Hallo,,
Ik ben nieuw hier en ik dacht dat dit misschien wel de juiste plek was om even mijn verhaal te doen en wat tips te krijgen misschien.
Ik ben 19 , ik houdt heel veel van hardcorefeesten en de lifestyle eromheen.
Eigenlijk mijn hele jeugd heb ik mezelf heel strak gehouden met dingen, onzekerheid eigenlijk. Ik moest van mezelf me eigenlijk altijd op de vingers tikken omdat ik heel wat situaties achter de rug heb.
Ongeveer 8 maanden geleden ben ik na een periode van semi-prof gamen (dus alleen maar achter mijn scherm zitten en pizza eten) en een depressie verhuist. Ik leerde mensen kennen die ik echt super tof vond en ik voelde me steeds beter worden. Minder onzeker, minder boos op mezelf en ik werd gewoon steeds een stukje gelukkiger. De mensen waar ik mee omging gebruikte regelmatig drugs zoals xtc en pep.
Na een aantal maanden ben ik ook mee gaan doen, af en toe thuis en soms op een feestje.
In de zomer werd het heel gek en eigenlijk zit ik sinds ground zero wekelijks aan de zooi.
Lichamelijk voel ik me goed, en dingen zoals school zijn nog nooit zo goed gegaan maar dat komt eigenlijk vooral omdat school altijd super kut ging eerder.
Ik heb zelfs een bijbaantje gekregen waar ik super blij mee ben.
Ik merk de laatste tijd alleen dat ik steeds vaker in de weekenden gebruik om het gebruiken, en niet omdat ik het nou zo vreselijk leuk vind elke keer want het 'echte' gevoel gaat gewoon weg.
Maar na een dagje werken vind ik het gewoon vet fijn om een nachtje door te halen op de bank en dikke gesprekken te houden met vrienden. Het is eigenlijk de eerste keer dat ik mezelf los mag laten gaan en ik heb meer een chillere instelling dan eerst, maar ik ben wel bang dat dit echt een beetje te ver gaat en dat ik zometeen echt de boel ga verkloten.
De laatste tijd zijn er wel heel veel spanningen tussen de mensen met wie ik omga, vooral naar mij toe en eigenlijk ben ik er gewoon helemaal klaar mee. Klaar met de zooi en ik ben toch bang voor lichamelijk letsel enzo, maar het gebeurd gewoon overal om me heen omdat ik in hetzelfde gebouw woon. Het is zo makkelijk om gewoon even leuk mee te doen, en op dat moment zie ik het erg er ook gewoon niet van in. Toch houd ik me vast aan de gedachtes; jaaa maar ik ben wel altijd de gene die als eerste ermee kapt op een avond of die gaat slapen. Maar zit ik mezelf dan niet gewoon een beetje voor de gek te houden? Ik ben bang dat ik op gegeven moment niet meer de lol kan inzien van weekenden vieren zonder drugs.
Het liefst zou ik gewoon even een tijdje weg gaan, even de boel goed bij elkaar rapen en uitrusten maar dat zit er helaas niet in denk ik. Verhuizen is ook zeker geen optie want ik ben wel gehecht aan de mensen hier, ik heb een fijn huisje en ook niet het geld om een andere plek te zoeken (want ik betaal hier vrij weinig in vergelijking met andere huisjes).
Zijn er mensen die zelf ook in zo'n situatie zitten of hebben gezeten? En wanneer ben je echt een risico aan het worden? Ben ik mezelf aan het voorliegen of valt het opzich nog wel mee omdat ik m'n koppie er nog wel bij heb? Het lijkt me echt super fijn als iemand even met me wilt kletsen.
die paar uurtjes dat jij eerder naar bed gaat dan de rest gaat er echt niet voor zorgen dat je je lichaam geen schade aandoet met drugs 
