Stoffen: LSD, 2c-b, MDMA/XTC & pep.
Dosis: 150ug LSD (werkte niet, komt later terug in het verhaal), ongeveer 30mg nasaal 2c-b op vrijdag en 40mg nasaal op zondag, boven de gram aan MDMA en 300mg tot 400mg pep.
Ik: Man, 20 jaar, paar keer ervaring met trippen en 10-15x ervaring met MDMA.
Gezelschap: Te veel mensen om een relevant lijstje van te maken. Plek van handeling was bij user Olijfboompje.
Locatie: Olijfboompje thuis en Loudness in de Maassilo, Rotterdam.
Datum: 22 april t/m 24 april 2011.
Nou, de setting en het plan waren perfect van te voren. Met een aantal mensen trippen. 2 mensen die voor het eerst aan de LSD gingen en ik voor de 2e keer. Maar we moesten even wachten en ik had om 9 uur al zin in iets, dus ik nam wat Mephedrone (wat een uurtje werkt). Was even leuk, voelde me prima en was helemaal in m'n element. Comedown was gelukkig ook lekker rustig, anders dan ik gewend was, maar toen had ik ook meer gedosseerd. Prima spul als je even een uurtje vaag wil zijn
Tegen half 11 besloten we dan maar de LSD te pakken. Zegels van 50-55ug, dus iedereen pakte er gelijk 2. De vorige keer duurde het 2 uur voordat ik de eerste verandering merkte, maar nu was het na 2 uur nóg niks. En bij die andere 2 ook niet. Hup nog maar een zegeltje erbij dus. Maar een dik half uur later was het nog steeds niks. En toen kwam de fout, die de vrijdag de meest fantastische van m'n (of eigenlijk ons) leven maakte.
We hadden genoeg van het wachten en besloten om nu wel meteen te gaan trippen. We pakten ieders 20mg 2c-b nasaal. Een andere jongen die geen LSD op had, pakte ook voor het eerst 2c-b en nam 15mg nasaal. Die was binnen een minuut helemaal van het padje. Hij ging zelfs redelijk keihard. Maar wij, degene die LSD hadden genomen, merkten helemaal niks, nada, nul-komma-nul. Een kwartier later opnieuw 15mg 2c-b gepakt. En toen besloten we maar om te wachten. Maar niks. Het was inmiddels al bijna 2 uur, en waar die gozer die voor het eerst ging trippen op 2c-b heerlijk ging, hadden wij nog geen enkele aanwijzing dat wij drugs op hadden.
Het wachten werd ik zat. Ik besloot om een hele Fast Forward te droppen, 3e batch. Het was niet mijn bedoeling geweest om aan MDMA te gaan (op 100mg candyflippen na), maar ik was het wachten meer dan zat en werd zelfs chagerijnig. De andere 2 die wachtten nog even. Toen die een kwartier later wat Kristallen pakten, had ik ook geen zin meer om te wachten tot die Fast Forward in zou slaan, dus ik besloot ook om 140mg MDMA te snuiven. Dat had ik beter niet kunnen doen. De effecten van de 2c-b werden heel, maar dan ook heel licht zichtbaar, maar het leek absoluut niet alsof ik meer dan 10mg op had. Maar goed, ik denk van nu komt die 2c-b én die LSD ook wel, maar dan heb ik ook nog eens die MDMA die in gaat slaan. Ik besloot dus wijzelijk om op de bank te gaan liggen en af te wachten. Nou kwamen de tripmiddelen niet op, maar de MDMA wél. Ruim 300mg aan MDMA in een keer, nou dat is heftig. Ik was totaal niet meer aanspreekbaar, brabbelde enorm, en er kwam niks zinnigs uit m'n mond. Zo'n heftige come-up heb ik nog nooit meegemaakt, ook niet de eerste keer dat ik een hele FF op had. Een half uur heb ik helemaal voor pampus gelegen, maar toch voelde het enorm goed. Bij de andere 2 sloeg het ook in, die hadden ook het heerlijke gevoel te pakken. Dat de tripmiddelen hun werking niet deden, maakte ons helemaal niks uit. We waren aan het genieten en voelden ons de 'King of the World'.
De maat waar we de pre-party hadden ging inmiddels ook lekker op Mephedrone en verbood ons om bij te pakken, toen we gekscherend vroegen of we nog wat mochten. Ervaren als we zijn, was dit voor ons echter hét teken om alle (on)geschreven regels van MDMA-gebruik aan onze laars te lappen en gigantisch hard naar de kloten te gaan. Het was iets voor half 4 en we dropten allemaal nog een halve Eekhoorn, zonder dat iemand anders het wist. We gingen echter tegen kwart voor 4 naar buiten voor een wandeling door de stad en het park, want dat is geniaal, vooral als je aan het spacen bent en al helemaal als je aan het trippen bent. Vlak voor we de deur uitgingen, dropten we alle 3 in de gang nog een halve Triforce. Toen we eenmaal buiten liepen, voelde ik me meteen vager worden. Waarvan dat kwam wist ik niet op dat moment, maar dat zal de Eekhoorn wel geweest zijn. Na 10 minuten lopen kwamen we bij een kruising aan, we waren bijna in het park. Op dat moment dachten we maar aan 1 ding. En nee, dat was niet verstandig zijn, dat was de wil om alleen maar ‘harder, harder en nog eens harder’ te gaan. Dus voilá, er ging nog een helft van een pil door onze slokdarmen heen.
De laatste 3 drops waren in nog geen 3 kwartier tijd, maar daar dachten we helemaal niet bij na. Het lopen ging extreem moeilijk, de bodyload van de 2c-b scheen extreem aanwezig te zijn en de visuals waren geen normale kleurintensiteitveranderingen meer, nee dat waren gewoon echt dingen zien die er totaal niet waren, die totaal niet klopten, die gewoon onmogelijk waren. Toen we het park bereikt hadden werd het heftiger en heftiger. We liepen met in totaal 7 mensen, waarvan er 2 ‘nuchter’ waren. Maar wij liepen inmiddels ver achter hun. Telkens stopten we om een hek te willen aanraken die er niet was, om op een bel van een toegangspoort te drukken, om een fiets van de grond af te raken of een enorme schaar van de grond op te pakken om de spinnenwebben die boven ons hoofd waren kapot te knippen. Alles was super vaag en ik snapte er geen hol meer van. Maar alles was prachtig, dus het maakte mij geen reet uit.
Met een enorme big smile liep ik op de volgende hindernis af. Er scheen in mijn ogen een speeltuin te zijn waar echter een boomstronk stond. Ik was in een melige bui, dus ik wilde van de glijbaan afglijden. Maar ik werd tegengehouden. Er was namelijk niks. Ik luisterde braaf en ging gewoon weer achter de groep aan. Maar ondertussen graaide ik nog wel even in m’n broekzak om een nieuw halfje te pakken. En ik gaf de anderen natuurlijk ook. Alleen beet ik helaas 3 kwart af. “Ow dat is niet erg, pak ik daarna nog een andere helft bij” zegt een maat nadat ik hem het kwartje geef. Daarna liepen we het park uit, de bewoonde wereld weer in. Wat een verschil zeg. Waar alles donker, duister en vol mysteries zat in het park, was het nu extreem licht door alle flatgebouwen en straatlampen die licht in de duisternis brachten. We gingen langs de openbare weg lopen en na een kilometer namen we afscheid van 3 andere mensen (de 2c-b gozer & de nuchteren) die naar huis gingen om te slapen. Het was immers al 5 uur geweest. We gingen nog verder lopen door de stad en m’n zicht werd vager en vager. Het klopte allemaal niet meer, m’n benen waren kapot, maar ik was nog wel vol euforie. Ik wilde bloemetjes aaien, over het gras rollen en als de wind op kwam zetten, voelde ik een heerlijke gloed door mijn lichaam heen. Tot irritatie aan toe van de maat waar webleven crashen, duurde en duurde het maar voordat we een weg van nog geen 200 meter lang hadden uitgelopen. Zijn Mephedrone was inmiddels al op de retour en hij wou naar huis. Wij stribbelden niet tegen.
Tegen half 6 waren we knettervaag thuisgekomen. Maar waar de gastheer wou gaan slapen, hadden wij daar totaal geen zin in. Wij vonden het veel te leuk. Een halfje pakten we nog bij. Helemaal top, weer de space verlengen en nog vager worden. 4 matrassen waren van tevoren al klaargelegd in de woonkamer, en de huisbaas viel meteen als een blok in slaap. Maar wij niet. We hebben ook geen poging gedaan, want er kwam nog iets leuks opzetten over een tijdje. We hebben gelachen, gegierd, gebruld over de meest rare dingen en we kwamen helemaal niet meer bij toen er iemand zei dat hij een eend zag vliegen over de vensterbank. Een eend! De meest rare dingen kwamen voorbij in de woonkamer: dekens leken meters hoge vloedgolven, een fles cola begon opeens een gezicht te krijgen en weet ik veel wat nog meer. Naar ons zin hadden we het zeker.
We lagen op onze bedden en hebben de meest geniale foto’s gemaakt die echt wel een NSFW-label kunnen hebben. Na de zoveelste mislukte poging om een plas te doen was het weer tijd om iets bij te pakken: we vonden een zakje met Groene Olifanten. Precies 3 stuks erin, dus we namen allemaal een hele. Maar er zaten ook nog wat kruimeltjes in, wat leek alsof het er wel 2 extra waren. Die hebben we toen opgesnoven, omdat het zo fijn gekruimeld was. Ach ja, de rare dingen die je wel eens doet hé. Verder liggen spacen op onze bedden daarna weer. Wat was het vet om naar het plafond te staren en daar een hele Star Wars battle uitgevochten zien worden. Of zelfs een Pikachu zien die levensecht (en 10x zo groot) was. Het was echt schitterend allemaal.
Het rare was dat we nog wel zo helder waren om te bedenken dat het niet meer slim was om binnen te roken als er mensen sliepen. Dus om de haverklap liepen we het balkon op om te genieten van het uitzicht en een peuk te roken. Maar het noodlot sloeg toe naar ruim een uurtje. De sigaretten waren op. Dus wat bedenk je met je vage kop? Je besluit om weer een rondje door de stad te gaan maken en op zoek te gaan naar een benzinepomp om peuken in te slaan. Dit keer Menthol sigaretten, want die waren al vroeg op de avond op. Maar ja, we kunnen het er toch niet op gokken dat we straks weer nuchter thuis komen? Dus wat doe je dan? Je pakt nog een halfje. De laatste was wel de gedachte, hoe ik daar zo op kwam geen idee, maar dit was de eerste keer dat ik het dacht of zei, maar het werkte wel.
Het was bijna 7 uur ’s ochtends en we hadden geen flauw idee waar we waren of waar we heen moesten. We waren immers in een wildvreemde stad. De zon kwam inmiddels op en ik was slim om een zonnebril op te doen. Dat was ook wel slim, gezien m’n uitstraling. Na een behoorlijke tijd lopen vonden we een benzinepomp, die ook nog eens open was. Volgens mij schrok die vrouw zich dood toen die ons zag, maar we hadden er helemaal geen erg in. Het boeide ons niets of zo, we kenden hier toch niemand. We kregen de peuken mee, en besloten ook nog om wat eten te kopen. Breaker gaat er altijd wel in, hoe vaag je ook bent en ook een Extran helpt wel eens.
De terugweg verliep voorspoedig, we waren erg snel thuis voor m’n gevoel. Ik weet echter niet meer wat we zijn tegengekomen, maar we besloten na thuiskomst heel stilletjes op bed te gaan liggen en te gaan napraten. Alles was inmiddels al een beetje op z’n retour. Het spacen en trippen was zeker nog wel aanwezig en de lacherige verhalen werden goed ontvangen, maar ons lichaam protesteerde een beetje. Het was genoeg geweest dus. Deze keer luisterden we en besloten we om het erbij te laten. Er stond immers nog een nacht Loudness voor de boeg die avond. Rustig op bed liggen en chillen dus. Slapen kwam het echter niet van. Een paar keer een uitvlucht maken naar het balkon voor een Menthol sigaret, nog een paar fotootjes maken en inmiddels was het alweer bijna 10 uur. Na een snelle check in de kast zagen we dat we geen ontbijt hadden. Nou had ik niet het gevoel dat ik daar ook echt behoefte aan had, maar de man des huizes waarschijnlijk wel.
Aangezien we toch nooit of te nimmer in slaap konden komen deze ochtend, besloten we om eten te halen. We hadden immers een AH gezien toen we naar de benzinepomp liepen. We zagen er niet uit, maar dat kon ons niks schelen. We waren alle 3 inmiddels weer redelijk helder. Nog steeds wel wat vage dingetjes gezien, maar we wisten waar we mee bezig waren. Eten halen dus. En toen dat gelukt was, gingen we voldaan weer terug naar huis. Zowel de weg heen als terug was makkelijk te vinden.
Toen we thuis kwamen lag ons Doornroosje nog lekker te pitten. Maar dat was niet voor lang. Het eerste wat hij zei was “Wat zien jullie er vercracked uit!” Maar gelukkig was hij wel enorm blij met ons, want hij had enorme honger. Lang niet alles verteld wat er gebeurd was, aangezien dat niet erg slim was, maar het besef was er inmiddels ook wel bij ons dat we enorm slecht bezig waren die nacht.
Die dag heb ik nog geprobeerd te slapen, maar dat lukte totaal niet en tegen half 2 kwamen de eerste gasten voor de Loudness pre-party. Iets waar ik compleet geen zin in had. Ik was dood, ik was brak, ik was chagrijnig, eigenlijk had ik gewoon een enorme dip. Dit was niet echt bevorderend voor mijn gemoedstoestand en toen iedereen aanwezig was op de pre-party was ik totaal niet te genieten. De tijd vorderde zich en met het avondeten kreeg ik geen hap door m’n keel. 4 hapjes kip heb ik geprobeerd te eten, maar het lukte gewoon niet. Na het eten besloot ik nog maar even op bed te gaan liggen en dat bleek een gouden greep te zijn.
Voor een half uurtje dommelde ik weg. Daarna moest ik me alweer klaar maken voor de nacht. Totaal geen enkele zin in, ik stond zelfs op het punt om af te zeggen. Maar dat kon ik niet maken en ik besloot er maar het beste van te maken. Maar de vraag was: hoe doe ik dat? Ik heb me na gebruik nog nooit zo slecht gevoeld. Elke keer als ik opstond, zag ik zwart voor de ogen. Alsof je flauwvalt, nokkie gaat. Dat moest dus niet gebeuren op Loudness. Ik heb me er uiteindelijk overheen gezet en besloot om 150mg pep te nakken. Ik had die avond maar 1 doel: volhouden tot 8 uur in de ochtend. Het ging me niet meer om hard gaan op het feest, het ging me alleen om de vermoeidheid te maskeren en het feest bewust mee te maken. Ik nam dus een sealtje mee waar een halve gram pep in zat.
Onderweg naar de Maassilo waar het feest werd gehouden, kregen we telefoontjes dat er een echte drugshond stond die aardig wat mensen eruit hebben gepakt. De meeste van ons 20 man tellende groep wilden de gok niet nemen en snatsten het grotendeel op. Ik nam ook nog 2 puntjes en toen was het gaan. Controle stelde niks voor en eenmaal binnen konden we feesten. Ik weet niet waardoor het kwam, maar ik ben nog nooit zo hard losgegaan op een feest. Pauzes kende ik niet en het was beuken voor het leven. Er kwam ook niet in me op om even rustig aan te doen, aangezien ik een extreem zware nacht achter de rug had. Nee, ik ging gewoon los. 2 keer heb ik nog wat pep bij gepakt en de vermoeidheid van die dag was nergens te bekennen. Ik denk dat ik maximaal 300 tot 400mg pep op had, veel was het niet, maar in tegenstelling tot iemand die vrijdag ook meedeed en nu veel meer pep op had dan mij, kon ik wel continue los gaan. Het werd uiteindelijk ook mijn beste feest sinds ruim anderhalf jaar, want de sfeer, de muziek en de mensen waren perfect.
Na dit feest was het heftige weekend echter nog niet voorbij. De zondagochtend heb ik weliswaar wijselijk besloten om van de drugs af te blijven, maar ´s avonds was het weer feest. Die dag ben ik nog niet in slaap gevallen en twee mensen die aansloten op de afterparty hadden zin om voor het eerst 2c-b te nemen. En sociaal als ik ben, laat ik ze dat niet alleen doen. Dus hoppa, met in totaal 4 man, waaronder ook één die vrijdag weer mee deed, weer een aantal lijnen de neus in. En weer naar buiten. Deze keer gingen we met z’n vieren in totaal een rondje door Zwijndrecht lopen. Een daarvan was nuchter. En dat was maar goed ook!
We liepen eerst een stukje door het park, waar we weer de raarste dingen meemaakten: toegangspoorten, bankjes, speeltuintjes, spinnenwebben boven je hoofd, vliegende vogeltjes… Je kon het zo gek niet bedenken. Maar nu kwam het punt waar de nuchtere man enorm goed van pas kwam. Op een gegeven moment kwam een auto voorbij rijden met 2 gabbers erin. Hardcore vol uit de speakers en doodleuk vragen van “Hebben jullie pillen op?”. We probeerden het te negeren, maar ze keerden om en besloten om ons te achtervolgen. Wel even een WTF-momentje dus. Toen we uiteindelijk een paadje ingingen waar ze ons niet konden volgen, kwamen we aan bij het water. Een boot vaarde recht uit, maar het leek precies alsof hij recht op ons af kwam. Het water golfde verder heel mooi op en neer, terwijl de nuchtere ons juist uitlegde dat er helemaal geen stroming was. En toch zag ik een golf van bijna een meter hoog die op de kant afkwam.
Toen we eenmaal uit het park waren, zagen we een hoog flatgebouw met allerlei lichtjes (deze stond er echt). Ik besloot tot hilariteit van m’n mede-trippers Scrabble te gaan spelen. Want ja, ik zag die lichtjes vervormen en het leek precies of ze letters uitstraalden. Zo zag ik de letter L, E, E, T en nog een paar. Wat een heerlijke stof dacht ik toen. Maar er waren op dat moment ook belangrijkere dingen: de sigaretten waren op en in de verte zagen wij een lichtgevend bord. Benzinepomp was het eerste wat we zeiden. We liepen een paar honderd meter die richting op, maar eenmaal vlak voor het bord kwamen we tot de conclusie dat het helemaal geen benzinepomp was, maar een digitale klok die aan een muur hing. Ook waren daar wat cafés. Wij waren ervan overtuigd dat daar mensen binnen waren, omdat er ook licht brandde, maar onze tripsitter verzekerde ons dat er helemaal niemand binnen zat en dat ze stuk voor stuk gesloten waren. Een was zelfs een kebabzaak, terwijl wij ervan overtuigt waren dat het een café was.
Eenmaal overtuigd besloten we dat het genoeg was geweest en gingen we weer op huis aan. Weer langs mooie lampjes gekomen en onze ogen uitgekeken, kwamen we tegen een uur of 3 weer thuis. Daarna vond iedereen het ook wel mooi geweest, hebben we nog even nagepraat over onze belevingen en ging iedereen slapen. Dat was voor mij ook de bedoeling, maar ik besloot om nog even wakker te blijven samen met de nuchtere tripsitter. Toch ben ik uiteindelijk in slaap gevallen tegen een uur of 5 in de ochtend en heb ik al met al nog 3 á 4 uurtjes kunnen slapen.
Dat was alweer het einde van het geniale spaceweekend. Uiteindelijk is alles goed afgelopen. Het rare is dat ik een enorme dip had verwacht. Maar dat is er totaal niet van gekomen. Zelfs geen lichte. Ik heb me de hele week topfit gevoeld. Dinsdag heb ik m’n complete ritme weer opgepakt, alles was weer normaal. Vermoeidheid had ik pas na 10 uur ’s avonds. Ik geef de ‘schuld’ hiervoor aan alle vitaminen die ik gegeten en gedronken heb. Want op de mishandeling voor m’n eigen lichaam na op vrijdag, heb ik het hele weekend aan fruit(drankjes) gezeten en extreem veel vitaminen binnen gekregen. 1 maat had helaas wel een dip, een hele erge. Zo had ik hem ook verwacht, want de laatste keer dat ik fout bezig was geweest was op Qlimax. Toen had ik 5,5 Q-Dance op. Daar had ik toen ruim een week last van. Gelukkig is dat nu achterwege gebleven.
Waarom ik dit verhaal deel met jullie? Lijkt dit een aansporing tot buitensporig gebruik? Nou nee. Ik deel dit omdat ik toch het vetste weekend van m’n leven heb beleefd en de raarste dingen heb meegemaakt. Wel wil ik met klem benadrukken dat ik weet ik erg verkeerd bezig ben geweest en dat het ook anders af had kunnen lopen. Achteraf kregen we te horen dat de 2c-b de werking van de LSD onderdrukt bij de inslag, dus dat we daarom waarschijnlijk niks van de acid hadden meegekregen. Of de LSD had totaal niet gewerkt, wat de meest waarschijnlijke mogelijkheid is. Rare was wel dat ik op Loudness constant lichtjes aan het hallucineren was. Maar als ik me erop focuste was het weg. Ik gok dat het afterglows waren van de vrijdag, het zou raar zijn als de LSD z’n werking nog deed namelijk.
Maar wat ik wel zou willen zeggen is dat dit weekend dus enorm heftig geweest was en voorlopig zal ik ook echt niet meer zo extreem gaan doseren. Het pakte allemaal heel wat anders uit dan gepland, maar ik ben er achteraf wel blij om. Normaal zit ik nooit (meer) boven de 250mg aan MDMA, maar meestal doe ik het ook op feestjes en niet in een thuissetting. Feit is wel dat ik enorm heb genoten en vanaf heden thuissetting de voorkeur geef om te spacen dan op een feest. Maar dan wel in lagere hoeveelheden.
