verslaving coke/mephedrone help

Hoi,
Ik ben bang dat ik verslaafd raak/ben aan coke en mephedrone. Ik heb hier al wat vaker over nagedacht maar vandaag na weer een hele nacht doorhalen en snuiven realiseer ik me steeds meer dat er iig iets moet veranderen, minderen. Het probleem is alleen dat ik dit voornemen al vaker heb gehad minderen, mezelf een week als eis gesteld en zelfs dat hield ik niet vol. Ik maak me heel erg zorgen om mijn gezondheid omdat ik echt belachelijk veel gebruik ook vooral in het weekend dan en door de weeks kleine beetjes. Ik ben bang dat ik een keertje een overdosis neem ofzo of dat ik door de drugs me hart en hersenen helemaal kapot maak.
Het vreemde aan de drugs vind ik dat vooral bij coke ik niet eens begrijp wat ik er nou zo lekker aan vind, ik kan moeilijk opnoemen wat voor effect het op me heeft en elke keer na een paar lijntjes denk ik dan bij mezelf waarom doe ik dit nou? Het valt toch bijna altijd tegen en de katers zijn soms zo erg. Elke keer maar weer gebruik ik in een vlaag van opwinding/ impulsiviteit. Tijdens zo'n impuls als ik eraan ga denken geef ik er ook elke keer meteen aan toe en dan krijg ik achteraf zo'n enorm schuldgevoel en gebruik ik alleen maar meer . Ik zit echt heel erg vast op het moment en weet niet wat te doen, voor de buitenwereld hou ik de schijn op zo goed als niemand weet het echt en niemand zal het ook van mij vermoeden. Achteraf gezien zie ik in dat het een tijdje geleden eigenlijk al heel erg fout is gegaan, op mijn verjaardag had ik veel gebruikt (niemand weet dit ook) en ik realiseerde me in die tijd heel erg opeens dat ik niet echt goede vrienden heb. Hier zit denk ik een beetje de oorzaak van mijn vele drugsgebruik in, het is gewoon zo dat ik me vaak heel erg eenzaam voel ook al lijkt het voor de buitenwereld niet zo :$. Het doet mij nog het meeste pijn dat met zoiets als afspreken en leuke dingen doen bijvoorbeeld het ook altijd van mijn kant af moest komen tegenover "vrienden." Toen ik me dit realiseerde nam ik een tijd geen contact meer met ze op om te kijken of ze contact met mij zouden opnemen. Vervolgens hoorde ik maandenlang van helemaal niemand meer iets, hierdoor zit ik heel erg met het gevoel dat niemand me zou missen en ik niet leuk/ goed genoeg ben ofzo. Voor mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen is het van essentieel belang dat ik het gevoel krijg dat er mensen zijn die me willen, maar uit contactloze periodes maak ik op dat dit helemaal niet zo is. Ik denk dat ik die eenzaamheid probeer weg te krijgen door veel te gebruiken, dan voel ik het namelijk niet. En daarnaast veel contact op te zoeken met "mede drugsgebruikers" oppervlakkig om gewoon mee te chillen maar dat zijn dan weer geen "echte vrienden". Uit frustratie neem ik iig geen contact meer op met oude vrienden die zijn me immers vergeten. Ik heb gewoon iemand nodig om te kunnen praten, want af en toe trek ik dit niet altijd meer :$.
Aangezien ikzelf mijn situatie toch zal moeten veranderen wil ik ook hier allemaal iets aandoen maar ik weet niet wat. Iemand tips/ ideeën?? Aub geen adviezen in de trant van praat er met iemand in je omgeving over of de huisarts ofzo want dat lukt mij echt niet die stap is nog te groot.

Wat al vaker heeft geholpen is dat mensen hier hun verhaal kwijt kunnen. Verder kunnen wij toch echt weinig voor je doen. Je kan 2 dingen doen. Zelf van je verslaving af komen, of professionele hulp inschakelen.

anoniemeboy21 schreef:Het doet mij nog het meeste pijn dat met zoiets als afspreken en leuke dingen doen bijvoorbeeld het ook altijd van mijn kant af moest komen tegenover "vrienden." Toen ik me dit realiseerde nam ik een tijd geen contact meer met ze op om te kijken of ze contact met mij zouden opnemen. Vervolgens hoorde ik maandenlang van helemaal niemand meer iets, hierdoor zit ik heel erg met het gevoel dat niemand me zou missen en ik niet leuk/ goed genoeg ben ofzo.

Je kan proberen door eerst aan je gebruik te werken, door gewoon helemaal te stoppen.
Veel "normale" mensen willen niet met junkies omgaan, omdat ze daarmee ook hun eigen integriteit in gevaar brengen.

Ik heb ook een periode gehad waar ik geen contact meer zocht met de buitenwereld en de buitenwereld maar naar mij toe moest komen. Meer dan 'testen' van hoe goed je vrienden voor je zijn is het niet. Ik heb daar ook achteraf spijt van gekregen.

Als je het idee hebt dat je huidige vrienden niet goed zijn voor jezelf en je ontwikkeling kan je natuurlijk proberen om ten eerste drugs af te zweren of het tot een minimum proberen te houden.

In de tussentijd onderneem "normale" activiteiten waarbij je je beter voelt over jezelf en waarover je achteraf kan zeggen van: Ja, dit is echt leuk! Ik heb me goed vermaakt zonder drugs.
Iets simpels als wat mensen uitnodigen voor een potje poolen of voetballen kan al een begin zijn.
Kijk om je heen welke mensen sterk in hun schoenen staan en waarmee je je graag wilt associëren.
Vrienden die niks toevoegen aan je leven of je juist verder in de put brengen kan je maar beter laten voor wat het is.

Als zij zien dat het beter met je gaat, kan het zelfs zo zijn dat zij ook inzien dat hetgeen dat je doet je een beter persoon maakt en willen ze misschien wel meedoen.

Bedankt voor de reacties. Je zegt veel normale mensen willen niet met junkies omgaan, dat klopt alleen weet dus niemand van mijn vrienden dit. Je hebt wel een goed punt over het ondernemen van activiteiten, op moment doe ik ook niks anders dan studeren, werken en gebruiken. Zal erover nadenken. Ik denk gewoon dat ik iemand nodig heb om erover te praten om het kwijt te kunnen. Vreet al zolang aan me.

Je eenzaam voelen en het nodig hebben dat anderen je leuk vinden is volgens jou een mogelijke oorzaak van je gebruik? Ga dan aan die oorzaak werken, zou ik zeggen.
Leer van jezelf te houden of als je op een andere manier in het leven staat leer jezelf goed te vinden zoals je bent, jezelf te accepteren.
Het lijkt erop dat je jezelf eigenlijk niet goed kan voelen en dat je dan een soort van moet parasiteren op gevoelens van anderen over jou. Of je moet je goed voelen, of in ieder geval niet voelen dat je je slecht voelt, met drugs.
Alle twee gaat het uit van externe factoren om je goed te voelen. Je goed voelen moet van binnenuit komen, niet van externe dingen of mensen.

Wauw. Je hebt helemaal gelijk, dit heb ik me niet eerder beseft. Ik vind het alleen moeilijk om mezelf te accepteren enzo heb geen idee hoe ik die interne factoren kan veranderen zodat ik me goed voel zonder andere nodig te hebben.

Dat weet ik ook niet precies: maar iets van een psycholoog, therapeut of iets kan je misschien helpen bij jezelf te komen. En anders zo'n training, hoewel ik er niet helemaal een fan van ben weet ik dat het voor anderen heel goed werkt, zoals avatar ofzo.
http://www.avatar.nl

Sporten kan je ook enorm helpen met je zelfvertrouwen. Contributie is altijd nog goedkoper dan een psycholoog.

anoniemeboy21 schreef:Wauw. Je hebt helemaal gelijk, dit heb ik me niet eerder beseft. Ik vind het alleen moeilijk om mezelf te accepteren enzo heb geen idee hoe ik die interne factoren kan veranderen zodat ik me goed voel zonder andere nodig te hebben.

Realiseer je dat je iets waard bent en tegelijkertijd niets waard bent. Je hebt net zoveel rechten als ieder ander mens, niemand is beter of minder dan jou. Tegelijkertijd kan je je beseffen dat je eigenlijk heel insignificant bent in dit universum. Afstand doen van jezelf kan je laten zien dat al je problemen op te lossen zijn, en dat niks echt zo belangrijk is dat het jouw kijk op het leven moet drukken.

Vervolgens kan je dingen in je eentje gaan doen. Ga wandelen, de natuur in, nadenken, filosoferen, zonder enig vooroordeel naar dingen kijken. Het hoeft geen geld te kosten. Na een tijdje zul je merken dat je wat positiever en tevredener wordt met jezelf. Je hebt wel wat tijd nodig om beter met jezelf om te kunnen gaan en misschien gaat dit wat ten koste van anderen, maar dat is niet erg.

Als je dan merkt dat die tijd dat je alleen was je iets heeft geholpen met je zelfbeeld en je beeld naar de buitenwereld kan je eventueel op zoek gaan naar nieuwe vrienden. Je hebt ook geen 100 vrienden nodig waar je allemaal aardig tegen moet doen, het gaat erom dat je met vrienden een wederzijdse band van vertrouwen en ervaringen deelt. Blijf met het zoeken naar contact onbevooroordeeld, ga niet af op uiterlijk, middelen of hoe ze jou verder kunnen helpen. Positiviteit is weer belangrijk omdat je wat kwetsbaarder opstelt en dit misschien wat eng kan lijken.

Ondertussen kun je bijvoorbeeld coke gaan afbouwen. Als je wat rustiger en evenwichtiger word zal het met impulsiviteit misschien ook wel wat beter gaan. Het kan ook handig zijn om coke niet bij je te hebben of vaak thuis te hebben liggen. Als mensen je aanmoedigen tot gebruik precies het tegenovergestelde doen. Spreek met jezelf af wat je maximumgebruik is en verlaag deze elke week. Hoe dat zou gaan kan ik je alleen niet vertellen.

Zelf goede vrienden kan je verliezen als je geen contact blijft houden en als je je te pletter werkt en nog eens met drugs in de knoei zit en een laag zelfbeeld kan je al vlug je vrienden onderschatten.
Ben zelf even geïsoleerd geraakt van mijn vrienden, vooral toen ik 3 jaar in een andere stad ben gaan studeren, soms heb ik gewoon teveel werk, ook 2x erasmus gedaan enz ...
Maar hopen dat ze jou gaan contacteren is nooit een goede test, ze kunnen evengoed denken dat je gewoon heel veel werk hebt,
en iedereen is altijd maar bezig. Nu weten mijn vrienden ondertussen ook, meer dan vroeger, dat ik het soms gewoon heel druk heb, en feesjes ofzo, dan stresserend vind, als het goede vrienden zijn snappen ze dat volledig. Maar af en toe mailen, telefoneren, proberen eens iets te gaan drinken ofzo ... zelf al lukt dat dan 2 maand niet. Werkt alleszins veel beter dan hopen dat zij gaan blijven dingen voorstellen, tmoet altijd van 2 kanten komen.
Nu ken ik jouw vrienden niet enz ... maar bij mij waren/zijn dit goede vrienden. Sinds ik weer in mijn thuisstad studeer en zelf af en toe wat voorstel, komen er ook een pak voorstellen terug om wat te gaan doen, en als het echt heel lang duurt, moet je toch eens zeggen fuck mn werk, nu ga ik eens wat doen met iemand die ik al te lang niet gezien heb.
En soms verlies je eens iemand en komen er nieuwe bij. Je kan gewoon niet met iedereen waar je goed mee overkomt in contact blijven. Wat wel helpt is altijd in het beste geloven van mensen,
ik heb mensen soms 3 jaar niet gezien, die 5 jaar echt goede vrienden zijn geweest, en tis soms verrassend, hoe blij ze zijn als ze plots iets van je horen en hoe snel je weer een sterke band bouwt.
Nuja dit van iemand die 3 studies ( die wel samenhangen ) in 4 steden heeft gedaan in 3 landen en nog wat na mastert in mijn thuisstad, waar toch mijn meeste echte goede vrienden wonen.