Ik heb me hier aangemeld omdat ik geinteresseert ben en wil goede raad...
Ik ben Andre en ik heb behoefte om mijn verhaal eindelijk op te schrijven. Ik heb al de laatste maanden gezocht naar info op het internet en veel gevonden, ben ook op een andere site, maar daar hoorde ik van een lid, dat ik beter hier mijn verhaal konschrijven...bedankt nogmaals daarvoor.....
Zelf ben ik niet verslaafd, en ben onzeker geworden over het roken van cannabis.
In het kort mijn verhaal; ik heb sinds 3 jaar een relatie, hij is nu 26 jaar. Sinds zijn 14 jaar blowed hij, en de laatste jaren voordat we elkaar leerde kennen, blowde hij de hele dag. Ook voor zn werk en af en toe ook tijdens. Ongeveer 1 keer per dag rookte hij wiet ook puur. Hij functioneerde goed, naar ik weet. Daarbij nam hij geregeld ook xtc, coke en speed. Hij woonde in Duitsland, 250 km van mij vandaan. Toen we ongeveer een maand samen waren, hebben we gepraat over het blowen, en hij beloofde mij dat hij veel minder ging roken, wat hij ook deed.
Onze relatie verliep met veel problemen, maar we hielden van elkaar en ik gaf hem kracht. Ik hoorde vaak van zn vrienden dat ik het beste was dat hem was overkomen. Hij hield zielsveel van mij en ik van hem. Dat wist ik en dat merkte iedereen. Hij was wel heel jaloers maar daar konden we mee omgaan. Sinds 4 jaar weet hij ook dat hij hiv-positief is.
Wat xtc betreft, dat namen we samen, heel af en toe als we uitgingen.
Na verloop van tijd, ik merkte het ongeveer na 2 a 3 maanden, vertelde hij mij dingen die ik niet begreep. Hij keek mij bv aan en als ik vroeg wat er was, zei hij dat hij de duivel zag. Dat ik met verschillende mannen zou flirten. In ieder geval zag hij iets waar hij zeker van was dat het zo is. Dit werd steeds erger. Hij wist zeker dat hij Jezus was, hij dacht dat hij vermoord zou worden, was veel met de Bijbel bezig. Dacht dat wereld zou vergaan in 2015, dat ik hem laat verkrachten door meerdere mannen etc etc. Als hij in deze stemming was, dan was ik ook alleen maar slecht.
Voordat hij mij leerde kennen, had hij al een therapie moeten volgen, maar daar had hij geen zin in.
Sinds 5 maanden wonen wij nu samen in Nederland, Hij wilde weg uit Duitsland, al jaren, weg van de drugs en het blowen. Een nieuw leven, met mij. Wilde hier dan ook een therapie gaan volgen. Hij had hier ook werk gevonden. Hij blowde hier nog steeds en het werd weer meer, vond ik. De relatie werd steeds moeilijker. We we besloten dat hij alleen een weekendje terug ging naar Keulen, waar hij vandaan kwam. Dit was al heel wat voor hem, omdat hij mij bijna nooit alleen liet, vanwege zijn achterdocht en jaloersheid. Dit weekend heeft hij het dan telefonisch uitgemaakt, omdat ik de schuldige ben aan alles. Sinds dat hij mij kent zijn de problemen begonnen. Ik heb dit zo eerst maar gelaten. Na 3 dagen heb ik hem gebeld en toen vertelde hij mij dat hij in een psychiatrische kliniek was, hij had die dag, toen hij het uitmaakte, een psychose gekregen en werd opgenomen.
Ik heb hem geregeld bezocht in de kliniek en we waren weer tot over de oren verliefd en hij wilde zo snel mogelijk weer naar Nederland. Vertelde wel nog steeds over de Bijbel en dat alles zo moest zijn, bv, dat hij opgenomen moest worden om mensen te helpen. Na 3 weken opname, heb ik hem opgehaald. De overgang van Duitsland naar Nederland verliep prima; hij kreeg hier meteen therapie, 2 keer in de week. Sinds zijn opname had hij niet meer geblowed, en dat werd hem door de arts, ook natuurlijk nadrukkelijk af geraden. Ik weet dat zijn huisarts, tevens ook zn hiv-arts, al hem in Keulen, steeds weer verteld had dat hij dat blowen moest laten. Al voor onze relatie.
Het was zwaar voor hem, dat weet ik, en ik hielp hem waar ik kon. Tot na 4 weken “clean”.
Weer beschuldigingen naar mij toe en hij wilde terug naar Keulen,heb hem naar het station gebracht. De volgende dag had hij dan weer gebeld en wilde terug naar mij. Tot vandaag de dag, is dit ongeveer 5 keer gebeurd, in 2 maanden tijd. En elke keer als hij weer in Keulen is dan blowed hij met zn “vrienden”.Hier in Nederland kan hij, wel met moeite, het laten. Sinds 10 februari heeft hij ook 3 keer per week een dagbehandeling. Hij gaat daar wel heen, en vind het leuk, maar zegt steeds weer dat het voor hem niets is.
Het weekend van carnaval waren we in Keulen, en we zouden er een fijn weekend van maken. De avond van aankomst is hij met een vriendin meteen gaan blowen. Dit was de eerste keer sinds zijn psychose dat hij blowde waar ik bij was. Hij vroeg mij wel, maar ik zei dat het zijn eigen verantwoording is, en hij weet hoe ik erover denk.
De volgende dag hadden we samen een fijne dag. Totdat we naar ons slaapadres gingen. Hij blowde alweer en daarna dus weer ruzie, dat gebeurde wel vaker, maar meestal ging ik er niet op in. Hij beschuldigde mij weer van verschillende dingen en beledigde mij, zoals hij nog nooit had gedaan. Vertelde mij ook dat hij niet meer van mij hield. En sexueel ik ook de schuldige ben; hij heeft namelijk de laatste maanden ging zin meer, ook omdat hij geen erectie krijgt. Maar goed hij krijgt Abilify en natuurlijk zijn medicatie tegen zijn hiv.
Ik ben naar Nederland terug gereden, dat wilde hij ook zo.
Heb hem die dagen van carnaval in rust gelaten, geen contact. Had wel een keer telefonisch contact met een vriendin van ons, die vertelde mij dat hij overal verteld dat hij in Keulen blijft en dat het uit is. En hij zoekt werk. Woensdag belde hij mij, en vroeg of ik hem op wilde ophalen, wat ik niet heb gedaan. Hij had ook geen medicatie meer, en hij vertelde dat hij Abilify al een week niet had genomen. Met carnaval had hij ook 2dagen zn hiv-medicatie niet genomen., en hij veel geblowed had.
Hij wilde weer terug en de volgende dag is hij ook gekomen, omdat hij met mij verder wilde. We wilden ’s avonds met elkaar praten. Hij vertelde mij dat hij hier in Nederland iets mist, wat in Keulen niet zo is, maar hij kan mij niet vertellen wat dat is. Na een half uurtje wilde hij weer terug naar Keulen. Toen heb ik hem gezegt dat het nu genoeg is en dat ik hem de volgende dag naar het station zou brengen, waarop hij steeds weer boos “nee, ik ga hier weg wanneer ik dat wil, en dat is over 2 dagen, omdat ik dan wordt opgehaald”. De hele avond hing hij op de bank, zei niet veel, alleen af en toe hoe slecht ik ben en ik hou niet van je”. Na 2 uur heen en weer, nam hij een xtc, had hij dus op zak, geen idee van waar. Ik probeerde dit te voorkomen, maar goed hij werd zo boos en schreeuwde tegen mij dat ik hem moest laten opnemen. Na een uurtje moest hij kotsen, van de xtc dus. Hij had er maar 1 vertelde hij, wat ook waar was. Die nacht hebben we niet gemeenschappelijk geslapen. De volgende dagheb ik hem gezegt, dat we samen nu een gesprek hebben op zn dagbehandeling, gelukkig had zn therapeute tijd. Hier vertelde hij dat hij niet van mij hield, maar wel hier wilde blijven. Hij kan alleen van mij houden als hij blowed.
De keus; hier blijven zonder blowen. Of Keulen.Ok, we zouden er voor gaan, samen, met elkaar.
Ja en gisteravond hetzelfde; hij houdt niet van me, is alleen terug gekomen omdat hij geen geld meer heeft en hij zn medicatie nodig heeft. En wil dan weer sex, wat we dus niet hadden. Blijft hier alleen nog totdat alles geregeld is in Keulen. En ik mij niets moest verbeelden, want zonder mij redt hij het ook wel in Keulen om van het blowen af te komen.
Ik zie nu; wel een lang verhaal, ook al heb ik het ‘kort’ gehouden, sorry
hij vind zelf niet dat hij verslaafd is, en dan weer wel, en dan weer niet…
Ik weet het zelf niet meer, wat ik nu nog kan doen, ik hou van hem en ik vraag me af of het nu een spel is, of toch een verslaving of wat dan ook, ben verdrietig, kwaad en wanhopig. Ik begrijp het niet…
Graag reacties, ervaringen, suggesties etc...
En heeft iemand ervaring met ABILIFY?
Andre
thanks nogmaals voor je raad (op die andere site); is hier zeker interessanter en beter....
