Het recept om een paddotrip te verkloten is eigenlijk heel simpel. Men neme een vette biefstuk, flink stuk arrogantie en een flinke snuif minachting. Meng dat goed door elkaar en de poort naar het magische paddoland blijft potdicht gesloten. Wat rest is uren rondhangen in een kaal niemandsland van mentaal niks en waar zelfs een arm optillen een ware uitdaging blijkt te zijn.
Maar laat ik bij het begin beginnen
Afgelopen vrijdag begon ons lange weekend en bij het ontbijt hadden we besloten om die komende zaterdagavond ons lot in handen van een partij vers gedroogde paddo’s te leggen. Voor het beste resultaat werken we doorgaans heel bewust naar de trip toe. Voor ons betekend dat alle klusjes gedaan moeten zijn, huishouden geregeld, menu aangepast en dan rustig toewerken naar de juiste set en setting. We hadden besloten om ook ditmaal weer de paddo’s fijn te malen en in capsules te doen. Om de trip intenser te maken zouden we, zoals altijd, alvorens de paddo’s te slikken eerst weer wat Harmala bij wijze van booster in te nemen. Een beproefde methode met doorgaans gegarandeerd succes.
Zaterdag
Eitje voor het ontbijt, anderhalf uur gelopen in het bos en een lichte vegetarische lunch gegeten. Daarna een uiltje geknapt en zo rond een uur of drie de paddo’s (Mexicaanse) gemalen en in capsules gedaan. Uiteindelijk had ik voor ieder van ons negen capsules wat neer kwam op 3.8 gram gedroogde paddo per persoon. Dat is aan de hoge kant maar voor ons niet ongebruikelijk. Nog even vrouwlief diep in de ogen gekeken en onszelf de vraag gesteld of we nog goed in ons vel zaten. We waren goedgemutst en voelde ons prima. Prima. Nu was het nog een kwestie van wachten tot het donker zou worden om zo rond een uur of negen ’s avonds aan het avontuur te beginnen.
Onverwachte visite
Zo vlak voor etenstijd viel zoon en vriendin binnen en natuurlijk wilde ze iets eten. Altijd gezellig. Zelf hadden we ook wel trek maar wat te doen. Er lagen vier mooie biefstukken in de koelkast te lonken en toen sloeg de arrogantie toe. ‘Ach’ zei ik tegen mijn vrouw, ‘een biefstukje kan vast geen kwaad, we eten gewoon bijtijds en na een paar uur zijn onze magen wel weer leeg genoeg’. Enfin, ik in de keuken aan de slag en niet veel later zaten we met z’n allen gezellig te tafelen. De biefstuk was heerlijk en ach, wat stokbrood met kruidenboter kon toch ook vast geen kwaad. Uiteindelijk hadden we onze buikjes rond gegeten en koffie gedronken (tuurlijk koekjes erbij.) Zo rond een uur of zeven vertrokken ze weer en wij bleven met de lege potten en pannen achter.
Onze ‘flow’ was doorbroken maar het was gezellig geweest en de maaltijd had goed gesmaakt. Nadat we de boel weer aan kant hadden pikte we onze routine weer op. Muziek uitgezocht, lampjes aan en toen was het bijna tijd.
(Tijden zijn bij benadering)
20:45
We nemen ieder 30 mg Harmala extract.
21:00
We nemen ieder de tweede 30 mg Harmala extract.
21:10
Ik weet niet waarom maar met minachting voor mijn eigen protocol besluit ik out of the blue om de paddo capsules verspreid over 30 á 40 minuten in te nemen. Normaal gesproken nemen we ze verspreid over een klein kwartiertje in. Ik heb nog steeds geen idee waarom ik dat besluit nam.
21:45
We nemen de laatste paddo capsules.
22:15
‘Merk jij al iets?’ Nee dus. We merken beide nog niets. Ik opper dat onze magen kennelijk nog niet leeg genoeg waren en dat de opkomst waarschijnlijk langer dan normaal kan duren.
22:30
Heel langzaam worden we gewaar van de eerste effecten. We krijgen het ondanks de aangename temperatuur in huis een beetje koud en we kruipen onder een dekentje.
22:45
Ik begin te gapen en als ik mijn ogen sluit zie ik dat er wat closed eyed visuals zich beginnen te vormen. Ik voel tintelingen en het typische paddo gevoel dat langzaam opkomt.
23:00
De closed eyed visuals worden sterker en in de verte zie ik voor mijn geestesoog mooie geometrische patronen ontstaan. Ik mis echter de kenmerkende fluoriserende randen van de Harmala. Vrouwlief ervaart weinig anders dan een vette opkomende paddo-stonedheid. Op zich niet zo opmerkelijk want daar waar ik sterke CEV heb heeft zij juist sterke open eyed visuals. Maar nu dus niet. Licht en geluid worden niet intenser en van vervormingen is geen sprake.
23:10
Ik begin weer te gapen en krijg het weer koud. Ook vrouwlief krijgt het weer koud. De CEV's verdwijnen langzaam en ook bij mij overheerst nu een vlakke paddo stonedheid. We raken minder coherent en in plaats van de heldere gedachten en mijn gebruikelijke briljante invallen zijn er slechts slome en simpele gedachten.
23:20
Opnieuw gapen. 'Kut' denk ik, 'de psilocybine komt veel te langzaam in mijn systeem en het door het veel te langzaam innemen is er een tolerantie ontstaan'. Ik deel mijn gedachte met vrouwlief die inmiddels stoned out naar het plafond ligt te staren. 'Het is die stomme biefstuk' oppert ze vastbesloten. Inmiddels heb ik geen CEV's meer. Met de ogen dicht is het gewoon donker met wat gebruikelijke ruis. Instinctief weet ik dat het gedaan is en we de magic van de mushrooms niet meer zullen ervaren.
23:30
Het gapen houdt aan en de stonedheid wordt zwaarder en zwaarder. Zowel bij vrouwlief als mijzelf is er geen spoor van het magische paddoland te bekennen. Bewegen is lastig en armen en benen voelen als lood. De stonedheid is op zich niet onprettig maar het leidt nergens toe. De muziek klinkt banaal en de eens zo gezellige lampjes dragen nergens toe bij. Met een enorme krachtinspanning doe ik dan maar de lampjes en de muziek uit. Dan maar gewoon de stonedheid uitzitten of liever uitliggen.
00:30
De situatie is onveranderd. We zijn gewoon vet stoned met inmiddels een rusteloos randje. Het voelt alsof ik nog maar een klein duwtje nodig heb om out te gaan. Misschien geen slecht idee en we besluiten een knock-out joint te roken.
01:00
De joint heeft niets aan ons saaie bestaan veranderd. We gaan niet out en de THC lijkt niets bij te dragen. Balen. Traag druppelen gedachten in mijn hoofd maar ik weet na enkele minuten al niet meer wat ik dacht. Het onrustige gevoel neemt toe maar we kunnen geen kant uit. We zitten gevangen in een mentaal niemandsland, ongeïnspireerd en mat.
02:00
Ik heb er de balen van en we besluiten de boel op te doeken en naar bed te gaan. Als zombies doen we ons ding en weten veilig in bed te belanden. Hoewel inmiddels moe laat de slaap op zich wachten. We zijn nog steeds stoned en niet echt coherent.
03:00
Tijd voor de noodrem. De zware stonedheid is er nog steeds en van slapen is geen sprake. We besluiten ieder een Etizolam te nemen en vallen dan eindelijk toch nog in slaap.
De ander ochtend
We worden mat wakker rond een uur of negen. Geen spoor van de gebruikelijke frisheid na een paddotrip maar een zwaar en moe gevoel. Na het ontbijt besluiten we onszelf te pushen en een lange wandeling te maken. Na een dik uur lopen voelen we dat de matte sloomheid wat begint af te nemen. Het zou pas tot de volgende dag duren tot we ons weer een beetje oké voelden.
Wat ging er mis?
Mijn suggestie is allereerst het eten.
Hoe leger de maag hoe beter is het aloude devies en de dikke biefstuk heeft onze zaak zeker geen goed gedaan.
Dan de inname. We hadden natuurlijk de paddo's sneller in moeten nemen. Nu leek het alsof de trip telkens opnieuw een aanvang maakte maar gesmoord werd door de volgende opkomst.
Toch heeft deze trip mij iets geleerd en dat is een lesje nederigheid.
Voortaan houdt ik mijzelf strak aan het gebruikelijke plan. Maffe impulsen om het last minute anders te doen zal ik voortaan onderdrukken.
Beloofd!
Dat één biefstuk zo'n invloed kan hebben 
