Wat: XTC
Waar: Oude Suikerunie Groningen
Wie: Beer en ik
Tripzitter: x
Vandaag was de eerste dag in mijn nieuwe huisje. Vandaag was het de eerste keer dat ik uit zou gaan met XTC op. Ik was nerveus maar had er ook veel zin in. We zaten al op de fiets en waren aan het ronddolen. Thuis hadden we, een paar minuutjes geleden, al een pilletje gedropt. We fietsten achter een menigte aan die zei zeker te weten dat ze zo fietsen moesten. Halverwege kwamen wij er achter dat we hier niet langs moesten, we keerden om en schreeuwden nog dat ze verkeerd fietsten, maar er kwam geen reactie.
Dan niet.
Dan de volgende afslag maar links… Ook dat liep dood…
“Heeft Paradigm lekker geregeld, dit” zei Beer al mokkend terwijl we wederom de fiets om draaiden. Er liepen wat mensen ons tegemoet.
“Ook op weg naar Paradigm?” zei Beer
“Ja!”
“Hier kun je niet langs.” Zei ik
“Tenzij je over het hek kun springen, maar dat lukt ons niet omdat we een fiets hebben.” Meteen liepen de twee mannen van rond de 25 naar het hek om te onderzoeken. Newp, dat zou niet lukken. We zeiden gedag en Beer en ik namen de fiets en vertrokken weer terug. We gingen richting het Hoendiep, waar we weer een bende hyperende fietsers tegen kwamen. Of ze ook naar Paradigm gingen, JAWOHL! Of ze wisten hoe ze moesten fietsen? Ja zeker, 100% zeker! Follow those cyclists!
Ik zag hoe langzaam het grote gebouw steeds dichter bij kwam, het licht werd steeds feller. Toen we afslagen hoorden we al zacht de muziek op doemen. Ik had een zakje met pilletjes in mijn sok, Beer had 5 euro in zijn zak, ID was mee, huissleutels, dit zou een top avond worden!
Eenmaal aangekomen schrok ik van de hoeveelheid mensen. Ik dacht dat dit nooit zou passen. Alles wat ik tot nu toe had gezien aan clubs waren klein geweest. Nou ja, klein? In elk geval niet zo groot dat deze immense bende er in zou passen. Ik werd nu bang dat het oncomfortabel zou worden. Daar bij werd ik me steeds bewuster van het pilletje dat ik naar binnen had gewerkt. Uitgaan was eigenlijk nooit mijn ding geweest. Ik ben een klein meisje en mannen met drank op vind ik al snel spannend en onvoorspelbaar. Hierdoor ben ik vaak op de uitkijk voor problemen en geniet ik niet. De grote groep versterkte deze negatieve spanning een beetje.
Ik middels stonden we in de rij voor de drank muntjes. Hhm… Duurder dan verwacht. Das kut. We hebben niet meer bij ons dan 5 euro. Gelukkig waren de mensen al in een goede stemming en hebben we kunnen lenen van een hele aardige vent! Natuurlijk hebben we dit de dag erna weer netjes terg betaald.
We stopten onze jassen in een kluisje en vertrokken naar boven, naar de zaal. De muziek werd steeds luider, maar nog niet vervelend hard. Wat ik verwacht had. Er waren twee deuren, toilet en mu- Nee hoor. Twee dames kwamen veel te vrolijk uit de deur wat ik tot toilet had benoemd. Daarachter was een barretje en vele bank-bed-kussen dingen van een fluweel achtige stof. Ik zag het maar even, want wij doken gelijk de muziek deur in. Hier keek ik mijn ogen uit! Ik ging er van uit dat het een immens grote zaal (te horen aan de lichte weerkaatsing van geluid), maar de overkant van de ruimte zag ik niet door de mist en het feit dat ik nachtblind ben en dus snel niets meer zie in de schemering. De mist had een licht blauwe kleur door de reflectie van discoballen waar blauw licht alle kanten in reflecteerden.
Er stond een man of 5o al op de dansvloer. Terwijl ik nog mijn ogen uit keek en alles in mij op nam, trok Beer me mee naar het midden van de zaal. Mensen dansten, liepen en praatten. Beer ook. Hij begon al snel met dansen en bewegen. Maar ik keek nog liever.
Beer begreep dit denk ik niet, of was bang dat er iets zou zijn. Hij zei een aantal keer dat ik ook moest dansen, en gewoon lekker op mijn manier en bla bla. Er was heus niets, ik kijk gewoon even de kat uit de boom in nieuwe situaties. Ik kreeg dit pas de 5 keer duidelijk mijn mond uit geloof ik. Toen hield het op en liet hij me lekker mijn ding doen.
IK begon me al wat meer thuis te voelen toen we richting de chill-kamer vertrokken. Hier schrok ik me dood omdat ik mensen met ballonnetjes zag lopen. Lachgas? Serieus? Doet men dat openlijk? Damn. Geweldig, maar damn! We namen er plaats op een fluwelen bed en keken naar het plafond. Hier werden allerlei olie-motiefjes op geprojecteerd, heerlijk om naar de kijken. Beer ik praatten wat en ik begon me knuffelig en lief te voelen. Geen idee hoe lang we er gelegen hebben, maar toen we terug keerde hebben we een flesje water gehaald.
Uiteindelijk kwamen we een groepje jongens tegen, ook aan de xtc, maar niet echt van de kaart. Leuke jongens. Met hen zijn we naar de dansvloer gegaan en hebben we lekker gedanst, ja, zelf ik. Al snel maakte ik me geen zorgen meer over grote mannen die onvoorspelbaar zijn. Hier was iedereen echt lief! Stootte iemand je aan, dan was het ‘oh sorry, hier slok water’. Geweldig! Zo moest uit gaan altijd zijn! Heerlijk! Ik ging los, genoot van het moment. Na intensief dansen, gingen we heerlijk liggen. Sommige jongens van de groep deden daar ook ballonnetjes. Ik vroeg hen hoe dat nu was, iedereen wou maar al te graag uitleggen hoe het voelde en wat het deed. Beer praatte met een paar jongens, ik met een ander. We hebben het nog gehad over school, zijn vriendin en allerlei onderwerpen die opkomen op tikkel. Allemaal op een heerlijk open manier, een manier die Beer en ik Rafiki-stijl noemen.
Later vertelde Beer dat een van die jongens waar hij mee praatten nog naar me wees, van ja, moet je die niet ook in de gaten houden, waarop Beer trots gezegd heeft “Neu dat vertrouw ik wel.” Zonder om te kijken.
We vertrokken weer terug naar de dans-kamer. Heerlijk uit je plaat gaan. Na een tijdje werd ik aangetikt, ik keek om en kreeg gelijk een ballon tegen mijn oor: “Hoor dit” zei de mond van een jongen waar ik het goed mee had, Jurriën. Ik luisterde en voelde de bas door mijn hele oor golven. Het kriebelde door mijn hoofd. Ik knikte verbaasd en hij knikte met een blik: I know right?!
Weer lekker verder dansen. Dansen was het ding. Ik verloor het idee van de wereld. Niet omdat ik zo van de kaart was, maar omdat het me gestolen kon worden! Ik was hier, hier was Beer. Dat was alles wat ik op het moment nodig had.
Ik werd even later weer aangetikt, door een vreemde dit keer. Meteen kreeg ik een raket ijsje in mijn mond geduwd! KOU- oh waaaauuuuw, dat is super super lekker! Jammer genoeg bleef het bij een dip in mijn mond. Dan maar weer dansen! Na het dansen gingen we weer liggen, lekker bonden en met elkaar praten
“Hoe laat is het?” Beer stond naast me lekker door te swingen.
Ik keek op mijn horloge. “Tien voor twaalf.”
“Zullen we dan over 5 minuutjes naar buiten gaan?”
“Euh, nou neu. Ik wil nog wel even een jas pakken, dan goeie plekjes fixen. Kunnen we beter nu gaan toch?” We kusten even vluchtig en vertrokken naar buiten, op naar de kluisjes!
Met de jas aan stonden we met 50 anderen op de brug direct voor de ingang van de oude Suikerunie. We keken uit over de skyline van Groningen. Mijn eerste nacht in mijn nieuwe stad. Er was blijkbaar iemand uit Duitsland begonnen met aftellen, want er werd afgeteld in het Duits.
Iedereen schreeuwde uit volle borst ‘happy new year’, ‘gelukkig nieuw jaar’ of gewoon weg ‘woooh’. Mensen knuffelden en kusten. Iedereen wenste, na eigen vrienden gehad te hebben, de vreemde mensen om hen heen de beste wensen voor het nieuwe jaar. Goed moment om even bij te pakken. En pas toen werd er goed gekeken naar het vuurwerk overal. Langzaam verscheen er steeds meer aan de horizon en over klonken oehs en aahs. Iedereen keek en even stond de tijd stil voor ons allen.
Toen het wel erg koud werd zijn Beer en ik het nieuwe jaar binnen verder gaan vieren. Ook hier was iedereen vrolijk. Nu kwamen er ook meer mensen bij, mensen die eerst thuis hadden gezeten en nu zich bij ons aansloten. Wanneer je iemand aanstootte, werd het nu “Gelukkig nieuwe jaar!” met een knuffel en 3 zoenen, in plaats van een slokje water. Iedereen was vrolijk en iedereen vierde feest.
Nu kwam ik ook pas echt los! De jongensgroep van eerder deze avond waren we kwijt geraakt. Her en der zagen we ze nog even, dan zwaaiden we of trokken we weer even samen op. We bleven ook lekker afwisselen tussen zitten en liggen in de chill-kamer en dan weer uit je plaat gaan op de dansvloer. We vertrokken nu ook steeds vaker naar de begane grond, een wat kleine danskamer met veel mist. Maar ik stond niet meer stil en genoot van de nieuwe manier van uitgaan.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik vaker wou liggen dan dansen, dus dacht ik dat het slim zou zijn om richting huis te gaan. We pakten onze spullen en verlieten de Suikerunie.
Op de fiets praatten we wat na over de avond, wat we leuk vonden en hoe het gegaan was. Maar helder waren we nog niet. Het was half vier toen we in mijn nieuwe kamer aankwamen. Ook hier praatten we verder en genoten we van de warmte en elkaars lichamen. De laatste gedachte voor ik ging slapen was:
“Ah, nu ben ik echt thuis. En wat een moment om in te trekken.”
heerlijk report weer! Doet me denken aan mijn eerste keer xtc tijdens uitgaan, inclusief de spanning vooraf.
