Dinsdag 12 januari 2016.
Samen met een vriend van mij, Mart, besloot ik truffels te gebruiken. Voor Mart de eerste keer en voor mij de tweede keer. Na de truffels te hebben gehaald bij een smartshop en ingelicht te zijn, zochten we een goede plek om te trippen. Het regende buiten, dus ik stelde voor om bij mij thuis te trippen. Mijn zus, Anne, was echter ook thuis en wilde ook wel graag meedoen. Ik had 2 pakjes psilocybe pajaritos magic truffels van 15 gram gehaald, 12,50 per pakje. Het was 12.45 's middags, we maakten de woonkamer een beetje donker en deden kaarsjes aan voor de gezelligheid. Om 13.00 uur namen Mart en ik beide ongeveer 10 gram in, Anne wilde nog even wachten. Mart en ik kauwden op elk stukje een halve minuut tot een minuut.
Na 3 kwartier begon alles om me heen te draaien met golven. Dit was voor mij gelijk heel anders dan de eerste keer, toen draaide er maar 1 voorwerp tegelijk. Mart had een lachkick. Anne nam nu ook in, 10 gram. Om 14.00 uur ging ik naar de wc en sloeg het bij mij ineens keihard in. Ik vergat elke keer wat ik aan het doen was. Er kwamen zoveel gedachtes in me op. Ik zat op de wc en dacht oooooh dat moet ik zo aan Mart en Anne vertellen, maar 3 seconden later was ik het alweer vergeten. Toen kwamen er weer nieuwe gedachtes en 3 seconden later was ik die ook alweer vergeten. Eenmaal terug in de woonkamer zag ik een zeehond voor me, terwijl er eigenlijk een schelp lag. Ik zag allemaal figuurtjes en alles bewoog heel heftig. Het leek alsof ik niet in deze wereld zat. Alsof sommige lichaamsdelen niet van mij waren. Ik voelde er wel aan, aan mijn nagels bijvoorbeeld, maar ze leken niet van mij te zijn. Ik stond op om te lopen en ik had pantoffels aan en schudde met mijn voet met de gedachte dat er iets vast zat aan mijn voet om het eraf te schudden. Maar het was gewoon de pantoffel! Ik wist niet meer dat ik die pantoffels aan had, het leek niet van mij te zijn. Ook terwijl ik ademde leek het alsof de adem niet van mij was. Alsof ik niet zelf ademde. Ik vroeg Anne om wat suikerwater te maken (lauw water met 25 suikerklontjes), want ik vond het toch wel een beetje eng dat ik al die dingen dacht. Het drinken voelde echt heel raar. Na een kwartiertje had ik weer de controle over de drug en kon ik alles meer in de hand houden. Dit stelde mij gerust en vond ik veel fijner.
15.30 uur. Mart was in slaap gevallen. Anne en ik hadden een gesprek over de plaaggeest van Bassie en Adriaan. Ik zei eerder altijd dat ze daarop leek omdat ze mij altijd een chinees noemde als ik wakker werd en van die kleine oogjes had. Anne zocht een foto op en ik ging HE-LE-MAAl stuk! Later zocht de nog een foto van een jongen die ook zo'n maskertje op had en wauw, ik zag dingen heel anders. Ik dacht dat de jongen op de foto was gestoken door bijen in zijn wangen en dat hij daarom zulke dikke wangen had. Ik ging echt kapot van het lachen. Ik heb een bijlage toegevoegd met de foto.
Rond 18.00 uur werkte het uit. Ik heb een wijze les geleerd van deze trip.Ik weet nu dat ik echt een controlfreak ben! Ik snap dat mensen deze drug leuk vinden als ze dingen voor zich willen zien die niet bestaan. Maar het is geen drug voor mezelf, ik houd van controle houden over dingen.
