Met crack bedoel je methamfetamine neem ik aan? De betekenis van crack wil nog wel eens verschillen van persoon tot persoon treurig genoeg.
Ik heb erbij gezeten en ze laten beloven dat het eenmalig zou zijn, zo niet dan mocht ik ouders inlichten.
Eens mens (puber nota bene) laten beloven niet instinctief te handelen terwijl mensen overwegend instinctief handelen van aard, succes daarmee. Dat gaat waarschijnlijk enkel in teleurstelling voor beiden resulteren.
Van wat je vertelt komt naar voren dat ze op rationeel niveau wel zou willen stoppen maar dat ze haar impulsen simpelweg niet onder controle heeft. Misschien klinkt het wat confronterend maar zo werken de meeste mensen nou eenmaal. De meeste pubers zijn daar bovenop ook niet bar zelfbewust van hun handelen.
Ik heb toen meteen een dikke lijn pep en ket genomen om een beetje kalm te worden(ik vindt dit echt kk hypocriet van mezelf maar toch doe ik het, onbegrijpelijk).
Het is begrijpelijk, maar het gaat niet helpen natuurlijk, maar dat had je zelf al door. Je ervaart meer stress dan normaal, alle middelen waarin je kunt vluchten en binnen handbereik liggen gaan waarschijnlijk gebruikt worden. Klinkt voor sommige mensen misschien zwak maar geen mens red het enkel op wilskracht alleen om zijn of haar instinctieve impulsen te overwinnen.
Ik weet echt niet meer wat ik nou moet doen, ik blijf m'n hoofd er maar over breken en er komt maar geen oplossing uit.
iemand ideeen?
Een verslaving overwin je door het 'echt' te willen overwinnen en weten hoe. Bij veel mensen komt deze motivatie pas zodra ze bij sprake van in de goot liggen, bereid je er maar mentaal op voor dat deze situatie nog even kan voortslepen.
Als ik een oud lesboek van mij er bij neem 'Algemene Psychologie' staat bij het hoofdstuk drugs en verslaving dat de kans op verslaving exponentieel toe neemt des te vroeger iemand begint met het gebruiken van een middel. De kans dat je ergens aan verslaafd raakt zodra je er op je 16e mee begint in plaats van op je 20e ligt vaak al snel zo'n 20x hoger. Het puberbrein is vol op in ontwikkeling waardoor deze aanzienlijk gevoeliger is voor verslaving dan die van een (biologisch) adolescent of volwassene.
Om hierbij een concreet voorbeeld te geven, de wereld gezondheid organisatie (WHO) heeft grootschalig internationaal onderzoek gedaan naar rookgedrag. Een conclusie van dit onderzoek was dat van alle mensen die aangaven verslaafd te zijn aan roken meer dan 80% van deze mensen aangaf voor hun 20e te zijn begonnen met op frequente basis roken.
Dit gaat ook op voor bijvoorbeeld alcohol consumptie waarop is besloten dat de minimum leeftijd beter omhoog kan.
Als je vriendin vanaf haar 16e begint met methamfetamine roken is de kans van een volledig ontwikkelde verslaving tegen haar 18e niet ondenkbaar. Hetzelfde gaat overigens ook op voor amfetamine en ketamine al brengt het roken van substanties aanzienlijk meer verslavingsrisico met zich mee natuurlijk.
Als je haar hebt weten informeren/overtuigen van de matige prognose voor methamfetamine roken vanaf je 16e levensjaar kun je stappen ondernemen om de verleiding structureel weg te nemen. Verslavende middelen uit het huis en buiten handbereik, verwijderen van contactgevens en vermijden van situaties waarbij iemand in de verleiding kan worden gebracht om methamfetamine te gebruiken, etc.
Nagaan waar de persoon zich in het leven intrinsiek voor kan motiveren en hier op voort bouwen, als een mens weinig heeft om voor te leven zal deze zich immers ook minder geroepen voelen om een verslaving af te bouwen. Ook sporten of simpelweg een wandeling kan een effectieve afleiding vormen wanneer de verleiding weer toe neemt. Ga met de persoon na wat een effectieve manieren kunnen wezen om herval te voorkomen.
Probeer om de zoveel tijd na te gaan hoe de situatie er voor staat, wat er goed gaat, wat er minder goed gaat en wat er eventueel mee gedaan kan worden. Probeer dit voor zover mogelijk feitelijk te houden zonder inmenging van waarde oordeel (/emoties).
Wat je waarschijnlijk echter nog het best kunt doen is een geestelijke gezondheidszorg of verslavingszorg instantie in de regio contacteren en de situatie aan hun voorleggen, dat lijkt me echter eerder een besluit die een van de ouders moet nemen. Ik betwijfel dat een leeftijdsgenoot die met eenzelfde soort problematiek worstelt de aangewezen persoon is om verantwoordelijkheid voor dit meisje op zich te nemen. Soms help je mensen het best door aan jezelf te denken, als jij in staat bent zelf de ketamine en amfetamine in ieder geval voor bepaalde tijd links te laten liggen ben ik er zeker van dat je vriendin hier steun uit kan ervaren.
Als je je zorgen blijft maken is het misschien handig als je bij de moeder waarmee je eerder contact had polst hoe het er voor staat en bij de vriendin niet teveel nadruk op het negatieve te leggen.
Succes.