Ik heb een nonkel die ongeveer evenveel gebruikt als jij, al bijna 30 jaar lang, het fuckt je leven op korte termijn net niet zichtbaar genoeg om écht de wil en de noodzakelijkheid te voelen om te stoppen, het is pas na een poos dat je merkt hoe ver het al is gekomen.
Als je met 2 of 3x per maand gebruik al zelfmoordneigingen hebt of een paar dagen depressief in je bed blijft liggen zou het me sterk verbazen moest het cocaïne gebruik het enige zijn waar je mee zit in je leven momenteel, klopt dit? Vertel misschien iets meer over je situatie, dan zal alles al een stuk duidelijker zijn.
Laat ik nu even aannemen dat het antwoord hierop ja is, probeer vooral aan die andere zaken te werken, ze zijn waarschijnlijk een bron vanwaaruit je opnieuw cocaïne wilt gebruiken. Steek alles ook zeker niet op het cocaïne gebruik, maar probeer je gedrag over het algemeen wat meer aan te passen, het 1 kan niet zonder het ander.
Natuurlijk is al het bovengezegde goede raad, neem het niet met een korrel zout, het is veel belangrijker dan je denkt., in veel gevallen maakt het echt het verschil tussen gelukkig of diep ongelukkig.
Als je leegte voelt of een soort ongelukkigheid komt dat vaak door een gebrek aan bovenstaande dingen zoals geen regelmatig slaapritme, of niet genoeg sport, het probleem is dat je dat ongelukkig gevoel vaak helemaal niet linkt aan zo'n zaken maar aan je eigen leven, je gaat bijvoorbeeld denken dat je ongelukkig bent met jezelf, of met je sociale situatie enz terwijl die neerslachtige gevoelens vaak helemaal niet afkomstig zijn daarvan, stabiliteit op vlak van slaap, beweging enz enz zijn echt veel belangrijker dan je vaak denkt.
Zoek ook veel familie op en échte vrienden, zo veel mogelijk contact met mensen die je echt lief zijn. Zeer belangrijk ook.
Voor de rest kan je wat goede moed halen uit de gedachte hoe enorm gemakkelijk het voor jou is om nu te stoppen in vergelijking met heel veel anderen (ik denk aan dagelijks gebruik bv). Na 2 jaar enkele keren per maand te gebruiken zit je objectief gezien in een enorme luxe-positie, de mogelijkheid voor een drugsvrij en gelukkig leven ligt bij wijze van spreken binnen handbereik.
Maar..
Onderschat de andere richting niet. Omdat je nog niet zo enorm veel gebruikt, heb je ook veel minder aanraking met de enorme zwarte afgrond die op je wacht als je het gebruik verder zet, relativeer dit niet, er is geen limiet aan hoe verschrikkelijk je leven kan en zal worden, het verandert je persoonlijkheid veel meer dan je je ooit kan voorstellen.
En dan vooral dit, minderen bestaat hier NIET, zet dat uit je kop, begin desnoods te schreeuwen in je hoofd als de gedachte opkomt om even wat te minderen. Er is maar 1 weg en dat is STOPPEN.
Dan iets wat ik persoonlijk nog vind (waar velen het waarschijnlijk oneens mee zullen zijn), ik vind dat eens je opnieuw gebruikt hebt, het geen zin heeft om je schuldig te voelen daarvoor, je hebt dan al gebruikt, het is dan al te laat, schuld heeft volgens mij geen enkele zin, dan stap je gewoon weer lekker in die neerwaartse kring. Ga je je nog slechter voelen en voor je het weet gebruik je het opnieuw. Het is de andere richting dat je op moet, vertrouwen, zowel in jezelf als in het leven, genieten van het moment en verlangen naar de toekomst. Je schuldig voelen over het verleden heeft geen zin, wees je verleden dankbaar om de lessen die je eruit kan en zal trekken.
Succes, vergroot de grens die je over moet niet uit, dat maakt hem niet makkelijker te overschrijden
Edit: lees je reactie nu pas, klinkt alleszins al goed, doen!