Ik weet zo niet Chris, de beoordeling van de manager, welke de geschreven materie kent moet met een onnoemelijk aantal zaken tegelijk rekening houden. De dirigent in hem, moet bijvoorbeeld ergens bepalen of een report beter of slechter is aan twee verschillende appels en peren, enfin, je hebt hem.
Zo kan de ene informatiever zijn, en de andere met zijn eenvoudige woorden, een bizar mooi, waardevol geheel vormen.
Welk kies je? Welk heeft DF nodig? Ik zou het zo bekijken, teveel informatieve leerkracht-informatie, mix er wat actie of waardevolle boodschappen tussen.
De balans zoeken tussen alle reports, de perfecte. Dat zou mijn streefdoel zijn.
Komt veel meer bij kijken dan bovenste cliché-tegenstelling, gaat zoals ik zei, zo diep dat je moet werken en bezig zijn en niet gestoord wil worden. Bekijk het als een invullen van een uurrooster van een heel voltallig team voor een hele maand...
Uurroosters? Pas. Ja, ook al wil dat zeggen dat ik mijn dagen zelf mag kiezen. (raar dat ze dat dan plots geforceerd als argument bovenhalen)
Dat is pure wiskunde, en geheid gezeik met collega's die plots boos zijn omdat jij met je onoplettende reet iemand vrijaf hebt gegeven die gevraagd had deze vrijaf te sparen tot 22 april. En wie springt dan in 22 april? Je durft niet meer bewegen. Van miserie zet je jezelf al gauw op de gaten, die haten.
Iemand een idee met deze vergelijking?
Nederlands, is echter mijn speel en werk-terrein.
Weetje, iemand die goed is in Nederlands, maar slecht (zal wat op mijn woorden letten, wilde s*ked zetten) in Wiskunde voelt zich bij oegeningen hierin geblokkeerd door onzichtbare muren, vanwaar komen die?
Wiskunde biedt geen speel of werkterrein waarin jij naar hartelust zit te puzzelen, wiskunde legt jou regels op welke je het gevoel geven claustrofobisch te wezen in een lift. Ohoooo, ja, dat doet pijn, er zijn geen opties.
Wiskunde is juistheid bekomen door strikte regels.
Wel merkwaardig dat de ene dan de structuur van wiskunde prefereert, en de andere het werkterrein (speelterrein) van Nederlands.
Weet je hoe iemand die goed is in wiskunde maar s*ked in Nederlands zich voelt?
Ik heb dat vroeger geobserveerd.
Niet gevangen in een lift, maar verloren gelopen op Titan, maan van Saturnus.
Het probleem is, dat hij niet weet wat met deze vrijheid te doen. (vrijheid?)
Zinsontleding... Zie ze maar woordje per woordje eerst proberen. Net zoals ik met wiskunde. (Ha ja, dan zal ik het eens delen) je zoekt naar aanknopingspunten die je verder helpen maar kan ze niet ontrafelen doordat de mindsets hun eigen begrippen en manier van verwerken niet zomaar zullen opgeven, ook niet om te proberen, geen risico is in de denkwijze die wij zo wijs gekozen hebben welkom.
Die leerkrachten snappen dat niet. Moest je in het eerste schooljaar niet beslissen: 'pff, ik leer juist geen bal wiskunde, dan kan ik net zo goed een telefoonboek vanbuiten gaan leren - neemt net zoals in het echt alleen maar plaats in - en is nutteloos zodra ieder mens eens een ander nummer heeft.
Ik overdrijf, neen, een wiskundeknobbel begrijpt niet dat de geboden vrijheid bij Nederlands talloze moglijkheden biedt welke hij niet kan zien. Hij begrijpt niet dat de vrijheid 'werkruimte' is, en kan het dientengevolge ook niet hanteren.
Hoe goed ik was in zinsontleding? Ik wil niet pochen maar is het veilig als ik zeg net zo goed als de slimste wiskundeknobbel van de klas?
Ook zij proberen bij zinsontleding de zinnen woordje per woordje te vormen. (zoals ik wiskunde doe, dan eens aftrekken, zien dat dat niet kan want ik heb hier het getal Pii staan, dan eens vermenigvuldigen...Enz...
Bij Nederlands doen wiskundeknobbels dat met de woordjes.
Beide partijen vallen later door de mand.
Hoe het moet met Nederlands? De woorden niet koortsachtig zoeken, (grappig om te zien hoe ze zweten) de zinnen aanvoelen en maken.
Ik denk dat je hiervoor gewoon de structuur van een zin moet begrijpen, al kan ik dat niet bevestigen. Iemand?
Dit begrijpen, laat je zo diep gaan dat je op tijd moet stoppen, zodat ook jij niet verdwaald. En jaar in jaar uit, ga je verder en verder.
Ik heb me nooit afgevraagd: 'allee uilen, is dat nu zo moeilijk?'
Wel hoe het kwam dat ik zinnen in de raarste bochten kon wringen en hoorde (of voelde) dat hij gewoon klopte.
Bizar contrast hé. Vooral opmerkelijk tijdens het scrijven van opstellen. Twintig minuten ver, ik had twee pagina's vol en was nog met de inleiding bezig. De rest van de klas? Zweten en zwoegen om allemaal een half blaadje te hebben. Hoe dat komt weet ik ondertussen.
Het was niet slecht geschreven, maar op 'fantasie' schrijven blokkeert je stelselmatig.
Je fantasie raakt namelijk op en je zet jezelf muurvast. Iedereen weet dat fantasie enorm beperkt is. Niet? Beperkt dan. En beperkt moet je ook vermijden wil je niet stil vallen.
Even heb ik gedacht om mijn fantasie verder uit te 'breiden' maar voelde al snel dat ik met de kraan open aan het dweilen was. Neen, de aanpak is niet 'zuiver.'
Uiteindelijk, is het een figuurlijk orgel waarin een aantal processen zich telkens aflossen waar nodig. Ik ga ze nu niet benoemen, daar wijd ik weleens een stukje aan, hoe ik mezelf zo ontwikkeld heb. (pure waarheid, lees maar)
Een harmonieuze samenwerking tussen bewust en-onderbewustzijn. (beiden verschaffen informatie die ik zonder fantasie kan 'aflezen.' Plaatsen kunnen beschrijven waarvan je daadwerkelijk denkt dat ik daar geweest ben door details op te noemen die men normaal niet kan weten, of verzinnen. I'n zo'n lange tekst ga jij ook niet eventjes details verzinnen. Ik kan de plaatsen in gedachten zien, en werkelijk bekijken.(!) Ik zie een klassiek-bruin café met allerlei donkerbruine balken en krulletjes welke niet tot de bron te herleiden zijn. Op het tafeltje naast de deur aan de inkomhal staat een kaartjeshouder, een traditionele menukaart en een vierkant-geruit groenen stoffen doek die in ruitvorm op de tafel is geplaatst...Enzoverder. Personages met karaktereigenschappen die kloppen verzinnen maakt het nog echter. (en ik maak geen fout in hun karaktertrekken. (parameters die ik volg, zeer diepe materie, is uit te leggen, maar niet hier)
Of ik één of andere loner of autist ben die in zijn eigen wereldje leeft (wat uiteraard de prijs moet zijn) kan ik je geruststellen. Al van kinds af teste ik of ik niet 'gek' aan het worden was of andere kwaliteiten eronder begonnen te lijden. Neen, want ik deed alles bewust: 'nu ga ik hier eens aan denken...' Kwam er iets tussen, geen probleem, later denk ik verder...
Zou ik het hier posten? Ik wil of wilde me niet bewijzen, dat zou stom zijn, aangezien dat allang ergens hoe dan ook gebeurd is. Neen, ik wilde schetsen dat het managen van de stukken dieper gaat (en zo diep je wil denk ik, of kan) dan anderen wellicht durven denken.
U mag deze post verwijderen, als hij stoort, maar ik vind hem mooi.
Alles uit dit stuk is voortgekomen uit het willen beschrijven hoe diepgaand het beoordelen van reports kan gaan.
Komt altijd iets uit, wat misschien wat afdwaald, maar is nooit inhoudsloos.
door Moonlight Fanatic » vr apr 03, 2015 7:14 am 
