Een droge hoest. Hoestsiroop. Zeven dagen later.

Ik weet niet goed waar dit te zetten. Wat voor soort drugs het was.

Goh, er is veel gebeurd. Ik ga het proberen kort te houden

Voorgeschiedenis in een notendop.
34 jaar oud. Vrouw en dochter van 5.
Al 22 kampend met OCD (tellen, tikken, wrijven,...)
Al 15 jaar alcoholverslaving. Enkel 's avonds. Verminder OCD.
Al enkele jaren Benzo verslaving. Lormetazepam, Xanax. Meestal op een verantwoorde basis. Soms veel te veel. Enkele spoedopnames achter de rug. Opname in psych instelling. Sinds enkele maanden clean van alcohol, en clean van overdosering benzo's. Elke dag krijg ik gecontrolleerd mijn dosis, van mijn vrouw.

Een week geleden een verkoudheid. Droge hoest. Hoestsiroop genomen. Dubbele dosis, ligt in m'n aard. Maar verslavingen ook. Ik neem niog een beetje, want de hoest gaat niet over. Ik wordt iets gewaar. Heb ik te veel xanax genomen? Nee, het is de hoestsiroop. Ik neem nog een beetje. Ik voel me goed.
De dag erna. Ik zoe een beetje op internet wat er in dat goedje zit. Een stof, DXM. Beetje verglijkbaar met LSD, ketamine blijkbaar. Huh? Dat kan toch niet? Kan je gewoon kopen in de aptoheek, zonder voorschrift. Ik lees over verschillende plateau's. 1, 2, 3 en 4. Ik zat gisteren in 1 blijkbaar. En hop, de 6 dagen erna plateau 2. Telkens 400 mg. Misschien zelfs plateau 3 door de opeenvolging? Ik weet het niet, dit alles is nieuw voor mij. Overdrijf ik? Was dit echt een trip? Of ben ik gewoon supergevoelig voor dit spul?

7e dag, ik wil ermee stoppen. Ik heb elke avond diarree, en voel de trip niet meer weggaan. 8ste dag. De avond ervoor was men laatste keer. Ik ben op het werk. 's Morgens voelde ik me ok. Trip zo goed als weg. Maar tegen de middag komt het terug, vanzef. Ik panikeer. Ik bel de druglijn in België. (voor AL je vragen over drugs...) Ik bel 4 keer, lijn is kapot. Niemand bereikbaar. Een uurtje later, na de 5e keer. een dame pakt op, ik schat 40/50 jaar oud. Moeilijk te zeggen. Ik vertel haar wat er gebeurd is de laatste 7 dagen. En dat ik nu panikeer. Heb ik permamente schade? Wat moet ik dien, naar de dokter, ziekenhuis?
Ze vertelt me dat ze geen weet heeft van de stof dxm. Ze begrijpt het niet. Ze zegt dat ik me geen zorgen moet maken. Want ze zouden iets dat gevaarlijk is nooit zonder voorschrift verkopen, zomaar. Ik weet ondertussen dat dit goedje straf spul is. Ik begrijp niet dat ze niet weet waarover ik het heb. Ze vraagt wat ik juist genomen heb, aodat ze de bijsluiter kan opzoeken op internet. Ze zoekt letterlijk 15 minuten lang. Zegt, en dit is echt waar, 15x 'laat eens kijken'. Ze vertelt dat haar computer niet mee wil, het is een oude computer. Ze stelt voor wat water te drinken. En als ik me echt zorgen maak, dat ik naar de apotheker moet gaan om wat uitleg te vragen over die hoestsiroop.
Ondertussen blijft ze verderzoeken. Ze zegt steeds 'wacht even, ahje, hier heb ik het, of toch niet, sorry, heb je nog even...?' Ik begin harder te trippen. Deze persoon maakt dat ik harder trip. Ik leg af.
Ik zoek online naar hulp. Kom op de website "tripsit?" terecht en daar word ik echt gerustgesteld. Het komt wel goed. En het kwam ook goed. Nu voel ik me goed. Heb stevige koppijn gehad, misselijkheid, maar nu voel ik me top.

Alleen... ik wil meer, ik wil terug in die wereld. Maar ik zal het niet doen. Denk ik. Straks ga ik naar de psychiater, ik heb een afsrpaak gemaakt. Ze konden me direct zien. Ik hoop dat ze me kunnen overtuigen dat die nieuwe fantastische, angstaanjagende wereld, niet de moeite waard is. We zullen wel zien. Ik wil m'n vrouw en kind niet kwijt. Maar die wereld, oh mijn God die wereld...

Een droge hoest. Hoestsiroop. Zeven dagen later.

Ik ga proberen enkele minuten te om schrijven van wat ik voelde. Elke avond duurde jaren lang. Het lijkt of ik in 1 week een heel leven heb geleefd. En ik ga proberen enkele minuten te omschrijven van dat hele leven. Dat universum waar niets vast staat. Alles zweeft. Alles zit achter een soort van waas. Alles gebeurt in de verte; geluiden, stemmen, bewegingen, alles gebeurt in slow motion en duurt lang. Alles gebeurt als een suggestie, alles gebeurt vredig, rustig, met echo’s echo’s echo’s. Ik ben euforisch, ongelooflijk kalm en gelukkig. Er IS iets anders. Ik ben ook heel bang. Want we zijn nietig. De wereld is klein de wereld is 1 persoon. Allemaal dezelfde personen.

Alles wat ik zeg is niks, tot in het oneindige. De woorden die ik typ bestaan niet. Ik geloof sinds gisteren dat er iets anders bestaat. En dat maakt mij blij.

Ik weet eigenlijk niet hoe te beginnen. Geen woorden kunnen omschrijven wat ik gezien, gehoord, gevoeld heb.

Ik probeer:

Thuis kijken, in de zetel, personages komen uit het beeld. Ze zijn in mijn living. Ze spelen 'thuis' als theaterstuk voor mij in mijn living. De muren zijn weg. Enkel de tv op de achtergrond, de personages ervoor. En ik in de zetel. De blikken van alle personages polis allemaal naar mij gericht. Stil. Ik keek weg, ik mag niet wegkijken. Want ze zijn hier voor mij. Speciaal voor mij. Ik mag ze niet kwaad maken. Gewoon blijven kijken. En genieten.


Ik zie woorden, ik zie de woorden die uit hun monden komen. Ik zie ook hun gedachten. Alles is tastbaar. Een substantie. Ik zie dat hun gedachten worden opgezogen in een soort van funnel boven hun.
Plots, alles wat ze zeggen is een deja vue. Ik heb die aflevering al eens gezien. Maar dat kan niet, het is een nieuwe aflevering. Toch is elk woord eerder gezegd. Ik hoor woorden 2 maal, op exact dezelfde moment. Dat maakt het een deja vue.
Hetzelfde geldt voor de ondertiteling. Ik lees elk woord 2 maal op dezelfde moment.
En dan. Woorden worden onbekend. Ik hoor, maar ik versta niet. Ze spreken nederlands, maar ik hoor precies een andere taal. Een vloeiende, andere taal. Met eigen vocabulaire, werkwoorden, vervoegingen. Ik kan de ondertiteling niet meer lezen. Ik zie letters, door elkaar. Niet vaag. Héél scherp. Allemaal letters. Ik kan er geen 1 woord uithalen. Ik weet zelfs niet wat woorden zijn.
Ik versta er niets van, ik moet terug leren praten en lezen. Ik ben een baby. Ik voel me klein, ik ben niets. Er zit niets in mijn hoofd. Alles is leeg. Een heel leven voor mij.

Ik moet de tv even uitzetten, ik verlies mijn verstand.

Annelies zit naast mij. Ze zegt soms iets. Ik hoor haar. Elk woord probeert mij een beetje naar de oppervlakte te trekken. Dat lukt een beetje, maar ik zak direct terug weg. Als een dolfijn die heel even lucht hapt boven water. Een heel rustige, stille oppervlakte met daaronder een chaos van zachte, donkere, trage brij. Ik hap even lucht en hop, direct terug weg. De oppervlakte rilt heel even, terug rustig. Ik ben terug naar de chaos. De rustige, zware, allesomvattende chaos. Ik weet dat ik ver weg ben, ik hoop dat ik menselijk genoeg
reageer op haar woorden. Blijkbaar lukt dat wel. Een knik, een 'ja' of 'nee', een instemmend geluid. Dat lukt nog wel. Dat is raar. Ik hoop dat ze niet doorvraagt, want dan komt er chaos. Dan moet het opvallen. Dan sleur ik ze mee in de chaos, en dan begint het. Dan zal ik verplegers zien, mijn ouder, broers.
Ze zegt iets, ik denk dat ze een 'ja' verwacht. Ik zeg 'ja'. Ze kijkt me wat vreemd aan. Heeft ze echt iets gezegd? Blijkbaar niet. Nu wordt het moeilijk. Ik moet reageren op dingen die ze zegt, maar ik weet niet exact wanneer ze iets zegt. Ik ben te vroeg of te laat. Het klopt niet meer. Ik reageer 2 maal, of ik reageer niet. Ik reageer 4 maal. Of niet? Heb ik gereageerd, heb ik 4 maal gereageerd?
Ik denk het niet, want ze kijkt niet vreemd. Op de plek van haar ogen en neus staan monden. Ok, deze conversatie is niet mijn ondergang. Op naar de volgende. Ik ben terug weg. Ver weg. 'Mijn restaurant' is bezig. Ik zie een vrouw praten, ik zie dat haar mond uit de televisie komt, enkel haar mond, samen met haar woorden. Eerst haar woorden en haar mond trippelt er achteraan. Alsof die de woorden wil inhalen. Ik kijk snel weg. Alles gebeurt in echo’s.

Ik zit terug, ik heb een avocado in mijn hand. En een mes. Ik moet de avocado snijden. Ik weet dat ik ver weg ben, ik weet dat nu alles kan gebeuren. Alles kan. Dat mes moet weg. Ik duw het onder de zetel. Dat is me gelukt, gevaar geweken.
Ik herinner me plots dat ik naar de keuken ben gegaan om die avocado te halen. Ik sta recht. De lucht is als water, een substantie. Elke stap is als een stap in het water, met 100 kilo lood aan je benen. Komt dit niet vreemd over? Blijkbaar niet.
Ik moet toch even steun zoeken aan de keukentoog. Ze ziet dat niet, net niet.

Ik zit terug. Ik probeer me af te leiden van de gedachte dat ik niets meer onder controle heb. Want als ik daar even over doordenk, dan zak ik echt in een zwart gat in de grond. Dan verdwijnt alles stilletjes aan. Een beetje zoals sneeuw op de televisie. Ìk zie die sneeuw letterlijk opkomen. Dus ik focus even op iets, een vlekje op de muur. Ok. Ik ben terug. Focus.

Het begint tot mij door te dringen dat alcohol en benzo's niets zijn. Niets vergeleken met dit. Dit gevoel. Dit zit echt in je hoofd. Het creëert errors, haperingen, zoals op een computer. Ik zie ook soms een storing, een lijn. Links van de lijn staat een klein beetje hoger dan rechts van de lijn. Van het ene moment in het andere. Geen overgang meer.

Ik bereid me voor om iets te zeggen. Ik wil zeggen dat ik moe ben. Dan kunnen we misschien naar boven (hoe geraak ik daar?)`. Dan is dit misschien sneller voorbij. Ik blijf me voorbereiden Ik wil haar niet onderbreken. Misschien zeg ik iets terwijl ze praat? Dan gaat het pas opvallen. Jaren lijken voorbij te gaan. Alsof ik me 4 jaar lang voorbereid op een discipline op de olympische spelen. En dan is het eruit. Ik heb het gezegd.

Ik heb na een tijdje door dat ze er niet meer is. Ze is gaan slapen. Ik ga ook slapen. En vanaf hier kan ik me eigenlijk niet veel meer herinneren. Ik zie flarden van de trap. Treden. Pyjama.

En dan wordt ik wakker, gisterenmorgen. Ik voel me beter, trip nog een beetje. Maar ik voel me goed genoeg om te gaan werken. De rest van de dag ken je: trip wordt terug harder, hoofdpijn, druglijn, tripsit.com.

Vandaag ben ik ok. Straks psychiater.

Wat een week. Ik wil terug, maar ik zal het niet doen. Denk ik.

Indrukwekkend man. Doet me denken aan bepaalde heftige trips op ketamine, MXE of O-PCE bijv.

Krijg er wel een dubbel gevoel bij want enerzijds vind ik het een interessant geschreven report, anderzijds voel ik me bezorgd. Pas je op jezelf?

Hey Italiano,

bedankt voor je reactie en bezorgdheid

Ik pas op mezelf, wees maar gerust. Ik ben vandaag naar de psychiater geweest. Heb met m'n vader gesproken (hij is mijn huisarts) en alles verteld. Alle verdovende middelen zijn het huis uit. Ik hoop voor een hele tijd.

Waar ik wel nog altijd van versteld sta is dat 1. de druglijn het spul niet kende 2. de psychiater de stof wél kende, maar toch even moest opzoeken wat het juist met je deed. En 3. dat mijn vader het ook niet kende.

Is DXM dan zo zeldzaam, is dat eigenlijk wel een 'drug'? Of staat de hulpverlening in België gewoon jaren achter?

grts
Bemay

Het is niet een erg bijzondere drug, Dextromorfan, maar de effecten staan er wel bekend om gemiddeld gezien nogal negatief uit te pakken

Daarom kun je beter Natterman hoestsiroop met codeïne nemen. Flesje zit in roodwitte doos. Erg effectief tegen hoest en geeft met xanax en andere benzo's een redelijk leuke roes.

Bedankt voor jullie reacties allemaal.

Echter het lijkt heel moeilijk, hier en ergens anders, antwoorden te krijgen op mijn vragen over de bekendheid van deze stof.

Is het normaal dat de drugslijn, psychiater, dokter dit niet kent? Ze probeerden me ervan te overtuigen dat dit geen drug is. Dat dit een medicijn is, waar ik, als persoon, zo op reageer bij sterke overdosering. Dat 'te veel' nemen van iets altijd slecht is voor je. En ongezond.
Maar andere zaken waar je teveel van neemt geeft je toch niet zo'n gevoel? (dafalgan, zeep, zalf tegen puisten, noem maar op...)
Ik kom deze stof toch tegen bij elke druglijst op het internet..

Neem ik dit té serieus? Of gaan zij er te licht over?

Zijn dit gewoon lastige vragen? Teveel vragen? Overbodige vragen?

grts
Bemay

Na zo'n ervaring denk ik niet dat er zoiets is als een overbodige vraag

DXM is zeker een drug. Redelijk wat medicijnen zijn ook gewoon drugs, daarom hebben we er een volledig subforum aan gewijd... Dat ze het niet kennen, ligt waarschijnlijk eerder aan het feit dat DXM niet zo'n heel populaire drug is. Ik ken zelf niemand buiten DF die er mee geëxperimenteerd heeft en op feestjes wordt het volgens mij al helemaal niet gebruikt. En als ik het zo hoor, staat de hulpverlening hier op sommige vlakken idd jaren achter maar dat kan ik gelukkig niet zelf bevestigen.

Maar het niet kennen is geen excuus om te zeggen dat het geen drug is. Oxycontin en valium zijn ook medicijnen, maar ik denk niet dat je de levensverzekeringen wilt betalen van iedereen die er al aan gestorven is... Kijk er mee uit, veel positieve verhalen over DXM op lange termijn heb ik niet gelezen.

Dag Ivo,

bedankt, duidelijke antwoorden op mijn vragen, I love it.

Goh, was mijn ervaring een positieve ervaring. Ik neig te zeggen naar eerder wel. Ik heb veel schrik gehad en gepanikeerd. Maar ik ben nog steeds enorm onder de indruk van de wereld die ik gezien, gevoeld, gehoord heb. De laatste dagen spookt enkel die wereld door mijn hoofd. En mocht er nu een flesje siroop voor me staan met 400mg DXM, ik zou het heel moeilijk hebben.
Ik begrijp nu pas hoe het komt dat drugsverslaafden vrouw, kinderen, werk, familie, alles laten vallen voor die wereld.

En dan nog heb ik veel vragen. Zijn er nog andere werelden? Heb ik nog maar een fractie van een fractie gezien van wat er daar is?
Valt de gewone wereld (vrouw, kind, werk,...) eigenlijk te combineren met die nieuwe wereld? Op andere manieren? Andere soorten drugs? Bestaan er niet-verslavende drugs? Ik ben onmiddellijk verslaafd aan iets, dus ik vermoed van niet? En als dit te combineren valt, kan dat dan zonder dat de omgeving hier iets van weet? Zonder dat het opvalt? Is het duur? DXM alvast niet, ik heb er graag 6 euro per dag voor over, voor die wereld. Zijn er veel logischere, andere soorten drugs om in die wereld te komen, die minder gevaarlijk zijn? Waar kan je die krijgen?

Veel vragen dus. Zijn dit logische vragen, of is dit gewoon junkiepraat van een beginnende drugsverslaafde die een volgende trip wil?

grts
Bemay

Geen idee of er drugs zijn zoals DXM, ik ben niet zo'n fan van dissociatieven en heb het nooit geprobeerd. En elke drug is verslavend als je er vatbaar voor bent. Sommige mensen zijn snel verslaafd aan eender welke vorm van niet nuchter zijn, andere mensen zijn misschien sneller verslaafd aan iets subtielers zoals speed om bvb hun ADHD mee in te perken.

Ik heb genoeg soorten drugs gedaan waar ik geen enkel probleem mee heb, maar ook een aantal waar ik niet te veel van in huis mag hebben. Andere mensen kunnen daar dan weer perfect mee omgaan en zijn verslaafd aan drugs die ik niet eens leuk vind. Het hangt echt van drug tot drug en persoon tot persoon af

Ik las dat DXM ook hielp tegen je OCD, dus kijk dan zeker uit zou ik zeggen. Als je iets zou vinden dat je leuk vindt, tegen je OCD helpt en je op korte termijn niet zo kapot maakt als DXM, zou het op lange termijn echt slecht af kunnen lopen.

Er zijn zeker vele andere werelden. Op bepaalde soorten drugs lijk je poorten te openen naar bepaalde andere dimensies, welke altijd dezelfde dimensies zijn op dezelfde drugs. Mensen beschrijven dezelfde wezens die ze tegen komen op bijvoorbeeld DMT en andere wezens, maar allemaal dezelfde beschrijvingen, op andere drugs.

Ikzelf trip graag op psychedelica, zoals 4 aco dmt of allad. Vooral die 4 aco dmt voelt altijd alsof je in contact komt met het goddelijke in het universum ofzo.

Ik heb ook wel eens dat ik in mijn slaap per ongeluk een poort naar een soort van demonen dimensie open. Dan krijg ik slaapverlamming, wakker terwijl ik helemaal niks kan doen, en dan komen er demonen mijn slaapkamer binnen die op mij gaan zitten voor een tijdje.

Of bepaalde drugs nou gewoon gelijksoortige ervaringen geven bij iedereen die het neemt of je nou echt naar andere dimensies reist, ik heb geen idee. Maar tof is het wel.

We zijn nu nog een dag later. (4 dagen na de laatste inname) Ik ben volledig nuchter. Alles is achter de rug.

Maar toch, ik voel me anders. Ik voel me eigenlijk heel goed. Ik geniet meer van dingen. Ik geniet dubbel zo hard van mijn kind dat lacht.

Dat kan toch niet meer van de trip zijn?

Ik heb het gevoel of er een soort van reboot is gebeurd van mijn brein. Als een computer die door een antivirussoftware ontdaan is van alle malware en virussen, opnieuw is opgestart en terug snel werkt.

Alsof een persoon met rugklachten net terug komt van de rugkraker.

Is dit tijdelijk? Herkenbaar? Komt er nog een mentale terugval?

Het klinkt alsof je heel erg gefocust bent op je trip. Dat zorgt ervoor dat je al je gevoelens die je nu hebt elke keer associeert met dat moment. Zowel de negatieve (zoals je in het begin schreef) als nu de positieve. Persoonlijk zou ik nu gewoon genieten van de ervaring die je rijker bent, als mede met het gevoel alsof je frisse energie hebt gekregen. Laat vooral de DXM even links liggen. Enjoy the moment. Op je vraag of er een mentale terugval zal volgen kan ik je het antwoord niet geven. Wel is het zo dat des te meer je je focust op het gevoel, des te groter de kans is dat het zal gebeuren.

Ik ben inderdaad ongezond gefocust op die trip. Het bewijst alweer dat ik niets met mate kan doen. Ik wil het opnieuw, en nu. Ik heb zelfs een potje noodmuscaat uit de kast weggegooid omdat ik ergens las dat je ook daar van kan gaan trippen.

Het spookt heel de dag door mijn hoofd. Dit spul, deze wereld is gevaarlijk voor mij.

Iemand tips, raad hoe ik dit het beste kan aanpakken? Gewoon wilskracht? Gewoon uitzitten tot die wereld een vage herinnering wordt? Dat lijkt me alvast sterk...

Of is dit absoluut niet de plaats voor zulke tips?

Dag Jcutter, bedankt voor je suggestie. Ik begrijp wat je wil zeggen, maar je mist m'n punt.
Ik wil inderdaad gebruiken. Maar als ik met lachgas begin, dan ben ik daar aan verknocht. Voor elke dag, en dat zal resulteren in gebruik van smorgens tot savonds, elke dag. Zoals ik zeg, voor deze wereld ben ik jammer genoeg niet in de wieg gelegd.
Het probleem is dat ik die wereld nu heb leren kennen. En ik krijg het niet uit m'n hoofd. Moet ik in mijn geval hulp zoeken? Of 'simpelweg' van het spul afblijven. Al lijkt mij dat echt onwaarschijnlijk op dit moment dat me dat zal lukken. Ik lees dat je aan DXM niet zo snel verslaafd geraakt. Wel, ik ben onmiddellijk psychisch verslaafd. En dat zal met alle andere drugs zijn. Eigenlijk aan alles wat me niet nuchter maakt. Maar dat gevoel is nog nooit zo sterk geweest als bij DXM. Heb het gevoel dat ik op een keerpunt sta. De dieperik in, of niet.

Bemay schreef:Zoals ik zeg, voor deze wereld ben ik jammer genoeg niet in de wieg gelegd.

Ik denk niet dat een dergelijke opvatting jou helpt om meer vertrouwen te krijgen in jezelf.

Italiano schreef:

Bemay schreef:Zoals ik zeg, voor deze wereld ben ik jammer genoeg niet in de wieg gelegd.

Ik denk niet dat een dergelijke opvatting jou helpt om meer vertrouwen te krijgen in jezelf.

En ook de overtuiging dat iedere drugs die je ooit een beetje gebruikt je gelijk psychologisch afhankelijk maakt is iets wat je niet helpt.

Hoi Bemay,

Ik ben niet meer zo heel actief op dit forum, maar ik heb een vergelijkbare ervaring gehad zoals die van jou. Verschil hierin is dat ik het de eerste keer bewust op zocht met capsules en de tweede keer niet bepaald gepland was.

Ik vind het niet raar dat een algemene drugslijn niet weet wat DXM bij mensen teweeg kan brengen. Vaak zijn het vrijwilligers die globaal getraind zijn op de standaard drugs en DXM is zelfs voor de mensen die goed ingelicht zijn, nog exotisch.

DXM blijft voorlopig ook gewoon verkrijgbaar. Op het dhpforum vond ik een mooie guide:

Ongeveer de enige reden waarom ik kan zien DXM geen voorschrift gecontroleerde substantie is, is dat de enige echte alternatieve drugs voor hoestafschaffing de opiaten/opioids zijn. Die hebben een veel groter misbruikpotentieel en de overheid nam de minste van de 2 kwaden. In tegenstelling tot opiaten, vinden vrij weinig mensen dextromethorphan recreatief aantrekkelijk. Volgens de gegevens van William White's, 1/3 wie ooit DXM recreatief probeert haat de gevolgen, 1/3 is onverschillig en vindt dat er betere drugs zijn en slechts 1/3 geniet genoeg van dextromethorphan om het herhaaldelijk te gebruiken.

Er zijn verscheidene redenen hiervoor. Dat ongeveer 7% van alle Kaukasiërs (het percentage variëert met andere etnische groepen) een genetische afwijking hebben die als deficiëntie CYP2D6 wordt bekend. Dit is een leverenzym dat bij het metaboliseren van DXM kritiek is. Het blijkt als je één van de ongelukkige 1 op de 14 personen bent die deze afwijking heeft, dan zal dextromethorphan bij recreatieve dosissen waarschijnlijk onplezierig zijn, een psychotische nachtmerrie. Andere redenen zijn dat de gevolgen van dextromethorphan niet zijn wat velen in een drug zoeken, smerige bijwerkingen, onplezierigheid van het drinken van hoestsiroop (gelukkig bestaan er in Nederland pillen en gelcaps die beter naar binnen te krijgen zijn) en andere negatieve bijwerkingen. Deze factoren, en de beschikbaarheid van betere drugs op de straat, hebben het recreatieve gebruik van DXM vrij laag gehouden.

Ik behoor tot de 7% die dat CYP2D6 enzym helemaal mist. De eerste keer was soort van grappig. Eerste plateau bereikt en geen noemenswaardige dingen gedaan of gezien. Tweede keer was omdat ik echt een droge hoest had en een normale capsule had genomen voor ik naar werk ging. Ik ben toen naar huis gestuurd door mijn baas omdat ik alles fout deed (ik had niets door) en enorme pupillen had. Na bestuderen van de bijsluiter de dokter gebeld en gevraagd wat ik moest doen. Die wist ook niet zo goed en dus heb ik de trip uitgezeten. Het duurde drie dagen voor ik geen vogeltjes meer op mijn behang zag. Drie dagen het gevoel alsof ik op een deinend schip liep dat met windkracht 8 het IJsselmeer overstak.

Als ik jou was zo ik oppassen met dit spul. Hoge doseringen bij CYP2D6 deficiëntie kunnen leiden tot leverschade en de korte termijn kan depressie in de hand werken. Ook permanente hersenveranderingen zijn mogelijk, tot zelfs volledige persoonsveranderingen. Wikipedia vertelt je er meer over.

Je enorme hang naar middelen begrijp ik wel. Als ik je voorgeschiedenis een beetje interpreteer (let wel, psychologie van de koude grond dit, ik ben geen arts of psych) dan heeft jouw brein moeite met de wereld om je heen. Het gevoel dat er meer is dan dit is waarschijnlijk bij jou al heel lang aanwezig (al dan niet bewust). Je hebt hierdoor mechanismen ontwikkeld die je in staat stellen de chaos om je heen onder controle te houden. Maar het is een schijncontrole. Je zult nooit grip hebben op de chaos en de onzekerheid, waardoor je overprikkelde brein toevlucht zoekt in middelen. Ik lees alcohol verslaafd, benzo verslaafd. Dat zijn beiden (ligt aan het soort benzo trouwens) downers die elkaars werking versterken. Downers slurren je brein. De prikkels komen minder hard binnen en zelfs al zou dat wel zo zijn, je bent er onverschillig voor.

Het is goed dat je meteen met iedereen open kaart gespeeld hebt en het geeft blijk van je motivatie. Ik denk niet dat je de hang naar die andere 'realiteit' ooit kwijt raakt. Jouw brein heeft je overtuigd dat het er is en dus is het er. Misschien is mediteren iets voor je?

Wat ik je nog wel mee wil geven is dat, ook al klinkt het tegenstrijdig, juist sommige drugs je brein kunnen rewiren. Ik heb dat gehad met Ayahuasca. De drang om steeds maar weer mijn andere realiteit op te zoeken was na de eerste keer nagenoeg weg. Vervolgens realiseerde ik me na de 4e keer Ayahuasca, dat ik gewoon weer op zoek was naar die andere realiteit maar dan nu onder het motto van spirituele genezing. Pas dus op met ook dat soort shit. Sommige drugs kunnen je hierbij helpen maar hou daarbij in het oog dat het nog steeds een ruilspelletje kan worden met middelen. Zolang je motivatie om bijv. Ayahuasca te doen puur is en je jezelf blijft controleren denk ik dat het je zou kunnen helpen. Overigens is Ayahuasca niet iets wat je zomaar alleen doet. Daar heb je echt hulp bij nodig en misschien is de Santo Daime iets voor jou als je het wilt overwegen.

Hopelijk heb je hier iets aan.

Succes man!

Je kunt me altijd een pm sturen als je vragen hebt!

Partypipo schreef:Er zijn zeker vele andere werelden. Op bepaalde soorten drugs lijk je poorten te openen naar bepaalde andere dimensies, welke altijd dezelfde dimensies zijn op dezelfde drugs. Mensen beschrijven dezelfde wezens die ze tegen komen op bijvoorbeeld DMT en andere wezens, maar allemaal dezelfde beschrijvingen, op andere drugs.

Het verbaast mij dat er nog niemand Partypipo gebashed heeft vanwege het verkondigen van een stellige waarheid waar enkel speculatie bestaat.
Het lijkt jou minder logisch dat een gelijkend gemanipuleerde neurotransmitter activiteit een gelijkend effect heeft op iemands realiteitsperceptie, dan dat het voortkomt uit het waarnemen van alternatieve werelden?

Perry schreef:

Partypipo schreef:Er zijn zeker vele andere werelden. Op bepaalde soorten drugs lijk je poorten te openen naar bepaalde andere dimensies, welke altijd dezelfde dimensies zijn op dezelfde drugs. Mensen beschrijven dezelfde wezens die ze tegen komen op bijvoorbeeld DMT en andere wezens, maar allemaal dezelfde beschrijvingen, op andere drugs.

Het verbaast mij dat er nog niemand Partypipo gebashed heeft vanwege het verkondigen van een stellige waarheid waar enkel speculatie bestaat...

Omdat iedereen mijn schijnbare stelligheid goed beoordeelt; die man is of knettergek, of hij zit een beetje te trollen. Beter niet reageren dus

Ik had dit (verjaarde) topic nog niet eerder voorbij zien komen maar ik ging al aardig dubbel bij het verhaal over de Belgische druglijn, paar verschillende comments die hierop volgen hebben ook wel een vermakelijk wappie gehalte. :')