[Truffels] To hell and back (bad trip)

Wanneer, wie, wat, waar?

Wanneer?: vrijdag 5 maart.
Wie?: Ik, R, S, J, RT, en K
Wat?:
Totaal:
90 gram Psilocybe Atlantis
8 – 10 gram wiet
10 pillen

Ik: 22,5 gram truffels, onbekende hoeveelheid wiet
S: 7,5 gram truffels en wiet
R, J en K: 15 gram truffels, nog meer wiet, mss ook pillen
RT: Pillen en wiet

Waar? Bij mij thuis

Intro:
Dit spaceavondje stond al een tijdje geplanned en we hadden er allemaal hartstikke veel zin in. Het was al weer meer dan een maand geleden dat we truffels ophadden en het was de bedoeling dat ik dit keer een pilletje bij zou nemen (achter af is dat toch niet gebeurd).
Ik en R gingen in het begin van de middag naar Breda om wiet en truffels te kopen. We gingen eerst naar smartshop Sativa, waar we in totaal 6 doosjes truffels kochten (bijna een ons!). Daarna gingen we door naar de mac, burger halen en door naar de coffeeshop Majestic en daarna naar De Baron. Daar hebben we even gezeten, jointje gerookt en zijn we door gelopen naar het station om de bus te pakken.

Aangekomen thuis begonnen we alles klaar te zetten, alle drugs verscheen op tafel en ik had mijn radio ook naar beneden gebracht, zodat R zijn laptop kon aansluiten.
Een half uur later kwamen J en S aan.
Nadat we met zijn allen inkopen hadden gedaan in de supermarkt gingen we terug om een film te kijken: The Final Destination (dit was niet de oorzaak van mijn bad trip).
Na een uurtje zette we de film af en keken we Meet The Spartans, om een beetje in the mood te komen, voordat we de truffels zouden eten.

Het verhaal:
We hadden de bakjes al van te voren bekeken en in 1 bakje zat een grote blauwgroene truffel, die er ranzig uitzag. We deden alle doosjes in een zak en pakten er willekeurig een bakje uit.
Ik had dus meteen jackpot en pakte het bakje met die "ranzige" truffel, maar het boeide me niet echt. Ik had de truffel afgewogen en hij had een gewicht van ongeveer 4 gram!~

De truffels smaakten nog ranziger dan normaal, hartstikke zuur maar iedereen wist het binnen te houden. Het ergste was toch wel die dikke truffel, die had ik bewaard voor het laatst.

Iedereen had de truffels op en we keken de film verder, maar het viel me op dat mijn zicht al heel snel scherper werd en voor ik het wist begon ik te trippen. De truffels sloegen veel te snel in (binnen 15 minuten nadat we de truffels begonnen te eten) en het overviel me een beetje. Ik deed mijn ogen dicht toen ik TV keek en ik zag dat iemand het hoofd van iemand anders er af haalde, niet eng ofzo, maar wel bizar.
Ik begon ook vrij snel CEV's te zien,dansende patronen te zien, in de vorm van slangen enzo. In een soort van Maya/Azteken stijl. Ik vond het wel mooi.
De anderen begonnen het ook al vrij snel te voelen en het trippen begon.

Na een tijdje begon ik me enorm te ergeren aan J die ontzettend druk zat te doen en constant met zijn voet op de grond zat te tikken. Ik werd er helemaal para van en zei telkens dat hij zijn bek moest houden. Dit triggerde zeg maar mijn bad trip.

Ik wou muziek ophebben, maar de meeste muziek was te “eng” en ik wilde rustige muziek luisteren, maar niemand was nog echt in staat om de laptop goed te bedienen. Het werd van kwaad tot erger toen de angst in sloeg en ik het gevoel begon te krijgen alsof ik dood zou gaan. Ik begon snel alle lichten in huis aan te zetten, voor een beetje “positieve energie”, maar veel hielp het niet. Ik was bang en wilde dat het ophield. Ik heb zelfs van kleren gewisseld en een wit t-shirt aangetrokken, waarom weet ik niet meer.

Ik was het zat en wilde dat het ophield en ging naar mijn bed toe, waar de bad trip nog erger werd. Ik begon opeens het gevoel van tijd en ruimte kwijt te raken en was hartstikke angstig. Opeens begon ik gedachten te krijgen van: Wat is er met mij aan de hand, niemand kan mij helpen.
Voor ik het wist, wist ik niet eens meer wie ik was. Ik zei mijn naam telkens maar ik kon mij er niet aan verbinden. Ook de gedachte dat het leven zinloos was maakte me erg bang. Ik denk normaal nooit zo. Toen ik het licht aandeed was heel mijn zicht wazig en zag ik alles alsof ik scheel keek. Het beeld trilde en ik vond het maar niks.

Ik kwam mijn kamer uit en keek in de spiegel, ik schrok een beetje van mijn spiegelbeeld, want ik had gigantische pupillen en mijn haar zat alle kanten op. Ik vond mezelf op een maniak lijken en ik dacht dat ik psychotisch werd.

Ik ging naar beneden en ik weet toen niet meer wat ik had gedaan. Daarna ging ik weer naar bed en hier leek het net alsof 2 weken voorbij waren gegaan. Ik wist niet wat ik meemaakte, mijn gedachten raasden door mijn hoofd en het leek alsof alles uit elkaar viel. Het was zo vaag, dat ik niet eens meer weet wat ik precies dacht. Ik hoorde constant een vaag geluid dat ik niet kon plaatsen, maar het had weg van het geluid dat je hoort in een lachgas trip alleen vele malen erger en harder.

Toen ik weer beneden kwam was ik ervan overtuigd dat ik dood was en ik dit alles eerder had meegemaakt. Ik schrok vooral omdat mijn maten vaag over de grond zaten te kruipen of lam op de bank hingen en ik wist helemaal niet meer wat we hadden gedaan. Ik probeerde het op een rijtje te krijgen maar het drong niet door. Ik wist niet meer wat Atlantis waren.

Naarmate van tijd dacht ik dat alles in een 'loop' ging, ik was dood. En heel mijn leven tot mijn geboorte weer teruggespoeld zou worden. Zo voelde dit, alles wat ik zag was deja vu. Ik dacht dat de tijd achteruit ging en vond het helemaal raar toen RT en K binnen kwamen. Ik herkende K helemaal niet meer door zijn nieuwe kapsel. Ik dacht dat ik dood was gegaan en dat ik nu zag wat er was gebeurt die avond. Ook Family Guy kwam me zo bekend voor, ik had echt het gevoel alsof ik die aflevering al had gezien die avond en ik dacht dat alle puzzelstukjes op hun plek vielen.

Iets zei me dat ik in de hel was beland, die de vorm had van de woonkamer en drugs een complot was tegen mij, om mij daar te krijgen. Ik had mezelf wijsgemaakt dat ik daar alleen weg kon door een nieuwe realiteit op te bouwen, dus alles van mijn huidige leven los laten en alles vanaf het begin op te bouwen, dus nieuwe geluiden, kleuren, talen, wezens enzovoort. Een compleet nieuw universum. Ik was ervan overtuigd dat dat de enige manier was om uit mijn woonkamer te komen.

Na verloop van tijd heb ik vage dingen gedaan die ik me niet kan herinneren, maar ik had mezelf best voor schut gezet.

Toen ik plots wakker werd in mijn bed, was de trip afgelopen. Het was 12 uur snachts
Ik had ik moeite met alles op een rijtje te zetten en ik was bang dat mijn vrienden weg waren omdat ik riep in mijn bad trip dat iedereen mijn huis uit moest. Natuurlijk was dat uit pure angst.
Ik ging naar beneden en bood mijn excuses aan voor wat ik had gedaan, ook al wist ik niet meer precies wat. Toen ik het hoorde schaamde ik me toch wel, maar ik heb er wel wat van geleerd.
Ik heb daarna voor iedereen friet en snacks gebakken en heb zelf een pizza op, want niemand had nog gegeten.

Ik had tijdens de bad trip spijt dat ik drugs heb gebruikt. Achteraf heb ik er niet zoveel spijt van (behalve deze trip dan), maar het was wel een lesje die ik op de harde manier heb geleerd. Je wordt er toch door wakker geschudt.

Ik heb daarna besloten om het rustiger aan te doen met drugs. Ik ga de komende maanden dus geen harddrugs of tripmiddelen gebruiken en ik ga minderen met blowen en roken. Misschien zelfs stoppen met roken.

XM77 schreef:Mja, ik ken het gevoel wel een beetje, ook 1 keer gehad op Dragon's Dynamite. In mijn ogen gewoon het gevolg van een te hoge dosis, hoewel sommigen dat juist bewust doen en op zoek gaan naar de ego-death... maar nee, niks voor ons blijkbaar. =P Trippen is leuker in een dosis die je nog enigszins kan handelen.

Overigens voelde ik me in de weken ná die bad trip juist onverklaarbaar goed. Alsof die shit er even uit moest ofzo. En de afterglow is idd, wat trojan.exe schrijft, ook heerlijk euforisch als de trip zo kut was. XD

Dopamientje schreef:Nadat we met zijn allen inkopen hadden gedaan in de supermarkt gingen we terug om een film te kijken: The Final Destination (dit was niet de oorzaak van mijn bad trip).
Na een uurtje zette we de film af en keken we Meet The Spartans, om een beetje in the mood te komen, voordat we de truffels zouden eten.

Het verhaal:
We hadden de bakjes al van te voren bekeken en in 1 bakje zat een grote blauwgroene truffel, die er ranzig uitzag. We deden alle doosjes in een zak en pakten er willekeurig een bakje uit.
Ik had dus meteen jackpot en pakte het bakje met die "ranzige" truffel, maar het boeide me niet echt. Ik had de truffel afgewogen en hij had een gewicht van ongeveer 4 gram!~

Ik deed mijn ogen dicht toen ik TV keek en ik zag dat iemand het hoofd van iemand anders er af haalde, niet eng ofzo, maar wel bizar.

Na een tijdje begon ik me enorm te ergeren aan J die ontzettend druk zat te doen en constant met zijn voet op de grond zat te tikken. Ik werd er helemaal para van en zei telkens dat hij zijn bek moest houden. Dit triggerde zeg maar mijn bad trip.

Ik wou muziek ophebben, maar de meeste muziek was te “eng” en ik wilde rustige muziek luisteren, maar niemand was nog echt in staat om de laptop goed te bedienen. Het werd van kwaad tot erger toen de angst in sloeg en ik het gevoel begon te krijgen alsof ik dood zou gaan. Ik begon snel alle lichten in huis aan te zetten, voor een beetje “positieve energie”, maar veel hielp het niet. Ik was bang en wilde dat het ophield. Ik heb zelfs van kleren gewisseld en een wit t-shirt aangetrokken, waarom weet ik niet meer.
Ik was het zat en wilde dat het ophield en ging naar mijn bed toe, waar de bad trip nog erger werd. Ik begon opeens het gevoel van tijd en ruimte kwijt te raken en was hartstikke angstig. Opeens begon ik gedachten te krijgen van: Wat is er met mij aan de hand, niemand kan mij helpen.
Voor ik het wist, wist ik niet eens meer wie ik was. Ik zei mijn naam telkens maar ik kon mij er niet aan verbinden. Ook de gedachte dat het leven zinloos was maakte me erg bang. Ik denk normaal nooit zo. Toen ik het licht aandeed was heel mijn zicht wazig en zag ik alles alsof ik scheel keek. Het beeld trilde en ik vond het maar niks.

Ik kwam mijn kamer uit en keek in de spiegel, ik schrok een beetje van mijn spiegelbeeld, want ik had gigantische pupillen en mijn haar zat alle kanten op. Ik vond mezelf op een maniak lijken en ik dacht dat ik psychotisch werd.

Ik heb daarna besloten om het rustiger aan te doen met drugs. Ik ga de komende maanden dus geen harddrugs of tripmiddelen gebruiken en ik ga minderen met blowen en roken.

Misschien zelfs stoppen met roken.

Dopamientje schreef:Sublimo, ik heb heel veel geleerd van die trip en ik weet ook hoe onverantwoord het was. Het engste was inderdaad de controle over alles kwijtraken, de truffels sloegen veel te snel in (letterlijk 10 minuten nadat ik mijn laatste ophad) en veel te hard. Iedereen was gedesoriënteerd, we konden geen joint meer draaien. Over dat gedeelte waar iemand het hoofd van een ander afhaalde, wij keken Meet The Spartans, 2 mensen stonden tegenover elkaar en ééntje haalde het hoofd van de ander af alsof het een legopoppetje was, met een hoofd dat je erop en eraf kon halen. Niets met

Daarom heb ik na die trip ook geen truffels meer aangeraakt. Ik wacht nog steeds op "het moment".
Ik raad ook iedereen aan om écht te wachten tot hij er klaar voor is. Onderschat psychedelica niet.

PS. Die trip was al meer dan een jaar geleden, voor het geval je het niet door had
Ik rook en blow nog steeds, andere drugs gebruik ik ook nog, maar wel af en toe.
En alle truffels waren gewoon P. Atlantis.

Dopamientje schreef:Daarna gingen we door naar de mac, burger halen en door naar de coffeeshop Majestic en daarna naar De Baron. Daar hebben we even gezeten, jointje gerookt en zijn we door gelopen naar het station om de bus te pakken.

Sublimo schreef:I'm just trying to help.