Ik liep vanmiddag door amsterdam met twee vrienden, het was lekker weer en we wilden iets nieuws proberen. Eenmaal de smartshop in was de keuze snel gemaakt: het werd yopo. ik had er al een keer een aflevering over gezien op spuiten en slikken maar het was de enige drug waar ik nog niet echt research naar had gedaan dus het was echt nieuw. Na een hele tijd bezig geweest te zijn met het tot poeder maken van de zaden (7 stuks per persoon, als voorgeschreven door de smartshop eigenaar) hadden we alle drie twee flinke lijnen van een centimeter of 20 voor ons liggen. Dapper als ik ben (^^) begon ik met de eerste lijn. De tweede lijn is er bij mij en de vriend die na mij kwam niet meer van gekomen omdat we dat simpelweg niet meer op konden brengen en de derde vriend heeft helemaal afgezien van het experiment. Hier is dan het report:
Veel had ik er niet van verwacht want ja, het is iets uit de smartshop en het zijn geen truffels. Ik werd prettig verrast want wat een wirwar van kleuren. Het snuiven van de fijngemalen zaadjes is echt pijnlijk, echt heel erg pijnlijk. Het begint met een reële pijn in je neus, het stofje hoort er niet, brandt van zichzelf al en er zitten allemaal kleine scherpe stukjes in. Vervolgens trekt de pijn door naar de rest van je hoofd die echt op ontploffen staat als de pijn op z’n hoogtepunt is. Na een minuutje of vijf trekt de pijn gelukkig wel een beetje weg en om een beetje bij te komen was ik op de keukenbank gaan liggen. Daar begon ik me steeds vreemder te voelen en ook de muren waren een beetje in beweging aan het komen. Mijn verwachtingen waren tot dat moment nog erg laag maar na deze gewaarwording beloof het toch nog een avontuur te worden. Mijn armen en benen begonnen eerst raar aan te voelen, rubberachtig, onecht. Toen besloot ik dat het misschien een beter idee was om de rest van de trip gewoon lekker in mijn bed te beleven. Toen ik opstond om naar mijn kamer te lopen bleek dat nog een hele opgave want lopen was heel moeilijk geworden. Met benen van rubber en een gang die alle kanten op draaide ben ik naar mijn kamer gezwalkt en ben ik op mijn bed geploft. In mijn kamer leek een soort rookgordijn te hangen, alles was heel vaag. Van de rechterbovenhoek tot aan waar mijn bed staat was de ‘rook’ het dikst en vormde het een soort cilinder. In die cilinder waren de meest felle kleuren groen, roze en oranje in een soort gevecht om elkaar heen aan het draaien. In die wirwar van kleuren waren soms vormen te herkennen. Op een gegeven moment draafden er een groep gekleurde eenhoorns voor mijn ogen voorbij. Wat wel heel vervelend was is de bodyload, die was in vlagen heel intens. Ik kon niet lekker liggen in mijn bed en heb flink liggen woelen. Ook deden mijn benen gedurende de hele trip veel pijn. Gelukkig was er veel afleiding want de muren deinden lekker mee op de maat van de muziek die ook flink heeft meegeholpen in de trip. Shpongle is altijd geweldig als je je in een andere wereld bevindt. De zon door mijn raam op de muur zorgde voor een 18e eeuws oorlogsschip dat voorbij kwam varen. De rest van de kamer was gevuld met kleurige draden die rond elkaar kronkelden. Na een half uurtje kon ik beetje bij beetje steeds lekkerder gaan liggen en begon de trip redelijk snel af te nemen. Geweldig spul die yopo, maar ik ga voor de volgende keer toch op zoek naar een alternatieve manier van inname.
Mijn eerste report dat ik post dus misschien een beetje een kinderlijk verhaal maar ik hoop dat mensen er wat aan hebben want er is volgens mij niet veel te vinden op het forum over yopo. Ik hoop dat er van genoten is.
H. S. Thompson