Wie? - A. en ik
Waar? - Bos, duinen, bunkers
Wanneer? - Maandagavond 6 juni vanaf 22:30
Wat? - Beetje alcohol, wiet en 1 pilletje (aan de hand van plaatjes bepaald dat het een paarse tri-force is, A. had het al eerder gehad en wist dat het een sterke pil was. Als het idd de tri-force was dan ligt dit rond de 170mg MDMA)
Mijn tweede keer XTC. Na 10 minuten in een uitgestorven kroeg gestaan te hebben, vraagt A. of ik met hem meega, hij had nog wel wat leuks zei hij. Meteen wetende wat hij bedoelde heb ik tegen de rest van mn vrienden gezegd dat ik thuis met hem ging blowen. Snel langs huis gegaan, mijn spullen gepakt (water, limonade, druiven, sigaretten, wiet en draaispullen, telefoon, mp3-speler.. ik ben er helemaal klaar voor!)
Toen ik hem bij hem thuis kwam ophalen had hij al een halfje gedropped zei die. Snel naar het bos gegaan, en daar heb ik een halfje gedropped. Vanaf hier gingen we eerst richting de bunkers, dat schijnt altijd wel leuk spacen te zijn. Doordat het halfje vrij vergruisd was lijkt hij aardig snel in te kicken. Ik heb absoluut geen zin om die bunker in te gaan, smalle gangetjes, vies, donker etc.. Maar A. zegt dat ik het zometeen wel leuk ga vinden, en dat ik gewoon even mee moet naar binnen.
Eenmaal binnen maken we van wat oude waxinelichtjes die daar liggen een vuurtje. Bij A. kickt ie al lekker in, en hij staat ook al heerlijk dansend op Paul Kalkbrenner de bunker rond te spacen. Bij mij gaat het iets geleidelijker, begin al wel te zweten en de muziek wordt ook steeds lekkerder. Ik kijk naar mijn armen die ook ineens helemaal meedansen op de muziek, en bedenk bij mezelf dat hij nu ook inkickt.
Na een kwartiertje spacen in de bunker hebben we het hier wel weer gehad, we willen lopen! Hop, het bos in. In het begin moeten we even rustig aandoen omdat het pad langs een hotel en een natuurcamping loopt. Iets na de natuurcamping snap ik absoluut niks van wat daar nou weer in de grond staat. Na wat rondjes lopen en voelen kom ik er achter dat het een houten paaltje is, die ik dan uit de grond trek.Wauw, dat is een coole stok! Dit wordt mijn wandelstok voor de avond, dit kan nog wel van pas komen! A. trekt er ook een uit de grond en we lopen weer verder, zo snel mogelijk het bos in want dan kunnen we weer muziek aanzetten. Ik ging Pink Floyd opzetten op mijn telefoon. Dit lukt pas na een paar minuten, dat schermpje dat staat me daar toch een potje snel te knipperen en heen en weer te bewegen!!
Wat verder in het bos snap ik helemaal niks meer van. Ik kijk om me heen, en zie in alles iets boeiends.. Elk bewegend blaadje, elk stuk afval in de natuur, elke tak, elke vorm van bomen is boeiend. Het ene moment zie ik dingen 1m voor me ontzettend wazig, het volgende moment kan ik (voor mijn gevoel) wel 300m ver voor me uit kijken. We lopen stevig door, en ik zie weer iets raars rechtsvoor me. Is dat nou een zandvlakte, zijn het tegels of is het water? Ik zeg tegen A. dat ik niet snap wat het is, dus besluiten we op onderzoek uit te gaan. Na hele kleine stapjes nemen en voorzichtig voelen blijkt het toch water te zijn. "Ik wist niet eens dat hier water was zo ver in het bos! Hoe is het mogelijk he?"
A. blijft zijn jas aan en uit trekken, hij heeft het constant weer warm en dan weer koud. Dat aan en uittrekken gaat nog niet zo makkelijk met je rugzak nog om, dit besef kwam pas na 2 pogingen dat je die wel eerst af moet doen. Ik besluit mn vest maar aan te houden, heb het wel warm maar heb geen zin in dat gedoe met aan- en uittrekken.
Na nog een tijdje op deze manier doorgebanjerd te zijn (achteraf gezien 4 á 5 km), vinden we het een mooi moment om nog een halfje te droppen en om te keren. Het is inmiddels half 3, nadat we om 11:00 ons eerste halfje hadden gedropped. Zo gezegd zo gedaan, en we gaan weer op de terugweg. Hier lopen we veel meer over heuvels, ontzettend steile heuvels, met grote gaten etc er in. Hier heb ik me zo over kunnen verwonderen, hoe steil die heuvels waren, dat wij ze konden beklimmen, en over de vele hutten die we tegenkwamen. Op een paar plekken stonden wat takken om bomen heengewikkeld, en hier had je dan een soort van hut. Echt ontzettend gaaf. Hier ergens tussendoor moeten we ook nog een jointje hebben gerookt, maar wanneer dit precies was weet ik niet meer. Op een gegeven moment zaten we op een hele mooie boom, het was echt net een stoeltje.. En na 15min kwamen we er achter dat als we omhoog keken dat daar een boomhut zat! Even gecontroleerd, en hij zat er ook echt. Maar dit was nu veel te gevaarlijk om daar in te klimmen, hebben we maar niet gedaan.
Ergens hiertussen hebben we ook al 2x op een boomstam gezeten om druiven te eten, die had ik mee, en ze smaakten nog lekker ook! Het eerste voedsel wat we ontdekt hebben dat lekker is met een pilletje op.
Ik wou weer wat water drinken, maar dat kon natuurlijk niet met de stok die ik in mn hand had. Op de grond leggen was duidelijk geen optie, dus toen kwam de vraag aan A. "Wil jij mn stok even vasthouden?". En toen ik het zei, dacht ik 5sec, en proestten we het beide uit van het lachen, het klonk toch wel een beetje fout. Deze vraag hebben we elkaar nog veel vaker gesteld, en het bleef grappig!
A. houdt nog een heel snel en overweldigend verhaal over "boomtoppen" die zo geweldig zijn omdat ze boven de rest van het bos uitstijgen, en zo voeding krijgen en in leven kunnen blijven. De eerste keer komt er geen woord van zijn snelle gebrabbel mijn gedachten in, maar de tweede keer snap ik het. Leuk verhaal, maar waarom hij er zo vreselijk door gefascineerd is snapte ik niet echt. Maar toch was het wel boeiend!
De terugweg werd een beetje naar, het begon te regenen en ik had alleen een vest aan. Het echte spacen begon wat af te zwakken, en de speed-effecten begonnen te werken, snel praten, kaken malen, "mja mja mja"-geluiden etc. Over geluiden gesproken, ik had de hele avond een leuk oplopend melodietje, die je dan in heel veel varianten kon zingen. "Ja ja ja jaaaaaa" (met de jaaaaa als een hele hoge toon zegmaar), of "Ra ta ta taaaa" of "pa pa pa paaa", de mogelijkheden waren onbeperkt.
Anyway, we besluiten snel terug te lopen naar de bunkers en daar ergens nog even een uurtje na te spacen voor we gaan slapen (het is nu ongeveer 4 uur). We lopen stevig door, en staan hier op een gegeven moment zelf ook versteld van. Na 3 kwartier stevig doorlopen komen we weer in wat dichter bos, met een steile heuvel. In plaats van gewoon het pad te volgen leek dit een logischere route. Er zaten echt ontzettend veel prikkelbosjes hier tot heuphoogte, maar we moeten er dwars doorheen en dan omhoog. Dit liep echt ontzettend steil (nuchter nog es naar gekeken, het was wel echt steil), en hier strompelen we de heuvel af. Hier ergens besluiten we ook de heuvel af te gaan rollen, maar ik snap er de lol niet van. A. gelukkig wel, dus daar had ik dan wel weer lol om.
Nu het nog harder regent besluiten we bij de bunker een jointje te gaan roken. Vlak naast de bunker was een soort van "grot" waar we in gingen zitten. Met de muurschilderingen die we zagen voelden we ons echte oermannen, zo zouden ze vroeger daar ook gezeten hebben om een jointje te draaien. Bij A. komt weer een leuke vlaag langsspacen, net terwijl hij aan het draaien is. Bijna alles gaat er naast, en het heeft lang geduurd voordat er een slap rookbaar geval gedraaid was. Na een tijdje naspacen in de spacecave (tot half 6) vinden we het mooi geweest en gaan we op huis aan.
Hier gebeurt nog iets heel raars. Op een steiger stond een soort van oranje pick-up, en daar waren een paar mensen aan het werk. Mensen in oranje werkkleding met een zwemvest om. 1 Man zien we nog bij de auto bezig, maar nu we goed kijken staat er helemaal niemand. Er is niks te horen, niemand in de buurt.. Dit zagen we dus echt beide tegelijk, en we vroegen aan elkaar "daar waren toch net mensen aan het werk?" - "Ja die ene man zit nu in de auto". Toen we nog dichterbij kwamen bleek er ook niemand in de auto te zitten.. Erg vaag dat we dit beide zagen.
Hierna zijn we beide heerlijk gaan pitten, dat lukte gelukkig ook in 1x
Nou dit was mijn eerste tripreport, ik ben benieuwd wie de moeite heeft genomen om dit lange gezwets helemaal uit te lezen
Ik heb het gevoel dat ik nog steeds de helft ben vergeten te vertellen, er gebeurt ook zoveel op 1 avond!
MDMA is sowieso fantastisch 
met plezier zitten lezen
