mezelf kwijt

DRUGS.

Dit is mijn verhaal over drugs. Vroeger werd mij altijd verteld, hoe slecht het voor je is, hoe gevaarlijk de mensen waren die gebruikte. Hoezeer mensen ervan de tering ingingen. Ik zag mensen met handboeien weg worden gebracht op de kermis. Om die 'drugs'. Het heeft zeker nooit aan mijn ouders gelegen dat ik eraan begon.

Het begon met het luisteren naar Hardstyle muziek, je zag de mensen lol hebben, en zich uitleven. Ik ben me hele leven gepest. Als je met mij over straat liep, werd je daarna ermee geconfrenteerd. Het deed me hele leven pijn. Nu nog steeds. Ik wilde zo graag weten hoe het was. Het eerste pilletje was met mijn vrienden. met zn 4en. We zouden allemaal ons mond houden en niemand zou erachterkomen. We zweerden elkaar dat het bij 1 keer zou blijven. Ik had zoiets nog nooit gevoeld. Dit gevoel was onbeschrijvelijk. De dag erna waren we zo erg naar de klote. Niemand wilde dit meer. De tweede keer volgde 3 maanden later, omdat een mevrouw van de brijderstichting ons had verteld dat na drie maanden je blijdschap 'bakje' weer was gevult. Dit keer deed ik het met een meisje uit mn klas en mijn beste vriendin. We gingen naar een feestje en al gauw was hij raak. Iedereen zag het aan ons. En zo ging het de school rond. Daar heb ik nog niet echt veel last van gehad. Het meisje uit mijn klas vond het gevoel zo geweldig, ze wilde 3 dagen erna weer. Ik ben een meisje met een grote mond, maar nee zeggen durf ik niet. Zo volgde keer 3. Ik regelde de pilletjes via een jongen die ook in mijn klas zat. Zo werden ook wij betere vrienden. Hij vroeg me of hij geld mocht lenen, en dat keer op keer. Ik wilde dat ook niet want ik zag hoe erg hij in de put zat met zijn gokverslaving. Maar je hebt liever dat hij geld leent van een betrouwbaar persoon dan van rare mensen. Ik kreeg mijn geld terugbetaalt in pillen. Dat wilde ik niet. Ik wilde niet meer. Maar ik zag die arme jongen, hij kon mij geen geld bieden. Ik had de pillen weer op zak. En zo was het elke zaterdag raak. Doordeweeks. Ik zag mezelf de diepe tering in gaan. Kon nergens meer blij om zijn. Daarna heb ik het in de derde weer gedaan met een meisje uit me klas en haar vriendinnen. Hun ouders kwamen erachter. Ik heb me tijden heel bang gevoelt dat ook mijn moeder er zou achter komen. Ik had ook schuldgevoelens dat ik andere eraan had geholpen. Maar dat was absoluut niet mijn bedoeling. Mijn oude vriendinnen zijn heel vaak boos op me geweest. en dat begrijp ik heel goed.. Ze zagen me naar de tering gaan. Ik kreeg nieuwe vriendinnen, die hetzelfde waren als mij. Zichzelf kwijt. Maar als je die mensen opzoekt, ga je samen naar de tering. Na driekwart jaar was ik uitgekeken op de pillen. Ik ging samen met mijn nieuwe beste vriendin Pep kopen. Ik wil het hier niet eens over hebben. Jezus wat is dat spul slecht voor je. Nachten niet slapen, niet eten niet drinken. Geen energie, je kan niet meer nadenken. Alles om je heen betekend niets voor je. Het enige wat je wilt, is dood. Na de pep gingen we cocaine of tewel bol gebruiken. We hadden geen geld, dus steelde ik het van mijn zus. Iets wat ik nooit zou doen. ze betaald alles voor me. We zijn gewoon niet meer goed in ons hoofd. Mijn moeder heeft het al zovaak aan me gevraagd of het waar is. Ik blijf het ontkenne, haar vertellen dat ze niet goed is. Ze is gewoon zo bang, en ik begrijp waarom ze bang is want ik zie hoe ik nu word. Ik en samen met nog een vriendin ze ouders zijn het nog nooit te weten gekomen. En dat wil ik zo houden. We worden gezien als 'Het drugsploegje' alsof we enge mensen zijn, die niet leuk meer zijn. Ons leven is niet meer zoals hiervoor. En dit allemaal na die ene keer. En nee. Ook JIJ houd het niet bij 1 keer. Zo is het leven. Klaar. We zijn ook in situaties terecht gekomen, die niemand mee wil maken. School verkloot, sociale contacten verkloot, relatie met ouders verkloot. Alles is kapot.
Zo dit was mijn verhaaltje in het kort. dat is eruit.

Meiske, wat een verhaal! Ben je nog maar 15 (aan je gebruikersnaam te zien)?

Als je echt nog maar 15 bent, ben je veel te vroeg begonnen met drugs en ben je nog steeds veel te jong om aan drugs te doen.
Ga hulp zoeken en biecht het op aan je ouders, hoe moeilijk het ook is. Zo kun je niet door blijven gaan.

Sterkte ermee!

echt enorm rot voor je!
als ik jou was zou ik eerlijk tegenover je ouders zijn en voorlopig geen drugs meer gebruiken.
Het kan moeilijk zijn om het tegen je ouders te zeggen, ze zullen geschokt zijn maar ze zullen je denk alleen maar liefde geven en je proberen te helpen

zou wel graag willen weten waarom je Pep met hoofdletter schrijft?

Zoals ik het lees heb je alles te winnen met het te vertellen aan je ouders/hulp zoeken en niets te verliezen om zo door te gaan. Ik lees niks positiefs aan jouw gebruik namelijk.

Mijn advies is om hier zo snel mogelijk een eind aan te maken nu het nog redelijkerwijs kan

Miss E schreef:Meiske, wat een verhaal! Ben je nog maar 15 (aan je gebruikersnaam te zien)?

Als je echt nog maar 15 bent, ben je veel te vroeg begonnen met drugs en ben je nog steeds veel te jong om aan drugs te doen.
Ga hulp zoeken en biecht het op aan je ouders, hoe moeilijk het ook is. Zo kun je niet door blijven gaan.

Sterkte ermee!

braindead1 schreef:zou wel graag willen weten waarom je Pep met hoofdletter schrijft?

Om dezelfde redenen dat God met een hoofdletter geschreven word.

Nou meiske, als je jong bent en nog niet zo lang dope misbruikt, is het vooruitzicht om uit deze pijnlijke situatie te komen erg groot. Je kansen daarop nemen nog meer toe onder professionele begeleiding.
Zou zeggen ga ervoor.

Hoi Sarah,

Allereerst knap van je dat je je persoonlijke verhaal hebt opgeschreven

Wat ik zou doen, is het volgende:

Print dit verhaal uit en laat het aan je huisarts lezen. Hij of zij kan vervolgens je passende hulp aanbieden. En je huisarts heeft medisch beroepsgeheim, je ouders komen dus niets via hem of haar te weten.

Sterkte en veel groetjes,

Maurits

Maurits schreef:Hoi Sarah,

Allereerst knap van je dat je je persoonlijke verhaal hebt opgeschreven

Wat ik zou doen, is het volgende:

Print dit verhaal uit en laat het aan je huisarts lezen. Hij of zij kan vervolgens je passende hulp aanbieden. En je huisarts heeft medisch beroepsgeheim, je ouders komen dus niets via hem of haar te weten.

Sterkte en veel groetjes,

Maurits

Dit is inderdaad een uitstekend advies. Ga naar je huisarts.
Dat zijn ontzettend begripvolle mensen die je alleen maar willen helpen

Ik denk dat je jezelf al kwijt was voor de drugs, zoals ik het nu in ieder geval lees.
Dit zal misschien te direct zijn voor je om te horen, en mogelijk kan je het niet horen en ga je boos doen tegen mij of misschien zelfs wel nooit meer hier op het forum terugkeren.
Het klinkt alsof je jezelf al kwijt was. Omdat anderen mensen dat eng vinden en dat duidelijk willen hebben lokken ze je uit je tent: aka pesten. Je durft geen nee tegen drugs te zeggen omdat je contact hebt met iemand door de drugs. Je bent bang geen vrienden te hebben dus kies je ervoor jezelf niet helemaal te laten zien om "vrienden" te houden. Maar door jezelf niet echt te laten zien, en door niet van jezelf te houden zoals je bent, kan je ook geen vrienden verzamelen. Niemand weet wie je bent, je weet het zelf niet. En niemand weet wat ie aan je heeft, omdat je nooit laat zien wie je bent of waar je voor staat.

Ik denk dat het goed is professionele hulp te zoeken bij je drugs probleem. En ik denk ook dat je drugsprobleem alleen maar een uiting is van een onderliggend probleem, waar je zeker ook professionele hulp bij kunt gebruiken.

Ik hoop dat je alle hulp vindt die je nodig hebt en van je verslaving af komt en weet tegelijk ook dat het alleen maar hulp is. Je moet het zelf dus echt willen en doen.

Sterkte ermee. Hopelijk vind je de kracht om jezelf hieruit te worstelen.
Je problemen opbiechten kan een moeilijke stap zijn maar in dit geval zal het je mogelijk veel hulp opleveren en het proces vergemakkelijken. Hoe het ook zij, hopelijk komt het goed

Herkenbaar dat het met hardstyle begon, is ook nogal een drugscultuurtje.
Sterkte verder!

Beter zoeken, dan vind je jezelf wel

voldie schreef:echt enorm rot voor je!
als ik jou was zou ik eerlijk tegenover je ouders zijn en voorlopig geen drugs meer gebruiken.
Het kan moeilijk zijn om het tegen je ouders te zeggen, ze zullen geschokt zijn maar ze zullen je denk alleen maar liefde geven en je proberen te helpen

Makkelijk praten als pa een stoner is en moeders alcoholistische trekken heeft voldie

Het is altijd makkelijk praten als je voldie bent moking:

En heb je jezelf al gevonden?

Ze is in totaal 17 minuten ingelogd geweest

Yep, dat is alle tijd die de mensen van Scientology willen besteden om hier wat te posten?

Maurits schreef:Ze is in totaal 17 minuten ingelogd geweest

Was voorspelbaar en 'zij' was een hij die schijnbaar niet meer bevredigd word door travo-verkleedpartijtjes alleen. Daar zat ie dan, rooie pruik op, lichtblauw zomerjurkje aan. Cd hoes met speed naast de pc. Lekker amfitamine~rythme ook waar het op geschreven is.