Verslaving bestaat niet

Ik vind dat deze meneer een erg interessante visie heeft op drugsgebruik. Zeker de moeite om je eens in te verdiepen:

Peter Cohen vindt verslaving flauwekul (klik)

‘Het is het aangaan van een diepe emotionele binding met een object. Een heel normaal proces, maar sommige objecten worden door onze cultuur niet geschikt geacht voor zulke bindingen.’

‘Sommige sterke bindingen vinden we volkomen normaal. Zo kende ik een vrouw die al sinds haar zesde wist dat ze balletdanseres wilde worden. Ze heeft geleden, haar vrienden opgegeven, alles omdat ze er zo’n sterke band mee had.’

‘Toch was er niemand die haar op een krukje zette en vertelde dat ze haar leven om moest gooien. Haar binding wordt door onze samenleving niet veroordeeld, want ballet is een vorm van kunst. Maar sommige andere sterke bindingen worden wel veroordeeld.’

Wat vinden jullie van zijn visie?

Iets te makkelijk. Denk aan lichamelijke verslavingen zoals GHB.

Maar er zit wel wat in

Eén keer trek je de conclusie. Verslaving is een illusie.

Nee. Ik denk dat het wel bestaat. Onderzoeken laten veranderingen aan het brein en gedrag zien. Genoeg problematiek te zien bij mensen die verslaafd zijn. Daarnaast ook het lichamelijke wat Amvi zegt.

Wat zouden andere verslavingen met het brein doen?

Tja, wat noem je een diepe emotionele binding? Er is volgens mij geen enkel natuurlijk verschijnsel dat een continue (extreem) hoge dopamineuitstoot weet te bewerkstelligen zoals bijv methamphetamine dat kan doen. Daar bokst geen enkele emotionele binding tegenop. En je brein leert van zo'n ervaring, welke uiteindelijk kan leiden tot verslaving.

Amvitamientje schreef:Iets te makkelijk. Denk aan lichamelijke verslavingen zoals GHB.

Maar er zit wel wat in

Er zit zeker ook een biologische aspect aan, maar lichamelijke afhankelijkheid is binnen no-time over. Lichamelijk loskomen is juist het makkelijke gedeelte, de mentale binding is wat mensen laat terugvallen.

Petrovic schreef:Eén keer trek je de conclusie. Verslaving is een illusie.

Nee. Ik denk dat het wel bestaat. Onderzoeken laten veranderingen aan het brein en gedrag zien. Genoeg problematiek te zien bij mensen die verslaafd zijn. Daarnaast ook het lichamelijke wat Amvi zegt.

Wat zouden andere verslavingen met het brein doen?

Bij drugsgebruik is er inderdaad verandering aan het brein te zien, maar dat geldt voor ALLE dingen die je doet of ervaart in het leven. Ook een aantal weken mediteren is terug te zien in het brein. Iets als kiten al helemaal natuurlijk


Dit is ook een erg interessante video over verslaving:

Italiano schreef:Tja, wat noem je een diepe emotionele binding? Er is volgens mij geen enkel natuurlijk verschijnsel dat een continue (extreem) hoge dopamineuitstoot weet te bewerkstelligen zoals bijv methamphetamine dat kan doen. Daar bokst geen enkele emotionele binding tegenop. En je brein leert van zo'n ervaring, welke uiteindelijk kan leiden tot verslaving.

Heb je het artikel gelezen? Prof Cohen zegt er het volgende over:

Wat als er nou middelen zijn die onze bindingen op chemische wijze beïnvloeden? Hoe onafhankelijk zijn we er dan nog van?
‘Ik geloof er helemaal geen ene flikker van.’

Methamfetamine verhoogt het dopamineniveau tot wel 1.200 keer.
‘Ik luister al jaren niet meer naar dat soort onzin. En al was het wel zo, dan blijkt in de praktijk zo dat het maar een kleine groep mensen is die daar last van heeft. Het idee dat er chemische haakjes zouden zitten in middelen die die stoffen onweerstaanbaar maken, is gewoon flauwekul. Het verklaart namelijk niet waarom het overgrote deel nergens last van heeft. Een stof bestaat niet in een neurologisch vacuüm. Een persoon is veel meer dan zijn hersenen of zijn beloningssysteem.’

Ook als je een actieve hersenregio laat zien?
‘Dat praatje is al een jaar of dertig oud. Stel, ik ben gek op zeilboten en ik zie op tv een race om de wereld met zeilboten. Dan is het toch niet raar als mijn gedeelte van zeilboten opgloeit?’

Sommige mensen zijn er gevoeliger voor dan anderen.
‘Ja, inderdaad. Veel mensen houden van wandelen. De meeste mensen houden van een flauwe alpenweide en er is een kleine groep mensen die het nodig vindt om de Mount Everest te beklimmen tot hun benen eraf vriezen.’

‘Alleen: als we ‘wandelen’ door ‘drugs’ vervangen, noemen we het opeens een ziekte en een probleem.’

Hetzelfde geldt voor het najagen van alternatieve kicks als substituut voor je 'verslaving' Italiano. Dat is iets wat ze je bij bijv de Jellinek aanbevelen: ga parachutespringen, mototracen of kiten (...) @Petrovic , die spannende hobby heeft je toch bevrijd van een ongezonde hobby?

Tijdens het nastreven van de high, drugs related or natuurlijk, komen er enorme dopamine~flushes los.
En als je veelvuldig op je motor springt, treden er overeenkomende veranderingen in je hersenpatronen op.

Helaas weer ff mijn bronnen kwijt mensen...

Poseidon schreef:@Petrovic , die spannende hobby heeft je toch bevrijd van een ongezonde hobby?

Hear, hear.

Ik denk dat het relevanter is om te kijken wat het frequent gebruiken van een middel/ activiteiten ondernemen heeft op de volgende punten: lichamelijk, persoonlijk en omgeving. Zo lang deze punten niet structureel negatief beïnvloed worden is er geen probleem.

Over de definitie van verslaving kunnen we nog wel even doorgaan denk ik.

Dat ben ik grotendeels met je eens mattie.

Wil er nog aan toevoegen dat liefde, warmte en genegenheid je de exit uit de miserie kan wijzen.
Waarom zou je nog bijvoorbeeld gaan stimfappen als de ware liefde en erkenning voor wie je bent in je huiskamer naast je zit.

It's the lonelyness that kills or change us in self-alienated
creatures.

Die wurgende eenzaamheid zet de deur op een kier voor levensgevaarlijke vrienden als coca, meth, heroïne, alco, benzooï.

En dan nog iets: CAPITALISM BREEDS POVERTY, CRIME & ADDICTION

Luister maar eens goed naar de woorden van deze professor en voormalige coca~dealer.

∞

missFappie schreef:Ik vind dat deze meneer een erg interessante visie heeft op drugsgebruik. Zeker de moeite om je eens in te verdiepen:

Peter Cohen vindt verslaving flauwekul (klik)

‘Het is het aangaan van een diepe emotionele binding met een object. Een heel normaal proces, maar sommige objecten worden door onze cultuur niet geschikt geacht voor zulke bindingen.’

‘Sommige sterke bindingen vinden we volkomen normaal. Zo kende ik een vrouw die al sinds haar zesde wist dat ze balletdanseres wilde worden. Ze heeft geleden, haar vrienden opgegeven, alles omdat ze er zo’n sterke band mee had.’

‘Toch was er niemand die haar op een krukje zette en vertelde dat ze haar leven om moest gooien. Haar binding wordt door onze samenleving niet veroordeeld, want ballet is een vorm van kunst. Maar sommige andere sterke bindingen worden wel veroordeeld.’

Mee eens, de stoner life wordt niet gewaardeerd. Maar als ik die zelfde fascinatie voor auto's had zou dat geen probleem zijn.

Des ondanks is het wel verslaving, net zoals sommige mensen verslaafd zijn aan merkkledinng of auto-onderdelen kopen

Obsessief verslingerd aan iets klinkt al een stuk minder ernstig dan verslaving. Of een uit de hand gelopen passie. Dan trek je de pathologische angel er uit.
Want als ik een standpunt NIET onderschrijf dan is het dat 'verslaving' een ziekte is.

missFappie schreef:Heb je het artikel gelezen? Prof Cohen zegt er het volgende over:

Wat als er nou middelen zijn die onze bindingen op chemische wijze beïnvloeden? Hoe onafhankelijk zijn we er dan nog van?
‘Ik geloof er helemaal geen ene flikker van.’

Methamfetamine verhoogt het dopamineniveau tot wel 1.200 keer.
‘Ik luister al jaren niet meer naar dat soort onzin. En al was het wel zo, dan blijkt in de praktijk zo dat het maar een kleine groep mensen is die daar last van heeft. Het idee dat er chemische haakjes zouden zitten in middelen die die stoffen onweerstaanbaar maken, is gewoon flauwekul. Het verklaart namelijk niet waarom het overgrote deel nergens last van heeft. Een stof bestaat niet in een neurologisch vacuüm. Een persoon is veel meer dan zijn hersenen of zijn beloningssysteem.’

Nee, dit had ik nog niet gezien. Bedankt Ik vind het een interessante visie, vooral dat "een persoon veel meer is dan zijn hersenen of zijn beloningssysteem".

Vinnie schreef:Mee eens, de stoner life wordt niet gewaardeerd. Maar als ik die zelfde fascinatie voor auto's had zou dat geen probleem zijn.

Ik denk dat het er ook vanaf hangt waarom iemand kiest voor de stoner life of voor auto's. Iets kan je passie zijn, maar iets kan ook een uitvlucht zijn. Voor veel mensen is drugsgebruik een manier om hun gevoelens te ontwijken en hun evt problemen niet onder ogen te hoeven zien.

Italiano schreef:

Vinnie schreef:Mee eens, de stoner life wordt niet gewaardeerd. Maar als ik die zelfde fascinatie voor auto's had zou dat geen probleem zijn.

Ik denk dat het er ook vanaf hangt waarom iemand kiest voor de stoner life of voor auto's. Iets kan je passie zijn, maar iets kan ook een uitvlucht zijn. Voor veel mensen is drugsgebruik een manier om hun gevoelens te ontwijken en hun evt problemen niet onder ogen te hoeven zien.

ook helemaal mee eens, maar mensen die bijvoorbeeld verslaafd zijn aan sporten vertonen precies dit zelfde gedrag, die gaan sporten om hun hoofd helemaal leeg te maken en ff al hun problemen te vergeten. en hetzelfde geld voor mensen die koopziek zijn. maar trouwens ook voor sommige 'normale' mensen, die zijn heel goed in het er als maar omheen lullen en ontkennen van eigen problemen.

ik denk is veel gevallen dat mensen in slechte tijden sws terug vallen op ze nog echt leuk vinden, alleen met drugsgebruik is dit wel een stuk riskanter aangezien je hierdoor ook als je niet met je passie bezig bent minder functioneert.

daarnaast wordt een drugsverslaving natuurlijk echt gevaarlijk als je een keer grote tegen spoed hebt, normale mensen liggen dan depressief op bed maar als drugsgepassioneerde zit er veel kans in dat je al je emotie onderdrukt met gebruik inderdaad.

dat vindt ik dan ook een beetje de grens waarop het eigenlijk niet meer kan, als je het niet meer voor de lol/ontspanning gebruikt. Een keertje functioneel moet kunnen maar zodra je dit structureel gaat doen is het wel echt een probleem denk.

@Italiano
Ik ken der zat bij, of kende, die zichzelf echt helemaal verloren in hun scooter of auto, of hun werk.
Alles om maar niet hun problemen onder ogen te zien, een hobby is leuk ,maar waar licht de grens tussen hobby/ of obsessief vermijden?

Edit: Vinnie is me voor in meer woorden

618157 schreef:Ik ken der zat bij, of kende, die zichzelf echt helemaal verloren in hun werk.

Aight. De term workaholic word tegenwoordig niet vaak meer gebruikt maar dekt de lading van je woorden.
Mijn vader heeft zich letterlijk doodgewerkt.

Italiano schreef:Ik denk dat het er ook vanaf hangt waarom iemand kiest voor de stoner life of voor auto's. Iets kan je passie zijn, maar iets kan ook een uitvlucht zijn. Voor veel mensen is drugsgebruik een manier om hun gevoelens te ontwijken en hun evt problemen niet onder ogen te hoeven zien.

Ik denk dat mensen over het algemeen ergens aan beginnen omdat ze het leuk, nieuw, interessant, spannend, lekker etc vinden, of het nu gaat om een drug, een bezigheid, voedsel, werk of een relatie met een persoon. Pas later krijgt dat 'object' voor jou de functie om aan de werkelijkheid te ontsnappen (of een andere functie) en bouw je een steeds diepere band op met dat 'object'. Verslaving zou je dan kunnen definiëren als het niet meer los kunnen komen van een inmiddels destructief geworden intense band met een 'object'.

Je zou dus elke binding met een object/hobby/persoon die (na een leuke beginperiode) destructief is geworden maar waarvan het je niet lukt om los te komen omdat de band te sterk is, een verslaving kunnen noemen. Of je kunt ervoor kiezen om geen van die dingen een verslaving te noemen. (zolang je maar niet beweert dat verslaving alleen voorkomt bij middelen, en dat die andere dingen allemaal passie en liefde zijn)

Vinnie schreef:alleen met drugsgebruik is dit wel een stuk riskanter aangezien je hierdoor ook als je niet met je passie bezig bent minder functioneert.

Hoezo? Dat ligt er maar net aan hoeveel je gebruikt. En bovendien, heb je nog nooit een topsporter meegemaakt? Een workoholic?

Een emotionele binding aangaan is een natuurlijk proces en verschilt niet essentieel van de manier waarop we dat doen met mensen, dieren, hobby's of drugs. Bij het verlies van een object waar je een sterke binding mee hebt zul je bv altijd te maken krijgen met rouw.

Bepaalde drugs zijn bv prima te vergelijken met de vriend die altijd voor je klaarstaat als je je even onprettig voelt, en een arm om je heen slaat. Terwijl je met andere drugs de grootste lol kunt hebben tijdens het uitgaan, maar het een behoorlijk grillige invloed op je heeft zodra je ook door de weeks 'samen tijd doorbrengt'. Ze vervullen allemaal een andere functie waardoor je er een binding mee aangaat, en dat hoeft helemaal niet slecht te zijn.

Poseidon schreef:Obsessief verslingerd aan iets klinkt al een stuk minder ernstig dan verslaving. Of een uit de hand gelopen passie. Dan trek je de pathologische angel er uit.

Precies! Met het woord 'verslaving' zijn 3 problemen:
1. Het sigma dat eraan hangt zorgt ervoor dat 'verslaafden' door de maatschappij met de nek worden aangekeken.
2. Doordat drugsgebruik in onze taal zo sterk geassocieerd wordt met verslaving zien mensen vaak over het hoofd dat 95% van de mensen die wel eens drugs gebruiken helemaal niet verslaafd zijn aan drugs. Een emotionele binding met drugs hoeft helemaal niet destructief te zijn
3. Verslavingen (ofwel destructieve emotionele verbindingen) met bv hobby's worden maar weinig serieus genomen, terwijl die mensen misschien wel hulp nodig hebben.

Of het vermijden van het woord op de lange termijn ook iets oplevert betwijfel ik (het woord 'allochtoon' is bv ooit aan de vandale toegevoegd als neutrale vervanger voor het woord immigrant, erg succesvol ). Maar het bespreekbaar maken van de geldigheid van de definitie ervan lijkt me iig erg nuttig.

missFappie schreef:

Vinnie schreef:alleen met drugsgebruik is dit wel een stuk riskanter aangezien je hierdoor ook als je niet met je passie bezig bent minder functioneert.

Hoezo? Dat ligt er maar net aan hoeveel je gebruikt. En bovendien, heb je nog nooit een topsporter meegemaakt? Een workoholic?

een beetje gebruiker gebruikt genoeg om in ieder geval zijn lichaam een beetje te beschadigen.
en workoholic's hebben ook kans om vroeg te overlijden door veel te veel stress dus als jij jezelf daarmee wil vergelijken have fun

missFappie schreef:Bepaalde drugs zijn bv prima te vergelijken met de vriend die altijd voor je klaarstaat als je je even onprettig voelt, en een arm om je heen slaat. Terwijl je met andere drugs de grootste lol kunt hebben tijdens het uitgaan, maar het een behoorlijk grillige invloed op je heeft zodra je ook door de weeks 'samen tijd doorbrengt'. Ze vervullen allemaal een andere functie waardoor je er een binding mee aangaat, en dat hoeft helemaal niet slecht te zijn.

behalve dat een vriend naast troost ook verbetering bied, als jij weken lang depressief op bed ligt probeert een vriend jou weer op weg te krijgen, drugs gaat dat niet proberen.
Tuurlijk kan je lekker een borrel drinken of lijnen snuiven om je tijdelijk te troosten naar een kut gebeurtenis maar bij niet te verwerken verdriet bestaat het risico dat je in deze manier van jezelf troosten blijft hangen.

en nee het is zeker niet perse verkeerd om van een bepaalde drug extra te genieten maar het wordt wel een beetje raar als je het als goede vriend gaat zien
ook al snap ik wel wat je bedoelt, ik heb soms ook het idee dat wiet een goede mattie is maar echte matti's kosten geen geld

Vinnie schreef:

missFappie schreef:

Vinnie schreef:alleen met drugsgebruik is dit wel een stuk riskanter aangezien je hierdoor ook als je niet met je passie bezig bent minder functioneert.

Hoezo? Dat ligt er maar net aan hoeveel je gebruikt. En bovendien, heb je nog nooit een topsporter meegemaakt? Een workoholic?

een beetje gebruiker gebruikt genoeg om in ieder geval zijn lichaam een beetje te beschadigen.
en workoholic's hebben ook kans om vroeg te overlijden door veel te veel stress dus als jij jezelf daarmee wil vergelijken have fun

Je bevestigt nu zelf al wat ik probeer duidelijk te maken: dat ook niet-drugsgerelateerde 'verslavingen' riskant zijn en ervoor kunnen zorgen dat je gedurende je hele dag minder functioneert (en zelfs kans op overlijden!). dat is dus niet exclusief voor drugs.

Ik denk dat drugs voor een deel riskant is vanwege het snelle effect dat het geeft, maar voor een deel ook door het beeld wat mensen ervan hebben. De overtuiging 'ik gebruik een paar keer per week drugs, dus ben verslaafd, en dus een hopeloos geval, kan geen verantwoordelijkheid nemen, mijn leven is naar de klote' zorgt voor een self-fulfilling prophecy. Mensen gaan dan geloven dat ze niets meer zelf kunnen en veranderen in patiënten.

behalve dat een vriend naast troost ook verbetering bied, als jij weken lang depressief op bed ligt probeert een vriend jou weer op weg te krijgen, drugs gaat dat niet proberen.
Tuurlijk kan je lekker een borrel drinken of lijnen snuiven om je tijdelijk te troosten naar een kut gebeurtenis maar bij niet te verwerken verdriet bestaat het risico dat je in deze manier van jezelf troosten blijft hangen.

en nee het is zeker niet perse verkeerd om van een bepaalde drug extra te genieten maar het wordt wel een beetje raar als je het als goede vriend gaat zien
ook al snap ik wel wat je bedoelt, ik heb soms ook het idee dat wiet een goede mattie is maar echte matti's kosten geen geld

Een echte vriend wel ja, maar niet iedereen waaraan je gehecht bent is ook echt je vriend. Er zijn zovééél voorbeelden van scheve 'relaties' waarbij de één misbruik maakt van de ander. Wees blij als jij dat nog nooit (van dichtbij) hebt meegemaakt.

En natuurlijk is een drug niet hetzelfde als een mens of een hobby, maar de manier waarop je je ergens emotioneel aan bindt is voor het grootste deel wel gelijk.

missFappie schreef:Een echte vriend wel ja, maar niet iedereen waaraan je gehecht bent is ook echt je vriend. Er zijn zovééél voorbeelden van scheve 'relaties' waarbij de één misbruik maakt van de ander. Wees blij als jij dat nog nooit (van dichtbij) hebt meegemaakt.

En natuurlijk is een drug niet hetzelfde als een mens of een hobby, maar de manier waarop je je ergens emotioneel aan bindt is voor het grootste deel wel gelijk.

oke maar een dat spreek je ook niet van een goede vriendschap, als de een misbruik maakt van de ander

en het is inderdaad een hobby net zoals game en sporten (wat ook verslavend is). dus als drugs gebruiker zou goed in de categorie fanatieke hobbyisten passen, maar vrienden zijn toch echt wat anders als een hobby (hoe leuk deze ook is)

zou dat ook niet snel de zelfde soort binding hebben met een mens op de manier die ik heb met een bezigheid of een stof of materialen/spullen. maar goed ik ben natuurlijk ook nog jong

Vinnie schreef:Tuurlijk kan je lekker een borrel drinken of lijnen snuiven om je tijdelijk te troosten naar een kut gebeurtenis maar bij niet te verwerken verdriet bestaat het risico dat je in deze manier van jezelf troosten blijft hangen.

en nee het is zeker niet perse verkeerd om van een bepaalde drug extra te genieten maar het wordt wel een beetje raar als je het als goede vriend gaat zien

Dit ben ik trouwens wel met je eens Als je op moeilijke momenten ipv een vriend te bellen, in bed blijft liggen met een fles, pijp of zak poeder, dan lijkt me dat op de lange termijn behoorlijk destructief. Punt is dat de drugs voor mensen emotioneel gezien wel dezelfde plaats kunnen innemen als een vriend, die uiteindelijk toch niet de allerbeste bedoelingen blijkt te hebben.

Ergens in blijven hangen (terwijl het je allang niets positiefs meer oplevert) is nooit goed. Maar iets met enige regelmaat doen is niet perse gelijk aan ergens in blijven hangen. Voor een passie gaan kan je ook veel moois opleveren, maar bij alles wat je heel intensief doet loert het gevaar dat je erin doorslaat.

en het is inderdaad een hobby net zoals game en sporten (wat ook verslavend is). dus als drugs gebruiker zou goed in de categorie fanatieke hobbyisten passen, maar vrienden zijn toch echt wat anders als een hobby (hoe leuk deze ook is)

Ben je wel eens 'verslaafd' geweest aan een middel (roken, blowen, drank oid) en er mee gestopt (of een stoppoging gedaan)?

Stel, in jouw vriendengroep zit een narcistisch persoon met antisociale trekken (of een psychotische borderliner, dominante theatrale persoonlijkheid of whatever), waar je tijdens het uitgaan de grootste lol mee hebt. Dat hoeft helemaal niet problematisch te zijn.(= recreatief gebruik) Maar als je na een tijd alleen nog maar lol hebt als deze persoon erbij is, deze persoon degene is die je belt als je je eenzaam of verdrietig voelt, dan pas begin je opeens te merken wat voor rare kuren hij eigenlijk heeft. Je wereldje begint kleiner te worden. Maar omdat de binding tussen jullie zo sterk is, is het moeilijk om afstand te nemen en praat je zijn gedrag (en daarmee ook dat van jezelf) maar weer goed. (=verslaving) Die 'persoon' zou zowel een mens als een drug kunnen zijn.

missFappie schreef:Ben je wel eens 'verslaafd' geweest aan een middel (roken, blowen, drank oid) en er mee gestopt (of een stoppoging gedaan)?

ben verslaafd aan roken en blowen

missFappie schreef:Stel, in jouw vriendengroep zit een narcistisch persoon met antisociale trekken (of een psychotische borderliner, dominante theatrale persoonlijkheid of whatever), waar je tijdens het uitgaan de grootste lol mee hebt. Dat hoeft helemaal niet problematisch te zijn.(= recreatief gebruik) Maar als je na een tijd alleen nog maar lol hebt als deze persoon erbij is, deze persoon degene is die je belt als je je eenzaam of verdrietig voelt, dan pas begin je opeens te merken wat voor rare kuren hij eigenlijk heeft. Je wereldje begint kleiner te worden. Maar omdat de binding tussen jullie zo sterk is, is het moeilijk om afstand te nemen en praat je zijn gedrag (en daarmee ook dat van jezelf) maar weer goed. (=verslaving) Die 'persoon' zou zowel een mens als een drug kunnen zijn.

wat je nu beschrijft klinkt als een hele ongezonde relatie en niet het soort binding dat ik graag wil hebben. bovendien praat je nu over mensen alsof jij ze enkel gebruikt voor eigen gewin of omdat jij ze zelf nodig hebt.

ik snap dat je overeenkomsten ziet in de band tussen de band die je met een mens kan hebben en de band die je met drugs kan hebben. maar in de fundamenten is deze band (hoop ik in ieder geval voor jou vrienden) totaal anders.

ondanks dat ik verslaafd ben aan wiet zal ik echt niet gaan huilen als wiet opeens verbannen wordt ofzo, ik zou een mss in het begin boos zijn op de regering maar naar een tijdje zou het mij niet heel veel meer schelen denk.

bij een vriend die dood gaat is dat anders

Vinnie schreef:wat je nu beschrijft klinkt als een hele ongezonde relatie en niet het soort binding dat ik graag wil hebben.

Gelukkig maar Het gedeelte na "recreatief gebruik" gaat inderdaad over een erg ongezonde binding. Zou ik je zeker niet aanbevelen

bovendien praat je nu over mensen alsof jij ze enkel gebruikt voor eigen gewin of omdat jij ze zelf nodig hebt.

"Samen lol hebben en samen tijd doorbrengen" is gelijkwaardig. Zodra er sprake is van (éénzijdige) afhankelijkheid, dan verandert dit natuurlijk. Het is trouwens absoluut niet zo dat de 'hoofdpersoon' in bovenstaand tekstje niets inbrengt in de 'binding met het object'. Iemand die ernstig verslaafd is (aan een middel, persoon, hobby oid) geeft juist alles op voor dat 'object'. Z'n tijd, geld, bindingen met andere mensen, vrijheid, gezondheid, waardigheid.. kortom: alles wat hem ooit lief was.

ik snap dat je overeenkomsten ziet in de band tussen de band die je met een mens kan hebben en de band die je met drugs kan hebben. maar in de fundamenten is deze band (hoop ik in ieder geval voor jou vrienden) totaal anders.

Ik ben het met je eens dat mensen een stuk veelzijdiger zijn dan drugs (en de relatie tussen mensen hopelijk ook), maar ik denk dat je vriendschap nu romantiseert.

Mensen sluiten vriendschappen (en ander soort relaties) met elkaar omdat het hen op een bepaalde manier iets oplevert. Dit kan bijvoorbeeld zijn: gezelschap, ontspanning, iemand waarbij je je ei kwijt kan, iemand die je kan analyseren, iemand die jij wijze raad kan geven, iemand die jou advies geeft, seks, gezamenlijk doel, iemand om loyaal aan te zijn etc etc. In veel gevallen een combinatie van factoren.

Het blijft een uitwisseling waar je (in eerste instantie) beide voordeel aan hebt, en dus blij van wordt. (het helpen van een ander geeft jou wellicht ook een goed gevoel, dus levert het je wat op) In tweede instantie komt dus die binding in het spel, waardoor ook ongezonde relaties soms blijven bestaan.

ondanks dat ik verslaafd ben aan wiet zal ik echt niet gaan huilen als wiet opeens verbannen wordt ofzo, ik zou een mss in het begin boos zijn op de regering maar naar een tijdje zou het mij niet heel veel meer schelen denk.

bij een vriend is dat anders

Dan is je binding met wiet misschien toch niet zó heel sterk, wees blij. Al zou ik zelf trouwens ook niet gaan huilen als een vriend zou verhuizen naar Australië ofzo. Neemt niet weg dat ik diegene wel zou missen. Maar na een tijdje zal dat gemis wel afnemen, dat is nu eenmaal hoe emotionele binding (en t verlies daarvan) werkt.

Fijn om te horen dat vrienden voor jou veel belangrijker zijn dan drugs. Toch denk ik niet dat de onderliggende mechanismen van binding essentieel anders zijn.

Vinnie schreef:maar goed ik ben natuurlijk ook nog jong

Ik denk dat het daaraan ligt idd