Wanneer: …. Tja.
Wat: in totaal een halfje XTC
Waar: Paradigm Groningen
Wie: Beer en ik
Tripzitter: X
Beer en ik zaten op de bank een stom programma te kijken. We hadden afgesproken om rond tien uur te vertrekken naar Paradigm Groningen, waar we weer een keertje XTC zouden nemen. Ondertussen moesten we zo hard lachen om het programma dat we te laat vertrokken…
Snel hebben we alles gepakt en alvast de pillen verdeeld in stukjes, sleutels gepakt, fiets gepakt en vertrokken naar de club. Iets later kwamen we eraan, en natuurlijk was ik, lief maar dom als ik was, mijn ID-kaart vergeten. Alles eigenlijk waar een leeftijd op stond. Geweldig… De bewaker bekeek Beers ID en stelde me wat vragen. Uiteindelijk mochten we samen naar binnen, omdat hij goed mijn leeftijd kon inschatten en niet het idee had dat ik loog. Waar ik erg blij mee was.
Eenmaal in de club keek ik mijn ogen uit. Ik was hier nog nooit geweest. Overal was er rook, ik gokte dat het gemaakt zou zijn door rookmachines, maar kwam er al snel achter dat dit veroorzaakt werd door veel rokende mensen. Er waren al verschillende DJ’s aan het spelen en het was ook vaal drukker dan ik had verwacht.
We liepen door naar de garderobe en ondertussen haalde ik mijn jaszakken alvast leeg. Ik kwam er achter dat ik tóch iets mee had waar mijn geboortedatum op stond: mijn OV-kaart. Ik maakte een grapje, dat ik nu nog naar de bewaker zou terug gaan om het te laten zien. Beer moest om het idee lachen.
Na super lang te hebben gewacht voor we onze jassen af hadden kunnen geven (voor een te hoge prijs), zijn we vlakbij de toiletten op een stoel gaan zitten. Beer haalde nog snel even een flesje drinken en ik zorgde ervoor dat ik de XTC-pillen uit mijn sok had gefriemeld. We namen beide een kwartje. Het idee van de bewaker had me nog niet losgelaten. Zou het geaccepteerd worden als ik mijn geboortedatum nu nog zou komen laten zien? Zou dat raar zijn, zou hij dat juist op prijs stellen?
“Zou ik echt niet even terug lopen om hem mijn geboortedatum te laten zien?”
“Haha, ik zie je al terug rennen: ‘meneer, meneer, kijk! Ik ben wel oud genoeg!’ Hahah”
“Nee, even serieus.”
“Oh.. Nee, doe maar niet. Straks kom je aan met veel te grote doppen ofzo…”
Ik geloof niet dat die dingen zó snel werken, dacht ik. Maar goed, ik liet het hier maar bij. Misschien had hij gelijk en zou het toch als raar opgevat worden… En ach, ik was toch al binnen.
Wanneer we beide klaar waren zijn we naar de zogeheten Darkroom gegaan. Blijkbaar waren er meerdere ruimtes en kwamen we net uit de Glasloods. We zochten een rustig plekje waar we genoeg ruimte hadden om ons vrij te bewegen.
Naast ons was een groepje jonge mannen die elkaar alleen maar bleven knuffelen. Wat een leuk gezicht was. Een momentje later (nadat ik lekker heb staan rond staren) stonden we met het groepje mannen in en soort kring te dansen op de muziek de er draaide. Ik, en ik geloof één van de van de mannen ook wel, wouden wel contact leggen, maar het gebeurde gewoon net niet. Waarom zou ik niet kunnen zeggen, maar we hadden het er gezellig bij. En de mannen bleven knuffelen.
Het duurde even, maar toen voelde ik dat XTC haar werk begon te doen en dan het slimmer was om even te gaan zitten. Daarnaast had ik het benauwd gekregen van de ruimte zonder ramen,, met veel rook en waar ook veel gerookt werd door mensen. We gingen naar een kleine ‘chillkamer’ waar een aantal mensen al zaten te chillen. We besloten op een soort vensterbank te gaan zitten, tussen de bloempotten in. Zo konden we zien wie er ‘onder’ ons de trap op kwamen en wat de jongelui deden op de daadwerkelijke chillplekken. Het liefst zou ik gaan liggen en lekker gekroeld worden en geaaid. Maar ja, dat zat er niet in wanneer je in een club bent. Dus dat idee liet ik maar snel weer varen. In plaat daarvan dronken we wat water en observeerden we hoe mensen zich gedroegen in hun natuurlijke habitat. Ik vond het net apen. Gorilla’s. Of de oversekste Bonobo’s. Vrouwmensen schreeuwden en snaaiden dingen uit elkaar handen. Manmensen keken op een afstandje en maakte om de zoveel tijd een instemmend ‘HEUH’ geluid. Ik vond het maar een bijzonder spektakel.
Ik stond in de Glasloods lekker te dansen en begon het duidelijke effect te merken. Lichtjes werden vager en bleven langer hangen op mijn netvlies en bewegen voelde als het aaien van luchatoomen. Terwijl ik aan het dansen was zag ik een meisje met bier in haar handen staan. Zonder na te denken begin ik tegen haar te praten. Of ze ook een pilletje op had. Nee dat had ze niet. Ik vertelde haar dat het dan goed zat.
Net een paar dagen ervoor had ik gelezen dat dit een gevaarlijke combi kon zijn: drank en XTC. Ik had haar dat verteld als ze inderdaad een pilletje op had gehad. Nu keek ze me gewoon een beetje dom aan, alsof ik niet spoor. Doe ik ook niet, maar niet zo erg als op de manier die ze toen voor ogen had. Ik danste lekker verder, nadekend over het idee dat ik nuchter een veel grotere bariere had gehad met dit tegen iemand zeggen. Te veel twijfelen over de mogelijke alternatieven en dan niet zo raar over willen komen zoals ik nu overkwam. Wat raar is, want better safe than sorry. Ik voelde me er oprecht kut over dat dit niet gezegd wordt, of minder, wanneer iedereen nuchter is… Toch een beetje jammer.
Beer wou weer terug naar de Darkroom. Its daar trok hem meer dan de Glasloods. Ik vond het wel prima, ik vermaakte me helemaal prima. De wereld gleed aan me voorbij en mijn hoofd voelde als watjes die teveel vocht hebben opgenomen: gedempt, maar zwaar schommelend door het vocht. Dit effect ken ik van XTC en dat maakt me altijd heerlijk blij met het moment.
Hier ben ik ‘t Koppel tegen gekomen, een manmens en een vrouwmens van beide ongeveer 5 jaar ouder dan Beer en ik waren. Ze hadden sinds ongeveer dezelfde leeftijd een relatie en waren dus al lang samen. Ik en het vrouwmens praatten en genoten van de muziek. We praatten over onze mannen en legden uit hoe ze hier soms deden. Ik merkte dat er best wat overeenkomsten waren. We hebben gelijk nummers uitgewisseld.
Ons water was op. Nu moesten we weer terug naar de Glasloods om het daar in de toiletten bij te vullen. Terwijl Beer dat deed danste ik lekker verder, wel de deuropening in de gaten houdend. Toen hij terugkeerde hebben we nog een kwartje genomen en zijn we daarna richten het podium vertrokken. En het was hier ergens dat ik mijn grote vriend F. de Knuffelbeer tegen kwam. Ik heb nog nooit zulke fijne knuffels gehad van een ‘vreemde’. Heel vertrouwd en lief hebbend. Hij had geen pilletje gehad, hij hield gewoon van knuffels en van praten. Ondertussen had Beer verder in de zaal een andere man gevonden waar hij het gezellig mee had. We keken soms naar elkaar en zagen dat we lol hadden. We leefden gescheiden, maar ik voelde een elastiek tussen ons. Ik wist instinctief waar hij was. Ik maakte me geen zorgen. We genoten beide van de avond.
IK heb heerlijk gepraat met F. de Knuffelbeer, en ook met hem heb ik nummers uitgewisseld. Dit was een knuffelaar die ik wel wil houden. Hij kon echt mentaal verdwijnen in de muziek, dan trok hij een gezicht en zag je het genot uit hem stralen. Bij wijze van spreken dan, zo veel had ik ook weer niet op…
De mensen die we ontmoet hebben, bleven de gehele trip terug komen. We zagen ze om de zoveel tijd weer terug. We wisselden af tussen de Darkroom en de Glasloods en ik heb een super tijd gehad.
Maar wat ik het mooiste vond, was de motregen die buiten viel. Als we wisselden tussen de verschillende ruimtes moesten we even naar buiten. Vanuit de deuropeningen glinsterden de druppels als feeënstof in de lucht, veroorzaakt door de verschillende lampen die buiten stonden. Toch jammer dat het te koud was om er lang naar te blijven staren.
