Heb mij hier net geregristreerd
en wil wat kwijt over mijn dxm verslaving. Een aantal jaar terug keek ik naar Dr. Phill en het ging over mensen in Amerika die verslaafd waren geraakt aan hoestdrank. Ik dacht er toendertijd niet zoveel bij na. Vond het gewoon interessant om te zien. Maar een paar jaar later, zo'n 2 á 3 jaar zat ik niet zo lekker in mijn vel (om het maar zacht uit te drukken) en kon ik mij voor de geest halen dat ik wat gezien had op tv over hoestdrank waar je op kunt trippen. Ik was nog nooit high geweest in mijn leven. Ik was zeventien, net geworden.. was een dag na mijn zeventiende verjaardag en ging Googelen op hoestdrank waar de drug dxm in zou kunnen zitten. Al snel kwam ik op Daro terecht. Ik zag de capsulevorm als eerst. Ik wou wel zo'n doosje proberen dacht ik. Ik schreef het op en vroeg aan iemand of zij het kon halen voor mij en gaf geld mee. Even ter verduidelijking: ik kon het op dat moment niet zelf halen ander had ik het uiteraard wel gedaan. Ze vond het dus goed en kwam evenlater met een doosje Daro aan. 10 capsules.Ik nam ze in en had verwacht dat het snel zou inwerken. Ging op de bank zitten en iemand zat te gamen. Ik wachten totdat het in zou werken. Ik zag me mezelf al helemaal verliezen in het race-spelletje dat hij speelde. Alsof ik er zelf inzat. Maar er gebeurde niets. Op gegeven moment dacht ik: Ach wat, het werkt niet en begon ineens heel moe te worden. Wat ik er nog van weet is dat ik op bed ging liggen en een paar uur later heel wazig en lichthoofdig wakker werd. Ik kende het gevoel van high zijn niet (het gevoel van trippen niet) maar ik tripte dus wel degelijk. Het was de eerste keer en 10 capsules konden mij in die staat brengen. Ik zweefde, deed mijn slaapkamer deur open en moest nog de pizza's uit de oven halen met een ander meisje voor het avondeten. Nog voor mijn zeventiende verjaardag voor de groep (ja, ik was opgenomen). Ze zag het meteen aan mij. Ik maakte houtachtige bewegingen, voelde mij licht in mijn hoofd en het was gewoon geweldig voor de eerste keer.
We gingen aan tafel zitten en de leiding zei dat ik eerst verliefd, toen bedroefd en verward keek en of het wel helemaal goed ging. Ik had echt gaten in mijn geheugen op dat moment. Ik staarde naar het eten, keek om mij heen.. stond ineens op, liep op de automatische piloot naar mijn kamer totdat iemand van de leiding ineens voor mij stond. Ik had haar niet aan horen komen zo erg in mijn eigen wereldje was ik. Ik gaf het doosje en ze zei dat ik zo stoned als een garnaal was. Het duurde nog een aantal uur maar ik was in de wolken. Moest op mijn kamer blijven totdat het uitgewerkt was. Ik ging dansen, springen, ik voelde mij zo licht. Ja, mijn eerste keer..
totdat het een werkelijke verslaving werd.
Na die eerste keer wou ik het nog weleens uitproberen. Ging eerst een paar weken op vakantie naar Corfu maar het enige waar ik nog aan kon denken was dxm. Toen ik weer thuis was had ik het nog een keer geprobeerd. Weer fijn. Weer in de wolken, euforie. Ik dacht bij mezelf: dit is het. Ik begon het sindsdien steeds vaker te gebruiken. Na schooltijd haalde ging ik ze meteen halen. 10 capsules, elke dag. Al snel verhoogde ik de dosis naar 15 capsules, daarna 20 en toen ging ik over op kindertabletten met een minder grote hoeveelheid dxm erin. Begon met 15 en op tenduur slikte ik wel 40 tabletten om de dag. Er was zelfs een periode dat ik er 40 in de ochtend slikte en 40 in de avond.
Ik kon niet meer zonder dxm. Uiteraard kreeg ik met zulke hoge dosissen vreemde, maar ook mooie hallucinaties. Zo kon ik mijn ogen sluiten en leek het alsof ik boven de aarde vloog en allemaal landschappen zag. Ik kwam in verschillende werelden terecht. Ik werd "vastgehouden" door een hogere macht. Ik ervaarde warmte. Natuurlijk was het niet alleen prettig ik had ook bad-trips en die waren een pure hell. Ik kan niet specifiek na vertellen wat er op zo'n moment allemaal gebeurde maar het was net alsof de dood in mij kroop. Ik viel een keer van de trap, van de stoel, had bijna een hartstilstand. Was er niet meer bij. Mijn oma de ambulance gebeld. Veel ziekenhuisopname's.. beloofde dat ik het nooit meer zou doen. Ook aan mezelf. Maar dan zit je drie dagen later op de bank en denkt: ik moet het weer halen. De verslaving nam mij helemaal over. Ik had ontwenningsverschijnselen (ja, ook lichamelijke ontwenningsverschijnselen. Het is een misverstand dat dat niet voor schijnt te komen bij dxm. Ik heb het in levende lijve ondervonden).
Paar keer naar een afkickkliniek geweest. Zelfs in Engeland en Zuid-Afrika omdat mijn vader dacht dat ze mij daar beter konden helpen dan in NL. Maar niets hielp. Toen ik thuis was ging ik gewoon verder met gebruiken. Ik kon mij echt geen leven voorstellen zonder dxm. Uiteraard is er een achterliggende reden waarom ik er zo ver in ging en het niet bij een paar keer liet. Laat ik zeggen dat ik een hele moeilijke periode doormaakte en mijn uitvlucht zocht in dxm. Mijn "zelfmedicatie".
Nu ben ik al een aantal maanden clean maar het blijft mij nog steeds achtervolgen. Die verslaving, dxm, het gevoel. Mijn eigen "beschermwereld". Ik kan niet zeggen dat ik het nooit meer zou gaan gebruiken, die garantie kan ik gewoon niet bieden. Ik probeer het wel, elke dag weer. Dit is overigens niet het hele verhaal want er zijn vet wazige dingen gebeurd in de periode van mijn gebruik.
Maar dit is wat ik even kwijt wou. Als iemand nog vragen heeft of meer wilt weten beantwoord ik die graag.Sterre
:cheers:
