Ik ben eindelijk van m'n voortslepende benzo-afhankelijkheid af en dat met relatieve gemakkelijkheid.

Ik heb mijn oorspronkelijke eerste post in dit topic gewist om in de plaats een goed overzicht te geven van hoe het me gegaan is en wat ik anderen mee zou geven, zodat mensen die ermee willen stoppen er misschien ook nog iets aan hebben door te weten wat ze enigszins kunnen verwachten of hoe je het misschien het beste aan kunt pakken.

Uitleg van het probleem: mijn verslaving had de vorm van wekelijks gebruik. Hierbij slikte ik naar het einde toe 1, soms 2 keer per week 10x diazepam 10mg (10 in een keer dus). Ik combineerde nooit omdat ik dan paranoïde gedachten kreeg betreffende ademhalingsstilstand.
Omdat ik niet dagelijks gebruikte was ik onder de impressie dat ik niet verslaafd was (ik had immers geen afkickverschijnselen als ik het een dag niet deed). Ik was in eerste instantie begonnen met nemen om een paniekstoornis te behandelen. Wanneer ik dan een week geen diazepam geslikt had, begon ik me weer raar te voelen in m'n hoofd (angststoornisproblematiek) en dan nam ik er weer een stuk of tien, dan waren de klachten weg.
Het verraderlijke van een benzo-verslaving: als ik erop terugkijk was het grootste probleem van de verslaving het herkennen ervan. Als je, zoals ik, de pillen bent beginnen gebruiken om angststoornissen tegen te gaan, dan is het erg moeilijk om het ontwenningsverschijnsel te onderscheiden van de klacht waarvoor je het in eerste instantie bent gaan gebruiken. In retrospect kan ik zeggen dat ik veel langer verslaafd ben geweest dan ik ooit wist, en dat ik veel minder lang "ziek" ben geweest dan ik ooit dacht.
Wanneer ik een week geen pillen had geslikt kreeg ik weer last van "angststoornisproblematiek", zoals ik hierboven al zei. In werkelijkheid waren deze "angststoornissen" ontwenningsverschijnselen, terwijl ik dacht dat het een werkelijke kwaal was waar ik medicijnen voor moest slikken. Ik was dus al lang beter, maar ik dacht dat ik ziek was omdat de ontwenning gelijk was aan de kwaal. In de impressie dat ik ziek was slikte ik pillen, mijn tolerantie steeg, en uiteindelijk zat ik aan absurde dosissen zoals de 10 in een keer waar ik het over heb. Om dan uiteindelijk ook te gaan slikken op dagen waarop ik me goed voelde (2x in de week).
Op een dag besloot ik ermee te kappen - cold turkey - en toen viel het me op dat ik weer "ziek" werd. Toen kwam ik erachter, na wat research, dat er geen sprake meer was van ziekte maar van verslaving. Dat was een beangstigende opluchting.
Ermee stoppen: eerst heb ik geprobeerd cold-turkey te stoppen. Als ik terugkijk op de verschrikking van die ervaring - die door sommige chronische gebruikers als erger dan een heroïne-afkick beschreven wordt, alhoewel daar de meningen over kunnen verschillen - moet ik toch tegen iedereen die cold-turkey wil stoppen ten zeerste zeggen: doe het niet zo. Als je langdurig hebt gebruikt loop je het risico dat je je lichaam een dermate grote shock aanbrengt dat je aanzienlijk meer kans hebt op het protracted-withdrawal-syndrome dan wanneer je de dosis zeer gelijkelijk reduceert tot 0.
(protracted-withdrawal-syndrome houdt dan in dat, ook nadat de stof goed en wel uit je lichaam is en je eigenlijk "beter" zou moeten zijn, bepaalde ontwenningsverschijnselen zich nog maanden tot jaren kunnen voortslepen. Vb.: maandenlange insomnia waarbij mensen opnieuw moeten leren slapen, etc.)
Afgezien daarvan maak je het jezelf ook gewoon veel, veel moeilijker dan het zou moeten zijn en dat is nergens voor nodig. Hoe moeilijker je het jezelf maakt, hoe hoger het risico dat je terugvalt en dat maakt moedeloos.
Afbouwschema: toen ik merkte dat het me niet zou lukken om er cold-turkey vanaf te komen, en dat dat ook nog eens een maandenlange struggle met aanhoudende ontwenningsverschijnselen met zich mee kan brengen, heb ik me wat ingelezen om tot de beslissing te komen dat een geleidelijke dosisreductie de beste optie was. Het is niet zo'n shock voor je lichaam en je geest: langzaam maar zeker verdwijnt de benzo uit je bloed en je hersenen krijgen meer dan genoeg tijd om zich rustig aan te passen.
Overschakeling op langwerkende benzo: voor een geleidelijke dosisreductie is het voor iedereen aan te raden om eerst over te schakelen op een langwerkende benzo zoals diazepam. Reden hiervoor is dat diazepam zeer geleidelijk je lichaam verlaat en het afkick-proces hierdoor gemakkelijker wordt, evenals het doseren. Voor de overschakeling naar een langwerkende benzo moet je de dosis van je huidige benzo omzetten naar het equivalent ervan in diazepam. Er zijn genoeg potency-charts te vinden, eentje kun je hier vinden.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_benzodiazepines
Verschillende afbouwschema's: op de volgende pagina vind je zeer behulpzame links naar verschillende afbouwschema's voor verschillende typen benzo's. Je kiest zelf welke het beste bij jou huidige vorm van gebruik aansluit en past ze enigszins aan al naargelang het beter in je plaatje past: http://www.benzo.org.uk/manual/bzsched.htm
Hoe je je schema ook opstelt, wat mij betreft is het belangrijkste dat je altijd zorgt dat je vooruit blijft gaan, en als dat niet mogelijk lijkt kun je altijd even stilstaan, maar nooit achteruit gaan. M.a.w.: als de dosisreductie moeilijk valt, hou je huidige dosis dan nog maximum een weekje aan, vooraleer je er weer een beetje afhaalt, maar wat je ook doet: ga niet terug naar je vorige dosis.
Geen alcohol: het tot je nemen van alcohol, ghb, vliegenzwammen en andere middelen die direct inwerken op je GABA-receptoren is strikt verboden omdat dit ook de gebieden zijn waar benzo's actief zijn. Het gebruiken van die middelen versterkt de ontwenningssymptomen en je maakt het jezelf heel wat lastiger. Ik heb in het begin die fout gemaakt, ik had me nog niet goed ingelezen, en 2 glazen wijn hebben me een volle week volstrekt depressief, suïcidaal en apathisch doen voelen. Dit terwijl het eigenlijk erg goed ging voordat ik het gedronken had. Niet doen dus.
Ik moet ook wel zeggen dat de onthouding van alcohol die zo'n benzo-detox vereist als je de regeltjes wil opvolgen een van de minder leuke kanten is. Ik miste mn stoli'tje op z'n tijd en nu nog steeds, want ook voor maanden nadat de ontwenning achter de rug is mag je dergelijke middelen niet aanraken.
geen stimulanten: alhoewel (de meeste) stimulanten dan geen (directe) GABA-interactie hebben, werken ze stimulerend (...). Dit kan ervoor zorgen dat je jezelf nerveus, geagiteerd of angstig gaat voelen omdat die gevoelens toch al een beetje sluimerend aanwezig zijn door je benzo-reductie. Je bent dus gevoeliger voor die neveneffecten. Het beste vermijd je deze middelen en wacht je ermee tot je klaar bent met je kuur.
Voor een handig overzicht van welke middelen een positieve of juist een negatieve uitwerking hebben wanneer je probeert te stoppen met benzo's kun je ook hier eens kijken: http://www.bcnc.org.uk/drugs.html
Zeer goed hulpmiddeltje: over het algemeen is het afbouwen een vrij pijnloos proces. Maar af en toe kun je het toch moeilijk krijgen. Ik had dit vooral in de eerste maanden. Dan heb ik het vnl. over sporadische depressieve gevoelens, gedachten die je niet kunt plaatsen waaronder suïcidale gedachten, manisch gedrag, nervositeit en de neiging om jezelf wat te isoleren (niet naar buiten willen). Dit waren dan bij mij de voornaamste, kan zijn dat bij andere mensen andere dingen optreden daar kan ik me niet over uitspreken.
In elk geval moet ik zeggen dat meer dan eens Kratom mijn dag weer helemaal heeft goed gemaakt.
Kratom is natuurlijk gedeeltelijk een stimulant, daarom is het wel belangrijk om de meest relaxte strain te kopen die er is. (voor mij red borneo, red sumatra, en maeng da)
Natuurlijk niet dagelijks gebruiken, niet het ene middel met het andere vervangen, gewoon sparen voor die momenten waarop je jezelf echt een beetje kut voelt door het hele proces. Het heeft me echt ontzettend geholpen bij alle klachten die ik hierboven beschreven heb en ik kan het er maar bij zetten.
Geen stijgende of dalende lijn: in tegenstelling tot de meeste drugs is het niet zo dat in de afkick van benzo's je een stijgende of dalende lijn kan herkennen wat betreft de ontwenningssymptomen. Het is niet zo dat het eerst heel erg is en dan geleidelijk aan steeds beter. Je kan jezelf heel kut voelen, dan morgen wakker worden om je een maand helemaal perfect te voelen, om dan vervolgens weer een week lang erbij te lopen alsof je net begonnen bent met je kuur.
Weest dus niet bevreesd als het op het einde ineens heel erg wordt, het is geen teken van achteruitgang.
Dat is alles wat ik zo'n beetje kan bedenken als tips voor mensen die ermee kappen willen. Hieronder een snelle recap van mijn proces.
---
Ik ben begonnen bij 12.50mg/dag, en elke twee weken ging hier 1mg af. Ik denk dat ik eind februari begonnen ben, en nu, begin september ben ik ermee klaar. Tamelijk lang dus - sommige mensen zijn 40 maanden bezig met temperen - maar je kunt beter een tijdje doen en ervoor zorgen dat het uiteindelijk goed gebeurt, als dat je het snel gedaan wil hebben met alle gevolgen van dien.
12.50mg/dag - 9mg/dag: moeilijkste periode. De meeste klachten in de hele kuur. Vaak neerslachtig, donker gestemd en apathisch. Geen slaapproblemen maar wel erge nachtmerries omdat de REM-slaap zich herstelt. Deze klachten waren meestal in de eerste week na elke vermindering, en de tweede week waren ze meestal weg. Echter niets vergeleken met de klachten die ik had wanneer ik cold-turkey ging.
9mg/dag: nog steeds nachtmerries. Alles gaat moeizaam. Apathie. De tweede week was alles weer in orde.
8mg/dag: perfecte periode. Nergens last van en voelde me helemaal top.
7mg/dag: ik voel me steeds beter in m'n vel. Mood-swings die ik had tijdens gebruik zijn verdwenen.
6mg/dag: cognitieve vermogens gaan merkbaar achteruit: herhaaldelijk hetzelfde vragen, moeite met simpele berekeningen, ook talig is er sprake van achteruitgang - ik kom niet meer bij mijn woorden en sta voor het grootste deel heftig hakkelend en gesticulerend te zoeken naar wat ik zeggen wil. Enorme verkleining van mijn vocabulaire - mijn omgeving merkt dit ook zichtbaar op. Mijn stemming is echter perfect en van apathie, depressie etc. is geen sprake meer.
5mg/dag: gevoel van mentale stabiliteit wordt steeds sterker. Irrationele angsten zijn verdwenen. Steeds meer neemt een gevoel toe alsof je "terug bent van weggeweest". Cognitieve vermogens zijn nog steeds even slecht als in de vorige fase, maar niet verergerd.
4mg/dag: depressief en chagrijnig. Overgevoeligheid voor licht en andere stimuli. Paniekaanvallen. Vreemde suïcidale gedachten. Na de eerste week was dit allemaal weer weg en was ik weer in orde. Mijn cognitieve vermogens zijn echter nog slechter geworden en mijn geheugen is bijna nietbestaande. Ik kom de dag rond met briefjes en notities (memento...). Ik begrijp bepaalde gesprekken niet meer. Het begint nu het punt te bereiken waarop ik me ernstig zorgen ga maken over mijn verstand.
3mg/dag - 1mg/dag: geen depressieve, suïcidale of andere mentale engigheden meer. Enige probleem is de cognitieve achteruitgang. Het wordt nog steeds erger. Ik ben echter in een prima stemming, dus wat dat betreft is het goed te dragen.
0mg/dag: ongelofelijk hoe snel ik verbetering merk in mijn geheugen, verstand en taalvaardigheid. In het bijzonder de tweede week is het merkbaar vooruit gegaan. Niet alleen is mijn verstand teruggekeerd naar het peil waarop het stond toen ik wekelijks benzo's misbruikte, het werkt beter dan hoe het toen werkte, en ik kom tot de fantastische conclusie dat ik voor lange tijd ver onder mijn niveau heb gepresteerd. Ik ben weer leergierig en merk dat ik interesse begin te vertonen in onderwerpen waar ik voor lange tijd mijn interesse in verloren was.
De gedachte dat je verstandelijke vermogens vermoedelijk 8 benzo-vrije maanden nodig hebben om terug te keren naar hun oorspronkelijke staat doet me dan ook veel deugd, daar ik hoop dat dit betekent dat er nog meer vooruitgang in het verschiet ligt.
Goede sites:
http://www.bcnc.org.uk/drugs.html
http://www.benzo.org.uk/manual/index.htm
http://www.non-benzodiazepines.org.uk/b ... #Question8
