Dit wat ik nu zal proberen te omschrijven is de meest intense ervaring op paddestoelen die ik tot nu toe heb gehad. Dit heeft echt diepe indruk op me gemaakt. Ik zette thee van 4 gram syrische wijnruit en nam dit samen met 4 gram paddo's in op een lege maag. Ik had me flink verkeken op het versterkende effect van de syrian rue. Normaal duurt het een uur voordat ik de eerste visuals krijg maar deze keer vloog ik meteen al door de organische tunnels en grottenstelsels van de geest. Het was een hele heftige maar tot dan toe een hele interessante en plezierige trip zoals een achtbaan. Mijn brein gonsde en maakte sprongen van het ene machtige universum naar het andere. Ik zag mytische wezens, Goden, epische veldslagen. Demonen die al het vel van mijn lijf afscheurden waarna ik weer herboren werd in een ander lichaam.
Toen ik langzaam de piek naderde werd het serieus. Dit was echt niet leuk meer. Mijn gezichtsveld werd helemaal wit, mijn brein sloeg op tilt, alle alarmbellen van mijn lichaam gingen af, ik verkeerde op de rand van totale oplossing in het niets. Zweet gutste van mijn lijf, het voelde alsof mijn bloed aan het koken was. Ik trok helemaal wit weg en ik dacht echt dat het met me gebeurd was, vlagen van hitte en kou wisselden elkaar af. Ik wilde opspringen om hulp roepen, rondrennen. Maar ik dwong mijzelf in mijn bed te blijven. Dit moet je rustig uitzitten herhaalde ik bij mezelf het is het waard. In deze flash zag ik een soort pyramide vol geometrische complexiteit, dit was de kern, de essentie, de bron van oneindige creativiteit.
Gelukkig nam de toestand snel in intensiteit af, als dit langer aangehouden had dan had ik het niet getrokken. De hele uitloop tijd van 4 of vijf uur ofzo verkeerde ik in een soort shock toestand. Zware mindfucks lieten me de oneindige tunnels van onmogelijke geometrie zien. Dit zijn bizzarre dimensies, niets kan je hierop voorbereiden. De visioenen waren kraakhelder en schitterden met bizarre schoonheid alles was van kristal en ik voelde me diep gelukkig dit alles te mogen zien.
Toen de trip dan eindelijk wat minder werd voelde het alsof ik het hele universum had doorkruist ik was helemaal kapot. Ik kon niks anders dan liggen staren totdat het licht werd. Wat was ik blij met dat licht! Een nieuwe dag, een schone lei, een nieuw begin.
Dit heeft echt diepe indruk gemaakt ik heb het gevoel nooit meer dezelde persoon te kunnen zijn, het is echt een soort wedergeboorte. Ik kan nog steeds niet geloven dat je zo diep kunt gaan en het kan navertellen. Deze ervaring is eerst wel even genoeg voor me deze keer heb ik echt even de tijd nodig om de draad weer op te pakken.
Verwerk het rustig en trip niet te snel opnieuw
en nog aan het tekenen geweest?:smokin:
Het report is wat summier, maar wel mooi 
