Korte inleiding: 8 gasten die aan de LSD gaan (2 suikerklontjes van 100 mic, dus intotaal 200 mic pp). Locatie is een oude schoolgebouw waar een paar jongeren in wonen. (de bewoners zitten geloof ik allemaal op iets van een kunstacademie dus je kan je er vast wel iets bij voorstellen hoe de kamers een beetje zijn ingericht. De school was vrij groot, 4 verdiepingen en een patio. De gangen liepen geheel om de patio heen dus je kon een rondje lopen en weer op dezelfde plek uit komen. Dus er waren ook douches, voetenbaden, gymzalen, keukens etc. Alle trippers hadden al flink wat ervaring met trippen dus we wisten waar we mee bezig waren. verder waren een paar van de personen (waaronder ik) wel redelijk moe omdat we de avond ervoor flink hebben lopen knallen op een feest met de bijkomende slaaptekort. De namen die in het tripreport voorkomen (in code namen):
KRUL: eigenaar van de kamer en kunstenaar
LIJN: Goede maat van me
STIP: nog een maat
Ook heb ik enkele stukken dikgedrukt die naar mijn mening het leukste/spannendste waren zodat de luie lezers onder ons snel kunnen zoeken naar de ietwat leukere stukken. Al zou ik het waarderen als het hele verhaal gelezen wordt natuurlijk
als laatst de tijd van trippen: we begonnen om 8 uur savonds en gingen rond 7 uur smorgens slapen als ik me niet vergis.
Enjoy:
Eenmaal aangekomen bij het schoolgebouw kwam er meteen een totaal ontspannen gevoel over iedereen heen, waar we de avond ervoor knallend voor de speakers stonden, draaide het vanavond om iets heel anders: trippen. De kamer (een klaslokaal) was echt bril-jant ingericht. Fear and loathing in Amsterdam. De school zelf is al te bizar voor woorden, om daar te wonen lijkt me zo super bizar. Echt zoveel toffe dingen die je daar hebt die niet in een normaal huis zitten. Maargoed ik zou er nog steeds niet echt willen wonen, toch net iets te gek? Het gebouw wordt ook gedeeld met allemaal kunstenaars en alternative/hipster mensen. Briljant sfeertje dus daar. De kamer van KRUL is ook echt sick, overal kunstwerken van hem die erg aangenaam zijn om naar te kijken. Hij had een overhead projector op de muur gezet met van die belletjes met kleurstof die allemaal van die trippende blubjes en kwabjes opleverde. Een ventilator ernaast waardoor het geheel de hele avond bleef rond dansen en de hele kamer vulde met wazige visuals. Er lagen een paar van die mini stepjes om het gebouw en de kamer mee rond te cruisen, wat overigens echt een briljant idee was omdat de vloer zo glad en egaal is dat met dat stepje echt over de grond lijkt te zweven. (zelfs nuchter al). Hij had een enorme mat uit de gymzaal in zijn kamer gelegd met een gordijn erover, deze mat was zo fucking zacht, dat is echt niet te beschrijven. Heerlijk om van een hoogte op die mat te springen zonder maar bang te zijn iets kapot te maken. In de hoek stond een dikke shisha met watermeloen smaak die het super goed deed, enorm veel rook. Eromheen stonden een beetje egyptische banken/stoelen en kussens. Daarnaast stonden een stuk of 15 lades opgestapeld om samen een kast te vormen wat een erg surrealistisch beeld gaf (ook omdat een een salvador dali naast stond). Een typische kunstgekkie kamer dus en perfect om te trippen.
Ik snel onder de douche gesproken en het gebouw een beetje verkend. Douchen was opzich wel aardig trippy daar. In een verlaten oude school douchen terwijl je wat gekke geluiden door het gebouw hoort klinken kan wel als eng ervaren worden, niet voor mij though.. spannend is een beter woord. Helemaal schoon en ready weer terug bij de shisha, tijd voor de acid! Ieder 2 suikerklontjes met op elk 100 mic lsd was even spannend, maar uiteindelijk de perfecte dosis. Hij kickte erg traag in en voelde me in het begin ook nog zo traag en moe van de avond ervoor dat ik erg moeilijk op gang kwam. Dit werd ook nog verergerd door het feit dat een paar vrienden van KRUL mee deden en ik een heel klein beetje buiten de groep leek te vallen. Dus voor mij was het begin een beetje op mijn autistische manier van doen en laten maar wel lekker waus de kamer langzaam te zien veranderen. Er werden een paar joints gerookt en een paar lachgas capsules gepopt. KRUL had met een super fijn en kwalitatief goede camcorder een filmpje gemaakt van het begin. Is wel een tof filmpje geworden waar ik helaas niet veel zeg omdat ik nog in het begin van me trip zat. Afijn, tijd om deze kamer te verlaten en de school maar eens te gaan bekijken, ons avontuur begon bij het opzoeken van de gymzaal. Op de stepjes het gebouw door en de creepy sfeer in je op laten nemen. Aangekomen bij de gymzaal was het met een knip gedaan: iedereen tripte, en iedereen was spontaan een kind. Er hoefde niemand iets verteld te worden, iedereen kwam los en begon als een kind te spelen met alle atributen die te vinden waren. Van basket ballen tot slingeren aan de touwen/schommels en van skateboarden tot fietsen met een racefiets. Het ging allemaal door elkaar. Een grote apenkooi van 8 trippende gasten. Het voelde erg lekker om even uit te kunnen razen daar. Maar toen we eenmaal klaar waren met het kinderlijke festijn in de gymzaal vertrokken we weer naar de kamer.
Het was nu zover dat iedereen in de kamer aan het trippen was, de keta werd uit de tassen gehaald om het nog even extra vaag te maken. Allemaal totaal verwausd op de kussens en banken, om de zoveel tijd een lachgas ballon die naar binnen werd gezogen, we hadden het allen naar ons zin. Het volgende stukje is een poging tot beschrijving van mij diepste trip moment van de avond, 2 lachgas ballonnen. Ik heb al vaak genoeg lachgas met trippers gecombineerd dus ik wist wel wat het inhield. Ook had ik niet al te veel lachgas gekocht omdat ik het de trip zelf vind verpesten als je alleen maar aan de lachgas loopt te slurpen. Dus deze (enige) keer van de avond dat ik 2 capsules nam was wel een speciaal momentje. Ik weet er nog bijzonder weinig van zoals altijd. Maar het was ook zoals altijd weer een intens vage en toch wel enge ervaring. Mijn wereld werd langzaam afgebroken tot kleine fragmenten van tijd en ruimte. De alien geluiden kwamen weer aanzetten en mijn visie werd langzaam totaal afgebrokkeld. Op de piek van het moment was ik zo van deze wereld dat er weinig van te herinneren valt. Behalve dat ik HET antwoord op alles in het leven heb achterhaald staat me verder weinig bij. Tot het moment dat ik weer aankwam op deze wereld. Want langzaam begon de hyperwormhole van de lachgas zich te verweven met de realiteit. Ik opende mijn ogen klaarblijkelijk weer en zag tot mijn grote schrik dat iedereen om mij heen mij aankeek. Maar dit was niet zomaar het geval, ze wisten namelijk allemaal EXACT waar ik net achter ben gekomen, namelijk het antwoord van het leven. Maar dit lieten ze me ook duidelijk weten omdat ze tegen me aan het praten waren. Waar het over ging weet ik niet meer, maar het was bovennatuurlijk wat ze vertelden en het sloeg precies op mijn antwoord op het leven. Ik meen me zelf te herinneren dat ik erop inging en ze vroeg of dit wel echt waar is, een persoon reageerde met: “ja kijk maar hij heeft het in zijn mobiel staan” waarna vervolgens iedereen boven zijn mobieltje hing. Ze wisten het ! dit gevoel is zo intens en onbeschrijfelijk. Het was ook enorm eng omdat mijn ego totaal verloren was, was dit echt? Hoe leg ik dit uit? Moet ik hier een boodschap uit halen? Of begin ik langzaam gek te worden? Deze beangstigende gevoelens kwamen in een klap op me af en ik schreeuwde het uit: “LIJN hou op!” dit zei ik omdat hij net op dat moment iets vertelde wat bij mij over kwam als een reactie op dit hele gesprek wat ik heb gevolgd (dus hij wist er ook van). Op dat moment schrok ik van mezelf, het kwartje viel. Wat net allemaal gebeurde is niet in onze werkelijkheid gebeurd. Zij hadden er geen flauw idee van. Dus ik bood direct mijn excuses aan tegen LIJN. Het hele gesprek dat net plaats heeft gevonden ging over iets totaal anders dan wat ik mee kreeg. En ik was bovendien geen seconde een echte deelnemer van het gesprek, al hun aandacht ging uit naar een gesprek waar ik totaal buiten stond.
Ik werd hier een beetje bang van omdat ik soms het idee heb dat ik teveel in deze trip werelden ga geloven als de/een ‘werkelijke realiteit’. Vanaf nu was het maar even klaar met de lachgas. En met de keta nu we toch bezig zijn. Ik begon over mij drugs gebruik na te denken en keek naar mijn handen. Er zaten enkele wondjes op en een heleboel krassen van de nieuwe kitten die we thuis hebben die maar al te graag haar nageltjes gebruikt. Ik wist dat het niet geval was, maar het voelde wel zo: ik ben een of andere junk die met vieze wondjes op zijn huid de raarste middelen tot zich neemt. Dit beeld schrok mij af en begon er over na te denken. Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik mijn drugs gebruik lichtelijk anders ga inrichten. Geen drugs meer met puur de bedoeling ‘naar de klote gaan’. Vanaf nu proberen om mijn drugs gebruik te minden en het alleen te doen als ik er iets aan kan hebben. Bijv energie voor op een feestje, of een geestverruimende ervaring op de bank. niet meer grijpen naar de keta of soortgelijke stofjes op een avond dat je je gewoonweg een beetje verveelt.
De shisha werd aangestoken. Zodra de eerste dikke rookpluimen ontsnapte uit de mond van KRUL begon de pret. De kamer vulde zich met rook toen de shisha eenmaal rond ging. Ik nam er ook een dikke teug van en heb het blijkbaar iets overdreven, er kwam een dikke brok meuk (?) door de slang waardoor ik bijna tot kotsen toe even weg moest lopen. Eenmaal weer verlost van de brok in mijn luchtpijp ging ik weer zitten. Ik keek hoe andere met de rook speelde en leerde mezelf enkele truucjes aan. Ik begon er al goed in te worden (voor zover dat kan met een shisha) . Maar STIP die zat naast mij en had duidelijk vaker een shisha gerookt. Hij leek zo ervaren met de rook keer op keer op een originele en visueel schitterende manier uit te blazen. Hij deed mij denken aan die rups achtige character in alice in wonderland die ook zo leuk speelde met de rook. Je kan het haast dansen noemen hoe hij zijn hoofd en bovenlichaam sierlijk bewoog terwijl hij de rook uitblies.
KRUL had het de hele avond al over een stoel die in de kamer stond die heel soepel scheen rond te draaien. Tot nu had ik er nog niet veel interesse in gehad. Maar toen ik eenmaal besloot er zelf op te gaan zitten kwam er toch zo een golf van blijdschap over mij heen. Deze stoel was bovennatuurlijk! Je kon ermee draaien als een bureaustoel, maar waar een bureaustoel na 3 rondjes stopt ging deze stoel minimaal 25 rondjes door. Dit ging nog langer door als je al je massa naar het draaipunt bewoog. Het leek eerlijk waar alsof deze stoel niet mee deed aan de natuurwetten van onze schrale driedimensionale wereld. Termen als ‘oneindige energie’ vlogen de kamer door, de misselijkheid nam toe en ik stapte de stoel uit.
We hebben inmiddels wel weer genoeg tijd besteed in deze kamer, tijd voor weer een avontuur. De stepjes kwamen weer tevoorschijn en we manoeuvreerde ons door de troep op de grond naar de deur. Toen we door het deurgat liepen stond ons echter een grote verassing te wachten. Een van KRUL zijn huis genoten heeft een keer een levensgrote pop gemaakt van een bekende neger. Met een ketting en een paar ringen, een pet en een laag hangende broek. Tot slot had hij een uitgeprinte foto van die neger op zijn hoofd geplakt. Hij was zo goed gemaakt dat je in het donker niet direct herkende dat het een pop was. Toen wij de deur uitliepen kwamen we deze donkere heer dus tegen zittend op een tuinstoel die pal voor de deur opening was neergezet. Een briljante practical joke want we kregen er een goede mindfuck van, dat zeker.
Eenmaal over de schrik heen vervolgde we ons pad, de kelder werd het dit keer. Volgens een paar jongens die het hier al kennen was dit toch wel echt ‘de plek’ van het gebouw. Niet zozeer dat het er zo chill is, maar eerder dat het een aardig mindfuckende ervaring belooft te worden om daar rond te mogen lopen op de acid. Anyway, zo gezegd zo gedaan, trap naar beneden en de deur door voor de kelder. Het plafond was er net te laag om recht op te staan, het leek een kleine ruimte dus ik begreep al niet waarom dit zo spectaculair moest zijn. Maar zodra er een volgende deur werd geopend kwam er een aardig groot gangenstelsel van kamers en deuren tevoorschijn. Het leek wel oneindig, elke deur vertoonde weer een kamer met meer nieuwe deuren. Sommige kamers waren saai, sommige brachten je de stuipen op het lijf. Zo zijn we een kamer in gegaan waar een muur aan grensde die een gat van 1 bij 2 meter in zich had. Als je door dit gat keek zat je naar een eindeloze zwarte diepte te kijken. Het was een soort van kruip ruimte, al zou ik daar nog voor geen goud doorheen willen kruipen. Er lag een goede laag water in en meerdere verschillende materialen aan puin. Ook lag er iets ronds in wat al snel werd geassocieerd met een schedel. De gekste verhalen kwamen al snel boven water en de ‘bad vibes’ die uit de ruimte straalde deden mij binnen enkele seconde al verkrimpen van angst. Goeie angst wel, van die angst die je het gevoel geeft dat elke cel in je lichaam weg wilt van die plek, maar die ergens toch ook wel goed voelt omdat er zoveel spanning door je lichaam heen giert. Zo deinsde ik binnen enkele seconde weg van het gat, maar stond er vervolgens ook wel binnen die zelfde aantal seconde weer voor. Ik hou van dit soort duistere plekjes met van die creepy sfeeren. We bedachte ons het volgende idee dat elk individu ongetwijfeld aan het bibberen krijgt: wat als je zo heftig aan de acid zit als wij nu, maar dan in deze ruimte met geen mogelijkheid om eruit te komen. Hoe intens heftig en beangstigend moet een half uur in die situatie zijn? I couldn’t wrap my head around that one..
Volgende halte: De machine kamer.
Waar de voorgaande donkere smerige kamers vaak erg stil waren kwamen we nu uit op een kamer die nogal luidruchtig was. De machine kamer zoals we die betitelde was, zoals voorspeld, een kamer waar nogal grote en lompe machines stonden. Deze waren verantwoordelijk voor de frisse en warme lucht door het gebouw. Je kan je dus wel voorstellen dat deze machines niet vergelijkbaar zijn met je schrale meterkast waar je thuis al niks van snapt. Het gezoem dat uit deze kamer kwam was niet oorverdovend, toch bracht het wel direct een bepaalde spanning met zich mee. KRUL vertelde ons hoe deze kamer enkele weken geleden compleet onder water heeft gestaan door een of andere overstroming door nalatigheid. Behalve de gedachte achter de machines vond ik deze kamer niet heel erg bijzonder in vergelijking met de andere ruimtes de eerder zijn bekeken.
Het kelder verhaal was wel weer leuk geweest en we gingen weer terug naar de kamer. We kwamen langs de gymzaal en besloten er toch nog even in te gaan chillen/spelen of hoe je het ook wilt noemen. Dit kwam eigenlijk ook wel omdat we bij de vorige keer spelen in de gymzaal, gezamenlijk een nieuwe sport hadden uitgevonden die tot groot vermaak leidde. We hadden een skateboard neergelegd onder de schommel. Maar deze schommel had een houten staaf als ‘zitvlak’ zoals vaker in gymzalen te vinden is. Dus het zitvlak was ook perfect vast te houden met je handen. Vervolgens ging onze sport als volgt: hou de schommel vast (die hoger hing dan normale schommels) en spring vervolgens van een afstand op het skateboard (die in de zelfde baan als de schommel mee reed). Op deze manier kon je met geen mogelijkheid hard vallen, het was dus de bedoeling om met de beweging van schommel mee heen en weer te skateboarden terwijl je je vast hield aan de schommel. Hierdoor kreeg je lichaam een soort bungee koord gevoel. De hoeveelheid enthousiasme die hierdoor door mijn lichaam stroomde was onbeschrijfelijk, ik wilde het keer op keer opnieuw doen.
De moeheid begon langzaam toch wel aan te slaan en de lsd begon af te nemen. We gingen terug naar de kamer en begonnen ons langzaam voor te bereiden op een paar uurtjes slapen op de o zo zachte mat. Het plafond begon zijn dansjes te doen toen we met zijn alle plat lagen, hier hebben we nog even van genoten. Met de stemmen van een paar goede cabaretiers op de achtergrond zijn we langzaam in slaap gedoezeld.
Ik wil dit stuk ook nog even gebruiken om mijn dank aan KRUL te tonen voor deze geweldige trip. De locatie, zijn kamer, de sfeer, de mogelijkheden, de humor, zijn kunst, de gastvrijheid.. Thanks gast
het was een mooie.
. Paranoia-fase tijdens de gesprekken klonk zeer herkenbaar.
KRUL en zijn donker-langharige medebewoner zijn mij bekend. Helaas heb ik nog nooit op de kamers kunnen chillen. Ik ben ook uitgenodigd voor apenkooien 
