af te doen. Ik bleef maar kijken hoe laat het was en dat weerhield me van een goede trip. Ik bleef even spelen met het kleine horloge in mijn handen. Tijd had mij altijd al gefascineerd. Ik legde het ding op tafel en beer kwam naast mij zitten. We keken rond en kregen niet veel meer dan wat vage visuals. Waar zou het toch aan liggen? Zegels met een andere dosis? Wekt LSD gewoon langzamer? Deden we iets fout?
Ik: we zitten wel al de hele tijd achter de laptop en kijken tv... Is dat een ding?
Beer: Ja we kunnen ze anders wel uitzetten, denk ik.
Ik: Ja maar doen dan?
Zo gezegd zo gedaan. De tv ging uit, de laptop bijna dicht en ook het mobieltje van Beer verdween. En ja hoor. Binnen een halfuurtje namen de visuals toe. Langzaam, maar het begon. Ik werd gerustgesteld doordat we nu effecten kregen. Ik werd innerlijk rustiger en... I started to enjoy the ride.
We zakten achterover en keken naar het plafond. We zaten heerlijk relaxt en zagen patroontjes, het oneffen plafond en de schaduwen veroorzaakte leuke effectjes.
Even later, toen Beer weer naar de toilet verdwenen was, besloot ik toch maar even op mijn mobiel te kijken. Ik bedacht me dat Psychonaut mij veel nummer aanbevelingen had gestuurd, en blijkbaar had hij het zelfde idee want hij stuurde de hele lijst nog eens.
Psychonaut:
Die 1e muzieklink! De 3e, oh en de 4e!
De 2e was op truffels goud
Ging ik goed hard op
Ik:
Whahaha
Welke eerst?
Psychonaut:
Doe maar die laatste YouTube link
dat nummer komt van het album wat de een na laatste link is
Emancipator
Ik:
Jamaan die ken ik
Psychonaut:
Ooooh noh haha
En de 2e link dan?
Die vind ik echt ziek lekker
Dit was het laatste wat we die avond van elkaar hebben gehoord. De link die we uiteindelijk probeerden was van Infected Mushroom en het nummer heet Heavyweight. We genoten echt van de muziek en het feit dat de LSD toch haar ding begon te doen.
Beer: Hier luisterde ik ook naar wanneer ik helder was, wat zegt dat over mij?
We tripten verder en staarden naar het plafond. Na dit nummer hadden we nog een nummer van Infected Mushroom opgezet, maar dat werkte toch niet zo goed als het nummer Heavyweight. Dus hadden we maar het eerste linkje van Psychonaut opgezet: Shulman met het nummer Mia Nihta Mono Den Ftani. Dit was het beste nummer dat we op de trip konden hebben en alles klopte ineens.
We keken weer naar het plafond en alle oneffenheden kleurden en draaiden voor onze ogen. We besproken wat we zagen en kwamen tot de conclusie dat we nagenoeg hetzelfdeTracers zagen. We gingen rechtop zitten om dit eens even beter te bespreken en hoe dat dit nou
eigenlijk kon. Tijdens het bespreken pratte ik veel met mijn handen, hierdoor viel het me op dat ik slow motion had bereikt. Eigenlijk heet dit geen slow motion, maar 'tracers', kwam ik later achter.
Meteen dropte ik het onderwerp en ging verder met mijn handen, want holy f*ck! SLOW MOTION! *wapper wapper*
Uiteindelijk gingen we weer verder met staren naar het plafond. We hadden na het nummer van Shulman met de moeilijke titel YouTube gezet op auto play en we genoten van geluiden en liedjes die we nog niet kenden. Eindelijk waren we aan het trippen.
Ik keek naar buiten en besefte me dat het al donker was buiten. Meteen kwam de vraag of we naar buiten wouden. Vraag twee was of het ook kon. Willen? Ja en nee. Kunnen? Nee. We besloten dat het beter was onszelf eerst bekent te maken met LSD en er later een keer op pad te gaan als we dat zouden willen met het goedje. Dat zou het meest verstandig zijn. Dit was Beers déjà vu. Ik begreep toen maar half waar hij het over had maar het was wel leuk om te zien. Hij was namelijk oprecht verbaasd dat hij zo'n ervaring had.
Maar we hoefden niet naar buiten te gaan om het donker te maken. Meteen ging de lamp uit en zonken we weer terug in de bank. Waarvan de kussens inmiddels verspreid lagen over de vloer. We keken nar het plafond en ik zag dat mijn visuals werden veroorzaakt door kleine olievlekken op mijn oog. Olie gemixt met water, waardoor het bleef bewegen en kronkelen. Wanneer je de foto een beetje vergroot, zie je wat ik bedoel.
Nu het donker was kwam ik op het idee de lazers erbij te halen. We projecteerden een groene sterrenhemel op het plafond. We zaten op de bank, met de hoofden naar achter op de leuning. Starend naar de sterren op mijn plafond ben ik fijn gaan kijken. Ook Baloe vond het helemaal geweldig. en staarde mee. Soms stond ze op haar twee achterpoten en reikte ze naar het sterren schouwspel.
Na en tijdje zitten kregen we last van onze nek en hebben we beide een leuning gepakt, daar onze benen overheen gegooid en met onze hoofden op elkaars schouders laten rusten. We wisselden af tussen lazer vast hebben en 'even rust'. Wanneer Beer projecteerde kon ik er echt in op gaan en leken het duizenden sterren en verloor ik het plafond. Ik zag het niet meer. Misschien lag dat ook aan mijn nachtblindheid, maar ik vond het zeker geweldig om te zien. Zeker met goa-achtige muziek op de achtergrond, lekker trippy.
Ik merkte op dat deze LSD trip veel meer het aanschouwen van visuals is en ik truffels veel meer als tripmiddel heb ervaren waarbij ik ook daadwerkelijk mijzelf verloor in de trip of bij mijn innerlijk uitkwam. Bij truffels was ik mentaal altijd veel meer in de war geweest of gewoon van de kaart. Hierbij kon ik als Fennek zijnde gewoon aanschouwen wat ik zag, al was dit op een trippy manier.
Op dit moment konden weken vervliegen en ik zou het niet door hebben gehad. Hoeveel secondes, minuten of uren voorbij zijn gegaan weet ik dus ook niet.
Meneer kwam in ieder geval aanzetten met kroelings. Eigenlijk wou ik nog geen afscheid nemen van de mooie sterrenhemel op mijn bank en de dansende schaduwen van bomen op de muur tegenover de bank. Maar dit zei ik niet. Ik genoot hiervan en ik zou mee kroelen zodat hij ook even kon genieten. Dit was een automatisch instinct van mij. Geven en nemen op een fijne innerlijke rust manier. En ja, zo'n zweefteef kan ik zijn. Zo'n zweefteef ben ik ook vaak. En daar ben ik gelukkig mee.
Op de weg naar het bed hebben we Baloe, onze 7 maanden jonge kat, lekker laten spelen met de lazer. Een geweldig speeltje vindt ze dat. Ze rende er ook dit keer weer heerlijk achteraan. Wat het bijzondere was, en Beer en mij ook echt uit het veld sloeg, was het feit dat we 8 streepjes achter de lazer aan zagen. Net zoals die tracers achter mijn hand aan, zagen we die ook achter de lazer aan. Dit sloeg ons compleet uit het veld.
We vertrokken naar bed en kroelden onder de dekens, lekker aaien en geaaid worden. Knuffelen en geknuffeld worden. voelen en gevoeld worden. Aanraken en aangeraakt worden.
Natuurlijk liep dit over in sexy-times, waarna we zijn gaan douchen. Ik heb zelfs mijn haren gewassen en mijn tanden gepoetst onder invloed. Al merkte ik wel dat het wegebde. Omdat het nog niet uitgewerkt was gingen we nog even op de bank zitten. Het was nog een aardige shock om terug in de woonkamer te komen. Kussens overal en een hele kaal geplukte bank. Op het tafeltje heel veel zooi... We hebben even op de bank gezeten maar waren emotioneel en fysiek wel erg moe. Ik heb mijn haar ingevlecht en we zijn naar bed vertrokken.
Het was twee uur en we waren nog te wakker om te slapen maar wakker zijn hadden we ook geen zin meer in. We praatten nog wat na en zijn toen begonnen aan een gedwongen slaap. Hier heb ik geen weet meer van wat Beer meegemaakt heeft. Ik was hem kwijt. Ik zag, wanneer ik mijn ogen sloor weer duizend en één olievlekken en merkte dat ik meer dan één gedachtestroom had, die allemaal druk door elkaar heen raasden. Op zo'n manier dat ik er gek van werd. Ik was half wakker en half in slaap, ik droomde en mijn hoofd tolde. Ik riep maar maakte geen geluid, een draaimolen in de nacht, een paard over een veld. Een rooksignaal, een file in New York met veel getoeter.
En Perry je moet wat minder snatsen dan kun je ook veel beter kritiek aan.
