Dag iedereen,
Zojuist geregistreerd om m'n verhaal hier kwijt te kunnen en eventuele tips te ontvangen m.b.t. het stoppen. Begrijp me niet verkeerd: Dit is geen verhaal voor medelijden, of om anderen te waarschuwen voor de gevolgen die ik van het dagelijks blowen ondervind.
Korte inleiding:
Ik ben begonnen op m'n 21e met blowen, ondertussen ben ik bijna 27. Dit begon met eens in de week een jointje te roken bij een kameraad. Uiteindelijk werd dit elke dag blowen, en hele nachten gamen. Studie heeft hier zeker ook onder geleden. Momenteel smoke ik nog af en toe, misschien 3x per week (alleen 's avonds voor 't slapen, 1 jointje op een avond). Zit vaak alleen thuis en niet altijd zin om in m'n eentje stoned te worden. Ik heb in 't dagelijkse leven veel structuur op 't moment. Heb een goede baan en alles gaat eigenlijk wel oké voor me. Blowen heeft me nooit belemmerd in 't dagelijks leven.
Waar ik nu zit:
Een aantal maanden geleden begon ik echt zware druk te voelen op m'n borst tijdens het smoken. Ik had hier wel vaker last van, zonder dat ik stoned was, dus ik heb er nooit iets mee gedaan. Deze druk was soms zo groot dat ik niet eens meer kon slapen. Ook heb ik tijdens het reizen naar werk (trein) zo veel last van paniekaanvallen (vooral hyperventileren) gekregen, dat ik nu de spits moet mijden om niet de angst te hebben dat ik in een volle trein ga flauwvallen of iets in die richting. Ook krijg ik een super duizelig gevoel na het nuttigen van cafeïne. Het is echt 'overwhelming' hoe je altijd van jezelf hebt gedacht dat je sterk in je schoenen staat, en je nu steeds meer door begint te krijgen dat je hersenen toch behoorlijk kwetsbaar zijn.
Hoe verder?
Probleem waar ik nu tegenaan kijk is dat ik een angst heb opgebouwd om nu de nog moeilijkere tijden door te gaan die komen tijdens het "afkicken" van het blowen. Angst voor nog grotere paniekaanvallen. Dat ik totaal niet meer met de trein durf te gaan, of dat ik echt een keer out ga. Trein is helaas m'n enige vervoersmiddel waar ik ook voorlopig niet onderuit kan komen. Ik heb ondertussen wel een soort "weerstand" opgebouwd tegen de paniekaanvallen die ik nu heb. Ik heb ook eerlijk gezegd totaal geen moeite om geen joint te roken. Sinds die druk op m'n borst heb ik er ook geen plezier meer in.
Mijn aanname is dat er hier ook andere mensen zitten die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Hoe hebben jullie deze periode doorstaan?
Ik hoop dat de mensen die hier zelf ook onder geleden hebben/nog aan lijden begrijpen hoe fijn het is om toch je angst/verhaal met anderen te kunnen delen.
Graag hoor ik jullie ervaringen!