My first toughts
Drugs; ver van mijn bed show dacht ik altijd. Ik associeerde het met junks op Adam CS, aan lager wal geraakte types die constant een drive hebben te 'moeten'. Nooit gedacht dat het veel gebruikelijker is. Niet gek, ik kende alleen voorlichtingsverhalen van de middelbare school of stukjes uit de metro rond het festival seizoen waarin weer XTC slachtoffertjes werden beschreven.
My first talk
Nooit gedacht dat ik een pilletje zou nemen. Aantal maanden geleden (FEB2013), maar het staat nog als gister in mijn geheugen gegrift. Who would have thought! Soms besluipt me een vreemd gevoel van schaamte, omdat iemand ooit heeft bedacht dat het niet hoort/mag/kan. Je wordt meteen in een hokje gestopt (junk), who to blame I probably did that as well!
Het eerste gesprek, met mijn nu always and for ever soul-ravebuddy, ging over ballonnetjes. Dat leek me wel wat! Ze vertelde me vaak over haar feesten, nooit echt duidelijk over 'drugs', waarschijnlijk omdat ik al meteen met mijn oordeel kwam. Ik zei namelijk: 'ik heb een vriendin die in Amsterdam ging studeren en zelfs aan de pillen zat'. Hier kunnen we nu op elk feest alleen nog maar onwijs hard om lachen. Ik, daarentegen, ging altijd met mijn vriend samen op stap. Meestal rond een uurtje of 3 alweer richting huis. Zij (ravebuddy), feestte door tot in de vroege uurtjes en ging door naar afters... Godsamme wat was ik nieuwsgierig naar al die verhalen!
Preparations
Kreeg wat leuke techno nummers op mijn mac gezet als huiswerk inclusief een aantal pubmed artikelen, want ja je wil toch wel weten waar je aan begint. Sven Vath, David august, Jeff Mills, Joris Delacroix, Dominik Eulberg, Boss Axis, Nic Fanciulli, Man zonder Schaduw, Tom Trago, Bakermat ga zo maar door ... Al die namen dat ik die niet kende, wat een gemis! Karotte, liefde op het eerste gehoor. Mijn ravebuddy had al gauw door dat ik een aardig nieuwgierig typetje ben, dus na een beetje vissen kwam het gesprek over drugs los. Hoe geweldig ze zich wel niet voelde en dat alles vanzelf gaat, hoe lief iedereen is, hoe onmogelijk het is om zoiets te beschrijven omdat je het zelf moest ervaren. Huh, dat is toch heel anders dan alle dingen die ik ooit te horen heb gekregen?
My first time
Soenda, dat was ons eerste geplande feestje om mij dat ultieme moment te laten ervaren. Maar dat was pas maanden verder en dus veel te lang wachten. Aangezien het aan technofeestjes niet ontbreekt was een maand later mijn eerste technoparty met niemand minder dan de heerlijke Len Faki. Donker, duister en beukend, anders dan het kleurrijke festival overdag maar absoluut een goede starter. Ik had uiteraard al aardig goed ingelezen over 'mechanism of action', lange-korte termijn gevaren etc en wist ook al wat ik zou krijgen: paarse partyflock getest op 220 mg.
Vrijdagavond rond een uur of elf hadden we op station afgesproken, eerst lekker een jus d'orange drinken en bijkletsen. Tikkie zenuwachtig, maar op het toillet een kwartje genomen nadat zij haar halfje had ingenomen. Ik beet een kwartje af van het overgebleven halfje. Dat beetje op mijn tand smaakte onwijs vies.
Inkick-moment
Na het afrekenen liepen we samen door de stad richting de zaal om het te verkennen zodat ik me op mijn gemak kon voelen op het moment dat de pil zou inkicken. Ik had me voorgenomen om niet te concentreren op dat moment en gewoon te genieten. Dik een uur later zag ik mijn vriendin al intens genieten. Ze doet iets vreemds met haar kaken op het moment dat ze 'hard' gaat. En ik? Ik voelde maar niets. Bijnemen of toch maar niet? Gewoon doordansen, het komt vast wel. Wat een baas die Len Faki! En toen opeens een heel warm gevoel bij mijn borst. Ik stond te stampen voorin bij de DJ en plots werden mijn beentjes zwak. Mijn vriendin had al een vermoeden en trok me mee. Met mijn klamme handjes kneep ik haar handen fijn. Ja hoor, dat was het dan! Lopend door de zaal leek alles in slow-motion te gaan. Ik voelde me zo bekeken. Alsof er op mijn voorhoofd stond 'Ik ga snoeihard'. Best awkward. Wat een rit, leek wel alsof ik de 'zeven heuvelen loop' had gelopen. Eindelijk zaten we dan in de rokers-ruimte op de loungebanken. Neergeplofd naast een wildvreemde die blijkbaar precies wist hoe ik me voelde. En gelukkig ook wist dat ik op dat moment geen zin had om een gesprek aan te gaan. Ik voelde me onwijs traag/sloom/moe maar tegelijkertijd zo onwijs relaxt en chill. Mijn benen waren moe en zelfs praten leek onmogelijk. Daarna korte tintelingen in mijn vingertoppen en zelfs in mijn tanden! Extreem klamme handjes. Ik was eigenlijk vrij afwezig. Voelde me enorm bezwaard om een gesprek aan te gaan, alsof ik geen pufje energie meer had. Voor het eerst in mijn leven dat mijn hoofd echt leeg was. Geen gedachten, geen gepieker, geen gezeur, geen verwachtingen en ook geen tijdsbesef gewoon heerlijke rust. Wat een lieve gozer naast me, met zijn handen door mijn haar en met zijn nagels over mijn bovenarm kriebelen. Alsof op dat moment elk gevoel dat je hebt enorm versterkt is. Gelukkig had die goed gezelschap aan mijn vriendin alhoewel ik daar weinig van mee kreeg. Iets over mijn eerste keer, onwijs genieten en schattig. Langzaam kwam ik weer 'bij' en voelde de energie door mijn aderen stromen. Een glimlach van oor tot oor. De vraag: 'Of ik me lekker voelde'. Pff Lekker!? Nee! Dit was meer dan lekker, meer dan heerlijk, intens genot, geweldig, goed, super hmmmm en tegelijkertijd zo pfffffff. Dit was inderdaad een gevoel dat met geen woord te beschrijven is en moet zeggen dat ik me bevoorrecht voel om dit mee te maken. Beyond any feeling I have ever felt for sure! MDMazing; dat is het woord dat ik zoek.
Let's dance!
Het leek een eeuwigheid, maar mijn vriendin zei dat het hooguit 10 minuutjes waren. De beukende techno riep me de dansvloer op. Mijn voetjes begonnen van zelf te bewegen. Wat een zin om te dansen zeg. Maar het was eerst tijd voor 'heilig' water. Die 'o zo lieve' gozer naast me in de rokersrui,te (wiens naam ik helaas nooit heb weten te achterhalen), trok mij en mijn rave-vriendinnetje mee naar de bar voor wat heilig water: APPELSAP (wappie mensen zijn onwijs vrijgevig!?) Heerlijk! Appelsap drinken is nooit meer hetzelfde voor mij zonder dat ik terug ga naar deze geweldige ervaring.
Ik zat barstens vol energie, stampte de vloer kapot en wou alleen nog maar dansen, dansen en dansen. Nooit gedacht dat ik kon dansen op techno, maar alles ging van zelf. Ik heb de hele nacht met een big smile en extreme happy face op de dansvloer gestaan (waar ik meerdere malen over ben aangesproken
) Wat een genot! Lekker veel geknuffeld met alle zwetende wappies voor bij de DJ. Equation of my feelings = Love* joy* happiness to the power of infinity (:*J*H ^∞)!En toen kwam de teleurstelling: laatste nummer werd gedraaid en de lichten gingen aan. Het was alweer 5 uur, huh! Het enige dat ik kon denken was: Ik wil helemaal nog niet naar huis! Ik ging nog zo lekker en wou nog lekker verder gaan. We liepen terug naar de auto waar de vriend van mijn ravebuddy zijn auto had geparkeerd. Tuurlijk was het feestje nog niet afgelopen. Eerst nog een ballonnetje!
I hear techno everywhere
Unfortunately, all good things come to an end. Daar zat ik dan om 6 uur 's ochtends in de trein richting huis. Ik hoorde overal alleen maar techno. Het geritsel van de bladeren, trein rails, voetstappen. Alles klonk als muziek. Levensecht! Alsof er ergens gewoon nog een onwijs goed feestje gaande was. Eenmaal thuis aangekomen onder de douche klonk zelfs het stromende water als techno in mijn oren (half 8 s'ochtends). Gelukkig was ik voorzien van wat goede techno nummers en besloot thuis in mijn pyjama zelf maar door te feesten, want slapen daar had ik absoluut geen zin in! Uiteindelijk een poging gewaagd om mijn bed in te duiken, maar kwam er rond een uur of 2 alweer uit. Beetje slap en traag. Helaas ook mijn hele wang kapot gebeten waardoor ik het ontbijt moest overslaan en avond eten, maar wel mooi 3 kilootjes lichter
Jup, maar blijft toch leuk om ff mijn ervaring de wereld in te gooien.
Ik moet wel zeggen dat de mannen er vaak ook opeens onwijs goed uitzien haha
